CHAPTER THIRTY
They dragged him near me. I know, he's still breathing. Hindi lang siya lumaban. I was still crying. He could easily beat them up but he didn't do it. He let them hurt him instead. He was shot.
Marami na rin ang dugong wala sa kanya. Nagpaubaya siya sa kanila. It's because of us. He could easily defeated them. Kung hindi kami nalagay sa alanganing sitwasyon, hindi sana mangyayari ang ganito.
I couldn't blame myself either. Hindi ko naman ginustong mapunta kami sa alangain. Si Lucas Eduardo at ang ama ni Trigger ang dapat sisihin. They put us in this situation. Hindi ko sila mapapatawad kapag may nangyaring masama sa mag-ama ko.
Inalis na ng kanyang ama ang patalim na nakatutok sa leeg ko. Badiday was beside me, she was eerily quiet aside from she was muffled. Ni hindi siya gumagalaw sa tabi ko.
I could feel the muscles of my belly tensed up. May kirot na naman akong nararamdaman doon. Kasabay noon ang kabang nararamdaman ko. I had enough stress for this day, baka kung ano pang mangyari sa baby ko.
My belly was hurting painfully. Hindi ito ang unang beses. Oh my God! Natatakot ako para kay baby.
I closed my eyes and breathed hard. I stopped crying. Hindi rin makakabuti ang pag-iyak ko. I'm trying to calm my nerves. Hindi nakatulong ang malakas na tibok ng puso ko. Namamawis ng malamig ang buong katawan ko.
"Hey donna, are you okay? Is something wrong with you?"
Muli akong nagmulat ng mata. Ilang agwat lang ang layo ni Trigger. He was looking at me. Paulit-ulit ang tingin niya sa mukha ko at tiyan ko. I could see he knew something was up. His eyes were intense.
Masama na ang lagay niya, ako pa rin ang inaalala nito.
Inaarok noon ang buong pagkatao ko. I was holding back my tears. Gusto ko siyang yakapin. I want to feel him. He's my safe zone.
"No! No!" I screamed at the top of my lungs.
Pumalahaw ako ng iyak. Muling hinatak si Trigger ng ilang kalalakihan. Nanlaki ang mga mata ko ng bigla nilang hampasin si Trigger ng malaking tubo. I could feel the pain. But I didn't hear anything from him.
Balak yata nilang gawing baldado si Trigger. He was just looking at me the whole time. I couldn't do anything and that's stressing me out.
"Please tama na! Maawa kayo!"
Hindi sila nakinig. Mas lalo akong natakot ng makita ko ang puntirya nila. They would hit him on the head.
"Don't do it, motherfuckers!" Muling sigaw ko. "You can't do that—y-you... b-blood!"
I looked at my thighs. Pababa ang dugo sa hita ko. Naiiyak akong tumingin dito. I tried to free my hands from the ropes but I can't.
Pakiramdam ko ay tumigil ang nasa paligid. Kahit sila ay natigilan. I could feel the excruciating pain on my belly. I was looking at it while my tears are pouring.
Sobrang sakit.
"T-trigger..."
My eyes were covered with tears. I tried to see him but not clearly. Nahihilo ako, papanawan ako ng ulirat anumang sandali. Figures na lang ang nakikita ko and they are really blurred. Wala na rin akong marinig sa paligid. It was like they aren't existing.
The pain didn't help. I could see the figures throwing punches and striking one's opponent. It's one on many combat. I closed my eyes. I could feel the tip of the blade slightly cutting my skin on the neck.
He was stopped before he could slit my throat. Wala akong ideya sa nangyayari.
Muli kong binuksan ang mata ko. I could see a figure of a man staring at me. Hindi ko alam ang ginagawa niya, hindi ko rin mapipigilan kung masama iyon. It was like he's talking to me pero hindi ko marinig iyon. Sobrang sakit ng tiyan ko, pakiramdam ko nag-shut down halos lahat ng senses ko ng dahil sa sakit.
I could feel his touch. I could feel how he caressed my face. Alam ko iyon, it was Trigger's touch. It's the only thing I know aside from the pain that's creeping into my whole system.
"T-trigger..."
I love you.
***
Nagising ako sa isang kwarto. Nakarinig ako ng pagsarado ng pinto. Puro puti ang maaaninag ko roon. I still feel my eyes felt like a little drowsy. Mabigat ang talukap ng mata ko. I couldn't feel my abdomen. It was numb.
