Hi, Love! Thank you for reaching this far. This is the last story under the Savage Beast Series. Thank you for being with me throughout my Herrer journey. Marami akong natutunan sa character nina Eroz and Gertie. Lalo na din sa love story nila. In time, what's meant for us will find us kahit anong mangyari. No person or situation ang makakapigil sa mga bagay na para sayo. In God's perfect time, maybe hindi ngayon, hindi bukas, but soon. Just like you, sobrang mami-miss ko din silang dalawa. Don't worry may 3G. Pero very soon pa iyon, wag muna natin silang gawing Lolo. Thank you! My heart is so full dahil may isang story nanaman tayong natapos. We're going to have a 2 sequel for this, you can visit my stories. I'll post it here too after ng Special Chapter. You can follow me also sa mga socmed accounts ko to be updated. I love you, Love. I'm always thankful sa inyong lahat. Keep safe, and Padayon! Love lots, Maria.
-Next update, Special Chapter 1.
(2 SC for Geroz)
-------------------------
Eroz's Pov
"Ikaw wala kang suggestion?" tanong sa akin ng pinsan kong si Piero, siya din ang bestfriend ko, bata pa lang ay magkasundo na kami sa lahat ng bagay.
Kumunot ang noo ko habang tinitingnan ang ilang picture ng bisikleta sa aking phone. I was planning to buy one this summer, may pera naman ako para doon.
"Wala, kayong bahala...kahit saan" sagot ko sa kanya.
"Tsk, amputa naman kausap" inis na sabi niya sa akin habang halos matanggal na ang batok niya dahil sa marahang pagkakakamot.
Tumaas ang isang sulok ng labi ko. Mas lalo siyang nainis ng hindi din siya pinansin ng mga kakambal niya. Malaki silang sakit ng ulo nina Tita Maria at Tito Alec, quadruplets ba naman.
"Kailangan nating umuwi ng Sta. Maria para kay Keizer, kailangan niya ng karamay" rinig kong sabi ni Mommy pagkauwi ko kinagabihan.
Namatay si Tita Giselle dahil sa cancer, asawa siya ng isa sa matalik na kaibigan nina Mommy at ang kapatid nitong si Tito Darren sa Sta. Maria. Ilang beses na din kaming umuwi at nagbakasyon doon tuwing summer or holiday, pero madalas nasa ibang bansa kaming magpipinsan.
"Keizer..." tawag ni Mommy kay Tito.
Sa libing na kami nakauwi dahil na din sa hindi tugma na schedule. Nanatili ang tingin ko sa mga taong tahimik na umiiyak habang nakatingin sa saradong kabaong ni Tita Giselle.
Ramdam ko ang lungkot ng ilang mga bulong na para bang kinakausap nila ito. She seems like a good person nung nabubuhay pa, hindi naman ganito karami ang makikiramay kung hindi. I met her once, and based sa pagkakakilala ko sa kanya, totoo naman.
"Gertrude, Hija" tawag ni Mommy sa batang babae.
Bumaba ang tingin ko sa kanya. Puting puti ang suot na dress hanggang tuhod, nakatali din ng malaking ribbon ang kanyang mahabang buhok. Siya ang nagiisang anak na babae nina Tito Keizer at Tita Giselle.
Nagtagal ang tingin ko sa kanya ng makita kong wala man lang ni isang pumatak na luha sa kanyang mga mata. Iba ang inaasahan ko sa batang ito. Kagaya ng iba, dapat ay umiiyak na siya ngayon at tinatawag ang pangalan ng Mommy niya. Matapang.
Nanatili ang tingin ko sa kanya, para bang gusto kong makitang umiyak man lang siya kahit kaunti. That's valid, her tears and sadness is valid dahil Mommy niya ang nawala.
Hindi sinasadyang napahawak siya sa aking kamay sa takot na dumiretso siya pababa ng sinubukang makipagsiksikan. Malamig ang kamay niya at malambot, doon pa lang ramdam kong may itinatago din itong lungkot.
Sinadya kong tumikhim kaya naman napatingin siya sa akin, nagtaas ako ng kilay ng lingonin ko siya. Maamo ang kanyang mukha, medyo bilugan ang mga mata at mahaba ang pilik mata, parang manika. Parang mamahaling manika.
