-oleya's pov-
"maupo ka two" i smiled on my group mates, 2 boys and 1 girl. nagpakilala sila sa akin but i am bad with names so i completely forgot it na.
they helped me to look for my own foods dito sa anders café bago ako nagbukas ng laptop. apparently, ginabi kami dahil wala silang ginawa kundi ang maglaro sa phones nila.
"i heard you are from wealthy family too, two" i smiled on my blockmate. "my parents, yes"
"really? that was so nice of you! aren't your dad a ceo of a real estate?"
"yeah..." i am a bit uncomfortable kapag pinag-uusapan ang family ko dahil you know, hindi naman maayos ang relasyon ko sa kanila.
"and you have a sister"
"yes,"
"sikat sya sa ospital dito ah, kilala sya bilang intern na pinasa lang because of...." natigil ako sa pagt-type at inintay ang sasabihin nya "money" i smirked,
"shut up idiot, wala ka lang ata na pera" mataray na saad ko sa kanya
"oh, you admit it. tunay nga na tanga yung ate mong balak maging doctor" pasmado ang bibig.
hindi ko alam kung gaano kabilis kong itinapon sa babaeng ito ang kape na agad kong nahawakan.
"mas tanga ka," mabilis silang napatayo dahil sa ginawa ko. nairita na din yung babae kong blockmate.
"nasa lahi nyo nga ata two eh" sabat nung isang bobo na lalaki. "talaga? tignan natin kung sinong magmumukhang tanga sa project na'to" sinarado ko ang laptop ko at mabilis na nag ayos ng gamit ko para umalis na.
"saan ka pupunta? hindi pa tayo tapos, two!" pigil nung isang lalaki na mukha namang manyakis at humawak pa sa braso ko.
"bitawan mo ako! o sisigaw ako dito? walang tatapusin! magsimula kayo ng sarili nyong project!" marahas kong inalis ang pagkakahawak nya sa akin.
"YOU BITCH!" nabagsak ko ang gamit ko dahil sa paghila nung girl sa buhok ko. i even squealed dahil sa gulat.
"DAMN DON'T TOUCH ME!" ang dami ng pumigil sa amin na staff ng café bago pa nila mahiwalay yung babae sa akin.
nakaganti naman ako dahil kitang-kita ko ang magulo nyang buhok ngayon. ibinigay sa akin ng staff ang gamit ko bago ako lumabas ng tuluyan sa café na iyo-
"WTF?! OLEYA?" damn it.
"what happened?" he reached my hand and took the things i have in my hands. "halika ka na. uuwi na tayo" hindi nya ako binitawan hanggang sa makarating kami sa bus stop.
i am shy with the people passing by pero parang walang pakealam si lee heeseung,. naupo kami sa bench atsaka nya binaba sa gilid nya ang gamit ko at ang box ng donut na dala nya.
"bakit ka nandito?" i asked him. "may suklay ka ba? mag-ayos ka muna"
"at nandito ako kasi... nagutom ako at nag crave ako sa J.Co napabili tuloy ako" page explain nya. i got my comb sa bag ko at agad akong nagsuklay.
"what happened?" pagtatanong nya ulit. "i had little fight with my groupmates, mga bastos eh" sagot ko sa kanya, naiinis na naman ako kasi naalala ko na naman.
"it seems like it wasn't little, but are you okay?" he really sound so concerned kaya tumango na lang ako kahit masakit ang ulo ko.
"are you sure?" i nodded again kasi ang kulit nya! "andyan na yung bus, tara na"
"huwag muna tayo umuwi," pagpigil ko sa kanya. napataas ang kilay nya.
"i just don't feel to come home yet, but if you want pwede ka nam-"
"saan mo gustong pumunta ba?" he asked me calmly, "lipat na lang tayo sa ibang café.. i had to finish my project alone this time kasi" he nodded and held my hand again.
he is being touchy! bakit naman ganito lee heeseung?
"you can... actually... uh... let me go?" i almost whispered while we are walking side by side.
"baka madapa ka" he chuckled. aasarin pa ako, alam naman na badtrip na nga ako eh. "ibabalik kita sa tyan ni tita eh"
"hindi pwede, impossible" lalo syang natawa. "hindi naman ako galing doon" i barely heard it so i just keep quiet kesa makipag away na naman sa kanya.
pumasok kami sa walang masyadong tao na café at naupo, he ordered our foods and even pay for it. "kkb to miss ma'am" napairap ako sa sinabi nya pagkababa nya nung inumin namin saka yung slice ng cake na gusto ko.
"you didn't buy yours?"
"gusto ko sana ng ramyeon, pero nakabili na ako ng donut" maiksing paliwanag nya.
he remained silent while i am doing my work kaya thankful naman ako sa kanya. naglalaro lang sya sa phone nya at umingay lang sya noong nag open mic sila.
"lory, dito sa top!" rinig kong saad nya, napalingon ako sa kanya at napakunot. lory? lorelei? they are playing together?
"aray! akin yung buff eh! pero nice one lory" natatawa pa nyang saad. napansin ata nya na nakatingin ako sa kanya kaya bumulong sya nang sorry. inirapan ko sya but he keeps doing it din naman. sinara ko na lang ang laptop ko tutal patapos naman na din ako.
inubos ko ang slice ng cake ko habang pasimple na nakikinig sa laro nila. napakaingay! tapos tuwang tuwa pa sya.
"uwi na tayo" saad ko sa kanya, pero hindi nya ako pinansin. "hoy, lee, uwi na tayo" maiinis na talaga ako! bakit hindi man lang ako linungunin?!?
"bahala ka dyan" i stood up gathering all my things, but i saw how he stood up as well, confused.
"sorry, tapos ka na? uuwi na tayo?"
"i already told you for like nth time but you keep ignoring me! bahala ka nga dyan" kinuha nya ang bag nya atsaka ako hinawakan sa wrist ko.
"saglit lang, sorry na.. naglaro lang ako eh" and so what? bakit ba sya nagso sorry?!?
"i know? huwag mo akong hawak-"
"ubusin muna natin to, sayang naman bayad natin ang mahal mahal dito" i don't know why i stayed with him. inubos namin ang drinks namin at ang donuts na binili nya.
"kalaro mo si lory?" he nodded. "talo nga kasi nag out ako agad nung tumayo ka"
"so kasalanan ko?!" mabilis syang umiling.
"nako hindi naman! kasalanan ko syempre, hindi kita napakinggan kanina eh" it sound so sarcastic! nakakainis sya.
"annoying" bulong ko at sinubo na lang yung donut.
"oleya, you can tell me what happened earlier... anytime, i don't mind" pagbasag nya sa katahimikan.
"yeah, thank you... they are just so rude to meddle with my sister and my family's business" alam kong hindi naman matatahimik ang pagkatao nito kapag hindi ko din sinabi sa kanya.
"did they hurt you... like physically? or even emotionally?" i nodded honestly.
"everyone does, lee. no big deal, gusto mo mag ramyeon? tara bago tayo umuwi" i tried to changed the topic na lang.
i can't lie because i am bad at lying, i don't want to talk to about it anymore.
"i want you to feel okay, oleya. that's what i want"
"alam mo mr. lee pa fall ka" i tried to joke around though alam ko at ramdam ko kung gaano sya kaseryoso.
"flag pole ako, oleya" napataas ang kilay ko dahil sa sinabi nya. "what do you mean?"
"i actually like this person full of red flags"