Agad akong kinabahan ng mapansin ko ang impis na tiyan ako. Ngayon ko lang napansin ang IV na nakakabit sa kaliwang kamay ko. I tried to move but I can't. Ang bigat ng paliramdam ko. I was crying hard when a guy in a doctor's coat came in.
It's a doctor. And I remember him. Siya iyong dating gumamot kay Trigger.
"Where's my baby?" umiiyak kong tanong dito.
Bago pa man ito makasagot. Bumukas muli ang pinto, napatingin ako roon. Trigger's in a wheelchair, may hawak siya sa kanyng braso. His left shoulder has bandage. A set of blue eyes man was pushing the wheelchair—it wasn't Ishmael.
Bago ang lalaki sa paningin ko. Hindi ko pa ito nakikita sa isla. I'm sure he's one of them. Kasunod nilang pumasok ang mga naggwagwapuhang nilalang. Some of them have bruises on their face.
Jian was there holding white balloons. Buhat naman nang lalaking sumubsob ng mukha ko sa sahig si Badiday.
Muling bumaling ang tingin ko kay Trigger. Nagtatanong ang mata kong tiningnan siya. I was excited to see what he was holding. I'm sure it's my baby. Pero hindi ko pa rin mapigilan ang pag-iyak ko.
"How are you feeling?" he asked.
Pasimple kong pinunasan ang luha ko. I couldn't find my tongue to speak. My head's a mess. I'm not totally okay after what happened. I just want to see them okay. I want to hold my baby and him. I want to hug them. I want to make sure they are alive.
"Shall we do the gender reveal?" Jian grinned. "A m I going to poke these balloons with a pointed object?"
"Dude, just poke it with your dick,"
Nagtawanan ang mga ito. Kanya-kanya silang nagsiupo sa mahabang couch na nakahanay roon. Naghanap naman si Jian ng matulis na bagay para maiputok ang lobong hawak niya. Some of the men helped him.
Mabilis namang bumaba si Badiday sa pagkakakarga sa kanya at dinaluhan ako. She was just on the side of the bed trying not to hurt me.
"Ate Ara, tama baya ako. Lalaki baya ang baby mo!" masayang sabi ni Badiday.
Naalala ko ang panaginip ko sa kanya. Buti na lang hindi iyon totoong nangyari. I also remember the name she gave me.
Volcan.
Napatigil naman ang mga kalalakihan nang marinig ang sinabi ni Badiday. Their faces were all priceless. Napangiti naman ako. I'm glad nothing bad happened to her. Hinila ni Jian ang bata palayo sa akin.
"Ano baga? Papansin ito ay! Gay-un 'yon!" inis nitong wika kay Jian na piningot si Badiday.
Kinuha nito ang lobo at idiniin iyon sa lalaki. Pumutok ito at sumabog ang maliliit na papel na kulay asul.
Tumingin ako kay Trigger na masuyong nakatingin sa anak ko. He has that soft stare on him.
"May I see my boy?"
Sumulyap sa akin si Trigger. Bahagya niyang inilapit ang wheelchair. Gumalaw ang maliit na batang nakalagay sa lampin. He was sleeping peacefully.
Medyo gumagalaw ang maliit na kamay nito pero pikit na pikit pa rin ang kanyang mata. I smiled pero patuloy ang pagtulo ng luha ko. I could see a pretty baby.
Naramdaman ko ang kamay ni Trigger na pinunasan ang mukha ko. I smiled at him. Bumalik ang tingin ko sa anak ko. Masuyo kong hinawakan ang maliit niyang kamay. Agad namang kumapit iyon sa akin.
"He's so cute. Ang liit liit niya," nakangiti kong wika.
Napuno ng kasiyahan ang puso ko. After the nerve-racking experience I had, after the distressing moment, I deserved this happiness. It was worth it.
"Malamang maliit 'yan! Magtaka kung malaki na agad 'yan. Anokayayon." Narinig kong komento ni Badiday. Sinaway naman iyon ng isa sa mga lalaki roon. Hindi ko na lang pinansin. Kahit kailan talaga, hindi mawawala ang sarkasmo niya.
"Sorry, I wasn't with you the whole time." He looked at his bandage.
"I understand." I touched his face. I could see the bruises. May bandaid iyong ibang parte. Gusto ko na namang umiyak pero pinigilan ko ang sarili ko. "Okay ka na ba? Sulit ba iyong pambubugbog sa'yo? Ang tanga mo naman, Trigger!"
