Ito po pala ang bagong librong ginawa ko sana mabasa nyo
False Hope....
Masayang Magmahal...
Mahirap ang Masaktan...
Ang pagiging sawi sa pag- ibig parang sakit na Hindi mo alam kung kilan ka gagaling... Pero tadaan mo na pwede yang gamutin... Medyo mahal nga lang...kaya masasabi mong mahirap ...ngunit kailangan mo pa rin tong harapin... Para gumaling ka at pagmagaling kana magiging masaya ka... Makakapagsimula ka na ng bagong kabanata ng iyong buhay... Higit sa lahat magiging wais ka sa pagpili ng pagkain ganon din sa pag-ibig dahil sa nasaktan kana... Natuto ka na sa mga Mali mo...
Eh...
Pano kaya haharapin ng ating Bida ang pagiging
BROKEN HEARTED... Matututo din kaya sya... O palagi na lang syang magiging tanga?
This is not just a typical broken story.
If you want to know.
Read this story
Andito ako ngayong sa Hospital sinugod ako kagabi eh. Di ko kinaya yung sakit eh.
"Vic kumusta na si Ella..." Nagaalalang tanong ni Mama
"Buti pa sa labas muna tayo" Sabat ni Papa
"No... gusto kong marinig ang sasabihin ni Tito Vic..."
"But anak..."
Hindi na sila tumanggi. Kasi alam naman nila na mapilit ako eh. Kaya kahit masakit man ang resulta kakayanin ko.
"Okay.......
Lumalala ang kalagayan ni Ella kailangan nya na talaga ang operasyon."
Natahimik ang lahat sa kwarto. Kahit ako di ko din alam ang sasabihin. Bigla namang umiyak si mama at niyakap na lang sya ni Papa.
"Hanggan kilan na lang ba ang itatagal ko kung hindi ako magpapaopera."
"8 months iha..."
"Pano kung magpaopera ako. Sure ba na maililigtas ako?"
"Kung magiging successful ang operation syempre mabubuhay ka and balik na sa dati ang buhay mo. Pero kung hindi maging successful pede kang mamatay but actually malaki ang percent na magung successful ang operation."
"Pede po bang after graduation ko na lang ako magpaopera."
"If that is youre decision..."
"Anak kaya mo pa ba?"
"Opo ma... dont worry gusto ko lang tapusin ang school year na to..."
"Kahit ano man ang decision mo susuportahan ka namin."
NANG gumabi na umalis muna si mama para bumili ng gamit para sa gagamitin namin sa hospital. Hindi na muna nagluto si papa kasi pumunta sya resturant sabi nya magtatake out na lang daw sya. Si Wacky naman pumunta ng school kasi ipapaexcuse muna ako.
Nakakaboring naman dito sa loob. Buti pa labas muna ako. Pumunta ako sa rooftop. Napansin ko din ang maliliwanag na mga star sa Langit. Grabe ang hirap maging star pano ba naman kasi it takes million or billion years para makarating sa earth ang light nila ang iba nga sakanila namamatay na eh. Parang sa buhay lang ng tao maraming pagsubok na mahirap pero ang iba kinakaya pa din at nararating ang mga goal nila ang iba naman ay nagtry pero nagfailed sila pero the point is tinatry nila kahit mahirap and that means they are brave but there bravery is not enough.
Ako kaya kaya ko din bang maging star na kayang marating ang goal, oh baka naman star na itatry lang pero di kaya marating ang goal. Ang hirap pala talagang magdisisyon. Bahala na...
Lumalamig na din ang gabi kaya napagdisisyonan kong bumalik na nang room ko.
"Ate san ka ba galing..."
"Dyan lang sa tabi"
"Ate magsabi kung saan ka nagpupupunta kasi naman baka mamaya maisipan mong magpakamatay wag muna okay..."
Ang paranoid na masyado ng mag tao dito. Peri naisip ko bakit di na lang kaya ganon ang gawin ko para matakasan ko ng problema ko.
Hay nako kung anu - ano naman ang iniisp ko. Wag kayong magalala may takot ako sa God and kahit anong mangyari di yan papasok sa isipan ko. Susulitin ko na lang ang nalalabi kong mga araw.
"Alam mo paranoid ka lang. Sa tingin mo ba kaya yan gawin ni Ate diba hindi naman diba..."
"Eh kasi naman baka gusto mong... alam ...mo na"
Hay nako... masyado silang nagaalala sakin pero okay lang yan kasi naman ipinakikita lang nila na mahal nila ako.
