UNICODE
ရှောင်ထျန်းကသူနဲ့ ရှောင်ရွှမ်း ကြားအကွာအဝေးကိုနားလည်စေချင်တယ်။ သူတို့က နီးနီးကပ်ကပ်ရှိနေပေမယ့် ရှောင်ရွှမ်းရဲ့ အဆင့်အတန်းက သူ၏ခေါင်းထိပ်ထက်တောင်မှအများကြီးပိုမြင့်နေတယ်။
"ဆရာ, ကျွန်တော့်အကိုကို သွားတွေ့လာခဲ့တာလား?"
သူ ရှောင်ရွှမ်း နှင့်ပြန်တွေ့တဲ့အခါ အနည်းငယ်မျက်မှောင်ကြုတ်နေတဲ့ လူငယ်လေးက အခန်းထဲကို
၀ င်လာတယ်။ သူ ပြောတဲ့ ပထမဆုံးစကားကပင် ပြတ်ပြတ်သားသားနှင့်ထိထိရောက်ရောက်ရှိနေခဲ့တယ်။ "အင်း..အမှန်ပဲ"
အူးယမ် ကသူ့အတွက်အချိုရည်အနည်းငယ်ထည့်ပြီးပြုံးရင်းပြောတယ်။
"ငါတို့မင်းရဲ့ ရည်မှန်းချက်ပုံစံအကြောင်းကိုပြောခဲ့တာ"
"ဘယ်သူကဆရာ့ ကိုအခြားသူတွေရဲ့စီးပွားရေးကိုစိတ်ထဲထားဖို့ပြောလို့လဲ?"
အူးယမ် လက်ကလေထဲတွင် ခနလောက်အေးခဲသွားတယ်။ ဒေါသထွက်နေတဲ့ ပုံစံနဲ့ ရှောင်ရွှမ်း ကစိတ်မရှည်စွာပြောတယ်။
"ကျွန်တော်ကိစ္စတွေကို ကျွန်တော်ကိုင်တွယ်နိုင်တယ်...ဘာလို့ဝင်ပါရတာလဲ?"
အူးယမ် ကဘာပြောရမှန်းမသိဘဲ
"ငါထင်တာက ... "
"ဆရာ ဒီအခြေအနေတွေကိုလုံး ၀ နားမလည်ဘူး ... အမှားတွေပဲလုပ်မိလိမ့်မယ်..ဒါမှမဟုတ်ကျွန်တော့်ထက်ပိုကောင်းအောင်လုပ်နိုင်မယ်လို့ထင်လား?"
အူးယမ် စကားမပြောနိုင်ဘဲခြေလှမ်းနှစ်လှမ်းဆုတ်လိုက်တယ်။
."ကျွန်တော့် အိမ်ကို သွားဖို့ ကျွန်တော်မပြောခဲ့ဘူးလေ.. ဘာလို့ ဆရာက အကုန်လုံးသိနေသလိုလုပ်နေရတာလဲ?"
"ငါက .. "
"မေ့လိုက်တော့ , ဘာပြောချင်သေးလဲ? ကျွန်တော်တို့ရဲ့ဆက်ဆံရေးကိုဖွင့်ပြောဖို့လုံလောက်တဲ့မိုက်မဲမှုတော့မရှိဘူးမဟုတ်လား?"
အူးယမ်အရင်ဦးဆုံးနားမလည်မီ အချိန်တော်တော်ကြာအံ့သြမှင်တက်သွားတယ်။
"ငါမပြောခဲ့ဘူး"
"ကောင်းတယ်.."
