"Bus(2)က တကယ္လြန္ေနၿပီ.."
စစ္ တစ္ေယာက္ ေက်ာင္းအတြင္းသို႔ မဝင္ေသးဘဲေက်ာင္းဂိတ္ဝတြင္ ထီးတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ေခါက္တုန႔္ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ေနသည္ ။ လုံၿခဳံေရး ဦးေလးႀကီး ပင္ စစ္ အား မ္ကၥိ ႏွောက္ ေနဟန္ တူသည္ ။
ေကာင္းကင္တစ္ခြင္သည္ ခဲေရာင္သမ္းေနကာ မိုးစက္မ်ားသည္ ထီးေပၚသို႔ တေျဖာက္ေျဖာက္ က်ေနသည္။ '' ေမတၱာရိပ္ ကိုယ္ပိုင္အထက္တန္းေက်ာင္း ''ဟု ဆိုင္းဘုတ္တင္ထားေသာ ေက်ာင္းဝန္းက်ယ္ႀကီး အတြင္းသို႔ အျဖဴေရာင္အက်ႌေပၚမွ မီးခိုးေရာင္အေပၚဝတ္အက်ႌ ႏွင့္ ေအာက္ပိုင္းတြင္အနက္ေရာင္စကပ္မ်ား ဝတ္ထားေသာ ေက်ာင္းသူေလးမ်ားသည္ ထီးမ်ားေဆာင္းကာ ခပ္သုတ္သုတ္ ဝင္ သြားၾကသည္ ။ မိုး႐ြာေနသည့္ထဲတြင္ထီးႀကီးတစ္ေခ်ာင္းႏွင့္ ဟိုေလွ်ာက္ ၊ ဒီေလွ်ာက္ လုပ္ေနေသာ စစ္အား ေစာင္းငဲ့ၾကည့္သြားၾကသည္ ။
ေက်ာင္းေပါက္ဝတြင္ ဂိတ္ေစာင့္သည့္ လုံၿခဳံေရးဦးေလးႀကီးတစ္ဦးရပ္ေနကာ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ေက်ာင္းသားကဒ္ဆြဲထား ၊ မႀဆဲထား စစ္ေဆးေနသည္ ။
ေက်ာင္းသားကဒ္ ႀဆဲထားသူမ္ားကိုသာ ဝင္ခြင့္ေပးသည္ ။ေက်ာင္းဝန္းအတြင္းမွ ဆက္သြားလိုက္လွ်င္ 'သစၥာရိပ္ 'ဟူေသာ ခုႏွစ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသား မ္ား စာသင္ေသာ အေဆာင္အား ေတြ႕ရေပမည္ ။ ထို သစၥာရိပ္ အေဆာင္သို႔မေရာက္ခင္ၾကားတြင္ ေဘးတြင္ပန္းအိုးမ်ားခ်ထားေသာ လမ္းမရွည္ႀကီးေပၚတြင္ ေျခေညာင္းသည္ အထိ ေလွ်ာက္လိမ့္မည္ ။
"ဟိုေကာင္ေလး... မင္း ဘာလို႔ မဝင္ေသးတာလဲ.."
"ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းက Bus(2)က ..သူ အခုထိ မေရာက္လာေသးလို႔.."
လုံၿခဳံေရးဦးေလးႀကီး သည္ ေက်ာင္းဝတြင္ ရစ္သီရစ္သီလုပ္ေနေသာ စစ္အား မသကၤာျဖစ္ေလသလား မသိ ။ဂိတ္ဝမွေန၍ ေအာ္ေမးသျဖင့္ စစ္ အမွန္တိုင္း ေျဖလိုက္သည္ ။ Bus(2)သည္ စစ္တို႔ Bus(1) ထက္ ေနာက္က်ေသာ္လည္း အၾကာႀကီး ေစာင့္ရသည္အထိေတာ့ မေနာက္က်ဖဴး ။
စိတ္ပူသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း ေဘးတြင္ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ မရွိလွ်င္ အတန္းတြင္း၌လည္း ေနခ်င္စိတ္မရွိ ။
ေက်ာင္းဝန္းထဲ ဝင္ၿပီးလွ်င္ ျပန္ထြက္၍မရ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းေပါက္ဝတြင္ တစ္ခါတည္းေစာင့္ေနလိုက္သည္ ။
" ဝင္ေတာ့ေလကြာ..မိုးက သည္းလာေတာ့မွာ..သူလည္းခဏေနလာမွာေပါ့.."
