After magbreakfast hinatid namin ni Art sina Winter sa school. At hinatid ako ni Art sa office.
Pagkarating ko sa office nabungaran ko agad si Zandra na matalim na nakatingin sakin. What's wrong with this girl. Ang creepy ng tingin nya. Nababaliw na ata.
"Hi Zands" bati ko sa kanya. Hindi ko na lang pinansin yung mga tingin nya at dumeresto sa desk ko. At nagsimulang magtrabaho.
"Wag mo kong ma hi hi Jan Caroline Belle Forteza or should I say Santillian?!" May halong pang aasar ang tono nya ng sabihin nya ang Santillian.
"Anung trip mo nanaman Zandra at nang aasar ka nanaman?" Tanong ko sa kanya.
"Wala akong trip at ikaw may utang kang kwento sakin. Bakit hindi mo sinabing nakipagbalikan ka na kay husband mo? ha!" Pano nalaman ng bruhang ito ang bagay na yon.
"At pano mo naman nalaman yun aber wala pa kong pinagsasabihan kahit sina papa at mama". Sagit ko sa kanya
"Sa susunod kasi wag kang magpapahatid para tuluyang maging sekreto ang bagay na yun" oo nga pala hinatid nga pala ako ni Art nakita nya siguro. Kainis.
Inirapan ko na lang sya at bumalik sa ginagawa ko.
"Hoy babae okay lang hindi mo sabihin sakin pati ba naman kina tito. Kota ka na sa pagtatago ng bagay bagay kina tito" sermon nya sakin. Nako ang aga aga nagpapakateacher ang peg ng bestfriend ko.
"Pano ko naman kasi sasabihin kahapon lang ako nagdesisyon kahapon din kami pinalipat ni Art sa bahay nya. Wag ka pong mag alala mam pupunta po kami kina papa mamaya at sasabihin na po namin. Okay na po pwede na po ba tayong bumalik sa trabaho?" Kung iinisin nya ko pwes papatulan ko sya.
Wala na syang nagawa kundi bumalik sa desk nya pero binelatan muna ko ng bruha. Kainis talaga.
Habang busy ako sa paggawa ng draft para sa isang kliente ko bigla namang tumunog ang phone ko pagkatingin ko sa Caller Id si Art lang pala sinagot ko na rin alam ko namang hindi titigil ang lalaking yun pag hindi ko sinagot.
"Hello" walang buhay kong sagot sa kanya
"Hello Belle! Maaga kang mag out mamaya ah may pupuntahan tayo ng mga bata." Sagot nya sa kabilang linya.
Ano nanamang gusto nito.
"Hindi pwede marami akong kailangang tapusin ngayon pwede bang sa Sunday na lang walang pasok.?" Pagtanggi ko sa gusto nya
"HINDI PWEDE." sigaw nya sa kabilamg linya. May saltik talaga sa ulo ang taong to. "Basta maaga kang mag out susunduin kita ng 2pm kasama ang mga bata." Maawtoridad nyang sambit bago pa ako makapagsalita pinatay nya na ang phone. Kainis sinimulan kasi ni Zandra ang araw ko... ARGHHH
Wala na kong nagawa kundi ang mag undertime. Paglabas ko ng buiding naroroon na ang sasakyan ni Art at nasa labas sya naghihintay.
Nakita naman nya ako at kinawayan. Lumapit nako sa kotse at umupo sa harapan. Pagkaupo ko biglang may dalawang yumakap sa akin at kilala ko na kung sino sila.
"Hi mommy" masiglang bati ni Rain and Winter. Winter really change into an enthusiastic kid like his sister I wonder why.
"Hey Babies how's school? I asked them.
"Fine mom. Daddy picked us up and our classmates said that our dad is cool and handsome." Nakangiting sagot ni Rain.
"Really baby? I think your classmates needs to wear eye glasses." Sagot ko sa kanila habang nakatingin at nakataas ang kilay kay Art. Umiling lang sya.
"Why they need to wear one mom? Inosenteng tanong ni Winter.
"Oh just forget it. So what are we going to do today and your dad asked me to leave the office early?"
"Mom! Dad said that we are going to an amusement park and we are excited" halata sa boses ni Rain ang excitement.
Tumingin naman ako kay Art and he just shrugged his shoulder and srarted the engine.
AMUSeMENT PARK
Naunang bumaba ng kotse sina Winter
"Baby wait for us dont go far. okay?" Paalala ko sa dalawa na sobrang excited.
"Bakit naman biglaang dinala mo kami ng mga bata dito?' Baling kong tanong kay Art.
"Its just that I wanted to catch up with the 5 years I was not with you." Nakangiti sya pero hindi umaabot sa mata nya habang sinasabi nya iyon.
Guilt surrounds me. But we cant do anything about it.
"Im sorry Art about hiding the kid to you" i said it sincerely. I know its my fault because I hid the kids to him but he cant blam me for that.
"Dont be sorry Belle its my fault if I did not become a jerk none of this will happen." He looked at me and smile. I saw longing to his eyes, longing for something that I dont know.
"Remeber my condition Art no talking about the past. So lets go?" yaya ko sa kanya. Ayokong buksan ang topic na iyon. Im not ready yey.
Tuwang tuwa ang mga bata sa mga rides. Kung saan saan ang tinuturo sa daddy nila para sumakay. Eto namang si Art walang tanggi.
"Mommy!" Tawag ni Winter.
"Yes baby?" Lumapit ako sa kanya.
"Mom how many times do I need to tell you that Im not a baby anymore. Dad mommy keeps calling me a baby" sumbong nya sa daddy nya.
"Honey stop calling the boy a baby" pagsakay ni Art sa sumbong ni Winter.