ရှောင်ရွှမ်းက အလွန်စိတ်လှုပ်ရှားနေဆဲဖြစ်တယ်။
"အနာဂတ်မှာကျွန်တော့်မိသားစုနဲ့ဝေးဝေးနေပါ "
အူးယမ် ကအံ့သြစွာဖြင့် "အာ" လို့အသံထွက်လိုက်သော်လည်း အဆုံးတွင်မူသူဘာမှမပြောတော့ဘဲဖျော်ရည်ကိုသာချလိုက်တယ်။
ပြီးနောက် အနည်းငယ်စွန်းထင်းနေတဲ့ စာပွဲကို သုတ်လိုက်တယ်။ မိနစ်အတော်ကြာတော့ဘယ်သူမှစကားမပြောကြဘူး။
အူးယမ်ကစားပွဲခုံကိုသုတ်ပြီးတာနဲ့ ခဏမတ်တပ်ရပ်နေတယ်။ပြီးတော့ စာအုပ်ဖတ်ဖို့ထိုင်လိုက်ပြီးခေါင်းကိုငုံ့ထားကာတိတ်ဆိတ်နေခဲ့တယ်။
ရှောင်ရွှမ်းက ဘေးချင်းယှဉ်ထိုင်လျက်သူ့ကိုသုန်မှုန်သောမျက်နှာဖြင့်စိုက်ကြည့်နေတယ်။ အခန်းသည်အလူးအလဲတိတ်ဆိတ်လျှက်ရှိတယ်။
"ဆရာ "
ရှောင်ရွှမ်း မျက်နှာရှိကြွက်သားများရုတ်တရက်ပြေလျော့သွားပြီး သူ၏လေးနက်ပြီးအေးစက်နေတဲ့ အမူအရာက ကွေးညွတ်သောမျက်လုံးများဖြင့်ချစ်စရာကောင်းတဲ့ အသွင်သို့ပြန်ပြောင်းသွားတယ်။
"ဆရာ....စိတ်ဆိုးနေလား"
အူးယမ် ကသူ့ကိုအံ့သြစွာကြည့်လိုက်ပြီးခေါင်းခါကာပြုံးလိုက်တယ်။
"ကျွန်တော် နောက်နေတာဆရာ....မကြောက်ဘူးလား?ကျွန်တော်ကလူကြီးတစ်ယောက်လိုဟန်ဆောင်နေတာ,အဲဒါကတူတယ်မဟုတ်လားဟင်?"
သူ၏အသွင်အပြင်က တကယ့်ကိုရင်းနှီးကျွမ်းဝင်ပြီးချိုမြိန်ကာချစ်စရာကောင်းတယ်။သူ့အစ်ကိုနှင့်တူတဲ့ အေးစက်မှုက အခုတော့ တကယ့်ကိုဟာသတစ်ခုသာဖြစ်နေတော့တယ်။ အူးယမ်ကသူ့ကိုပွေ့ဖက်လိုက်ပြီး ပွတ်ပေးလိုက်တော့နည်းနည်းသက်သာသွားပြီးပြုံးစပြုလာတယ်။
ရှောင်ရွှမ်းက ပွေ့ဖက်နမ်းရှုံ့လိုက်ပြီးနောက် လုံးဝကွဲပြားခြားနားသောလူတစ်ယောက်ကဲ့သို့ချစ်စရာကောင်းအောင် သူ့ခြေထောက်တွေပေါ်တင်ရန်အခွင့်အရေးယူခဲ့တယ်။
"ကောင်းပြီ,ဆရာ..... ဆရာက ကျွန်တော့်မိသားစုအခြေအနေကိုမသိဘူး.... ဒါဆိုရင်ယေဘူယျတော့ကျွန်တော်ပြောပြမယ်..ဒါအဆင်ပြေမလား? "
အူးယမ် က "ကောင်းပြီ" ဟုပြောလိုက်သော်လည်း သူ့ခန္ဓာကိုယ်က အနည်းငယ်အေးစက်နေဆဲဖြစ်တယ်။ ရှောင်ရွှမ်းသူ့ရဲ့ နွေးထွေးတဲ့ ခန္ဓာကိုယ်နဲ့ ပွတ်တိုက်နေသော်လည်းသူမနွေးထွေးနိုင်သေးပေ။