" ကြၽန္ေတာ္လည္း ဦးေလးေျပာတဲ့ အဲ့ဒီ့ခေဏန က္မွဝင္မယ္.."
"ေတာ္ေတာ္ လက္ေပါက္ကပ္တဲ့ ေက်ာင္သားပဲ..ဒီေလာက္ လူေလးနဲ႕မလိုက္ ေခါင္းမာတဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ိဳး မေတြ႕ဖူးဘူး."
ဦးေလးႀကီး သည္ စစ္အား ေထာပနာျပဳေနေသာ္လည္းစစ္ သည္ လက္မွနာရီအား ငုံ႕ၾကည့္ေနသည္ ။
ဦးေလးႀကီးေျပာသည့္ အတိုင္းပင္ မိုးသည္ တေဝါေဝါျဖင့္သည္းသည္းမည္းမည္း ႐ြာခ်ေလသည္ ။ ထီးပင္မနိုင္ေတာ့ဘဲ စစ္ဧ။္ လြယ္အိတ္ႏွင့္ အေပၚဝတ္အက်ႌေပၚသို႔ မိုးေရမ်ားစို႐ႊဲကုန္သည္ ။
လြယ္အိတ္အား ရင္ဘတ္တြင္ ျပန္လြယ္ကာ
ဆက္ေစာင့္ေနလွ်င္ သူရဲေကာင္းဆန္မလား ၊
မိုက္႐ူးရဲဆန္မလား မသိေသာ္လည္း စစ္ ဆက္ေစာင့္ေနလိုက္သည္ ။ တစ္ေနရာတည္းတြင္ ရပ္ေနေသာေၾကာင့္ ေညာင္းလာေသာ ေျခေထာက္မ်ားအားေခါက္တုန႔္ေခါက္ျပန္ ေလွ်ာက္ေပးေနရသည္ ။မည္သို႔ပင္ျဖစ္ေစကာမူ အတန္းတြင္း၌ ထိုင္မရ ၊ ထမရ ၊
ဝင္မရ ၊ ထြက္မရ အျဖစ္မ်ိဳးထက္ စာရင္ ဒါက ပို၍ေတာ္ေသးသည္ ။
" ဟို ေခါင္းမာတဲ့ ေက်ာင္းသား.. မိုး႐ြာေနတာ မသိဘူးလား..ေစာင့္ခ်င္ဒီအမိုးမွာ လာေနေခ်.."
"အာ..ဟုတ္.."
ေျပာေနတာေတာင္မွ ေက်ာင္းအျပင္သို႔ လွည့္ၾကည့္ လွည့္ၾကည့္ လုပ္ေနေသာ စစ္အား ဦးေလးႀကီးသိပ္ စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့..။
"တစ္ကားလုံးေနာက္က်ေနတာပဲ..အဲ့ဒီ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္တည္း မဟုတၻဴး..အခန္းထဲျပန္ေစာင့္လို႔ေတာင္ရတယ္.."
"ဗ္ာ.."
"မင္း သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးမလား..ငါ ေက်ာင္းသားဘဝတုန္းကလည္း ကိုယ္
သေဘာက်တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေမလး ကို အၿမဲေစာင့္ၿပီး သူပါမြ ေက်ာင္းထဲအတူဝင္တာကြ..လူငယ္ဆိုေတာ့ ဒီလိုပဲေပါ့ကြာ.."
"ဗ္ာ.."
