♡Unicode version♡
"ဓာတ်မတည့်တာစားမိလို့ လူနာက အသက်ရှူရခက်ခဲသွားတာပါ...အဲ့ဒါကြောင့် သတိမေ့သွားတာမို့အများကြီးစိတ်ပူစရာမလိုပါဘူး...ဆေးလည်းထိုးထားပေးပြီးပြီ...တခါတလေအရည်ပြားယားယံတာတွေဖြစ်တတ်တယ်...ဒါလေးလိမ်းပေးလိုက်ရင်အဆင်ပြေသွားပါလိမ့်မယ်..."
ဖေရှီးလက်ထဲလိမ်းဆေးဗူးလေးထည့်ပေးပြီးဒေါက်တာပြန်ထွက်သွားမှရှောင်းကျန့်အပါအဝင် ဖေရှီးနဲ့ဖန်းဝေလည်းစိတ်အေးသွားဟန်သက်ပြင်းချမိတော့တယ်။ရိပေါ်ကတော့ခုထိလူနာကုတင်ထက်မှာလှဲလျောင်းအိပ်စက်နေတုန်းမို့ရှောင်းကျန့်ကအရိပ်တကြည့်ကြည့်။
"ကောင်လေး မြေပဲနဲ့ဓာတ်မတည့်တာအကိုမသိခဲ့ဘူး..."
"အဆင်ပြေပါတယ်စီနီယာ...ရိပေါ်လည်းသက်သာနေပြီပဲ..."
"မဟုတ်ဘူး!...အစောကတည်းက အကိုသိခဲ့ဖို့ကောင်းတာလေ...ခုတော့ကောင်လေးကကိုယ့်ကြောင့်နဲ့ ဒီ ဒီလိုထိ..."
ရိပေါ်လက်တစ်ဖက်ကိုထွေးစုတ်လျှက်ခေါင်းငိုက်စိုက်ချကာကိုယ့်ကိုယ်ကိုအပြစ်ဖွဲ့နေသည့်ရှောင်းကျန့်ကိုဖန်းဝေရောဖေရှီးပါနှစ်သိမ့်ပေးရင်းအချင်းချင်းမျက်နှာမကောင်းစွာအကြည့်ဆုံမိကြတယ်။ရှောင်းကျန့်လုပ်ရပ်ကရိပေါ်ကိုချစ်တာကြောင့်မို့ ထိုလုပ်ရပ်ကအပြစ်ဖြစ်ခဲ့ရင်တောင် အပြစ်ဟုမဆိုသာတဲ့ ချစ်အပြစ်ပဲဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။
"အကို..."
"ကောင်လေး!..."
နိုးနိုးချင်းမိမိကိုတသည့်ရိပေါ်ကြောင့်ရှောင်းကျန့်မျက်လုံးတွေလက်ခနဲ။ထထိုင်ဖို့ဟန်ပြင်နေတာမို့ကျောဘက်မှာခေါင်းအုံးနှစ်လုံးဆင့်ထောင်ပေးပြီးအသာလေးထူမပေးလိုက်တယ်။
"ဘယ်နေရာနေမကောင်းဘူးလဲ...ကိုယ့်ကိုပြော...ကိုယ်ဒေါက်တာ့ကိုသွားခေါ်လိုက်မယ်လေ..."
"အာ!...အကို အလုပ်ပိုနေပါ့မယ်...ကျွန်တော်အဆင်ပြေနေပါပြီ...အိပ်ထားလို့ခေါင်းနည်းနည်းမူးနေရုန်ပဲ..."
"အင်း...တခုခုဆို ကိုယ့်ကိုချက်ချင်းပြောနော်..."
နှစ်ယောက်တကမ္ဘာတည်၍အချစ်နလန်ထနေသည့်နှစ်ယောက်ကိုကြည့်ပြီးဖန်းဝေမျက်နှာမဲမှောင်နေသလိုဖေရှီးမှာလည်းအပိုလူတစ်ယောက်လိုမှုန်သုန်လျှက်။ရှောင်းကျန့်ကလည်းရိပေါ်နိုးလာကတည်းကအဆင်ပြေပါ့မလားတတွတ်တွတ်မေးနေသလိုရိပေါ်ကလည်းရှောင်းကျန့်ကိုကျော်ပြီးသူတို့စီအကြည့်တချက်ပင်ဝေ့မလာသေးတာမို့။
"ရိပေါ်...မင်း နောက်အတန်းချိန်ပြန်တက်ဖို့အဆင်ပြေပါ့မလား...ခုသွားရင်တော့အချိန်မှီသေးတယ်..."
ဖေရှီးအသံပြုကာမှရိပေါ်ကဖန်းဝေတို့အားမြင်သွားဟန်အဖြေပြန်ပေးဖို့ပြင်ရုန်ရှိသေး...
"ဟာ!...ဘယ်ဖြစ်မလဲ...ဒီလောက်မူးမေ့တဲ့အထိဖြစ်သွားတာကို...မသွားရပါဘူး...နေ့တပိုင်းတော့ကျောင်းပြန်မသွားပဲနေရအောင်နော်...မဟုတ်ရင် ကိုယ်မင်းအတွက် စိတ်အေးနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး..."
ပိုင်သူဆိုင်သူ၏စိတ်မအေးနိုင်မှုကြောင့်ရိပေါ်ကပြုံးစိစိနဲ့ဖေရှီးဘက်လှည့်ကြည့်လာတယ်။အလိုက်တသိပဲဖေရှီးခေါင်းငြိမ့်လိုက်ပေမဲ့အမူပိုလွန်းနေသည့်ရှောင်းကျန့်ကြောင့်အမြင်ကတ်သလိုနှုတ်ခမ်းအစုံကိုဘောင်ဘတ်ခတ်အောင်မဲ့ရွဲ့ပြလိုက်တယ်။RSတွေကဲကိုကဲတယ်ထင်မိပေမဲ့လည်းမိမိသူငယ်ချင်းအချစ်ကံကောင်းသည်မို့ဖေရှီးကျေနပ်ပါသည်။
"ပြီးရောလေ!...ဒါဆို ငါအတန်းပြန်မယ်နော်ရိပေါ်..."