"ကျွန်တော့ အကိုကြီးကအခုအသက်သုံးဆယ်ကျော်နေပြီ...ကျွန်တော့် တူနဲ့တူမသုံးယောက်လုံးကငယ်ငယ်လေးတွေရှိသေးတယ်, အကြီးဆုံးကအခုမှဆယ်နှစ် ....အငယ်ဆုံးကအမွှာ,ကောင်လေးနဲ့ကောင်မလေး ....သူတို့ကခု ,နှစ်နှစ်စွန်းစွန်းပဲရှိသေးတယ် အကိုကြီးက ကျွန်တော့်ကို ညီတစ်ယောက်လိုရော သားတစ်ယောက်လိုရော စောင့်ရှောက်တာ"
ရှောင်ရွှမ်း ကခေါင်းကိုသူ့ခါးနှင့်ပွတ်လိုက်တယ်။
"ကျွန်တော့်မှာ ဒုတိယအစ်ကိုရှိတယ်... ဒါပေမယ့်သူက ကျွန်တော့် အဖေရဲ့ ပြည်ပကချစ်သူတစ်ယောက်ရဲ့သား...အဲ့တာမို့ ကျွန်တော့် အကိုကြီးနဲ့အမေက အရမ်းဒေါသထွက်တယ်၊ပြီးတော့ သူတို့က ဒုတိယအစ်ကိုနဲ့အဒေါ်ကို အိမ်မှာနေဖို့ အမြဲငြင်းဆန်တယ်... ဒါပေမယ့်ဒီနှစ်တွေမှာအဖေ သူတို့ကိုဒီကိုခေါ်လာဖို့အတင်းအကြပ်ပြောတာကြောင့် ဒီအိမ်မှာနေနေတယ်... အဖေကဒုတိယအစ်ကို ကိုတကယ်ချစ်တာ... ဒါကြောင့်လူတိုင်းနဲ့ဆက်ဆံရေးကို ပိုဆိုးလာစေတယ်"
" အမှန်တကယ်တော့ ကျွန်တော့ဒုတိယအစ်ကို က မဆိုးပါဘူး....သူက အပြောဆိုးပေမယ့် တကယ့်ကို ကျွမ်းကျင်ပိုင်နိုင်တဲ့လူကောင်းတစ်ယောက်ပါ... အခုအချိန်မှာ အကိုကြီးက မိသားစုစီးပွားရေးကို သူတစ်ယောက်ထဲ ဦး ဆောင်နေရတာ.... ဒါကအရမ်းစိတ်ဖိစီးမှုများတယ်; တကယ်လို့ ဒုတိယအကိုသာကူညီရင် ပိုကောင်းတာပေါ့, ဒါပေမယ့် အမေနဲ့ အကိုကြီးက သူ့ကို Xiao Group မှာ လုံး၀ဝင်မပါစေချင်ဘူး; သူတို့က ကျွန်တော့်ကို နောက်ပိုင်းမှာ ဝင်ဖို့အတွက်စောင့်နေကြတာ...."
"ဒုတိယအစ်ကိုရဲ့ပင်ကိုယ်စရိုက်ကသူတို့နှစ်ယောက်နဲ့မကိုက်ညီဘူး.... မကြာသေးခင်တုန်းက သူ့ကhomosexual တစ်ယောက်ဖြစ်ပြီး သူ့မှာချစ်သူရှိတယ်လို့ရိုးရိုးသားသားဝန်ခံခဲ့တယ်...ဒါ့ကြောင့်မို့ သူစီစဉ်တဲ့အိမ်ထောင်ရေးက ဘယ်လိုမှပါ ၀င်လို့မဖြစ်နိုင်တော့ဘူး... သားသမီးလည်းမရှိတော့ အဖေကအရမ်းစိတ်ပျက်သွားတယ်၊ အဲ့တာကြောင့် အစ်ကိုကြီးကစိတ်ပိုသက်သာလာတာ"
အူးယမ်ကသူ့ကိုကြည့်ပြီး "ဒါဆိုမင်းကောဘယ်လိုလဲ?"
"ဟမ်?"
"မင်းကလိင်တူချစ်သူတစ်ယောက်နဲ့ချိန်းတွေ့နေတယ် ...တကယ်လို့ မင်းအိမ်ထောင်မပြုရင်ကလေးလည်းရှိမှာမဟုတ်ဘူး...ဒါဆို မင်းအဖေက ... "
ရှောင်ရွှမ်းပြုံးလိုက်တယ်။
" ကျွန်တော်ကအရွယ်မရောက်သေးဘူးလေ ဘယ်သူက ကျွန်တော့်ကို ဒါတွေမေးမှာလဲ?အဝေးကြီး..."
