Uyandığımda annemde Ömer'de eve gelmişti. O kızın yüzü aklımdan çıkmıyordu.
"Oo uyanmışız." dedi Ömer.
"Hamilelikten herhalde uykum çabuk geliyor"
"Önemli değil canım. Şaka yaptım."
Ömer'in yüzüne bakamıyordum resmen. Sessiz bir akşam yemeği yedik. Annem yine odasına çekildi.
"Bir şeyin mi var?" dedi Ömer.
"Gidiceksin"
"Bak yarısı bitti bile. Dayan" dedi
"Dayanıcam tabi."
Berber filim seyrettik. Daha sonra ben kitap okumak için yine balkona çıktım. Ömer'de balkonda telefonuyla ilgileniyordu.
"Benim uykum geldi." diyip gitti balkondan.
İyice daldığına emin olduktan sonra yanına gittim bir tutam saçını kesip onunkinide başka kağıda koydum.
Küçük kız kucağımdayken onunda saçlarımdan biraz almış kağıda saklamıştım.
Sabah karşı yine ağlıyarak vedalaştık Ömerle ama bu seferki ağlamamda çok başka şeyler daha vardı.
Annemle beraber kahvaltı ettikten sonra hazırlandım.
"Ben biraz dışarı çıkıp kafa dağıtıcağım" dedim
"Bende geliyim" dedi
"Yok. Tek kalsam daha iyi" diyip çıktım.
O nefret ettiğim hastaneye geldim. Sergen Bey'in odasının önünde bekliyordum.
"Kızım? Sabah sabah ne işin var hastanede" dedi beni görünce
"İçeri de konuşabilir miyiz?" dedim
"Beklemen lazım. Hastalarım var." dedi
Beklemenşnde bir süresi olur kaç saat bekledim kendisini.
"Tamam içeri gelebilirsin" dedi
O kendi yerine oturdu. Bende karşısına.
"Ben senden birşey istiyebilir miyim?"
"Tabiki söyle yapabileceğim şeyse yaparım." dedi
"Benim elimde iki tane saç örneği var. DNA testi yapabilir miyiz?"
"Kişilerin izni olmadan olmaz" dedi
"Ama kişiler yok"
"Nasıl yok?"
"İzin olmadan ayarlıyamaz mısın? Benim için çok önemli"
"Benim bir yeminim var bu meslekte. Hem yasal da değil. Olmaz." dedi
Ağlamaya başaldım. Öğrenmek istiyordum.
"Kimin bunlar anlatıcak mısın?" dedi
"Sonuçlar çıksaydı açıklardım "
"Yapamam kızım. Mesleğimden olmak falan umrumda değil ama yeminimi bozamam." dedi
"Hayatımda ilk defa senden bir şey istedim. İlk defa işim düştü sana! Onu da yapmıyorsun"
"Bak sen bana ver örnekleri. Ben birkaç arkadaşıma sorarım. Onlar kabul ederse yapılır." dedi
"Çok teşekkür ederim."
"Bu saç örnekleri senle bana ait mi?" dedi
"Ya hayır!" dedim
"Kimle alakalı?" dedi
"Sonuç çıkınca anlatıcam söz"
"sözüne güveniyorum. Bu arada Allah kavuştursun. Ömer gitmiş bu sabah" dedi
"Amin"
"İstersen bekle beni. Beraber çıkarız. Seni eve bırakırım" dedi
"Kamer'i çok özledim. Onu görmeye gidiceğim"
"Tamam oraya bırakırım o zaman" dedi
"Çok işin var mı?"
"Şun örnekleri vericem işte." dedi
"Tamam o zaman ben seni aşağıda bekliyim"
"Zümra sen iyi misin?" diyip elini yanağıma götürdü.
"İyi olucam"
"Inşallah, sen beni aşağıda bekle geliyorum." dedi
Aşağıda baya bir bekledim aslında. Arabaya. Bindiğimde yüzümü görmek için yukrdaki aynayı indirdi. Aynanın yanında benim küçüklük fotoğrafım vardı. Elime aldım.
"Artık benim kızım olucak. Hala benim bebeklik fotoğrafımı mı saklıyorsun?"
"Evet. Ne olursa olsun sen benim kızımızsın. Torunununda fotoğrafı olucak seninde" dedi
Fotoğrafı yerine koydum.
"Annen söyledi. İsmine karar vermişsiniz. Hayırlı olsun" dedi
"Evet karar verdik. Zeynep Saye olucak"
"Ben sana Zümra ismini vermek istemiştim o an. Zeki, yüerkli, cesur, yiğit anlamlarına geliyordu. Böyle bir hayata başlıycağın için bu özelliklere ihtiyacın olduğunu düşündüm." dedi
"İsmimi taşıyabiliyor muyum peki?"
"Fazlasıyla" dedi
"Sonuçlar ne kadar sürede çıkar?" dedim
"Bilmiyorum. Çıkınca ben sana haber veririm" dedi
Sonunda evin önünde durduk.
"Görüşürüz." dedi
"Her şey için çok teşekkürler" diyip indim arabadan.
Arkamdan selam söylememi istedi ve gitti.
Vurulduğumdan beri ilk defa geliyordum. Bahçeye geldiğimde o anlar gözümün önüne geldi. Babamın babam olmadığını duyduğum an. Hayatımın yalan olduğunu öğrendiğüm an ve sonra o silah sesi!