ရှောင်းကျန့်ကလည်းရိပေါ်နည်းတူအတန်းတက်တော့မည့်ဟန်မရှိ စိတ်ချသွားဆိုသည့်သဘောလက်ကာပြတာမို့ဖေရှီးကျောင်းဆေးခန်းထဲကထွက်လာလိုက်တော့ဖန်းဝေလည်းမယောင်မလည်နဲ့ပဲဖေရှီးနောက်ကကပ်ပါလာတော့တယ်။ဆက်နေရင် ဆက်ပြီးအပိုလူဖြစ်နေဦးမှာကို နှစ်ယောက်သားသဘောပေါက်သည်လေ။
"ကိုယ်တောင်းပန်တယ်နော်...ကိုယ့်ကြောင့် ကောင်လေးအန္တရာယ်ဖြစ်ရပြီ..."
"ဟအင်း!...အကိုမမှားပါဘူး...ကျွန်တော်သာသတိထားလိုက်ရင်ဒီလိုဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူး..."
"မဟုတ်တာ...ကိုယ်ကသာ ကောင်လေးကိုအန္တရာယ်ဖြစ်စေမယ့်အရာတွေကိုသိထားရမှာမဟုတ်ဘူးလား..."
"အကို့ကိုပြောမပြထားမိတဲ့ကျွန်တော်ကပဲ ကျွန်တော်ကပဲနမော်နမဲ့နိုင်လွန်းတာပါ..."
ရှောင်းကျန့်နဲ့ရိပေါ်ရဲ့ မပြီးနိုင်မစီးနိုင်အပြစ်လွှဲတမ်းချင်းကြောင့်ကျောင်းဆေးခန်းပြတင်းပေါ်လာနားသည့်တေးသီးငှက်လေးတစ်ကောင်မှာနားမခံသာလွန်း၍တဖျပ်ဖျပ်တောင်ပံဖြန့်ကာပျံပြေးလေပြီ။
*လူသားတွေက ချစ်တတ်သွားရင် တယ်လည်း ထူးဆန်းကြသကိုး...*
___
"ဟေ့!...ဒီမှာခများ ဘာလိုက်လုပ်တာလဲ!..."
ဆောက်လုပ်ရေးမေဂျာချင်းတူလို့ကျောင်းလမ်းအတိုင်းအတူနောက်ကပါလာတာကိုဖေရှီးမပြောလို။အခုဟာက သူတို့ပထနှစ်စာသင်ဆောင်ဘက်ထိ မယောင်မလည်ပါလာသည့်ဖန်းဝေကြောင့်ဖေရှီးနောက်လှည့်ကာခပ်ငေါက်ငေါက်မေးလိုက်မိတယ်။
"အဲ့!...ဟို အခန်းဘက်သွားနေတာလေ..."
"ခများတို့စာသင်ဆောင်ကအပေါ်ထပ်မှာမလား...ဒီအထပ်မှာပထနှစ်တွေပဲရှိတာလေ..."
ရုတ်တရက်အကြံအိုက်သွားကာ ဖန်းဝေတစုံတခုကိုအပြေးအလွှားစဥ်းစားနေရတယ်။မိန်းဆောင်ဝင်ကတည်းကအပေါ်ထပ်လှေကားစီတန်းတက်သွားရမည်ကို သူဘာလို့ဒီဂျစ်တူးနောက်လိုက်လာမိပါလိမ့်။အတန်းထဲထိလိုက်မဝင်မိတာကံကောင်း။မဟုတ်ရင်သူ စပယ်ရှယ် အရှက်ကွဲမှာ။
"ဒီ ဒီဘက်လှေကားကကွေ့တက်မလို့...ဟိုဘက်ကနေ တခြားသူတွေနဲ့အတူတူမတက်ချင်လို့..."
"ကျစ်!...ဘယ်လိုလူလဲ ကြောင်တောင်တောင်နဲ့...အတန်းချိန်နောက်ကျနေရတဲ့အထဲ..."
တိုက်ရိုက်အခန်းတွင်းရောက်မည့်လှေကားအစား တကွေတပတ်တက်မည်ဟုခပ်ကြောင်ကြောင်ဖြေလိုက်သည့်ဖန်းဝေ။စိတ်ညစ်ညူးစွာစုတ်သပ်ပြီးအခန်းထဲဖေရှီးဝင်သွားမှဖန်းဝေမိမိအဖြေကိုပြန်သုံးသပ်ကာပိန်းလွန်းသည့်မိမိဦးနှောက်ကိုမကျေနပ်စွာခေါင်းကိုပိတ်ရိုက်လိုက်တော့တယ်။crushခံရပြီးပြန်crushရတဲ့သူရှေ့မှ ဖန်းဝေအဖြစ်ကကမောက်ကမရယ်ပါ။
___
"ရှောင်းကျန့်!...ရိပေါ်တို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ဒီနေ့နောက်ကျနေတယ်နော်..."
ကဲန်တင်းအဝင်ဝကိုမျှော်ကြည့်နေရင်းဖန်းဝေကဖင်တကြွကြွနဲ့ဂနာမငြိမ်။ရှောင်းကျန့်ကဖိုင်ထဲမှစာတမ်းတချို့ပြန်စစ်နေရင်းရိပေါ်တို့လာရာလမ်းကိုတချက်လှမ်းကြည့်တယ်။
"မနက်ကပြောတာတော့ reportရေးတင်ရမှာမို့နေ့လည်စာကြည့်တိုက်ခဏဝင်မယ်ပြောတယ်...နေပါဦး...မင်းက ထူးထူးဆန်းဆန်း...မဟုတ်မှ ဖေရှီး အဲ့ချာတိတ်ကို မျှော်နေတာလား..."