အူးယမ် ကခေါင်းကိုငုံ့ပြီးကုတင်ကိုသပ်ရပ်စွာရှင်းလိုက်တယ်။
"အိုး"
သူက "ကျွန်တော်,ဆရာ နဲ့တစ်သက်လုံးနေချင်တယ်" ဆိုတဲ့စကားမျိုးမပြောနိုင်ဘူးပဲ။
ဆယ့်ခြောက်နှစ်အရွယ်ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့တစ်ဘ၀လုံးစာအကြောင်းပြောဖို့ဆိုတာ သူကလက်တွေ့မဆန်ဘူးလို့ခံစားရတယ်။
ရှေ့တွင်ကြိုတင်မသိနိုင်တဲ့ အချိန်တွေကရှည်လျားပေတယ်။ သူကအနာဂတ်အတွက် အလေးအနက် အစီစဉ်ဆွဲထားပြီးသားဖြစ်တယ်။ ဒါပေမယ့် အခုနားလည်လိုက်တာက အနာဂတ်မှာ ဘာဖြစ်မယ်ဆိုတာကို ကြိုတင်ခန့်မှန်းထားလို့မရဘူးဆိုတာပဲ။
"ဆရာ?"
အူးယမ်က သူ့အားပွေ့ဖက်နေတဲ့ လူငယ်ကိုကြည့်ရင်းသတိပြန်ရလာတယ်။
"ဆရာ,အဲ့တာကို ဒီညလုပ်ချင်လား?"
ရှောင်ရွှမ်းက သူ့အားတင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်ထားပြီး ချစ်စဖွယ်ပြုံးပြတယ်။
"ကျွန်တော်အသစ်ထုတ်ထားတဲ့ကွန်ဒုံးတွေကို၀ ယ်ခဲ့တယ် ... "
အူးယမ် က သူ့ကိုပွေ့ဖက်ကာ အ ၀ တ်တွေ သူ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်လို့ အနောက်ကနေဝင်ခွင့်ပြုလိုက်တယ်။
T/N- Chapter 13 end
နောက်တစ်ပိုင်းမှတွေ့ကြမယ်
ZAWGYI
ေ႐ွာင္ထ်န္းကသူနဲ႔ ေ႐ွာင္႐ႊမ္း ၾကားအကြာအေဝးကိုနားလည္ေစခ်င္တယ္။ သူတို႔က နီးနီးကပ္ကပ္႐ွိေနေပမယ့္ ေ႐ွာင္႐ႊမ္းရဲ႕ အဆင့္အတန္းက သူ၏ေခါင္းထိပ္ထက္ေတာင္မွအမ်ားႀကီးပိုျမင့္ေနတယ္။
"ဆရာ, ကြၽန္ေတာ့္အကိုကို သြားေတြ႕လာခဲ့တာလား?"
သူ ေ႐ွာင္႐ႊမ္း ႏွင့္ျပန္ေတြ႕တဲ့အခါ အနည္းငယ္မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ေနတဲ့ လူငယ္ေလးက အခန္းထဲကို
၀ င္လာတယ္။ သူ ေျပာတဲ့ ပထမဆုံးစကားကပင္ ျပတ္ျပတ္သားသားႏွင့္ထိထိေရာက္ေရာက္႐ွိေနခဲ့တယ္။ "အင္း..အမွန္ပဲ"
အူးယမ္ ကသူ႕အတြက္အခ်ိဳရည္အနည္းငယ္ထည့္ၿပီးျပဳံးရင္းေျပာတယ္။
"ငါတို႔မင္းရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ပုံစံအေၾကာင္းကိုေျပာခဲ့တာ"
"ဘယ္သူကဆရာ့ ကိုအျခားသူေတြရဲ႕စီးပြားေရးကိုစိတ္ထဲထားဖို႔ေျပာလို႔လဲ?"
အူးယမ္ လက္ကေလထဲတြင္ ခနေလာက္ေအးခဲသြားတယ္။ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ ပုံစံနဲ႔ ေ႐ွာင္႐ႊမ္း ကစိတ္မ႐ွည္စြာေျပာတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ကိစၥေတြကို ကြၽန္ေတာ္ကိုင္တြယ္ႏိုင္တယ္...ဘာလို႔ဝင္ပါရတာလဲ?"