Inutusan ako ni Mommy na hawakan siya kaya naman ginawa ko. Marunong naman akong makisama sa mga bata dahil may mga bata din kaming pinsan sa mga Jimenez.
"Let go...Let go of me" reklamo niya kaya naman nagtiim bagang ako. Aba, may attitude ang batang to. Hindi na lang magpasalamat.
"Shh...behave" matigas na utos ko sa kanya. Kung kinakailangang takutin ay tatakutin ko para naman umamo. Mukhang sunod ang luho ng isang ito.
Kahit nung natapos ang libing ay walang ipinakitang emosyon si Gertrude, tahimik lang siya at kung minsan ay pinapanuod ang mga tao sa paligid niya. Sumama ang tingin ko sa kamay niya ng makita ko ang kanyang ginagawa doon, kinukurot ang sarili...para ano?
Imbes na bumalik kaagad ng Manila ay nakiusap si Mommy na mag stay na lang muna kami dito sa Sta. Maria para samahan sina Tito Keizer, wala naman iyon kaso sa akin dahil sa ilang beses naming paguwi dito ay marami na din akong nakilala at naging kaibigan.
Araw araw dinadala ni Mommy si Gertrude sa aming bahay para naman daw malibang ito at hindi lang nakakulong palagi sa kanilang mansyon.
"Staring is rude, bata" nakangising pangaasar ko sa kanya ng mapansin kong halos sundan niya ng tingin ang lahat ng kilos ko.
Bumaba ang tingin ko sa pagkakaupo niya sa may sala namin, Kung makaupo naman ay tinalo pa ang kakambal kong si Xalaine.
Kumati ang tenga ko sa pakikipagusap niya kay Mommy, at talagang marunong sumagot ang isang ito. Hindi siya kumakain ng turon at mapili kahit sa inumin. Ang arte.
"Kailangan tayo ni Gertrude at ng Tito Keizer niyo. Dumito muna tayo hanggang sa makabawi sila" sabi sa amin ni Mommy ng kausapin niya habang kumakain kami ng tanghalian isang araw.
Wala kaso sa amin, kung ito ang gusto ni Mommy, susuportahan namin siya. Even si Dad, luluwas ng Manila sa umaga at uuwi ng Bulacan sa hapon.
Nagpatuloy ako sa pagkain ng mapainom ako ng maramdaman ko ang titig ni Mommy sa akin, pinagtaasan niya ako ng kilay kaya naman ngumisi ako. Alam ko na kung saan papunta ito.
"Wag mo namang inaaway si Gertie pag nandito" sabi niya sa akin.
Natawa ako. "Hindi ko inaaway, Ma. Tinuturuan ko lang at medyo maarte"
Ngumuso si Mommy kaya naman mas lalo akong nangiti.
"Hindi lang talaga sanay sa ibang tao" she said na kaagad kong tinanguan. Pansin ko nga.
Imbes na hintayin siya kung kailan siya bibisita sa amin ay ako na ang pumunta sa kanila para sunduin siya at ipasyal. Mommy is right, hindi siya sanay sa mga tao kaya sasanayin ko siya.
I just don't like the idea na magisa siya, I cared for her too, kagaya kung paano siya itrato nina Mommy at Xalaine na para bang anak at kapatid nila ito. I can do that too.
"Ang suplada" sabi ko sa kanya ng dinala ako ni Yaya Esme sa may garden kung nasaan siya.
Nasa bahay lang nila pero kung makapagdamit ay akala mo siya si Princess Sarah sa mga pelikulang pinapanuod ni Xalaine noon.
Susunduin ko siya para ilabas, hapon na at maraming bata sa may field na naglalaro. Siguro kung maeexpose siya sa ibang bata, magkakaroon din siya ng mga bagong kaibigan.
Lumaki ang ngisi ko ng makita ko ang pagkain na dinala ni Yaya Esme para sa akin. Tamang tama din pala ang punta ko at may mirienda pa. Bago kainin ay nakita ko pang halos malukot ang mukha ni Gertrude habang nakatingin sa pagkain ko.
"Can I have a grilled cheese sandwich and milk?" sabi niya sa Yaya niya.
Ngumisi ako. "Arte"
Sumimangot siya sa akin habang mas lalong humaba ang kanyang nguso. "Stop calling me arte, I'm not arte!" suway niya sa akin at medyo nabulol pa.