"ဟာ!...ဘယ်ကလာမျှော်ရမှာ...ငါကဒီတိုင်းမေးကြည့်တာ...တော်ပြီ ဗိုက်ဆာနေပြီ...ဆက်မစောင့်တော့ဘူး...နေ့လည်စာသွားဝယ်တော့မယ်...မင်းအတွက်ရောယူခဲ့ရမလား..."
"ဟအင်း!...ကောင်လေးလာမှ..."
"ပြီးတာပဲ..."
မလုံမလဲ ရောက်တက်ရာရာပြောပြီး ဖန်းဝေကနေ့လည်ဆာဝယ်မယ်အကြောင်းပြလို့ရှောင်းကျန့်ရှေ့ထထွက်သွားတော့တယ်။နှုတ်ခမ်းလှုပ်ရုန်အဓိပ္ပါယ်ပါပါပြုံးရင်းရှောင်းကျန့်စာဆက်ကြည့်နေလိုက်တယ်။တကယ် တက်လည်းတက်နိုင်တဲ့ကောင်။
ခဏအကြာ တဖက်ဝိုင်းကလုမေတို့အဖွဲ့ သူ့အား နှုတ်ဆက်ပြီးကဲန်တင်းကထွက်သွားကြတဲ့အထိရိပေါ်တို့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက် အရိပ်အယောင်မတွေ့ရသေးတာမို့ လက်ထဲကဖောင်တိန်သိမ်းပြီး လက်ဆေးရန် ကဲန်တင်းကtoiletစီလျှောက်သွားလိုက်တယ်။
*ဂျလောက်!*
ဘေစဥ်ရှေ့ရပ် ရေပိုက်ခေါင်းဖွင့်ကာ လက်ဆေးနေတုန်း toiletအခန်းတခုထဲကကျောင်းသားတစ်ယောက်ထွက်လာတယ်။အသံကြောင့် မှန်ကနေတဆင့်ရှောင်းကျန့်မိမိကျောဘက်ကိုကြည့်လိုက်မိတော့ ကောင်လေးအရွယ် ပထမနှစ်ကျောင်းသားတစ်ယောက်။
အများသုံးအိမ်သာမို့ယောက်ျားလေးအိမ်သာထဲတခြားကျောင်းသားတစ်ယောက်နဲ့အတူရှိတာအထူးအဆန်းမဟုတ်။ထူးဆန်းနေသည်ကရှောင်းကျန့်ကိုကြည့်နေသည့်ထိုကျောင်းသား၏မရိုးသားတဲ့စူးစူးရဲရဲအကြည့်။သတိမမူမိသည့်ရှောင်းကျန့်ကလက်ဆေးပြီးနံရံကအခြောက်ခံစက်ဖွင့်ကာ လက်တွေဟိုလှန်ဒီလှန်လုပ်နေသေးတယ်။
"ဒီကရှောင်းကျန့်မဟုတ်လား..."
"အာ!...အင်း..."
ရိုးရိုးတန်းတန်းစကားလာပြောသည်အထင်နဲ့ရှောင်းကျန့်ခေါင်းတချက်ငြိမ့်ပြလိုက်မိတယ်။ထိုကျောင်းသားဟာဒီကျောင်းကဖြစ်နေရင်တောင်သူမသိသည်မို့ဒီထက်လည်းစကားကြောရှည်စရာမလိုဘူးလေ။
"ကျွန်တော် စီနီယာရှောင်းကျန့်ကိုသိနေတာကြာပြီ..."
ဘေစဥ်ရှေ့ကနေ လေယူလေသိမ်းမူမမှန်စွာပြောနေသည့်ကျောင်းသားကိုရှောင်းကျန့်စူးစမ်းဟန်စောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်မိတယ်။မဟုတ်သေးပါဘူး။သူပဲ အတွေးလွန်နေတာလား။အရေးတယူတုံ့ပြန်စကားဆိုမနေတော့ပဲရှောင်းကျန့်toiletထဲကထွက်ဖို့ပြင်တော့ထိုကျောင်းသားကမနေ။
"ဟာ!...ဟေ့ ဘာလုပ်တာလဲ!..."
ရုတ်တရက် နောက်ကနေခါးကိုရစ်ပတ်လာသည့်လက်တွေကြောင့်ရှောင်းကျန့်ကြောင်အမ်းသွားသလိုလန့်လည်းလန့်သွားရတယ်။မသိရင် သူတို့နှစ်ယောက်ပုံစံက toiletထဲဟိုလိုလိုဒီလိုလိုတမျိုးထင်စရာမဟုတ်လား။
"ကျွန်တော် စီနီယာရှောင်းကျန့်ကိုကျောင်းစစဖွင့်ကတည်းကသဘောကျနေတာ..."
"ဘာ!...ဟေ့ရောင် လွှတ်စမ်း!..."
အရပ်အမောင်းချင်းသိပ်မကွာတာမို့ရှောင်းကျန့်ရုန်းနေပေမဲ့ဖရိုဖရဲဖြစ်ရုန်သာ။ခါးပေါ်ကလက်တွေမှာပြုတ်ထွက်မသွားသေး။
"ယောက်ျားလေးတွေကိုစီနီယာသဘောကျမှန်းအစကမသိခဲ့လို့ ကျွန်တော်စီနီယာ့အနားမချဥ်းကပ်ခဲ့တာ...ခု ဝမ်ရိပေါ်နဲ့တောင်တွဲနေပြီဆိုတော့ ကျွန်တော်နဲ့တွဲလည်းဖြစ်တယ်မလား..."
"တောက်စ်!...မင်း သောက်ရှက်မရှိ...ဖယ်စမ်း!..."