စစ္ ဒုတိယံမိၼ ဗ္ာ ရျပန္သည္ ။ မူလတန္းကတည္းက မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ မပါလွ်င္ အတန္းထဲမဝင္ခ်င္ ။မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ မရွိလွ်င္ မုန္ေဈးတန္းမသြားတတ္ ။စာလုပ္လွ်င္ေတာင္ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ႏွင့္အတူလုပ္တတ္သည္ ။ ယခုႀကီးလာမွသာကိုယ့္အိမ္တြင္ကိုယ္ guide ႏွင့္ သင္ျခင္းပင္ ။
ဒါေတာင္မွ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ႏွင့္ စာလုပ္လွ်င္ ရန္ျဖစ္လိုက္ ၊စာက်က္လိုက္ႏွင့္ အခ်ိန္ေတြကုန္လို႔ကုန္မွန္းမသိ ျဖစ္တတ္သည္ ။ 'မျမင္ခ်င္ဘူး ၊ မုန္းတယ္ ၊ ၾထက္ၾသား '
ဆိုတဲ့ စကားလုံးမ်ိဳး ခဏခဏေျပာတတ္ေသာ္လည္း စိတ္ထဲမပါမွန္း စစ္ ကိုယ္တိုင္ႏွင့္ ကိုယ္ေစာင့္နတ္ သာ သိလိမ့္မည္ ။ ခဏခဏရန္ျဖစ္ျခင္းကပင္ စစ္ အတြက္ ေန႕ရက္မ်ားအား လ်င္ျမန္စြာ ကုန္လြန္ေစခဲ့သည္ ။သို႔ရာတြင္ စစ္ လက္မခံ ။
"မိန္းကေလး မဟုတၻဴးဗ်."
"ေဟ....."
ဒီတစ္ခါ အံဩရသူမွာ ဦးေလးႀကီးပင္ ျဖစ္သည္ ။ဦးေလးႀကီး အား ေျပာၿပီးသည္ႏွင့္ စကားေၾကာရွည္ေနမည္ စိုး၍ လမ္းမႀကီးဘက္သို႔ ေျပးသြားသည္ ။ ထီးအား
ၿငိမ္ၿငိမ္မကိုင္ထားသျဖင့္ အေပၚဝတ္အက်ႌသည္ မိုးေရမ်ား ရစရာ မရွိေအာင္ စို႐ႊဲေနသည္ ။ သူဧ။္ ဆံပင္မ်ားသည္လည္း ေခါင္းေလွ်ာ္ထားသည့္အလားစို႐ႊဲေနသည္ ။ လြယ္အိတ္သည္ ေရစိုေနေသာ္လည္း
ေရစိုခံလြယ္အိတ္ျဖစ္၍ စိတၸဴစရာမလို ။
သစၥာရိပ္အေဆာင္အနီးသိ့ု ေရာက္ေသာအခါထီးႀကီးတကားကားႏွင့္ မိုးေရစို႐ႊဲေနေသာ စစ္အားရွစ္တန္းေက်ာင္းသူမ်ားသည္ ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ျဖင့္ ၾကည့္သြားၾကသည္ ။
သစၥာရိပ္အေဆာင္သို႔ ေက်ာ္လြန္လာလွ်င္ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာမႀကီး ဧ။္ ႐ုံးခန္းအား ေတြ႕ရသည္ ။ေက်ာင္းစအပ္သည့္အခ်ိန္ တြင္သာ ဆရာမႀကီးႏွင့္ ဝင္ေတြ႕ဖူးသည္ ။ တိုက္ရိုက္စကားေျပာဖူးသည္ ။ဆုေတြဘာေတြရလွ်င္ ဒုေက်ာင္းအုပ္ကသာ ဆုေပး၍တစ္ေယာက္ခ်င္း ဂုဏ္ျပဳစကားေျပာသည္ ။ေက်ာင္းစအပ္သည့္အခ်ိန္က အဲယားကြန္းႏွင့္အၿပိဳင္