Matapos niyang sabihin iyon sa akin ay muling bumaba ang tingin niya sa papel, habang nagsusulat ay nanatili ang pagkakatulis ng kanyang nguso. Ang batang ito, mukhang sakit ng ulo.
Nakatanggap ako ng ilang pangaasar sa mga kaibigan dahil sa pagiging baby sitter ko daw ni Gertie. I don't see anything wrong with that, inaalagaan ko din naman si Xalaine noon nung mga bata pa kami kahit magkasing edad ay ako na ang tumayong Kuya niya. Ilang beses na din akong napaaway sa school nung highschool dahil sa mga kalokohan niya.
"Sus..." sambit ko ng ayaw niyang umupo sa may damuhan dahil daw puti ang suot niyang short, isa din talagang pasaway ang isang ito.
Humanap ako ng kapirasong karton para may upuan siya, kahit sa aking pagbalik ay nanatili talaga siyang nakatayo at wala talagang balak na kumilos. Kung hindi pala ako humanap ng pangsapin ay tatayo siya diyan hanggang mamaya, Subukan ko nga minsan.
"Ayan na po, Senyorita Gertie" pangaasar ko sa kanya.
Gusto kong matawa ng makita kong halos maiyak siya at namula pa. Sa huli ay tahimik pa din siyang umupo doon at tahimik na pinanuod ang paglalaro ng ibang bata.
Masyadong siya reserved sa edad niyang iyan. Masyadong maraming sikreto. Somehow I want to help her express her self, mahirap matutunan na bata ka pa lang ay sinasarili mo na ang lahat.
Dahil sa pagpapasyal kay Gertrude sa may field tuwing hapon ay nakilala ko din si Tathi. I like her attitude, I like how jolly she is. Bagay na gusto ko sana kay Gertie. Tathi is free, bata na ginagawa lahat ng maisipan niya. She's just enjoying her childhood.
Napagsabihan ako ng mahulog si Gertrude sa upuan ng magisa siyang kumuha ng tubig sa may kusina. Nabasag ang pitsel kaya naman may sugat siya sa kanyang magkabilang kamay. I don't want to be too harsh on her, pero kung susundin ang lahat ng nakasanayan niya...paano siya magbabago?
I want to change her perspective in life, I cared for her kaya naman I'm worried na madala niya ito hanggang sa paglaki niya. Aminado akong masungit ako sa kanya, hindi kagaya sa ibang tao. I don't want to spoiled her, pero minsan nagagawa ko naman na hindi ko namamalayan.
I want to give her everything she wants because I want her to be happy. Mahal ko si Gertrude kagaya ng pagmamahal ko kina Mommy at Xalaine. Para sa akin, parte siya ng aming pamilya. Importante siya para sa akin.
"I'm sorry for being rude" paumanhin ko ng mapansin kong natahimik nanaman siya sa isang tabi ng mapagsabihan ko.
Nanatiling mahaba ang nguso dahil sa pagkakabusangot. Pinigilan ko na lang ngumiti, natural na ang ganong shape ng labi niya pero sa tuwing nagagalit ay mas lalong humahaba iyon.
"You're rude and masama" sabi niya. Gusto kong matawa, at marunong ng sumagot ang isang ito, eh kung paiyakin ko kaya siya. O iwan ko siya dito at hayaang umuwi sa kanila magisa?
"Arte..." ang arte, ang conyo. But I find it very cute. Sa kanya lang ata cute iyon, kung sa iba...ayoko.
"Gayahin mo si Tathi, palaging nakangiti" suggestion ko. I just want her to be like a normal kid na masaya lang, they are free.
"But a bit dirty" sabi niya na ikinagalit ko.
"Atleast mabait. She's nice...unlike you" sabi ko. I didn't mean it. I know for sure na mabait din si Gertrude, takot lang talaga siyang makipagsalamuha sa ibang tao.
Masyado lang siya na misunderstood ng iba dahil iba ang nakasanayan niya.
Tuturuan ko sana ng leksyon at susungitan nanaman. Ngunit, heto kami ngayon at ako pa mismo ang sumama sa kanya dahil gusto daw niyang magkaroon ng sariling tuta.
"Magkano?" tanong ko ng makita kong halos hindi na maalis ang mata niya sa mga iyon, hindi din mawala ang ngiti sa labi niya. Gusto niya talaga kaya bibilhan ko siya.