စိတ်တို၍ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းတွေပြောထွက်နေသည့်ရှောင်းကျန့်ကြောင့်ထိုကျောင်းသားကသဘောခွေ့သလိုရယ်ပင်ရယ်နေသေးသည်။နောက်ကအတင်းဖက်တွယ်ထားရင်းဂုတ်ပိုးကိုနမ်းဖို့လုပ်နေတာမို့ရှောင်းကျန့်လက်သီးတွေတင်းခနဲ။
"သောက်ရူးကောင်!!!...လွှတ်လို့ငါပြောနေတယ်..."
"စိတ်လျော့ပါစီနီယာရဲ့...ဝမ်ရိပေါ်နဲ့ပဲသာယာမနေစမ်းပါနဲ့...ကျွန်တော်နဲ့ရောစမ်းမကြည့်ချင်ဘူးလား...စီနီယာစိတ်ကျေနပ်အောင်ကျွန်တော်အစွမ်းကုန်..."
"ဒီရွံစရာကောင်ကတော့!!!...ဟာကွာ!!!..."
ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်နေပေမဲ့မလွှတ်သေးတာမို့ရှောင်းကျန့်အတော်စိတ်တိုနေလေပြီ။သူ့ကိုအာရုံလာနောက်တာထက်ကောင်လေးသိက္ခာကိုပါထိပါးလာသည်မို့ရှောင်းကျန့်မေးရိုးတွေပါတဆက်ဆက်တုန်သည်အထိဒေါသထွက်လာမိတယ်။ယောက်ျားအားချင်းမို့ တော်တော်နှင့်ရုန်းမရပဲ ဘေစဥ်ရှေ့မှာသူတို့ပုံစံကအတော်ဗရိုဖရဲနိုင်လှတာအမှန်။
"အကို!..."
"ဟင်!..."
ခေါ်သံကြောင့်ကြည့်လိုက်မိတော့toiletအဝင်ဝမှာရပ်နေသည့်ရိပေါ်ကကျောပိုးအိပ်လေးလွယ်လျှက်ပင်။သူ့ခါးထက်ကဟိုကောင့်လက်တွေကိုတလှည့်ဒေါသကြောင့် နီရဲနေသည့်သူ့မျက်နှာကိုတလှည့်ကြည့်ရင်း မျက်လုံးတွေဝိုင်းလို့။
"ကောင်လေး!...မဟုတ် ဒီကောင်...ကျစ်!..."
ရုန်းလည်းရုန်းထွက်အပြီး ချာခနဲလှည့်ထွက်သွားသည့်ရိပေါ်ကြောင့်ရှောင်းကျန့်ထိုကျောင်းသားကိုဒေါသမထွက်အားတော့။ခုန အခြေနေကြောင့်ကြမ်းပြင်ပေါ်ကျနေသည့်ဖိုင်ကိုပြန်ကောက်ကာ ရိပေါ်နောက်အမြန်ပြေးလိုက်ရတော့တယ်။သူ့ကြောင့်နဲ့ ကောင်လေးစိတ်ထဲ ဒဏ်ရာသေးသေးလေးရသွားမှာတောင်မလိုလားပါ။
"ရှောင်းကျန့်ကော!...ရိပေါ်ဘာဖြစ်သွားတာလဲ..."
"အကိုအလျှင်လိုနေလို့ ပြန်လာမှပြောပြမယ်!..."
ကဲန်တင်းကအဖြတ် အပြေးအလွှားမေးလာသည့်ဖေရှီးကိုအပြေးအလွှားပဲပြန်ပြောကာ ဝေးဝေးရောက်နေပြီဖြစ်တဲ့လူသားလေးစီခပ်သွပ်သွပ်ခြေဆန့်မိတယ်။အမှီလိုက်ပေမဲ့ ဆောက်လုပ်ရေးမေဂျာအဆောင်လမ်းနဲ့စီမံခန့်ခွဲရေးမေဂျာအလယ်က gearအရုပ်နားအရောက်မျက်ခြေပြတ်သွားတာမို့လမ်းဆုံလမ်းခွမှာရှောင်းကျန့်ခေါင်းတွေချာချာလည်သည်အထိရှာဖွေနေမိတယ်။
ရင်တွေလည်းပူလှပြီ။ကောင်လေးဝမ်းနည်းနေမလား။မဟုတ်ရင် ငိုများငိုနေပြီလား။သူ့အပေါ်ရော ဘယ်လိုများထင်မြင်နေပါလိမ့်။စိတ်များဆိုးသွားလေသလား။ယောက်ယက်ခတ်နေသည့်ပူပင်စိတ်တို့နဲ့ရှောင်းကျန့်အကျယ်ကြီးအော်ဟစ်ပေါက်ကွဲချင်လာတယ်။
သူ့ကြောင့်ပဲ။ဒီတခါလည်း သူဘက်ကပဲနာကျင်မှုတွေပေးမိပြန်ပြီ။မရည်ရွယ်ပေမဲ့ ထိုအရာတွေအားလုံးက သူရဲ့တုံးအမှုကြောင့်ပဲလို့ရှောင်းကျန့်ကတယူသန်တွေးတယ်။ကောင်လေးနာကျင်မှာတွေးပြီး ပူလောင်နေရမယ့်အစား လက်သီးစုတ်လေးတွေနဲ့ဒေါသတကြီးထိုးကြိတ်တာကိုသာ အခါခါခံယူလိုက်ချင်စမ်းတော့တယ်။
To be continue.......
18/10/2021(Monday)
Thank for your reading.♥
N:ကျန်းမာရေးဂရုစိုက်ကြပါ ပေါင်ပေါင်တို့။
♡Zawgyi version♡
"ဓာတ္မတည့္တာစားမိလို႔ လူနာက အသက္ရႉရခက္ခဲသြားတာပါ...အဲ့ဒါေၾကာင့္ သတိေမ့သြားတာမို႔အမ်ားႀကီးစိတ္ပူစရာမလိုပါဘူး...ေဆးလည္းထိုးထားေပးၿပီးၿပီ...တခါတေလအရည္ျပားယားယံတာေတြျဖစ္တတ္တယ္...ဒါေလးလိမ္းေပးလိုက္ရင္အဆင္ေျပသြားပါလိမ့္မယ္..."