စစ္ ဧ။္ ေျခလက္မ်ား ေအးစက္ေနခဲ့သည္ကို ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိေနသည္ ။
႐ုံးခန္းဧ။္ ေဘးဘက္ မလွမ္းမကမ္းတြင္ 'ဓမၼရိပ္ ' ဟုေခၚေသာ အလြန္က်ယ္ဝန္းသည့္
ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ႀကီးရွိ၏ ။ဝါဆိုသကၤန္းပြဲ ၊ သီတင္းကြၽတ္ ၊တန္ေဆာင္တိုင္ မ်ားတြင္ ထို ေက်ာင္းေဆာင္၌ ဘုန္းႀကီးပင့္ကာ တရားနာၾကသည္ ။ ေနာက္အပတ္က်လွ်င္ ဝါဆိုသကၤန္းပြဲေရာက္ေတာ့မည္ ။
အဲ့ဒီ့ ေန႕မတိုင္ခင္ တစ္ရက္အလိုတြင္ တစ္ေက်ာင္းလုံးေဝယ်ာဝစၥ လုပ္ရသည္ျဖစ္ရာ သူႏွင့္ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သန္ရွင္းကိစၥ ျဖင့္ တၾကတ္ၾကတ္ျဖစ္ရဦးမည္ ကိုေတြးလ်က္
ကိုယ္တိုင္ မသိလိုက္ခင္ ၿပဳံးမိသြားသည္ ။
ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ၿပီးလွ်င္ အနည္းငယ္ေလွ်ာက္သြားလိုက္မွသာ စစ္တို႔ဧ။္ ကံေကာ္ရိပ္အေဆာင္ ေရာက္လာေတာ့သည္ ။ကံေကာ္ရိပ္အေဆာင္ၿပီးလွ်င္ ေက်ာင္းေစာင့္ ႏွင့္ ဝန္ထမ္းမ်ားဧ။္ တန္းလ်ားျဖစ္သြားသည္ ။ ထို တန္းလ်ားအား ေက်ာ္လာလွ်င္ လမ္းဆုံႏွစ္ခုအားေတြ႕လိမ့္မည္ ။ ေယာက်ာ္းေလး သန္စင္ခန္း ႏွင့္ မိန္းကေလး သန႔္စင္ခန္း ခြဲထားေသာ လမ္းပင္ ။ သန႔္စင္ခန္းမ်ားအားလည္း အေဆာင္တစ္ခုအလား ေဆာက္လုပ္ထားသျဖင့္ မိုးဒဏ္ေလဒဏ္မွ ကာကြယ္သည္ ။ သို႔ရာတြင္ ထိုတန္းလ်ားတြင္ သရဲေျခာက္သည္ ဟု ေျပာသျဖင့္ စစ္ မၾသားရဲပါ ။
အဲ့နားက ေလျဖတ္ေနတဲ့အဖြားႀကီးသရဲရွိတယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္..အဲ့နားကို တစ္ေယာက္တည္းျဖတ္ရင္ အသံနဲ႕ျပန္ေျခာက္တယ္ဆိုလား....။
ေတြးရင္းႏွင့္ ၾကတ္သိမ္းျဖန္းခနဲ ထ သြားေသာေၾကာင့္အတန္းတြင္းသို႔ အျမန္ဝင္လိုက္ရသည္ ။ မိုးကေအးေအး ႏွင့္ အဲယားကြန္းႀကိဳဖြင့္ထားေသာ လူအား ေလျဖတ္ေသပါေစဟု စစ္ ေမတၱာပို႔လိုက္သည္ ။
ထိုင္ခုံသို႔ ေရာက္ေသာအခါ အေပၚဝတ္အက်ႌအား ခြၽတ္၍ဖားဥ' စြဲမည္စိုး၍ အစြန္းႏွစ္ဖက္အား လက္ျဖင့္ကိုင္ကာ ေလထဲတြင္ ခါ လိုက္သည္ ။ ထိုအခါတြင္ ေဘးရွိ ျဖတ္သြားေသာ မိန္းကေလးအား အဝတ္ျဖင့္ ရိုက္မိသည္ ။
"အေမလး... ေသပါၿပီ လက်္ာရယ္.."
"ေသရင္လည္းေသေပါ့..လမ္းသြားရင္ ၾကည့္သြားပါလား .."