Nang sabihin ang presyo ay nagulat ako ng makita kong tumayo siya at may dinukot na pera sa bulsa. Napailing na lang ako ng makita kong lukot na lukot pa iyon.
"Itong ang bayad ko" she said proudly na para bang nabili niya na pati yung nanay ng tuta.
"300?" tanong ko. Nanatili ang tingin niya sa akin, wala man lang ako nakitang pag papanic sa mukha niya. Desidido talaga siyang bumili.
"Can we make utang?" tanong niya sa amin. Kung makapagtanong ay akala mo naman sanay siya sa mga negosasyon, ang bata bata pa!
Masama ang tingin ko sa daan habang pabalik kami. Hindi ko na siya hinawakan, hinayaan ko siyang maglakad kasunod sa akin.
Umiyak siya ng tuluyan ng pagsabihan kong hindi lahat ng gusto niya ay makukuha niya. Hanggang sa unti unting nawala ang lahat ng naisip kong pagdedesiplina sa kanya ng umiyak siya sa harapan ko.
Iyak na matagal ko ng hinihintay na makita sa kanya. Iba pa yung iyak nung nasaktan siya dahil sa pagkakahulog. I really want to help her express herself. I want to help her dahil importante siya sa akin.
Hindi na din niya ako pinansin pa pagkauwi namin sa bahay. Hinayaan ko siyang kasama ni Mommy, dumiretso ako sa aking kwarto para kuhanin ang ipon ko. Pambili ko sana iyon ng ibang piyesa ng aking bisikleta. Pero mas importante si Gertrude, bibilhin ko ang tuta para sa kanya.
Dahil sa tuta naming si Princess Nyogi ay nakita kong kahit papaano ay nagagawa na niyang makipagusap sa akin. Madami siyang gustong bilhin para dito, marami siyang sinasabi. Ang ingay ingay.
"Eroz, baby sitter" pangaasar sa akin ng ilang mga kaibigan ng dalhin ko si Gertrude sa basketball court dahil may laro kami.
Wala akong pinansin ni isa sa kanila. Wala akong pakialam kung anong itawag nila sa akin. Gusto ko ang ginagawa ko, gusto kong isama si Gertrude dito.
"Someone stepped on me" umiiyak na sumbong niya sa akin. Nagulat ako ng makita kong umiiyak siya ng paupuin ko siya sa may upuan sa likod ng bench namin.
"Bakit hindi mo sinabi sa akin?" galit na tanong ko sa kanya. Kung sinabi niya kaagad ay sana nakatikim din sa akin ang gumawa.
"Cause you're too busy talking to everyone" malungkot na sabi pa niya.
Mariin akong napapikit. Wala akong ibang sinisisi kundi ang sarili ko. Ako ang nagpabaya.
"Tahan na, maglalaro ako. Hindi ako makakapag concentrate pag nakita kong umiiyak ka pa"
Tahimik pa din siya at patuloy pa din ang pagtulo ng luha sa kanyang mga mata. Marahan kong pinunasan ang basa niyang pisngi.
"Sige na, tahan na" pakiusap ko. Ayokong umiiyak siya ng dahil sa akin.
Maya't maya ko siyang tinitingnan kahit nasa gitna kami ng laro. Isang beses kong nakitang sumama ang tingin niya sa mga katabi ng sumigaw ito ng malakas. Hindi ko maiwasang mapangiti ng unti unti ay nakikita kong natututo na siya.
"Pumasok ka na sa loob" matigas na utos ko sa kanya.
Lumabas siya dala si Princess ng mapagalitan ko dahil tinapunan niya ng hot choco ang puting dress ni Bea.
Nagtagal ang titig ko sa labi niyang mapula ngayon. Hindi naman iyon ganoon, may inilagay ata. Ang bata bata pa ay naglalagay na ng kung ano ano sa labi.
"Cause you don't like me"
"Hindi. Kasi mali ang ginawa mo kay Bea" laban ko. Nakikipagsagutan na talaga.
"I'm always naman mali for you. Kahit gumagawa ako ng good, bad pa din ako. Kahit nagsmile na ako...hindi pa din ako nice" ramdam na ramda ko ang lungkot sa kanyang boses habang sinasabi niya iyon.
Naikuyom ko ang aking kamao. I don't want her to feel that way. Pero everytime I think na masyado na akong maluwag sa kanya, nasasaktan ko siya...emotionally.
