Zen's POV
Hapon na ng sabado ngayon at kasalukuyan akong nag lalakad mag isa papunta kung saan ko mismo pinatay si Paul. Sobrang pre-occupied ng utak ko dahil naalala ko nanaman sinabi saakin noon ni Paul ng kami pa.
– flashback –
"Hon" napalingon ako sa likuran ko ng may tumawag saakin
Agad naman akong napangiti ng nakita ko si Paul. Agad siyang tumabi saakin at binaba ko naman ang libro na kanina ko pa binabasa. Naandito kami ngayon sa may rooftop dahil vacant na naman ngayon at saka hindi din gaanong kasikat ang araw, mahangin pa nga eh.
"Anong binabasa mo? Baka mabaliw ka na nan, masyado ka ng matalino hon" natatawang aniya kaya pinalo ko siya pero sobrang hina lang naman
"Nag shopping kasi kami kahapon ni Nami, tapos binili ko ito. Just a fictional story" sabi ko
"Tapos mo na ba?" tanong niya at humiga, nakapatong sa hita ko yung ulo niya habang nakatingin siya saakin
"Yup! Binabasa ko nalang ulit, ang ganda kasi ng story kahit na nakakaiyak" I answered while playing with his soft hair
"Pwede mo bang ikwento saakin hon?" pakiusap niya at tumango ako
"There's a girl who's living her life miserably. Lagi nalang siyang pinapahirapan, niloloko, sinasaktan at parang dinaig nya pa si Cinderella sa sobrang kontrabida ng mama niya. One day, she met this man who changed everything. They fall in love and stayed besides each other for years, they surpassed all the circumstances in their lives together" nakangiting kwento ko at nakikinig lang naman siya "But an accident happened, bumangga ang sakay sakay nilang kotse. Na-comatose yung babae habang yung nobyo naman niya ay gumaling din pagkatapos ng ilang buwan. Kailangang operahan sa puso yung babae dahil masyado na itong mahina. Isang araw, nagising din yung babae at ang una niyang hinanap ay ang nobyo niya and months after that, she's visiting the cemetery weekly" hindi ko napigilan na mapaluha dahil sa kwinento ko
I want a true love but I don't want to experience this kind of love story ever.
Umupo si Paul at pinunasan mga luha sa pisngi ko "Hayst kaya naman pala namumugto mata mo kaninang umaga eh. Bakit kasi ganiyan ang mga binabasa mo? Alam mo namang iyakin ka pag dating sa mga ganiyan"
Sinamaan ko siya ng tingin at muling pinalo pero malakas lakas na ngayon. Totoo naman kasi eh, iyakin ako pag dating sa mga ganitong klaseng istorya. Paano ba naman kasi, nag mamahalan lang yung dalawang tao tapos pinag kaitan pa ng tadhana. Pero yung mga magkasintahan na hindi naman talaga para sa isa't isa ang yun pa ang nag tatagal tapos mag hihuwalay din naman, nakakaloko lang.
"Hon, shh.. stop crying" he said softly while touching my cheeks
"Hon, I wonder how the girl can handle that pain. Kung saakin nangyari yun? Siguro hindi ko kakayanin---"
"No," natigilan ako dahil sa sobrang seryoso ng boses pati na din ng mukha niya. Bumuntong hininga siya bago hinawakan parehas kong balikat "Kung mangyayari man iyon saatin sa hinaharap, kayanin mo ang lahat ng pagdadaanan mo, okay? Ako mismo mag papalayas sayo sa langit kapag sinundan mo ako, at ipapababa ulit kita dito. I want you to continue your life, even without me. I want you to live your life to the fullest, I want you to be happy, and I want to watch you from above, smiling and enjoying every second of your life"
"I-I can't do that hon. You know that you're my happiness" agad na tanggi ko
Ilang taon na kaming magkasintahan ni Paul at magkasama kami lagi kaya sa lahat ng gagawin ko ay naaalala ko siya.