"မွားပါတယ္ "
မိန္းကေလးသည္ ႏႈတ္ခမ္းဆူကာ ျပစိျပစိ ေရ႐ြတ္ရင္းထြက္သြားသည္ ။ အက်ႌရွိေရမ်ား အေတာ္္အတန္စင္ သြားေသာအခါ
ဆံပင္ ရွိေရမ်ားအား သုတ္ရန္ ျပင္လိုက္သည္ ။
ဆံပင္ေရစိုႀကီး ႏွင့္ အဲယားကြန္း ခန္းထဲ၌ ေနလွ်င္ေလျဖတ္သြားမည္ကို စိုးရိမ္သည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္လြယ္အိတ္အား ဖြင့္ကာ အေမထည့္ေပးလိုက္ေသာအေမႊးပြ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါ အေသးစားေလးအား
လိုက္ရွာေနသည္ ။ ေနရာတက် မထားမိသျဖင့္ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ ရွာမေတြ႕ ။
မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သာဆိုရင္ ငါ့ကို ဆူမ္ားဆူမလား..ဆူၿပီးရင္လည္း သူ႕မွာပါတဲ့ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါ ငါ့ကိုေပးမွာ...။ သူက တကယ္ ငါ့အစၠို လုပ္လို႔ရတာပဲ..။ ဟာ...မရပါဘူး.. အေမေမြးထားေတာ့လည္း တစ္ေယာက္တည္း ။ အခုလည္း တစ္ေယာက္တည္းေနရမွာေပါ့..ဒါပဲ စစ္လက်္ာ မေတြးနဲ႕..။
လြယ္အိတ္ဇစ္အား အကုန္ဖြင့္ကာ စာအုပၼ္ားအား ထိုးဖြသည္ ။ အေမေျပာေတာ့ ထည့္ေပးလိုက္တယ္တဲ့အခုေတာ့..။ စီစီရီရီ ထည့္ထားေသာ စာအုပ္မ်ားသည္
ယခုမူ ေဇာက္တိေဇာက္ထိုး ျဖစ္ကုန္သည္ ။ ရွာေလ ေပ်ာက္ေလ ဟူေသာ စကားသည္ စစ္ အတြက္ ထြင္ထားပုံရသည္ ။
ထိုစဥ္ သူဧ။္ ေခါင္းေပၚသို႔တစ္စုံတစ္ေယာက္ Cap ဦးထုပ္အား လာေဆာင္း သြားသည္ ။
"ဘာလုပၱာလဲ "
သူ ဦးထုပ္အား ဆြဲခြၽတ္လိုက္ေသာအခါ ဦးထုပ္ေပၚတြင္ Sit ဟု အနက္ေရာင္ စာလုံးျဖင့္ ထိုးထားေသာ အျဖဴေရာင္ ဦးထုတ္ေလး ။ ထို ဦးထုပ္ဧ။္ ပိုင္ရွင္မွာ တစ္ဦးတည္း ရွိသည္ ။
"ပိုင္..ဘာလို႔ ေနာက္က်ေနတာလဲ.."
ဟန္ေတာင္ မေဆာင္နိုင္ဘဲ စစ္ အတင္းထေမးသည္ ။စစ္ ထက္ ေနာက္က်မွ ေရာက္လာေသာ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သည္ ေရမစိုေနပါ ။ စစၠသာ ေရထဲက်ထားေသာ
ႂကြက္စုတ္လို ျဖစ္ေနျခင္းပင္ ။
"Bus (2) က ဆီဝင္ျဖည့္ေနလို႔.."
"ေအာ္..ေအာ္..ေကာင္းလိုက္တာ "
တကယ္ ေကာင္း၍ ေကာင္းလိုက္တာ ဟု ေျပာျခင္းမဟုတ္။ စိတ္တိုလြန္း၍ အဆီးအတားမဲ့ ထြက္က်လာေသာ
စကားလုံးမ်ားအား ႀကိဳပိတ္ထားလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ထို ကိစၥသည္ စိတ္ဆိုးစရာ မဟုတ္ေသာ္လည္း စစ္မွာအရမ္းစိတ္ဆိုးေနသည္ ။
"စိတ္ဆိုးေနတာလား.."