အူးယမ္ ကဘာေျပာရမွန္းမသိဘဲ
"ငါထင္တာက ... "
"ဆရာ ဒီအေျခအေနေတြကိုလုံး ၀ နားမလည္ဘူး ... အမွားေတြပဲလုပ္မိလိမ့္မယ္..ဒါမွမဟုတ္ကြၽန္ေတာ့္ထက္ပိုေကာင္းေအာင္လုပ္ႏိုင္မယ္လို႔ထင္လား?"
အူးယမ္ စကားမေျပာႏိုင္ဘဲေျခလွမ္းႏွစ္လွမ္းဆုတ္လိုက္တယ္။
."ကြၽန္ေတာ့္ အိမ္ကို သြားဖို႔ ကြၽန္ေတာ္မေျပာခဲ့ဘူးေလ.. ဘာလို႔ ဆရာက အကုန္လုံးသိေနသလိုလုပ္ေနရတာလဲ?"
"ငါက .. "
"ေမ့လိုက္ေတာ့ , ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ? ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဆက္ဆံေရးကိုဖြင့္ေျပာဖို႔လုံေလာက္တဲ့မိုက္မဲမႈေတာ့မ႐ွိဘူးမဟုတ္လား?"
အူးယမ္အရင္ဦးဆုံးနားမလည္မီ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာအံ့ၾသမွင္တက္သြားတယ္။
"ငါမေျပာခဲ့ဘူး"
"ေကာင္းတယ္.."
ေ႐ွာင္႐ႊမ္းက အလြန္စိတ္လႈပ္႐ွားေနဆဲျဖစ္တယ္။
"အနာဂတ္မွာကြၽန္ေတာ့္မိသားစုနဲ႔ေဝးေဝးေနပါ "
အူးယမ္ ကအံ့ၾသစြာျဖင့္ "အာ" လို႔အသံထြက္လိုက္ေသာ္လည္း အဆုံးတြင္မူသူဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲေဖ်ာ္ရည္ကိုသာခ်လိုက္တယ္။
ၿပီးေနာက္ အနည္းငယ္စြန္းထင္းေနတဲ့ စာပြဲကို သုတ္လိုက္တယ္။ မိနစ္အေတာ္ၾကာေတာ့ဘယ္သူမွစကားမေျပာၾကဘူး။
အူးယမ္ကစားပြဲခုံကိုသုတ္ၿပီးတာနဲ႔ ခဏမတ္တပ္ရပ္ေနတယ္။ၿပီးေတာ့ စာအုပ္ဖတ္ဖို႔ထိုင္လိုက္ၿပီးေခါင္းကိုငုံ႔ထားကာတိတ္ဆိတ္ေနခဲ့တယ္။
ေ႐ွာင္႐ႊမ္းက ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္လ်က္သူ႕ကိုသုန္မႈန္ေသာမ်က္ႏွာျဖင့္စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ အခန္းသည္အလူးအလဲတိတ္ဆိတ္လွ်က္႐ွိတယ္။
"ဆရာ "
ေ႐ွာင္႐ႊမ္း မ်က္ႏွာ႐ွိႂကြက္သားမ်ား႐ုတ္တရက္ေျပေလ်ာ့သြားၿပီး သူ၏ေလးနက္ၿပီးေအးစက္ေနတဲ့ အမူအရာက ေကြးၫြတ္ေသာမ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ အသြင္သို႔ျပန္ေျပာင္းသြားတယ္။
"ဆရာ....စိတ္ဆိုးေနလား"
အူးယမ္ ကသူ႕ကိုအံ့ၾသစြာၾကည့္လိုက္ၿပီးေခါင္းခါကာျပဳံးလိုက္တယ္။
"ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္ေနတာဆရာ....မေၾကာက္ဘူးလား?ကြၽန္ေတာ္ကလူႀကီးတစ္ေယာက္လိုဟန္ေဆာင္ေနတာ,အဲဒါကတူတယ္မဟုတ္လားဟင္?"