"Hon, look... hindi pwedeng saakin lang umikot mundo mo. Hindi ko naman sinasabing mawawala ako pero kung sakaling mangyayari nga iyon, gusto kong mangako ka saakin---"
"No! No, I won't promise anything ‘cause that will never happen. You won't leave me right?" naluluha nanaman ako, bakit pakiramdam ko ay mawawala siya saakin?
"I know and I won't leave you but we will never know what might happen in the future. Kung sakaling mangyari iyon, gusto kong mag move on ka at nag mahal ng iba. Masakit pero mas masasaktan ako kung makikita kitang nagdudusa at naiyak na ako ang dahilan. Iyon ang hindi ko makakayanan Sam" naluluha din na sabi niya "Please.. promise me"
"I-I promise.."
– end of flashback –
Gusto kong matawa dahil napaka babaw ko pang mag isip noon. Ang dami ng nag bago pero ganun pa din ang pangako ko sakaniya, hinding hindi mag babago yun.
"Stupid!!!" halos mapatalon ako sa gulat dahil sa isang sigaw
Pagkaharap ko sa unahan ay nakita ko si Ethan na sobrang salubong ng kilay at mukhang badmood. Lumapit ako sakaniya pero nakakunot pa din noo niya.
"Why are you shouting?" taka kong tanong
"I've been calling you for the seventh time!" inis na sabi niya
Napalingon ako sa paligid at saka ko lang napansin na naandito ako mismo kung saan ako nakatayo noong pinatay ko si Paul.
"You're just standing there and spacing out" hindi na pasigaw pero halata pa din ang pagka irita sa boses niya
"This is the exact place where I killed him" sabi ko imbis na makipag talo sakaniya
Hindi siya nakasagot ng ilang segundo at hindi ko naman nakita reaction niya dahil nakayuko ako ng bahagya. Sandali lang ay bigla niya akong niyakap ng mahigpit kaya napangiti ako ng kaunti at niyakap din siya pabalik.
"Do you still have nightmares?" mahinahon na tanong niya
"Wala na, pero naalala ko pa din yung bawat pangyayari. It's not that easy to forget how I killed the man I once loved" sagot ko
Ilang sandali pa kaming nanatili sa ganung posisyon kaya ako na ang kusang kumalas sa yakap. Hinawakan niya parehas kong kamay kaya napatingin ako sakaniya.
"Feeling better?" nakangiting tanong niya
Tumango naman ako "A lot better"
"Good, now let's go" sabi niya sabay hila saakin kung saan kaya napsunod ako
"Where? Wala kayong tutoring session ni Ella?" tanong ko
Kahapon kasi hindi pa kami tapos kumain ng lunch ay umalis na agad siya dahil may hindi pa daw sila tapos ni Ella at iniwan niya lang daw ito nung isang araw kaya hindi nya ito pwedeng pabayaan kahapon. Alam na din naman ni HM ang tungkol sa pag tuturo ni Ethan kay Ella and she's okay with it.
"I already finished it a while ago para makasama kita ngayon. I have surprise for you" he said while smiling ear to ear
I can't help it but to feel a little excitement. Ilang sandali ay lumabas kami sa may academy at sumakay sa isang color white Ephruim. They have long wings and neck. Kasing taas siya ng tatlo hanggang apat na tao at may kahabaan din siya dahil sa buntot nito.
"Let's go" nakangiting aniya
Tinulungan niya muna akong makasakay at bago siya umupo sa likuran ko at pinulupot nanaman ang braso niya sa bewang ko. Pagkalipad nung Ephruim ay nakahawak ako sa braso ni Ethan dahil hindi na ako sanay sumakay sa nga ganitong klaseng nilalang.
"Relax" he said in a low and husky voice so I did
I leaned to his chest and let my head rest on his mascular body. Halos makita ko na ang iba't ibang mga bayan at mga pamilihan mula dito sa itaas. Nadaanan din namin ang Vioa at walang kupas pa din ang kagandahan nito.
Ilang sandali pa ay natanaw ko ang isang kaharian na dati ko ng napuntahan, ang Water Kingdom, kaya napalingon ako kay Ethan, hindi ko pinansin ang kakaunting space sa paigitan ng mukha namin.