ရယ္ခ်င္သည့္ မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ေမးလာသည့္ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ဧ။္ ေမးခြန္းအား မေျဖဘဲ လက္ထဲမွ ဦးထုပ္ႏွင့္ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ အား ပစ္ေပါက္လိုက္သည္ ။မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သည္ စစ္ ပစ္လိုက္ေသာ ဦးထုပ္အား ရယ္ရင္း ဖမ္းလိုက္သည္ ။
"ဒီ ဦးထုပၠို မွတ္မိလား..မင္းနဲ႕ငါ ေျခာက္တန္းတုန္းကေလ City Mark သြားတုန္းက ဝယ္ခဲ့တာေလ..ၿပီးေတာ့ ငါ့အေမ
က ငါတို႔နာမည္ေတြကို ဦးထုပ္မွာ ထိုးေပးတယ္ေလ..ၿပီးေတာ့ ငါ့ ဦးထုပ္ မင္းလုပ္လိုက္လို႔ေရေျမာင္းထဲက်သြားေရာ..အဲ့ဒီ့ေတာ့ မင္း
အေမကမင္း ဦးထုပ္ ကိုျပန္ေလ်ာ္ခိုင္းေရာမလား.."
(ဟမ္..ဒီဦးထုပၠို မွတ္မိေသးတယ္..??။)
အဲ့ဒီတုန္းက စစ္ ဧ။္ ဦးထုပ္အား သူ႕အား မေပးခ်င္ပါ ။သို႔ရာတြင္ တစ္ခုခုျဖစ္တိုင္း သူက ဦးထုပ္ကိစၥႏွင့္ကိုင္ေပါက္ေနသျဖင့္ ထိုဦးထုပ္အား မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ဧ။္ မ်က္ႏွာတည့္တည့္ သို႔ ပစ္ေပါက္၍ ေပးလိုက္သည္ ။
(သူ အခုထိ ဒါကို မွတ္မိတယ္..ၿပီးေတာ့ ဒါကို ေဆာင္းတုန္းပဲလား..ေဟာင္းေနတဲ့အျပင္ ငါ့နာမည္ႀကီးနဲ႕ကို...။)
စိတ္ထဲတြင္ အံဩသြားေသာ္လည္း အျပင္ပမ္းတြင္မူမည္သည့္ စကားမွ်ျပန္မေျပာမိ ။ အနည္းငယ္ ၿပဳံးေယာင္သမ္း သြားေသာ ပါးစပ္အား ျပန္ေစ့ကာ မ်က္ႏွာအား တည္ထားလိုက္သည္ ။
"ငါ့ကို စိတ္ဆိုးေနတာလား "
"မင္းကိုဆိုးစရာမရွိပါဘူး..ငါ့ကိုယ္ငါ စိတ္ဆိုးတာ..မိုးအစိုခံၿပီး အၾကာႀကီးေစာင့္လို႔
ေလျဖတ္သြားရင္လည္း ငါ့ကိုကုမယ့္သူမရွိပါဘူး..အခုေတာင္ ငါ ဒီေလာက္ မိုးစိုေနတာကို တခ်ိဳ႕လူေတြျဖင့္ သိေတာင္မသိဘူး.."
စိတ္ထဲရွိသည့္ စကားလုံးမ်ား အကုန္ထုတ္ေျပာရ၍ ေပါ့သြားေသာ္လည္း မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သည္ သူ႕အား အခုထိ မေခ်ာ့ေသး ။ ဒီ အ႐ြယ္ႀကီးမွ အေခ်ာ့ခံခ်င္သည္ဟု ဆိုဆို မိုးအစိုခံၿပီး ေစာင့္ေနခဲ့သည့္သူက အေခ်ာ့ခံရဖို႔ေတာ့ နည္းနည္း ထိုက္တန္သည္မလား ။ အနည္းဆုံးေတာ့ရရဲ႕လား ဟူေသာ စကားကို ၾကားရင္ပဲ အဆင္ေျပပါသည္ ။
"ဘတ္.."