သူ၏အသြင္အျပင္က တကယ့္ကိုရင္းႏွီးကြၽမ္းဝင္ၿပီးခ်ိဳၿမိန္ကာခ်စ္စရာေကာင္းတယ္။သူ႕အစ္ကိုႏွင့္တူတဲ့ ေအးစက္မႈက အခုေတာ့ တကယ့္ကိုဟာသတစ္ခုသာျဖစ္ေနေတာ့တယ္။ အူးယမ္ကသူ႕ကိုေပြ႕ဖက္လိုက္ၿပီး ပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့နည္းနည္းသက္သာသြားၿပီးျပဳံးစျပဳလာတယ္။
ေ႐ွာင္႐ႊမ္းက ေပြ႕ဖက္နမ္း႐ႈံ႕လိုက္ၿပီးေနာက္ လုံးဝကြဲျပားျခားနားေသာလူတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ သူ႕ေျခေထာက္ေတြေပၚတင္ရန္အခြင့္အေရးယူခဲ့တယ္။
"ေကာင္းၿပီ,ဆရာ..... ဆရာက ကြၽန္ေတာ့္မိသားစုအေျခအေနကိုမသိဘူး.... ဒါဆိုရင္ေယဘူယ်ေတာ့ကြၽန္ေတာ္ေျပာျပမယ္..ဒါအဆင္ေျပမလား? "
အူးယမ္ က "ေကာင္းၿပီ" ဟုေျပာလိုက္ေသာ္လည္း သူ႕ခႏၶာကိုယ္က အနည္းငယ္ေအးစက္ေနဆဲျဖစ္တယ္။ ေ႐ွာင္႐ႊမ္းသူ႕ရဲ႕ ေႏြးေထြးတဲ့ ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ပြတ္တိုက္ေနေသာ္လည္းသူမေႏြးေထြးႏိုင္ေသးေပ။
"ကြၽန္ေတာ့ အကိုႀကီးကအခုအသက္သုံးဆယ္ေက်ာ္ေနၿပီ...ကြၽန္ေတာ့္ တူနဲ႔တူမသုံးေယာက္လုံးကငယ္ငယ္ေလးေတြ႐ွိေသးတယ္, အႀကီးဆုံးကအခုမွဆယ္ႏွစ္ ....အငယ္ဆုံးကအမႊာ,ေကာင္ေလးနဲ႔ေကာင္မေလး ....သူတို႔ကခု ,ႏွစ္ႏွစ္စြန္းစြန္းပဲ႐ွိေသးတယ္ အကိုႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကို ညီတစ္ေယာက္လိုေရာ သားတစ္ေယာက္လိုေရာ ေစာင့္ေ႐ွာက္တာ"
ေ႐ွာင္႐ႊမ္း ကေခါင္းကိုသူ႕ခါးႏွင့္ပြတ္လိုက္တယ္။
"ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဒုတိယအစ္ကို႐ွိတယ္... ဒါေပမယ့္သူက ကြၽန္ေတာ့္ အေဖရဲ႕ ျပည္ပကခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕သား...အဲ့တာမို႔ ကြၽန္ေတာ့္ အကိုႀကီးနဲ႔အေမက အရမ္းေဒါသထြက္တယ္၊ၿပီးေတာ့ သူတို႔က ဒုတိယအစ္ကိုနဲ႔အေဒၚကို အိမ္မွာေနဖို႔ အၿမဲျငင္းဆန္တယ္... ဒါေပမယ့္ဒီႏွစ္ေတြမွာအေဖ သူတို႔ကိုဒီကိုေခၚလာဖို႔အတင္းအၾကပ္ေျပာတာေၾကာင့္ ဒီအိမ္မွာေနေနတယ္... အေဖကဒုတိယအစ္ကို ကိုတကယ္ခ်စ္တာ... ဒါေၾကာင့္လူတိုင္းနဲ႔ဆက္ဆံေရးကို ပိုဆိုးလာေစတယ္"
" အမွန္တကယ္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့ဒုတိယအစ္ကို က မဆိုးပါဘူး....သူက အေျပာဆိုးေပမယ့္ တကယ့္ကို ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္တဲ့လူေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ... အခုအခ်ိန္မွာ အကိုႀကီးက မိသားစုစီးပြားေရးကို သူတစ္ေယာက္ထဲ ဦး ေဆာင္ေနရတာ.... ဒါကအရမ္းစိတ္ဖိစီးမႈမ်ားတယ္; တကယ္လို႔ ဒုတိယအကိုသာကူညီရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့, ဒါေပမယ့္ အေမနဲ႔ အကိုႀကီးက သူ႕ကို Xiao Group မွာ လုံး၀ဝင္မပါေစခ်င္ဘူး; သူတို႔က ကြၽန္ေတာ့္ကို ေနာက္ပိုင္းမွာ ဝင္ဖို႔အတြက္ေစာင့္ေနၾကတာ...."