ေဖရွီးလက္ထဲလိမ္းေဆးဗူးေလးထည့္ေပးၿပီးေဒါက္တာျပန္ထြက္သြားမွေရွာင္းက်န့္အပါအဝင္ ေဖရွီးနဲ႕ဖန္းေဝလည္းစိတ္ေအးသြားဟန္သက္ျပင္းခ်မိေတာ့တယ္။ရိေပၚကေတာ့ခုထိလူနာကုတင္ထက္မွာလွဲေလ်ာင္းအိပ္စက္ေနတုန္းမို႔ေရွာင္းက်န့္ကအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္။
"ေကာင္ေလး ေျမပဲနဲ႕ဓာတ္မတည့္တာအကိုမသိခဲ့ဘူး..."
"အဆင္ေျပပါတယ္စီနီယာ...ရိေပၚလည္းသက္သာေနၿပီပဲ..."
"မဟုတ္ဘူး!...အေစာကတည္းက အကိုသိခဲ့ဖို႔ေကာင္းတာေလ...ခုေတာ့ေကာင္ေလးကကိုယ့္ေၾကာင့္နဲ႕ ဒီ ဒီလိုထိ..."
ရိေပၚလက္တစ္ဖက္ကိုေထြးစုတ္လွ်က္ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ကာကိုယ့္ကိုယ္ကိုအျပစ္ဖြဲ႕ေနသည့္ေရွာင္းက်န့္ကိုဖန္းေဝေရာေဖရွီးပါႏွစ္သိမ့္ေပးရင္းအခ်င္းခ်င္းမ်က္ႏွာမေကာင္းစြာအၾကည့္ဆုံမိၾကတယ္။ေရွာင္းက်န့္လုပ္ရပ္ကရိေပၚကိုခ်စ္တာေၾကာင့္မို႔ ထိုလုပ္ရပ္ကအျပစ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ အျပစ္ဟုမဆိုသာတဲ့ ခ်စ္အျပစ္ပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
"အကို..."
"ေကာင္ေလး!..."
နိုးနိုးခ်င္းမိမိကိုတသည့္ရိေပၚေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္မ်က္လုံးေတြလက္ခနဲ။ထထိုင္ဖို႔ဟန္ျပင္ေနတာမို႔ေက်ာဘက္မွာေခါင္းအုံးႏွစ္လုံးဆင့္ေထာင္ေပးၿပီးအသာေလးထူမေပးလိုက္တယ္။
"ဘယ္ေနရာေနမေကာင္းဘူးလဲ...ကိုယ့္ကိုေျပာ...ကိုယ္ေဒါက္တာ့ကိုသြားေခၚလိုက္မယ္ေလ..."
"အာ!...အကို အလုပ္ပိုေနပါ့မယ္...ကြၽန္ေတာ္အဆင္ေျပေနပါၿပီ...အိပ္ထားလို႔ေခါင္းနည္းနည္းမူးေန႐ုန္ပဲ..."
"အင္း...တခုခုဆို ကိုယ့္ကိုခ်က္ခ်င္းေျပာေနာ္..."
ႏွစ္ေယာက္တကမာၻတည္၍အခ်စ္နလန္ထေနသည့္ႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီးဖန္းေဝမ်က္ႏွာမဲေမွာင္ေနသလိုေဖရွီးမွာလည္းအပိုလူတစ္ေယာက္လိုမႈန္သုန္လွ်က္။ေရွာင္းက်န့္ကလည္းရိေပၚနိုးလာကတည္းကအဆင္ေျပပါ့မလားတတြတ္တြတ္ေမးေနသလိုရိေပၚကလည္းေရွာင္းက်န့္ကိုေက်ာ္ၿပီးသူတို႔စီအၾကည့္တခ်က္ပင္ေဝ့မလာေသးတာမို႔။
"ရိေပၚ...မင္း ေနာက္အတန္းခ်ိန္ျပန္တက္ဖို႔အဆင္ေျပပါ့မလား...ခုသြားရင္ေတာ့အခ်ိန္မွီေသးတယ္..."
ေဖရွီးအသံျပဳကာမွရိေပၚကဖန္းေဝတို႔အားျမင္သြားဟန္အေျဖျပန္ေပးဖို႔ျပင္႐ုန္ရွိေသး...
"ဟာ!...ဘယ္ျဖစ္မလဲ...ဒီေလာက္မူးေမ့တဲ့အထိျဖစ္သြားတာကို...မသြားရပါဘူး...ေန႕တပိုင္းေတာ့ေက်ာင္းျပန္မသြားပဲေနရေအာင္ေနာ္...မဟုတ္ရင္ ကိုယ္မင္းအတြက္ စိတ္ေအးနိုင္မွာမဟုတ္ဘူး..."
ပိုင္သူဆိုင္သူ၏စိတ္မေအးနိုင္မႈေၾကာင့္ရိေပၚကၿပဳံးစိစိနဲ႕ေဖရွီးဘက္လွည့္ၾကည့္လာတယ္။အလိုက္တသိပဲေဖရွီးေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ေပမဲ့အမူပိုလြန္းေနသည့္ေရွာင္းက်န့္ေၾကာင့္အျမင္ကတ္သလိုႏႈတ္ခမ္းအစုံကိုေဘာင္ဘတ္ခတ္ေအာင္မဲ့႐ြဲ႕ျပလိုက္တယ္။RSေတြကဲကိုကဲတယ္ထင္မိေပမဲ့လည္းမိမိသူငယ္ခ်င္းအခ်စ္ကံေကာင္းသည္မို႔ေဖရွီးေက်နပ္ပါသည္။
"ၿပီးေရာေလ!...ဒါဆို ငါအတန္းျပန္မယ္ေနာ္ရိေပၚ..."