"ဘာလုပၱာလဲ.."
မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သည္ ဦးထုတ္ႏွင့္ စစ္ ဧ။္ မ်က္ႏွာအား ေပါက္လိုက္သည္ ။ စစ္ ေပါက္ခဲ့တုန္းက အားေလာက္ေတာ့ မျပင္းထန္ ။ သို႔ရာတြင္ စိတ္ဆိုးေနသည့္သူတစ္ေယာက္ အား ဦးထုပ္ႏွင့္ ပစ္ေပါက္ရဲသည့္ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ အားစိတ္တိုေနသည့္ၾကားမွ ေမလးစားဘဲ မေနနိုင္ ။
"အဲ့တုန္းက မင္းက ငါ့မ်က္ႏွာကို ဒီလို ဦးထုပ္နဲ႕ေပါက္ၿပီး ေပးခဲ့တာေနာ္..႐ုတ္တရက္သတိရလာလို႔.."
"သတိရရင္လည္း မင္းကိုယ္မင္းပဲ ျပန္ေပါက္ပါလား...စိတ္တိုေနတဲ့လူကို ေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္ရတာ ေပ်ာ္လား..."
စစ္ ထိုင္ေနရာမွ ထကာ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ဆီသို႔ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးႏွင့္ ေလွ်ာက္သြားကာ လက္ထဲမွ ဦးထုပ္အား မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ဧ။္ မ်က္ႏွာဘက္သို႔ ပစ္ေပါက္သည္ ။ သို႔ရာတြင္ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ဧ။္ မ်က္ႏွာသို႔မေရာက္ဘဲ အေနာက္ဘက္ရွိ ေမာ္နီတာ ဧ။္မ်က္ႏွာအား သြားမွန္သည္ ။ ေမာ္နီတာ ဧ။္ ေလးေထာင့္မ်က္မွန္သည္ မ်က္ႏွာေပၚမွ ေလ်ာက်မလို ျဖစ္သြားသည္ ။
"လက်္ာရာ..မင္းဘုန္းကို မပစ္ခ်င္တာနဲ႕ပဲ ငါ့ကို ပစ္ရလား.."
အမွန္တိုင္းေျပာရလွ်င္ စစ္ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ အား မပစ္ခ်င္၍ အေနာက္သို႔ တမင္လႊဲပစ္လိုက္ျခင္းပင္ ။ သိ့ုရာတြင္ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွသည့္ ေမာ္နီတာ ခမ္ာ မနက္ေစာေစာစီးစီး ဦးထုပၥာ စားလိုက္ရသည္ ။
"ငါ လက္မတည့္လိုက္လို႔ပါေနာ္..ဒီေကာင့္ကို ငါ ေသခ်ာ ပစႅိုကၱာပါ..ဒါမွမဟုတ္ မင္းကိုက ကံဆိုးတာထင္တယ္.."
"ဟုတ္တယ္..ငါကိုက ကံဆိုးတာ..ကြၽဲႏွစ္ေကာင္ခတ္တဲ့ၾကားကို ဝင္မိလို႔.."
ေမာ္နီတာသည္ စစ္တို႔အား ေအာ္ေျပာရင္း ထြက္သြားသည္။
"ငါက မခတ္ပါဘူး..သူက တစ္ဖက္သတ္ႀကီး လိုက္ကိုက္ေနတာ.."
မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ဧ။္ စကားမွန္ေနသျဖင့္ စစ္ ဘာမွမေျပာလို။ ေက်ာင္းကားေနာက္က်သည့္ကိစၥ၌မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ အမြားမဟုတ္ သလို ၊ စိတ္တိုစရာကိစၥလည္း မဟုတ္ေသာ္လည္း စေစၠတာ့
'ေရေတြစိုေနပါလား..ျဖစ္ရဲ႕လား' ဆိုသည့္ စကားမ်ိဳေတာ့ ၾကားခ်င္မိရဲ႕..။ သို႔ေသာ္ ၾကားရန္လည္း မလိုအပ္ ။
"ဒါနဲ႕ မင္း ငါ့ကို ေစာင့္ေနတာလား..အျပင္ႀကီးမွာေလ..မိုးထဲေလထဲမွာ သူမ်ားေတြေျပးလႊားေနတာ မင္းမို႔လို႔ တမင္ မတ္တပ္ရပ္ေနတယ္..မင္းခုနကေျပာလိုက္သလိ့ု
မင္း ေလျဖတ္ရင္ ဘယ္သူ႕မွလာမကုေပးသလို ဒီလို ရပ္ေနလု႔ိလည္း ဘယ္သဴမြ ေက်းဇူးမတင္ဘူး..ငတုံးေလးရဲ႕.."
မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သည္ ဘယ္ကတည္းက ေရာက္ေနမွန္းမသိေသာ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါ အေသးစားေလး တစၡဳအား စစ္ဧ။္ ေခါင္းေပၚတြင္ ျဖေျဖလး တင္ေပးလိုက္သည္ ။
မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ဧ။္ အသံသည္ မာထႏၼေနသလို ၊ႏူးညံ့မေနပါ ။ မိခင္က သားသမီး အား ဆိုဆုံးမေသာေလသံ ႏွင့္ပင္ တူေနေသးသည္ ။ စစ္ ကိုယ္တိုင္ရွာမေတြ႕ေသာ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါအား မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သည္ ေဗဒင္ေမးလာသည့္အတိုင္း
ဒက္ ခနဲ မွန္ေအာင္ေျပာနိုင္သည္ ။
"မင္း မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါက အေရွ႕အိတ္ထဲမလား..ေတာ္ပါ ရွာမေနနဲ႕..အမွန္ဆို မင္းအေမ မင္းကို ပစၥည္းေတြ ၊ မုန႔္ေတြ ထည့္ေပးမယ့္အစား လိုအပ္ေနတဲ့ သူ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ေပးလိုက္တာမွ ပိုအသုံးဝင္ဦးမယ္.."
မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ဧ။္ စကားမ်ားသည္ နားဝင္ဆိုးေသာ္လည္း မွန္ေနသည္ ။ သို႔ရာတြင္..
" တစ္ျခားလူကိုေပးတာက အသုံးဝင္တယ္ဆိုေတာ့ ငါက ဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ.. "
"မင္းက ငါ့ဆီကပဲ သုံးေနတာေလ..''
"ရတယ္..မသုံးေတာ့ဘူး.."
ဆံပင္အား သုတႅကၥ မ်က္ႏွာသုတ္ပဝါအားမင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ ဘက္သို႔ ပစ္ေပးရန္ ဟန္ျပင္လိုက္စဥ္..
"ရပါတယ္..စိတ္ႀကိဳက္သုံးပါဗ်ာ..ေတာ္ၾကာ
အဲယားကြန္းထဲ ေရစိုႀကီးနဲ႕ ေလျဖတ္ေနဦးမယ္.."
"ေတာ္စမ္း..နိမိတ္မရွိတာ..မင္းသာ အရင္ေလျဖတ္စမ္းပါ.."
စစ္ ပါးစပ္မွ ေဒါသထြက္ဟန္ျဖင့္ ေအာ္ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း စစ္ဧ။္ ေဒါသမ်ား လုံးဝမရွိေတာ့ ။ မင္းဘုန္းျမတ္ပိုင္ သည္ စစ္ အား ေမခ္ာ့ခဲ့ပါ။
ေခ်ာ့ခဲ့သည္လား...ေမခ္ာ့ခဲ့ဖူးလား...။
သို႔ရာတြင္ စစ္ဧ။္ ေဒါသမ်ား ေျပလြင့္သြားၿပီျဖစ္၍ေခ်ာ့ျခင္း ၊ မေခ်ာ့ျခင္းသည္ အေရးမပါေတာ့... ။
Diana_Lin
To Be Continube