"ဒုတိယအစ္ကိုရဲ႕ပင္ကိုယ္စ႐ိုက္ကသူတို႔ႏွစ္ေယာက္နဲ႔မကိုက္ညီဘူး.... မၾကာေသးခင္တုန္းက သူ႕ကhomosexual တစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး သူ႕မွာခ်စ္သူ႐ွိတယ္လို႔႐ိုး႐ိုးသားသားဝန္ခံခဲ့တယ္...ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ သူစီစဥ္တဲ့အိမ္ေထာင္ေရးက ဘယ္လိုမွပါ ၀င္လို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး... သားသမီးလည္းမ႐ွိေတာ့ အေဖကအရမ္းစိတ္ပ်က္သြားတယ္၊ အဲ့တာေၾကာင့္ အစ္ကိုႀကီးကစိတ္ပိုသက္သာလာတာ"
အူးယမ္ကသူ႕ကိုၾကည့္ၿပီး "ဒါဆိုမင္းေကာဘယ္လိုလဲ?"
"ဟမ္?"
"မင္းကလိင္တူခ်စ္သူတစ္ေယာက္နဲ႔ခ်ိန္းေတြ႕ေနတယ္ ...တကယ္လို႔ မင္းအိမ္ေထာင္မျပဳရင္ကေလးလည္း႐ွိမွာမဟုတ္ဘူး...ဒါဆို မင္းအေဖက ... "
ေ႐ွာင္႐ႊမ္းျပဳံးလိုက္တယ္။
" ကြၽန္ေတာ္ကအ႐ြယ္မေရာက္ေသးဘူးေလ ဘယ္သူက ကြၽန္ေတာ့္ကို ဒါေတြေမးမွာလဲ?အေဝးႀကီး..."
အူးယမ္ ကေခါင္းကိုငုံ႔ၿပီးကုတင္ကိုသပ္ရပ္စြာ႐ွင္းလိုက္တယ္။
"အိုး"
သူက "ကြၽန္ေတာ္,ဆရာ နဲ႔တစ္သက္လုံးေနခ်င္တယ္" ဆိုတဲ့စကားမ်ိဳးမေျပာႏိုင္ဘူးပဲ။
ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္အ႐ြယ္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ဘ၀လုံးစာအေၾကာင္းေျပာဖို႔ဆိုတာ သူကလက္ေတြ႕မဆန္ဘူးလို႔ခံစားရတယ္။
ေ႐ွ႕တြင္ႀကိဳတင္မသိႏိုင္တဲ့ အခ်ိန္ေတြက႐ွည္လ်ားေပတယ္။ သူကအနာဂတ္အတြက္ အေလးအနက္ အစီစဥ္ဆြဲထားၿပီးသားျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုနားလည္လိုက္တာက အနာဂတ္မွာ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာကို ႀကိဳတင္ခန္႔မွန္းထားလို႔မရဘူးဆိုတာပဲ။
"ဆရာ?"
အူးယမ္က သူ႕အားေပြ႕ဖက္ေနတဲ့ လူငယ္ကိုၾကည့္ရင္းသတိျပန္ရလာတယ္။
"ဆရာ,အဲ့တာကို ဒီညလုပ္ခ်င္လား?"
ေ႐ွာင္႐ႊမ္းက သူ႕အားတင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ဖက္ထားၿပီး ခ်စ္စဖြယ္ျပဳံးျပတယ္။
"ကြၽန္ေတာ္အသစ္ထုတ္ထားတဲ့ကြန္ဒုံးေတြကို၀ ယ္ခဲ့တယ္ ... "
အူးယမ္ က သူ႕ကိုေပြ႕ဖက္ကာ အ ၀ တ္ေတြ သူ႕ေဘာင္းဘီကိုခြၽတ္လို႔ အေနာက္ကေနဝင္ခြင့္ျပဳလိုက္တယ္။
T/N- Chapter 13 end
ေနာက္တစ္ပိုင္းမွေတြ႕ၾကမယ္