"I dont care whether his a baby or not his still my baby" kinurot ko ang pisngini ni Winter his so adorable.
"Whatever mom." Huh my baby already showing some emotions.
"Mommy lets take a picture together" aya ni Rain.
We took a picture as a family and the feeling is different knowing that my kids finally conplete because of a father. It showed especially to Winter.
"Mom, you and dad take a picture together" Rain insisted
Magpoprotesta sana ako ng akbayan ako ni Art at humarap sa camera. Hindi na ko pumalag at nag smile na lang but before the camera flash he stole a kiss from my cheek and when I check the pictures it captured when he suddenly kiss me and my face is epic.
Feeling ko ang pula pula ng mukha ko sa ginawa nya and I heard the twins giggled when their dad kissed me.
"I will treasure this day Belle" bulong sakin ni Art habang nakatingin sa mga bata na naglalaro.
"Bakit naman?" Tanong ko sa kanya.
"Kasi kasama kita at ang mga bata. My family. At unang araw ng pagbawi ko sa mga taong hindi ko kayo kasama." Nakangiti nyang sagot sakin. And that smile that made me fall in love with him again.
"You have all the time in the world to catch up Art. Just dont waste the chance that Im giving you to be a father to our children." Seryosong sambit ko sa kanya.
"I wont and I promise that. Another thing that I will not waste. You know what it is Belle?" Tanong nya sakin ng nakangiti parin. Bakit ba sya ngiti ng ngiti hindi ba nya alam na nagwawala ang sistema ko pagngumingiti sya arghhh nakakinis.
"And what is it?" Pinigilan ko ang sarili kong mautal dahil sa ngiti nyang yun.
"You being in my arms again and I will never let you go again Belle. Never in this life time or any life time that will come to us. Remeber that." Seryoso nyang sambit. Hindi ko alam kung kikiligin ba ako o babaliwalaan ang mga mga sinabi nya.
Deep inside me telling that I should start a new with him, give him a chance to prove himself but my fear to get hurt again hinders me to do so.
I smiled and, said this words to him
"I hope it is true this time Art. Because Im starting to open up again. Can you wait a little longer for me to belive in your words again Art?"
He hugged me and said. " I will wait Belle even it take us forever. Thank you for giving me another chance Belle and I will not let anything get between us his last words takes me to outer space. "I LOVE YOU BELLE" he said wholeheartedly and I heard his heartbeats its like beating for me.
I hope this time its real.
After that heart to heart talked and our first Family bonding dumeretso kami papunta kina papa para ipaalam ang sitwasyon namin ngayon.
"Lolo, lola" sigaw ng dalawa habang patakbo na lumapit kina papa at mama. Sus parang hindi sila nagkikita.
"Oh Caroline anong ginagawa nyo di-" hindi na natuloy ni papa ang sasabihin nya ng nakita nya ang lalaking nasalikod ko.
"Good evening sir I mean pa. Pwede ko na po ba kayong tawaging papa ulit?" Nagtataka naman ako sa tinginan at tanong ni art kay papa. Anong meron na hindi ko alam
"Sa tingin ko pwede na... anak" -papa
and thats it anong meron? "Pa bakit ganyan kayo mag usap ni Art?" Tanong ko kay papa. And my loving father just shrugged his shoulder. Ano may secret na sila ni Art ngayon?
"Whatever pa. Anyways may sasabihin nga pala po ako sa inyo nila mama"
"Mukhang hindi mo na kailangang sabihin" tonong nag aasar na sambit ni kuya. Kainis talaga tong kuya ko.
"Manahimik ka kuya!" Inis kong baling kay kuya.
"Caroline sigurado ka na ba jan sa desisyon mong sumama ulit jan sa asawa mong hilaw" naniniguradong si mama. Tsk si mama talaga hindi pa rin nagbabago.
"Opo ma. Pero po kung magkakaproblema po ulit hindi ako magdadalawang isip na umalis ulit" tiningnan ko si Art ng may nang aasar na ngiti sa labi ko. Nakita kong bigla syang natakot sa sinabi ko. ^____^ hahah epic yung itsura nya.
Nagkayayaan sina kuya at papa.na uminom kasama si Art pinayagan ko na si Art ako na lang ang mag dadrive pauwi.
Ang mommg naman at daddy ni Art hindi pa alam na nakabalik ako at may mga apo na sila dahil nasa ibang bansa sila ngayon. Pero aabi ni Art next week na lang daw nya sasabihin sa mommy at daddy nya pagkauwi nila. Namiss ko din si tita Sari and tito Enrique they are both good to me they treat me as their own that is why I love them as my real parents.
SOMEONE'S POV
"Hindi ito pwede. Masasayang ang mga pinaghirapan ko." -mysterious girl 1
"Ate ilang beses ko bang sinabing itigil mo na yang ginagawa mo. Hindi mo na sya makukuha dahil sa simula pa lang talo na tayo." -MG2
"Hindi pwede kailangan nyang pagbayaran ang mga ginawa nya, ng dahil sa kanya nasira ang buhay nating dalawa. Kung hindi sya babalik sa taong dinurog nya ang puso pwes hindi sya mapupunta kahit kanino." -MG 1
"Wala syang kasalanan sa lahat ng nagyari sa-" MG2
"Wag mo ng ipagtanggol ang lalaking iyon. Magbabayad sya. Ilang taon kong pinagpaguran na makuha sya pero baliw na talaga sya sa asawa nya. Hindi sya magiging masaya hanggang miserable ang buhay mo" MG1
------------------------------------------------
Hey guys kamusta naman kayo? Okay pa ba yung story line ko. Sana hindi kayo naboboring...
ANYWAYS THANK YOU FOR READING GOD BLESS EVERYONE.