I heard Trigger's endearing chuckles.
"Okay, we had enough! We'll leave. We'll just visit the baby badass later, make sure you already name him something cute,"
"Let's go, Badiday!"
"Hindi tayo close open. Papansin ka!" rinig kong sagot ni Badiday.
Tumawa naman iyong iba. Narinig ko na lang ang pagbukas ng pinto. Sinilip ko si Badiday, nakasunod naman ang bata sa mga ito. Nakakapit siya sa cargo shorts na suot ng isa.
Hinintay kong makalabas silang lahat bago ko muling inaliw ang sarili ko sa pagsulyap sa anak ko. Anak namin ni Trigger. My little fighter.
He's so cute. He looked like a baby. He doesn't look like us yet. Ganoon naman talaga ang newborn, eventually, after a couple of weeks made-develop ang kacute-an niya.
"You want to hold him?" Trigger asked suddenly.
Napatingin ako sa kanya ng may pag-aalinlangan sa mata. He's so delicate. Natatakot akong buhatin ang anak ko. Baka hindi ko kaya.
"You can do it, love." He said encouraging me. "I'm here. I'll help you besides he needs his mamma,"
Inayos niya ang lagay ng bata. Dahan-dahan niyang inabot ito sa akin. I could feel the tingling of my hands. Nataranta ako nang biglang umiyak ang baby ko. He was crying. Napaiyak din ako.
"It's okay." Trigger hushed me.
Trigger tried to stand to help me with the baby. Inalo niya ang bata habang pinupunasan ang luha ko. He kissed my forehead. Unti-unting tumigil ang pag-iyak ng bata habang nasa bisig ko. Tumingin ako kay Trigger, he was just looking at me. He has that lopsided smile and his brown eyes were twinkling with something I couldn't comprehend. Was he happy?
"What do you want to name him?"
Tumingin akong muli sa anak ko. He's such a cutie. Inilapit ko siya sa akin. I kissed his cheek. Ang lambot niyon. Ang lambot niya. Nagmulat siya pero hindi naman umiyak uli. Doon ko napansin ang mata nito. Nanlaki ang mata kong tumingin kay Trigger. He understood what I meant.
"It's benign," he said. "Our son has Heterochromia iridis and it's a rare condition. There's no abnormalities detected. The doctor said, it's probably hereditary. Don't worry about it too much, he's not in danger." Hinalikan niya ang noo ko.
"Is he... gonna be really okay?" I asked Trigger. May pag-aalalang tanong ko.
"He is. He's a fighter. It's just an eye-color."
"They are beautiful. They fascinate me, Trigger..." I smiled.
"I know. Thank you for giving me a beautiful child. But we should name him now." I kissed my baby again.
"Can I name him Volcan? Volcan Hayme Eduardo del Fuego?" Tiningala ko si Trigger na naghihintay ng sagot ko.
Panaginip iyon ni Badiday. And I think it is cute. Volcan's a unique name. Pretty unique. He may be violent sometimes, but he is beautiful. He's gonna be an attraction.
"Volcan Hayme it is."
He kissed me on the lips. Hindi nagtagal ang paglapat ng labi namin ng bigla na lang pumalahaw si baby. Tumatawang nag-angat kami ng mukha para aluin si baby Volcan. Pero agad itong tumigil nang maghiwalay ang aming labi. Natatawa akong tumingin sa pinaka-cute na baby. Does he know what we're doing?
Muli akong hinalikan ni Trigger sa labi, muli namang narinig namin ang palahaw ng bata. Pinugpog ko ng halik ang baby ko pero ingat na ingat akong masaktan ang anak ko. I'm so happy.
"Another thing, the baby needs the milk." May ngisi sa labi ni Trigger.
"Ha?"
Tinanggal niya ang tali ng hospital gown ko sa harap. Namumula ang mukha ko, hindi ko naman matanggal ang kamay niya roon. May hawak akong bata at may IV ang isa kong kamay.
"Trigger!"
Inilabas niya ang right boob ko. Pinisil niya iyon, the milk popped out. Napanganga ako sa ginawa niya. Mukhang enjoy na enjoy naman ito sa pinaggagawa niya at pasimpleng pagpisil sa boobs ko.