ေရွာင္းက်န့္ကလည္းရိေပၚနည္းတူအတန္းတက္ေတာ့မည့္ဟန္မရွိ စိတ္ခ်သြားဆိုသည့္သေဘာလက္ကာျပတာမို႔ေဖရွီးေက်ာင္းေဆးခန္းထဲကထြက္လာလိုက္ေတာ့ဖန္းေဝလည္းမေယာင္မလည္နဲ႕ပဲေဖရွီးေနာက္ကကပ္ပါလာေတာ့တယ္။ဆက္ေနရင္ ဆက္ၿပီးအပိုလူျဖစ္ေနဦးမွာကို ႏွစ္ေယာက္သားသေဘာေပါက္သည္ေလ။
"ကိုယ္ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္...ကိုယ့္ေၾကာင့္ ေကာင္ေလးအႏၲရာယ္ျဖစ္ရၿပီ..."
"ဟအင္း!...အကိုမမွားပါဘူး...ကြၽန္ေတာ္သာသတိထားလိုက္ရင္ဒီလိုျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး..."
"မဟုတ္တာ...ကိုယ္ကသာ ေကာင္ေလးကိုအႏၲရာယ္ျဖစ္ေစမယ့္အရာေတြကိုသိထားရမွာမဟုတ္ဘူးလား..."
"အကို႔ကိုေျပာမျပထားမိတဲ့ကြၽန္ေတာ္ကပဲ ကြၽန္ေတာ္ကပဲနေမာ္နမဲ့နိုင္လြန္းတာပါ..."
ေရွာင္းက်န့္နဲ႕ရိေပၚရဲ႕ မၿပီးနိုင္မစီးနိုင္အျပစ္လႊဲတမ္းခ်င္းေၾကာင့္ေက်ာင္းေဆးခန္းျပတင္းေပၚလာနားသည့္ေတးသီးငွက္ေလးတစ္ေကာင္မွာနားမခံသာလြန္း၍တဖ်ပ္ဖ်ပ္ေတာင္ပံျဖန့္ကာပ်ံေျပးေလၿပီ။
*လူသားေတြက ခ်စ္တတ္သြားရင္ တယ္လည္း ထူးဆန္းၾကသကိုး...*
___
"ေဟ့!...ဒီမွာခမ်ား ဘာလိုက္လုပ္တာလဲ!..."
ေဆာက္လုပ္ေရးေမဂ်ာခ်င္းတူလို႔ေက်ာင္းလမ္းအတိုင္းအတူေနာက္ကပါလာတာကိုေဖရွီးမေျပာလို။အခုဟာက သူတို႔ပထႏွစ္စာသင္ေဆာင္ဘက္ထိ မေယာင္မလည္ပါလာသည့္ဖန္းေဝေၾကာင့္ေဖရွီးေနာက္လွည့္ကာခပ္ေငါက္ေငါက္ေမးလိုက္မိတယ္။
"အဲ့!...ဟို အခန္းဘက္သြားေနတာေလ..."
"ခမ်ားတို႔စာသင္ေဆာင္ကအေပၚထပ္မွာမလား...ဒီအထပ္မွာပထႏွစ္ေတြပဲရွိတာေလ..."
႐ုတ္တရက္အႀကံအိုက္သြားကာ ဖန္းေဝတစုံတခုကိုအေျပးအလႊားစဥ္းစားေနရတယ္။မိန္းေဆာင္ဝင္ကတည္းကအေပၚထပ္ေလွကားစီတန္းတက္သြားရမည္ကို သူဘာလို႔ဒီဂ်စ္တူးေနာက္လိုက္လာမိပါလိမ့္။အတန္းထဲထိလိုက္မဝင္မိတာကံေကာင္း။မဟုတ္ရင္သူ စပယ္ရွယ္ အရွက္ကြဲမွာ။
"ဒီ ဒီဘက္ေလွကားကေကြ႕တက္မလို႔...ဟိုဘက္ကေန တျခားသူေတြနဲ႕အတူတူမတက္ခ်င္လို႔..."
"က်စ္!...ဘယ္လိုလူလဲ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕...အတန္းခ်ိန္ေနာက္က်ေနရတဲ့အထဲ..."
တိုက္ရိုက္အခန္းတြင္းေရာက္မည့္ေလွကားအစား တေကြတပတ္တက္မည္ဟုခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေျဖလိုက္သည့္ဖန္းေဝ။စိတ္ညစ္ၫူးစြာစုတ္သပ္ၿပီးအခန္းထဲေဖရွီးဝင္သြားမွဖန္းေဝမိမိအေျဖကိုျပန္သုံးသပ္ကာပိန္းလြန္းသည့္မိမိဦးေႏွာက္ကိုမေက်နပ္စြာေခါင္းကိုပိတ္ရိုက္လိုက္ေတာ့တယ္။crushခံရၿပီးျပန္crushရတဲ့သူေရွ႕မွ ဖန္းေဝအျဖစ္ကကေမာက္ကမရယ္ပါ။
___
"ေရွာင္းက်န့္!...ရိေပၚတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ဒီေန႕ေနာက္က်ေနတယ္ေနာ္..."
ကဲန္တင္းအဝင္ဝကိုေမွ်ာ္ၾကည့္ေနရင္းဖန္းေဝကဖင္တႂကြႂကြနဲ႕ဂနာမၿငိမ္။ေရွာင္းက်န့္ကဖိုင္ထဲမွစာတမ္းတခ်ိဳ႕ျပန္စစ္ေနရင္းရိေပၚတို႔လာရာလမ္းကိုတခ်က္လွမ္းၾကည့္တယ္။
"မနက္ကေျပာတာေတာ့ reportေရးတင္ရမွာမို႔ေန႕လည္စာၾကည့္တိုက္ခဏဝင္မယ္ေျပာတယ္...ေနပါဦး...မင္းက ထူးထူးဆန္းဆန္း...မဟုတ္မွ ေဖရွီး အဲ့ခ်ာတိတ္ကို ေမွ်ာ္ေနတာလား..."