Tunulugan ko na lang si Wacky kasi naman nanood lang sya ng T.V...
Zzzzzzzzzzzzzzz.....
NAGISING ako sa liwanag na hatid ng araw.
Ang sakit sa mata sobra.
"Wackyyyy pakisara ng bintana..."
Walang sumagot kaya iminulat ko ang mata ko. Hindi ko makita si Wacky I mean wala si Wacky sa room. Nasan sila??? napagdisisyonan ko na lumabas ng room wala akong makitang tao. Nasan na kaya sila. Linibot ko yung boung floor pero walang tao. Nasan na ba ako.
Lumabas ako ng hospital wala ni isang tao. Puro dahong lanta na pasirkosirko kasama ng hangin ang nakikita ko.
"Hello!!! Yuhooooo!!! May tao ba dyan...
Kung may tao man pls. Lumabas kana..."
Sabay patak ng luha sa mga mata ko. Nasan na ba ako? Bakit walang tao...
"Ate!!!"
"Ate!!! "
Si Wacky tinatawag nya ako.
"Wacky!!! Nasan ka..."
"Ate!!!"
Lumabo ang paningin ko di ko alam kung bakit.
Di nagtagal
lumilinaw ang paningin ko...
"Ate gising..."
"Hmm... wacky..."
Naalingpungatan ako...
"Ate kanina pa kita ginigising... binabangungot ka ata eh."
"Ganon ba..."
"Oo ate umiiyak ka pananga eh... ano ba ang nangyari sa panaginip mo?"
"Wala akong makita..." walang buhay kong sabi sakanya
"Bulag ka dun sa panaginip mo..."
"Baliw hindi noh. Hindi ako bulag ang ibig kong sabihin wala akong makitang tao dun sa panaginip ko."
Nakakainis naman tong batang to. Seryoso ako dito tapos sya sasabihin lang na parang joke lang ang dating.
"Hahaha sorry man... buti nga ate dumating ako ng maaga kasi bumili ako ng Chocolate sa kaharap na store ng hospital."
Saad nya sakin tapos inabutan nya ako ng chocolate na dala nya. Paborito kasi naming magkapatid ang chocolate. Buti naman at di nya ako nakalimutang bilhan.
"Hayyyy buti talaga dumating ka kasi umiyak na ako dun sa panaginip ko eh. Nalungkot lang kasi ako wala kayo dun tapos wala pang tao dun. Akala ko iniwan nyo na ako eh."
"Di ka namin iiwan ate. Susoportahan ka namin sa mga disisyon mo. "
"Salamat talaga..."
"Ay, sandali kulang tong sukli sakin ni Ate. Uy ate balikan ko lang ah. Wag ka na ulit matutulog baka managinip ka na naman ng masama."
Hay nako antok pa nga ako eh.
"Opo KUYA Wacky...sige na balikan mo na yun baka di na ibalik sukli mo."
"Ate tagala..."
Lumabas na si Wacky. Hay na alala ko na naman yung mga nangyari sa panaginip ko. Ang hirap pala kung iniwan ka ng mga taong mahal mo. Siguro kapag namatay na ako ganon din ang mararamdaman nila. At ayokong maramdam nila yun. Pero di ko mapipigilan ang tadhana. Noong isang linggo lang nga sabi ni Tito Vic okay naman ang kalagayan ko tapos ngayon nasan ako... nasa hospital dahil medyo sumama ang pakiramdam ko. Kita nyo yun sa ilang sandali pwedeng magbago ang lahat sa isang kisap mata lang diba. Kaya pwedeng okay ako ngayon, pwedeng hindi ako okay. Nakakalito diba.
Pero isa lang ang alam ko lalabanan ko ang sakit ko...
LEMS NOTE
PATALASTAS!!
Hi guys gusto ko sana sabihin na may bago akong book MY BESTFRIEND STORY ang title sana mabasa nyo rin complete na din po ito. Sana suportahan nyo rin ang ongoing kong story FALSE HOPE ang title sana mabasa nyo
HI!!GUYS MEDYO MADRAMA BA...
HEHEHE...
GANON TALAGA MADRAMA KASI SI AUTHOR NGAYON
PERO DON'T WORRY...
SABI NGA NILA ANG BAWAT LUNGKOT ANG KASABAY NA KASIYAHAN. KAYA DAPAT ABANGAN NYO ANG SUSUNOD NA KABANATA.
SANA PATULOY NYONG BASAHIN ANG BOOK NA TO. SANA DIN MAGVOTE AND MAGCOMMENT KAYO...
ARIGATOU!!!