"Ikaw, mabait ka sa other people. Sa akin hindi ka mabait...Sana other people na lang din ako" dugtong pa niya.
Hindi ganoon Gertie, importante ka sa akin. Ayokong maging iba ka.
Ilang araw siyang hindi pumunta sa amin pagkatapos ng tagpong iyon. Nagalala si Mommy, nagalala din naman ako kaya naman hinayaan kong dalhin ang tuta namin sa kanila para naman may kasama siya. Isipin ko pa lang na umiiyak nanaman ito at nag mumukmok magisa sa mansion nila ay nasasaktan ako para sa kanya. Masyado pa siyang bata para pagdaanan ang lahat ng ito.
"Bakit hindi ka na bumalik sa bahay? Na miss ka ni Nyogi" sabi ko. I miss her too.
Ang dami pang tinanong, ni hindi man lang pinansin yung sinabi kong miss na siya ng tuta namin.
Tinanong niya ako about kay Bea kung girlfriend ko na daw ba ito o kung siya na ang Mommy ng tuta namin. Naikuyom ko ang kamao ko dahil sa mga narinig mula sa kanya.
"Edi ako ang Mommy ni Princess?" excited na tanong niya sa akin ng sabihin kong tuta namin si Princess.
Nagtaas ako ng kilay. Mommy pa ang gusto! "Mas alagain ka pa nga dito eh" pangaasar ko sa kanya.
Bago umuwi ng araw na iyon ay ipinatawag ako ni Tito Keizer sa kanyang home office.
"Good afternoon, Tito" bati ko.
Sa kaharap na upuan ay nanduon din si Yaya Esme. Hindi ko alam kung para saan ang pagtawag na ito, pero malakas ang kutob ko na dahil kay Gertrude.
Lately, napapansin kong may nagiiba sa kanya. Hindi lang ako nagsasalita pero ramdam kong masyado siyang nagmamadali makipagsabayan sa mga kaibigan kong babae na kasing edad ko. Masyado pa siyang bata para duon, I want her to enjoy her childhood life.
Tahimik ako habang ikinikwento ni Yaya Esme kay Tito Keizer ang nakikita din niyang pagbabago kay Gertie. Hindi ko naiwasang mapangiti habang iniisip ko iyon.
"May crush na ata ang unica hija niyo, Senyorito Keizer" nakangising sabi ni Yaya Esme.
Pinalabas din si Yaya Esme matapos siyang kausapin ni Tito, naiwan kaming dalawa. Tahimik kong tinanggihan ang inalok niya sa aking baso ng alak.
"Tatanggapin mo ba ang position na ibibigay sayo ng Daddy mo sa companya after college?" tanong kaagad niya sa akin.
"Hindi pa po ako sigurado, Tito" pag amin ko. May iba akong gustong gawin.
Sandaling naghari ang katahimikan sa pagitan naming dalawa bago siya may sinabi sa akin.
"Hindi kita gusto para sa anak ko" he said na ikinagulat ko.
"Tito, wala po akong masamang intensyon sa pakikipagkaibigan ko kay Gertrude" giit ko. Gusto ko siyang tulungan, hindi iyon kagaya ng iniisip niya.
Tumango ito, halatang wala sa tamang pagiisip. Naiintindihan ko naman dahil alam kong hanggang ngayon ay hindi pa din siya nakakabangon mula sa pagkawala ni Tita Giselle.
"Ikaw wala, pero ang anak ko. Masyado pang bata. Ayokong lumalim ang pagtingin niya sayo gayong...wala ka naman palang plano sa buhay" he said.
Nasaktan ako sa mga salitang iyon, pero nanahimik ako.
"Bata pa po si Gertie" giit ko.
Inisang tungga niya ang baso na may lamang alak, pagkatapos ay muling nagsalin ng panibago.
"No one deserves my Gertrude. I want the best for her, at hindi ikaw iyon Eroz" pagpapatuloy pa niya.
"Tito..." tawag ko sa kanya. Masyado na siyang lunod sa alak, ni hindi na nga yata niya alam ang mga sinasabi niya.
"Mangako kang lalayuan mo ang anak ko, ayokong lumalim pa ang pagtingin niya sayo dahil hindi kita gusto para sa kanya" he said.