"What are we doing here?" taka kong tanong
"You'll see later" sagot niya kaya muli ko nalang binalik tingin ko sa unahan, bandang ibaba
Naramdaman kong hinalikan niya ang tuktok ng ulo ko and I find that so freaking sweet. Ilang sandali lang ay bumaba kami sa medyo mapunong bahagi. Inalalayan nya ako muli makababa bago ko inilibot paningin ko sa paligid at pamilyar ito saakin.
"Wait.. we're in Azure?" halo halong gulat at taka kong tanong
"Yup, but stop asking for now, you'll ruin the surprise" natatawang aniya at hinawakan kamay ko habang nag lalakad kami.
Tumigil kami sa mismong tapat nung mga nakalawit na mga makakapal na mga halaman at mga dahon dahon. Lalakad na sana ako pero bigla niyang tinakpan mata ko at mag tatanong na sana ako pero nag salita muli siya
"Nah-uh, this is part of the surprise, so no asking" sabi niya
Hindi na ako nagreklamo pa at sinunod nalang lahat ng sinasabi niya. Dahan dahan kaming nag lakad at todo ang pag alalay niya saakin.
"Stand here, stay still and close your eyes. Wait until I say so, okay?" utos niya
"As if I have a choice idiot" pag susungit ko at narinig ko naman siyang natawa ng mahina
Nang tinanggal niya pagkakatakip sa mata ko ay nakapikit na din naman agad ako kaya wala akong naaaninag na kahit ano. Naramdaman kong lumayo siya saakin at ilang sandali lang ay hindi pa din siya nag sasalita.
"Hey idiot! Can I open my eyes now?" medyo malakas na tanong ko habang nakapikit pa din
"Oh shit.. yes, yes! I-I forgot, fuck.." dinig kong sabi niya
Nang binuksan ko mata ko ay hinayaan ko lang mag adjust paningin ko sa paligid hanggang sa mawala ang pagkaka blurry nuon. Natigilan ako ng nakita ko kung gaano kaganda ang paligid. May mga nakalutang na ilang lanterns sa paligid at sobrang daming rose petals sa paligid, ang space lang ata ay itong inaapakan ko at isang daan papunta sa isang table for two.
Napalingon ako sa likuran ko nang may bigla akong narinig na isang tunog. Nakita ko si Ethan na may hawak hawak na gitara habang nakaupo sa isang upuan at nasa likuran niya yung statues naming mag kakaibigan.
He started strumming the guitar and still staring at me like he's afraid that if he blink, I'll vanish.
"I'd never gone with the wind
Just let it flow
Let it take me where it wants to go
'Til you opened the door
And there's so much more
I'd never seen it before
I was trying to fly, but I couldn't find wings
But you came along and you changed everything"
This is my first time I hear him sing and his voice is so goddamn good! May talent din pala siya sa pagkanta, hindi lang halata dahil sobrang sungit niya.
"You lift my feet off the ground, spin me around
You make me crazier, crazier
Feels like I'm falling and I
Am lost in your eyes, you make me crazier, crazier, crazier"
Bawat pagbigkas niya ay damang dama ko ang sinserdad at punong puno ng emosyon. Habang nag tutugtog siya ng gitara ay hindi pa din niya inaalis ang tingin niya saakin. Parang may kumikiliti sa tyan ko dahil sa paraan ng pag titig niya saakin and I'm not dumb not to know that it's those freaking butterflies.
"I watched from a distance as you
Made life your own
Every sky was your own kind of blue and I wanted to know
How that would feel and you made it so real
You showed me something that I couldn't see
You opened my eyes and you made me believe
You lift my feet off the ground, spin me around
You make me crazier, crazier
Feels like I'm falling and I
Am lost in your eyes, you make me crazier, crazier, crazier oh oh.."
Bigla siyang tumigil sa pagtugtog ng gitara saka nilapag iyon sa ibaba at nagsimulang mag lakad papalapit saakin. Hinawakan niya kamay ko at natawa ako ng kaunti ng inikot niya ako na para bang nasa isang sayaw kami.