"ဟာ!...ဘယ္ကလာေမွ်ာ္ရမွာ...ငါကဒီတိုင္းေမးၾကည့္တာ...ေတာ္ၿပီ ဗိုက္ဆာေနၿပီ...ဆက္မေစာင့္ေတာ့ဘူး...ေန႕လည္စာသြားဝယ္ေတာ့မယ္...မင္းအတြက္ေရာယူခဲ့ရမလား..."
"ဟအင္း!...ေကာင္ေလးလာမွ..."
"ၿပီးတာပဲ..."
မလုံမလဲ ေရာက္တက္ရာရာေျပာၿပီး ဖန္းေဝကေန႕လည္ဆာဝယ္မယ္အေၾကာင္းျပလို႔ေရွာင္းက်န့္ေရွ႕ထထြက္သြားေတာ့တယ္။ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္႐ုန္အဓိပၸါယ္ပါပါၿပဳံးရင္းေရွာင္းက်န့္စာဆက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။တကယ္ တက္လည္းတက္နိုင္တဲ့ေကာင္။
ခဏအၾကာ တဖက္ဝိုင္းကလုေမတို႔အဖြဲ႕ သူ႕အား ႏႈတ္ဆက္ၿပီးကဲန္တင္းကထြက္သြားၾကတဲ့အထိရိေပၚတို႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ အရိပ္အေယာင္မေတြ႕ရေသးတာမို႔ လက္ထဲကေဖာင္တိန္သိမ္းၿပီး လက္ေဆးရန္ ကဲန္တင္းကtoiletစီေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။
*ဂ်ေလာက္!*
ေဘစဥ္ေရွ႕ရပ္ ေရပိုက္ေခါင္းဖြင့္ကာ လက္ေဆးေနတုန္း toiletအခန္းတခုထဲကေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ထြက္လာတယ္။အသံေၾကာင့္ မွန္ကေနတဆင့္ေရွာင္းက်န့္မိမိေက်ာဘက္ကိုၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ေကာင္ေလးအ႐ြယ္ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္။
အမ်ားသုံးအိမ္သာမို႔ေယာက္်ားေလးအိမ္သာထဲတျခားေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္နဲ႕အတူရွိတာအထူးအဆန္းမဟုတ္။ထူးဆန္းေနသည္ကေရွာင္းက်န့္ကိုၾကည့္ေနသည့္ထိုေက်ာင္းသား၏မရိုးသားတဲ့စူးစူးရဲရဲအၾကည့္။သတိမမူမိသည့္ေရွာင္းက်န့္ကလက္ေဆးၿပီးနံရံကအေျခာက္ခံစက္ဖြင့္ကာ လက္ေတြဟိုလွန္ဒီလွန္လုပ္ေနေသးတယ္။
"ဒီကေရွာင္းက်န့္မဟုတ္လား..."
"အာ!...အင္း..."
ရိုးရိုးတန္းတန္းစကားလာေျပာသည္အထင္နဲ႕ေရွာင္းက်န့္ေခါင္းတခ်က္ၿငိမ့္ျပလိုက္မိတယ္။ထိုေက်ာင္းသားဟာဒီေက်ာင္းကျဖစ္ေနရင္ေတာင္သူမသိသည္မို႔ဒီထက္လည္းစကားေၾကာရွည္စရာမလိုဘူးေလ။
"ကြၽန္ေတာ္ စီနီယာေရွာင္းက်န့္ကိုသိေနတာၾကာၿပီ..."
ေဘစဥ္ေရွ႕ကေန ေလယူေလသိမ္းမူမမွန္စြာေျပာေနသည့္ေက်ာင္းသားကိုေရွာင္းက်န့္စူးစမ္းဟန္ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လိုက္မိတယ္။မဟုတ္ေသးပါဘူး။သူပဲ အေတြးလြန္ေနတာလား။အေရးတယူတုံ႕ျပန္စကားဆိုမေနေတာ့ပဲေရွာင္းက်န့္toiletထဲကထြက္ဖို႔ျပင္ေတာ့ထိုေက်ာင္းသားကမေန။
"ဟာ!...ေဟ့ ဘာလုပ္တာလဲ!..."
႐ုတ္တရက္ ေနာက္ကေနခါးကိုရစ္ပတ္လာသည့္လက္ေတြေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ေၾကာင္အမ္းသြားသလိုလန့္လည္းလန့္သြားရတယ္။မသိရင္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ပုံစံက toiletထဲဟိုလိုလိုဒီလိုလိုတမ်ိဳးထင္စရာမဟုတ္လား။
"ကြၽန္ေတာ္ စီနီယာေရွာင္းက်န့္ကိုေက်ာင္းစစဖြင့္ကတည္းကသေဘာက်ေနတာ..."
"ဘာ!...ေဟ့ေရာင္ လႊတ္စမ္း!..."
အရပ္အေမာင္းခ်င္းသိပ္မကြာတာမို႔ေရွာင္းက်န့္႐ုန္းေနေပမဲ့ဖရိုဖရဲျဖစ္႐ုန္သာ။ခါးေပၚကလက္ေတြမွာျပဳတ္ထြက္မသြားေသး။
"ေယာက္်ားေလးေတြကိုစီနီယာသေဘာက်မွန္းအစကမသိခဲ့လို႔ ကြၽန္ေတာ္စီနီယာ့အနားမခ်ဥ္းကပ္ခဲ့တာ...ခု ဝမ္ရိေပၚနဲ႕ေတာင္တြဲေနၿပီဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕တြဲလည္းျဖစ္တယ္မလား..."
"ေတာက္စ္!...မင္း ေသာက္ရွက္မရွိ...ဖယ္စမ္း!..."