"Trigger naman." Napalabi ako. "Si Volcan lang ang pwedeng dumede, hindi iyong ama," inirapan ko siya. Inayos ko ang lagay ng anak ko, he sipped my nipple.
"I want to," parang bata niyang sabi. Pinipilit niyang ilabas ang isa pa pero sinamaan ko ito ng tingin.
"Trigger, mawawalan ng milk ang baby, aagawin mo pa."
Sinimangutan niya ako. Nakamasid lang siya sa amin at nakahalukipkip sa tabi. He disregarded his wheelchair. Napaaray ako ng medyo may diin ang pagsipsip ng gatas sa nipple ko.
"What happened?" Muling lumapit sa amin si Trigger. Iniluwa ng baby ko ang aking nipple at pumikit na naman ito para matulog.
"Kinagat niya 'yong ano ko, mana sa'yo." Kinagat ko ang labi ko. "Can you help me with my dress, isara mo naman," inginuso ko sa kanya iyong bukas. But it was a wrong decision, I could see desire and lust in his eyes. Napalunok siya pero sumunod din naman ito.
"Do you want me to hold him? You need to rest." Seryoso niyang wika. Napatingin naman ako sa sanggol na tulog na tulog sa bisig ko. I still want to hold him.
"He's demanding." Umirap si Trigger. "He will cry whenever he's being put down on the bed. He was crying his whole stay in the nursery earlier."
I looked at my baby. "Pahihirapan mo pala si daddy 'no? Ubusin mo patience ha, malaman naman niya kung gaano siya nakaka-frustrate minsan. 'Nak sa kanya ka mag-inarte, okay? Suportado ka ni mommy." He groaned in disapproval. I just smiled at him.
Dumukwang siya sa amin ni baby at ginawaran kami ng masuyong halik. Nagising naman ang bata. It's funny how he knew every time his father gives me kisses.
"I couldn't see myself and my future without you. It terrified me how they could hurt you." Nanginginig ang katawan niyang nakayakap sa amin ni baby Volcan. "I fucking hated that I failed to protect you and my son. You had to experience that shit."
Pinanlakihan ko siya ng mata. "Trigger, no cursing. Baka iyan ang unang matutunan ng baby natin," paalala ko sa kanya. Ngumisi lang siya sa akin at itinaas ang dalawang kamay. He then pinched Volcan's cheeks a little. "You stressed me out. 'Wag ka namang magpaapi ng ganoon."
"Yes, my donna," nag-salute pa siya sa akin.
"I'm sorry for not believing in you and not trusting you enough. It could be prevented kung siguro nagtiwala ako sa'yo una pa lang. I can't believe he can do such things."
Hindi ko rin inasahan na siya ang matatagpuan ko roon. Hindi ko inaasahan ang lahat ng iyon ginawa niya sa pamilya ko at sa akin. It shocked my whole being. Lalo na ang pag-amin niyang sangkot siya sa pagkamatay ng magulang ko.
Siya rin ang may pakana kung bakit ako napunta kay Trigger, muntik pa sa matandang del Fuego. Sa lahat ng masamang ginawa niya iyon ang pinakang nagustuhan ko.
"No, it's not your fault. All you need is explanation and I didn't give you that, I totally understand you, donna." masuyo niyang sinabi.
I sighed. "Trigger, asan sila?" patukoy ko sa mga dumukot sa amin ni Badiday.
"Dead,"
"P-pati ang ama mo?" I asked him. Hindi siya sumagot pero alam ko na ang sagot doon. "He's your only family." Mahina kong sabi.
"Biologically. You are my family, my donna. You and my son. And everyone who tries to harm you, I won't promise to be generous enough not to take their useless lives. I tried not to cross his path. I tried being away from him. At least, I don't want to kill him with my hands but he provoked me in doing so. They fucking tried to put you and my baby in danger. I couldn't forgive that. You are my family." His jaw clenched.
"Trigger nga, may baby na tayo! No cursing!"
Inirapan niya ako. "Fine, I'll try. Ako naman ang unang baby mo." Ginulo niya ang sariling buhok. "Do you want to sleep now? I will carry him."
Umiling ako. Natutuwa akong hawakan ang anak ko. Natutuwa akong nasa mga bisig ko siya.
"I love you," I kissed him. "Thank you for not giving up on mommy and daddy. You're here, thank you baby."
***
Unang narinig ko ang boses ni Volcan na umiiyak pagmulat ng mata ko. Agad itong hinanap ng mata ko. He was lying on the infant bed. Trigger's trying to calm him. He has this habit that he always wants to be carried around.