"Baby, you showed me what living is for
I don't wanna hide anymore
You lift my feet off the ground, spin me around
You make me crazier, crazier
Feels like I'm falling and I
Am lost in your eyes, you make me crazier, crazier, crazier" kanta niya habang nag iisway kami ng kaunti
Sumabay sa sayaw namin ang mga alitaptap na palikot ikot sa paligid. Nang matapos siyang kumanta ay hinawakan niya parehas kong kamay at deretsyo na tumingin sa nga mata ko.
"Listen to every word I'll say okay? Don't you dare missed even one single word" utos niya at nakangiting tumango nalang ako "Our first meeting, I admit, I hated you so fucking much. Hindi ka katulad ng iba na nag bobow saamin, tinitilian kami, pinupuri at halos magmakaawa ng tapunan namin sila ng tingin. You're the most mysterious maze I ever met that's why you caught my attention. Ang balak ko lang talaga noon ay galitin ka at sirain ang araw mo dahil sa hindi mo pag galang saamin, lalo na saakin. But little did I know, I'm starting to like the girl with purple eyes" natatawang aniya at ilang sandali ay muling sumeryoso
Stay still heart, mahaba haba pa ata ang speech ng isang ito.
"I want to apologize for making you kneel that time, I tried to be nice a little to you for my brother Emmanuel ‘cause he really likes you. At first I wondered why, there's nothing so special about you actually, except from your mysteries but now, I can clearly see why everyone adores you" nakangiting aniya at nanlaki ng kaunti mata ko ng bigla niyang niluhod ang isa niyang tuhod.
Fudge! I made the crown prince of two kingdoms kneeled on one knee in front of me hahaha.
"Zenadia Sameera Cai, or should I say, my stupid girl with purple eyes, I don't actually know how this day will end but I'm sure that I'll hear the answer I wanna hear" sabi niya at huminga ng malalim at parang kinakabahan pa "Will you be my girlfriend?"
"Yes" nakangiting sabi ko, ayaw kong ipahalata na kinikilig ako sa mga sinasabi niya ‘cause who wouldn't? This guy is so impossible.
Tumayo bigla siya at niyakap ako ng mahigpit kaya aga ko siyang niyakap din pabalik "Damn! Today you became my girlfriend but I want to marry you right now" sabi niya at humiwalay sa pagkakayakap at hinawakan parehas kong pisngi at hinalikan ako sa labi pero mabilis lang kaya agad din akong nakabawi mula sa pagkakagulat "Fuck! Tell me this isn't one of my hallucinations"
"This isn't" nakangiting sabi ko at hinalikan siya sa labi pero mabilis lang din tulad ng ginawa niya kanina
"Oh god, I think I'm going crazy. Hell, this is insane, you're finally and officially fucking mine!" masaya niyag sabi at niyakap ako habang pinaikot ikot pa kaya napatili ako ng kaunti at hinampas siya sa balikat, saka niya lang ako binaba pero agad nya ulit akong niyakap "Thank you for making me happy so damn much.." malambing na aniya
"This is only beginning of us and you're that happy? What else if we stayed together for years?" natatawang tanong ko
"You make me crazier but if you'll be my wife, I think I'll be a psychopath" natatawa din na aniya "I love you Zenadia, so so much.."
I smiled at him sweetly "I love you too Ethan"
"Do you promise me that you'll be with me until forever? Even if the whole magic realm will go against us, can you promise to love me till the end?" tanong nya na para bang kinakabahan "Please, I can't lose you now"
"I do, so stop being paranoid" natatawang ani ko at ramdam ko na nakahinga sya ng maluwag
Humiwalay siya sa pagkakayakap at dumeretsyo kami doon sa table. Pinag hila niya ako ng upuan bagonsiya unupo sa kabila. Nag kwentuhan kami tungkol sa mga nangyari sakaniya at saakin noong umalis ako dito sa Magia habang sinusubuan ko siya. Masyado ko na ata itong ini-ispoil ah, pero pag biyan na. He looks so happy and he's also my happiness.
Paul, tinutupad ko na ang pangako ko sayo. I finally found my new happiness, and that is this freaking idiot crown prince.