Kapıyı dedem açtı. Kaşlarım çatıldı onu görünce.
"Ne işin var senin burda?" dedim
"A ayıp öyle denilir mi büyüğe?" dedi
"Ayıp kelimesini resimli Sözlükte araysak fotoğrafın çıkıcak hala bana edep dersi vermeye çalışıyorsun"
"Bak senin dilin çok uzmamış!" dedi
"Hı uzadı, hadi kısıaltsana!"
"Hey! Zümra'yı rahat bırak" diyerek araya girdi Sarp abi sağolsun. Beni içeri aldı.
"Hoşgeldin canım." dedi
"Hoşbulduk Sarp abi" diyip sarıldım.
Evde bir tek Yıldız abla ve Karan vardır diye düşünürken nerdeyse tüm sülale buradaydı.
"Kızım! Hoşgeldin" beni gördüğü gibi babam ayağa kalkıp yanıma geldi. Sıkıça sarıldı bana.
"Çok özlemişim seni" dedi
"Içerideki herkesle görüştükten sonra kucağıma Karan'ı alıp sevmeye başladım.
" Emin senin bu kızında ne terbiye kalmış, ne de edep! "dedi Dedem.
Babam bana baktı.
" Ben kızımın edebine, terbiyesine laf ettirmem baba. Kızım fazlasıyla edeblidir. Sadece doğruları herkese söylüyor diye zoruna gitmiş olabilir. "dedi
Babam bakıp gülümsedim. O da bana göz kırptı.
" Hele ki Zümra gibi birinin davranış ve ahlakına dil uzatbilicek son kişi bile değilken! Komik (!) "dedi Yıldız abla
" Yok sorun benim oğlumda. Bir erkeklik yapamazsa açılır ağzı karısının, kızının "dedi dedem.
"Rahatsız olduysan baba, kapıyı biliyorsun" dedi Halam
"Yazıklar olsun. Size inat gitmiyorum!" dedi
"Hayır gidiyorsun! Benim kızım zor zamanlardan geçiyor. İki canlı. Onun canının sıkılmasına izin vermem. Kalk git. Zaten kimsinin seni görmek istediği yok" dedi Yıldız abla.
Bizlere bağıra çağıra çekip gitti.
"Ben ortamı bozdum galiba." dedim çekinerek
"Yo tam tersi düzelttin. İyi oldu geldiğin çok özlemiştik seni." dedi halam.
"Bende sizi özledim."
"Aklım hep sendeydi. İyiyim diyordun da görümce daha çok rahatladım. Maşallah iyi gözüküyorsun. Toparlamışsın." dedi Zehra abla.
"Sağol Zehra abla. Daha iyiyim."
"Nasıl geldin sen?" dedi Yıldız abla.
"Sergen dayımın arabasını görmüştüm" dedi Sarp abi.
"Evet o bırkatı beni."
"Bu halde tek başına araba kullanma" dedi Yıldız abla.
"Yok kullanmıyorum."
"Biz aslında seni de çağırıncaktık ama belki gelemezsen aklın kalmasın diye söylemedik. Sen kimden öğrenip geldin?" dedi babam
"Ben Kamer'i görmeye gelmiştim. Herkesin toplancağını bilmiyordum"
"İyi yapmışsın." dedi halam.
Hava kararıncaya kadar burda durdum. Anneme mesaj atıp haber vermiştim zaten ama karanlıkta evde tek kalmasını istemedim.
"Ben artık kalkıyım" dedim
"Otursaydın daha. Ben seni bırakırdım Sonra evine." dedi babam.
"Yok sağol ama yoruldum ben. Hem annem evde tek. Başka zaman kalamaya gelirim"
"Gel ama. Çok özlüyoruz seni. Bizim için gelmiyceksen bile Kamer için gel" dedi babam
"Dayı ben bırakırım Zümra'yı. Bende eve dönücem artık" dedi Sarp abi.
"İyi o zaman görüşürüz" diyip sarıldı babam bana. Herkesle vedalaşıp Sarp abi ile beraber çıktık. Beni evime bıraktı.
Evde biraz annemle oturdum. Vitamin olsun diye meyve yedirdi bana zorla. Üstüme fazla düşüyordu. Riskli bir hamilelik geçirdiğim için özellikle sağlığıma çok dikkat ediyordu.
"Kendi canından olmayanı evladın gibi sevebilir misin?" dedim anneme
"Evet" dedi annem
"Nasıl?"
"Bunun en iyi cevabını Yıldız verebilir." dedi
Evet, Yıldız ablam. Beni gerçekten annem kadar seven. Kendi çocuğu gibi sahiplenip büyüten, üstüne hem arkadaş hemde abla olan annem
"Mesla sen beni sadece senin öz evldınım diye mi seviyorsun?"
"Evladım olduğun için seviyorum. Öz ya da değil. Can bağı ile bağlanır insanlar birbirine. Can bağı aynı kanı taşımaya bakmaz. Neden sordun? " dedi.
"Hiç anneliği falan düşünüyordum. Bu süreçte ettiğin yardımı unutmuycağım teşekkürler. Ben uymaya gidiyim en iyisi." dedim
"İyi geceler" dedi
Sonuçlar kısa süre içinde çıksın diye dua ediyordum