Iiyak siya kapag ibinaba sa infant bed, talagang magigising si Volcan tuwing ibababa siya sa infant bed. Trigger has to carry him every time, lalo na tuwing gabi kaya kulang na kulang ito sa tulog. He's still handsome.
I tried to sit on the bed. Kumuha akonhg ng suporta sa kama para makatayo. Agad naman akong dinaluhan ni Trigger.
"Good morning," he kissed my hair. He helped me stand. Inakay niya ako papunta kay Volcan. Wala pa rin itong tigil sa pag-iyak. Kumakawag ang kamay at paa niya.
"Let daddy sleep muna, baby. Si mommy naman ang bantay mo ngayon. Good morning 'nak." hinalikan ko ang pisngi niya.
Kinuha ko si Volcan sa infant bed at kinarga. Kumalma siya at tumigil sa pag-iyak. Natulog siya sa bisig ko.
"You should rest now, Trigger." I told him. He hugged me from the back and rested his head on my shoulder. He gave me kisses on the neck.
"Pinagod ka ba ni Volcan?" I felt him nodded.
Nagmulat si Volcan. Sumalubong sa akin ang magkaibang kulay niyang mata. It still fascinated me every time I see those beautiful eyes. Nakausap ko na mismo ang espesyalistang doktor na tumingin sa anak ko.
Wala naman daw complications ang ganoon, maliban na lang kung acquired iyon. In his case, hereditary nakuha ng baby ang ganoong kondisyon.
He even praised Volcan. He really is a fighter. Malakas ang resistensya ng baby ko. Ni hindi siya inilagay sa incubator. Parang hindi ito naapektuhan ng stress na dinulot ko sa kanya. Ako lang yata ang nahirapan.
Napaharap kami pareho ni Trigger sa pintuan ng bumukas ang pinto. Pumasok ang isang nurse doon.
"Ma'am, Sir—"
"Don't you know how to knock? Do you want me to fu... teach you?" iritado ang tono ni Trigger. I smiled at him. Hinimas ko ang braso niya para kalmahin siya. He looked at me and sighed.
Halos isang linggo na kaming namamalagi sa hospital. It was owned by his friend. Sabi ni Trigger, it has an underground. Doon dinadala ang mgs kahina-hinalang pasyente kagaya nila tuwing may natamong bala. The underground was made especially for the Alphas.
I really appreciate him more. Grabe ang efforts ni Trigger para sa amin ni baby Volcan. Kulang na lang akuin niya ang lahat, lalo na ang pag-aalaga sa gabi sa maselang bata. Umiiyak ito tuwing ibaba sa bed na nakalaan para sa kanya.
Maliban na lang kung kailangan na nito ng gatas sa mga nagdaang araw. He decided that we should pump milk in a bottle, iyon ang iinumin ni Volcan tuwing gabi para hindi na ako kailangang gisingin ni Trigger. The doctor also suggested that.
He's also trying to limit saying bad words. He's very patient to the baby even he lacks sleep and very tired, ganoon pa rin ang pag-aalaga niya. Sa kanya naman nagmana ang anak niya. He's the little Trigger. Hindi ko alam kung paano ako magpapalaki ng isa pang Trigger. Masakit sa ulo.
"Sorry, anong kailangan po?" I asked the male nurse.
"May bisita po kayo. Sinamahan ko na po iyong bisita niyo papunta sa room niyo." May takot sa boses nito. Natakot yata ni Trigger.
"You should've called." Mariing wika ni Trigger.
Tiningnan ko siya at nginitian ng matamis. Inabot niya ang labi ko. Narinig ko naman ang hindi pagsang-ayon ng anak ko. Agad na humiwalay ang labi ni Trigger.
"Where is... sino ba iyong bisita?"
Lumabas si Trigger para tingnan kung sino ang bisita namin ni Volcan.
Binuksan muli ng nurse ang pinto, malaki ang awang noon at pumasok doon ang isang babae. She has that straight hair and a very innocent-looking face. Rumehistro ang mukha niya sa ulirat ko.
"Rainbow?!" hindi makapaniwala kong sambit.
She was just smiling at me. Bahaghari's my missing-in-action bestfriend. She disappeared one time, ang alam ko lang napasama siya sa isang tv show pero hindi ko man lang nasilayan kung ano iyon. I'm glad she's okay. Nagbaba siya ng tingin at nakita niya ang baby na hawak ko.