စိတ္တို၍ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းေတြေျပာထြက္ေနသည့္ေရွာင္းက်န့္ေၾကာင့္ထိုေက်ာင္းသားကသေဘာေခြ႕သလိုရယ္ပင္ရယ္ေနေသးသည္။ေနာက္ကအတင္းဖက္တြယ္ထားရင္းဂုတ္ပိုးကိုနမ္းဖို႔လုပ္ေနတာမို႔ေရွာင္းက်န့္လက္သီးေတြတင္းခနဲ။
"ေသာက္႐ူးေကာင္!!!...လႊတ္လို႔ငါေျပာေနတယ္..."
"စိတ္ေလ်ာ့ပါစီနီယာရဲ႕...ဝမ္ရိေပၚနဲ႕ပဲသာယာမေနစမ္းပါနဲ႕...ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ေရာစမ္းမၾကည့္ခ်င္ဘူးလား...စီနီယာစိတ္ေက်နပ္ေအာင္ကြၽန္ေတာ္အစြမ္းကုန္..."
"ဒီ႐ြံစရာေကာင္ကေတာ့!!!...ဟာကြာ!!!..."
႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ေနေပမဲ့မလႊတ္ေသးတာမို႔ေရွာင္းက်န့္အေတာ္စိတ္တိုေနေလၿပီ။သူ႕ကိုအာ႐ုံလာေနာက္တာထက္ေကာင္ေလးသိကၡာကိုပါထိပါးလာသည္မို႔ေရွာင္းက်န့္ေမးရိုးေတြပါတဆက္ဆက္တုန္သည္အထိေဒါသထြက္လာမိတယ္။ေယာက္်ားအားခ်င္းမို႔ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္႐ုန္းမရပဲ ေဘစဥ္ေရွ႕မွာသူတို႔ပုံစံကအေတာ္ဗရိုဖရဲနိုင္လွတာအမွန္။
"အကို!..."
"ဟင္!..."
ေခၚသံေၾကာင့္ၾကည့္လိုက္မိေတာ့toiletအဝင္ဝမွာရပ္ေနသည့္ရိေပၚကေက်ာပိုးအိပ္ေလးလြယ္လွ်က္ပင္။သူ႕ခါးထက္ကဟိုေကာင့္လက္ေတြကိုတလွည့္ေဒါသေၾကာင့္ နီရဲေနသည့္သူ႕မ်က္ႏွာကိုတလွည့္ၾကည့္ရင္း မ်က္လုံးေတြဝိုင္းလို႔။
"ေကာင္ေလး!...မဟုတ္ ဒီေကာင္...က်စ္!..."
႐ုန္းလည္း႐ုန္းထြက္အၿပီး ခ်ာခနဲလွည့္ထြက္သြားသည့္ရိေပၚေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ထိုေက်ာင္းသားကိုေဒါသမထြက္အားေတာ့။ခုန အေျခေနေၾကာင့္ၾကမ္းျပင္ေပၚက်ေနသည့္ဖိုင္ကိုျပန္ေကာက္ကာ ရိေပၚေနာက္အျမန္ေျပးလိုက္ရေတာ့တယ္။သူ႕ေၾကာင့္နဲ႕ ေကာင္ေလးစိတ္ထဲ ဒဏ္ရာေသးေသးေလးရသြားမွာေတာင္မလိုလားပါ။
"ေရွာင္းက်န့္ေကာ!...ရိေပၚဘာျဖစ္သြားတာလဲ..."
"အကိုအလွ်င္လိုေနလို႔ ျပန္လာမွေျပာျပမယ္!..."
ကဲန္တင္းကအျဖတ္ အေျပးအလႊားေမးလာသည့္ေဖရွီးကိုအေျပးအလႊားပဲျပန္ေျပာကာ ေဝးေဝးေရာက္ေနၿပီျဖစ္တဲ့လူသားေလးစီခပ္သြပ္သြပ္ေျခဆန့္မိတယ္။အမွီလိုက္ေပမဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရးေမဂ်ာအေဆာင္လမ္းနဲ႕စီမံခန့္ခြဲေရးေမဂ်ာအလယ္က gearအ႐ုပ္နားအေရာက္မ်က္ေျချပတ္သြားတာမို႔လမ္းဆုံလမ္းခြမွာေရွာင္းက်န့္ေခါင္းေတြခ်ာခ်ာလည္သည္အထိရွာေဖြေနမိတယ္။
ရင္ေတြလည္းပူလွၿပီ။ေကာင္ေလးဝမ္းနည္းေနမလား။မဟုတ္ရင္ ငိုမ်ားငိုေနၿပီလား။သူ႕အေပၚေရာ ဘယ္လိုမ်ားထင္ျမင္ေနပါလိမ့္။စိတ္မ်ားဆိုးသြားေလသလား။ေယာက္ယက္ခတ္ေနသည့္ပူပင္စိတ္တို႔နဲ႕ေရွာင္းက်န့္အက်ယ္ႀကီးေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲခ်င္လာတယ္။
သူ႕ေၾကာင့္ပဲ။ဒီတခါလည္း သူဘက္ကပဲနာက်င္မႈေတြေပးမိျပန္ၿပီ။မရည္႐ြယ္ေပမဲ့ ထိုအရာေတြအားလုံးက သူရဲ႕တုံးအမႈေၾကာင့္ပဲလို႔ေရွာင္းက်န႔္ကတယူသန္ေတြးတယ္။ေကာင္ေလးနာက်င္မွာေတြးၿပီး ပူေလာင္ေနရမယ့္အစား လက္သီးစုတ္ေလးေတြနဲ႕ေဒါသတႀကီးထိုးႀကိတ္တာကိုသာ အခါခါခံယူလိုက္ခ်င္စမ္းေတာ့တယ္။
To be continue.......
18/10/2021(Monday)
Thank for your reading.♥
N:က်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ၾကပါ ေပါင္ေပါင္တို႔။