Lumapit siya sa akin. Inalalayan naman ako ni Trigger na humakbang.
"I'll just get us food," bulong nito sa tainga ko. I nodded at him.
Iniwan niya kami sa ganoong tayo. She looked at my sleeping baby. Nilaro niya ang kamay niyon na laging kumakapit sa daliri.
"You're already a mom. I'm so h-happy for you," she said sweetly.
Hinalikan niya kami pareho ni baby Volcan.
"Volcan Hayme is his name." Nakangiti kong sabi. "Say hi to tita Rainbow, baby." He just created his baby sounds.
"Sorry, I wasn't with you the w-whole time. I also have b-battles to fight. But I'm proud of you for s-standing her in f-front of me now. You conquered yours."
It gave me a different kind of happiness hearing those words from her. She wasn't talkative. Pili lang ang kinakausap niya. Kapag nagsalita pa ito konti lang ang sasabihin, siguro dahil hanggang ngayon pautal-utal pa rin ang kanyang pagsasalita. I just love my innocent best friend. She's just pure.
Ilang araw pa kaming nanatili sa hospital. Pwede na kaming lumabas but Trigger insisted we should stay there for a little while para raw masiguro talagang walang komplikasyong mangyari kahit anong sabi ng doctor na okay na raw.
"Ate Ara!" masayang bati ni Badiday.
Kasunod niyang pumasok si Mang Kanor at Titing. She was weaing a flowery dress. May hairclip din ang buhok niya. Trigger was sitting on the couch, folding Volcan's clothes. Inaayos niya rin ang ibang gamit ng baby namin. We're going home in a few hours.
Nagkausap na si Trigger at Mang Kanor, he admitted his adventures with Badiday and his sneaking out. He even told him what happened to us. Hindi ko alam kung paano iyon tinanggap ni Mang Kanor. They are casually talking. Mukha namang naging maayos din ang dalawa.
Nagsitakbuhan ang dalawang bata papalapit sa akin. Maingat silang sumampa ng kama at masayang tiningnan ang anak ko.
"Volcan!" tawag ni Badiday dito. "Astig ng pangalan mo ha. Parang pangmaton!"
Natigilan si Badiday ng biglang umiyak ang anak ko. Takot na takot siyang tumingin sa akin.
"Hindi ko naman siya inaaway ha," defensive niyang sabi.
Natawa naman ako sa turan niya. Hindi iyon pinalampas ni Titing, he kept on teasing his sister. Siya naman ang naglaro kay Volcan. Tumigil ito sa pag-iyak.
"Tamo, gusto ako ni Volcan. Hindi ikaw gusto Badiday. Wawa!"
Natigilan kaming lahat ng bigla na lang pumalahaw ng iyak si Badiday na animo'y aping-api. Unbothered naman ang anak ko na patuloy na nakikipaglaro kay Titing. Wala silang pakialam kay Badiday na umiiyak.
"Badiday, tumigil ka nga. Mas malakas ka pang umiyak ss bata." saway ni Mang Kanor.
"Tatay, ayaw sa akin ni Volcan! Hindi ko naman siya inaano." Ngawa pa rin nito.
Nagkatinginan kami ni Trigger. May sinusupil siyabg ngiti sa labi. Ganoon din ako. Hindi ko na lang iyon pinahalata kay Badiday dahil baka lalo lang itong umiyak.
"Maaari ko bang mahawakan man lang ang aking apo?"
Ngumiti ako at hinalikan ang pisngi ng aking anak. Inabot ko siya kay Mang Kanor. Masuyo niyang kinarga ang bata at inihele kahit wala naman itong planong matulog, gising na gising ang diwa ngayon ng anak ko.
Muking sumilip doon ang tumahan ng si Badiday. Nakangiti na naman ito habang nakasilip sa anak ko.
"Ang kyut mo Volcan!" Dumukwang siya at hinalikan sa pisngi.
Umiyak muli ang anak ko. Pinatahan naman ito ng may hawak na si tatay Kanor. Pinaalis niya si Badiday na muli na namang umiyak at tinukso ni Titing.
"Come here, Badiday." Tawag dito ni Trigger.
Agad naman itong tumakbo sa kanyang master kuno at yumakap doon. Nagsumbong siya kay Trigger sa pagmamalupit ni Volcan at Titing sa kanya. Natawa naman ako.
Hindi talaga nagawang laruin ni Badiday ang anak ko. Tuwing kakausapin niya si Volcan iiyak na lang ito. She was frustrated. Umiyak din ito nang umiyak. Malungkot siyang hindi nakapaglaro kay Volcan.
Matapos ang ilang oras na pagbisita, nagpaalam na rin silang aalis na. Ikinuha sila ni Trigger ng unit katapat ng hospital. Malapit na ring manganak si Belle kaya naman tinanggap na rin iyon ni Mang Kanor at para mabisita rin kami ng mga ito araw-araw sa hospital.
Gusto sanang sumama sa amin ni Badiday at Titing pero hindi na ito pinayagan ng matanda. Kailangan niya ng kasama para bantayan si Belle. Hindi naman niya pwedeng pasamahin ang isa dahil magtatampo ang isa.
Madalas ding dumalaw ang mga kaibigan niyang sabik na sabik makita si Volcan. Halinhinan silang nagbubuhat tuwing dumadalaw. Iyon ang nagiging pahinga ni Trigger. Si Jian pa rin ang pinaka-mabuka sa kanila.
Lagi ko iyong napapagalitan, siya ang pasimuno sa pagtuturo ng kung anu-ano sa baby namin ni Trigger.
May nakahandang chopper sa rooftop, some of his men assisted us. Sila ang nagdala ng gamit namin ni Trigger. Karga niya si Volcan habang nakaalalay siya sa akin. Isang manipis na dress ang suot ko. Tamang maging komportable ako sa b'yahe.
We went to the rooftop of the hospital. Doon nakaabang ang chopper niya na maghahatid sa amin patungo kung saan kami mag-sstay. Nauna siyang sumakay, he put the baby down in the infant bed. Narinig ko naman ang pag-iyak nito. Inilahad ni Trigger ang kanyang kamay para alalayan akong makaakyat. I could hear Volcan's cries.
Inalo ni Trigger ang bata habang kinakabitan ako ng seatbelt. Inilagay niya rin ang earphones sa tainga ko. He did the same with his. Inilapit niya ang bed ni Volcan, kinabitan niya rin iyon ng pamproteksyon.
Panay ang pagpapatahan namin kay Volcan. Mabuti na lang at hindi naman naging matagal ang biyahe. Lumapag kami sa rooftop ng isang building sa siyudad. It is one of the tallest, I could see. Nang makababa kami ng chopper, agad na binuhat ni Trigger ang nag-aalburutong anak. Agad namang kumalma ang bata. Pumikit itong muli upang matulog.
Ilang kalalakihan ang sumalubong sa amin at dinala ang aming gayak. Kinuha nila ang mga dalang bags namin at ang infant bed ni Volcan.
We headed to the elevator. I know it wasn't the same penthouse which we had our stay before. Ang daming properties ni Trigger. He's a billionaire, what can I say?
Tumigil kami sa isang pinto. Ito lang ang natatanging kwarto kung saan tumigil ang elevator.
He swiped a card on a small screen. Nagbukas naman ang automatic door. Binigay niya sa akin si Volcan. Nauna na kaming pumasok sa loob ng anak ko.
Napalunok ako unang pagtapak ko pa lang doon. Ang nagsisilbing pinto lang ang naiiba, it wasn't a tech before. Doorknob lang iyon. Andoon pa rin ang x-box collection kahit may ilang gamit na nadagdag. May mga tambak na gamit ng baby doon. Napalunok akong tinungo ko ang pinto ng kwarto. I opened it.
It was the same room, the same curtains, the same interior. I also checked the bathroom.
Oh my God!
Nakaramdam ako ng may yumakap sa likuran ko. Alam kong si Trigger iyon.
"Do you remember?" he asked.
Humarap ako sa kanya. Kinuha niya si Volcan sa akin. Shocked akong tumingin sa kanya.
"Ikaw?"
He smirked.
"Ikaw 'yong nakabangga sa akin noon? Ikaw 'yong inakala kong maliit ang ano? Ikaw 'yong... oh my gosh! What the fudge, Trigger?!"
Naguguluhan pa rin akong tumingin sa kanya. Tumawa lanh ito.
"I thought you deflowered me."
"You're probably sore if I took you that day. Yes, it's me my donna,"
It was shocking. Oh my God! May mga pasabog pa palang darating.