"Pakikipagkaibigan lang po ang..." hindi niya ako pinahinto.
"Dapat lang! Dahil si Cairo Herrer ang gusto ko para sa kanya" he said.
Naikuyom ko ang aking kamao. Masyado pang bata si Gertie para isipin niya ang ganito. At si Cairo? Magkasing edad lang kami halos ni Cairo. Kung ganoon bakit hindi ako? Dahil ba may mas pangarap si Cairo at una pa lang ay may interest na ito sa companya kesa sa akin?
Galit para sa sarili ko ang naramdaman ko pagkatapos ng paguusap na iyon. Nagalit ako dahil hinayaan kong ganuon ang maging tingin ni Tito Keizer sa akin, sa lahat ng nagkukumpara sa akin sa mga pinsan ko.
"Uhm...Ikaw. Crush kita, kasi sabi ni Yaya pag crush gustong makita everyday" pag amin niya sa akin.
So totoo nga, kaya naman pala ganuon kung makapagsalita si Tito Keizer sa akin dahil totoo nga. Ang batang ito, masyado pang bata para umamin! Kung nagkataon palang hindi ako ang gusto niya ay mukhang aamin din siya sa ibang lalaki. Mas lalo akong nagalit.
"Tigilan mo iyan, Gertrude. Bata ka pa at walang patutunghan iyang nararamdaman mo" masungit na sabi ko sa kanya.
Bumagsak ang balikat niya at mukhang iiyak na.
"Nakababatang kapatid lang ang tingin ko sayo" sabi ko pa.
Matapos iyon ay iniwasan ko na siya. Kahit ang minsang pagkausap niya sa akin tungkol sa tuta namin ay hindi ko pinaunlakan. Kailangan ko siyang layuan, tama si Tito Keizer, mas mabuting bata pa lang ay matapos na kung ano yung nararmdaman niya.
Namatay si Princess kaya naman mas lalong lumayo ang loob niya sa akin. Nasaktan din ako ng umalis siya ng wala man lang sinasabi sa akin. Nagalit ako sa sarili ko dahil hinayaan kong mangyari ang lahat ng iyon.
Ang ayoko sa lahat, yung aalis na walang paalam. Kahit masakit, basta ay magsabi ka sa akin. Ayoko ng basta basta na lang nangiiwan na para bang wala kaming pinagsamahan, parang hindi kami nag-alaga ng tuta dati ah? Pero kung iisipin ko, ako naman ang may kasalanan ng lahat ng iyon.
"September pa lang pinoproblema mo na yung ireregalo mo sa batang yon?" tanong ni Piero sa akin.
Hindi ko siya pinansin. Tuwing may special na occassion kagaya ng pasko ay nagpapadala kami ng regalo sa kanila sa America, at may sarili akong regalo para sa kanya. Taon taon, hindi ko nga lang sinasabi na galing iyon sa akin.
"Dalaga na siya ngayon" laban ko.
Ngumisi si Piero. "Sosyal yan, diba ayaw mo sa maarte?"
Hindi ko siya sinagot. Matapos kong makapili ng pangreregalo sa kanya ay muli kong binalikan yung mga litratong ipinadala niya kay Mommy. She's still the same, maamo ang mukha, maganda...parang anghel.
"Nakababatang kapatid lang ang tingin ko sayo" paalala ni Piero sa sinabi ko kay Gertie ng makita niyang tinitingnan ko ang litrato nito.
Sinuntok ko siya sa braso bago ko itinaas ang middle finger ko sa mukha niya.
"Ang ganda pala ng sister in law ko kay Cairo" pangaasar pa niya kaya naman nawala ang ngiti sa aking labi. Alam niya, alam niyang mas gusto ni Tito Keizer si Cairo para kay Gertrude.
Sa mga nagdaang taon, sa bawat litratong ipinapadala niya sa amin. Mas lalo akong humahanga sa kanya, mas lalo ko siyang nagugustuhan. Ilang beses kong sinubukang sumama kina Mommy sa tuwing dadalaw sila sa kanila sa America pero sa tuwing iniisip kong si Cairo naman at hindi ako ang gusto ng Daddy niya para sa kanya, Mas mabuti ng itigil ko itong nararamdaman ko ng maaga.
Totoong minahal ko si Tathi sa loob ng ilang taong, nawalan ako ng pagasa kay Gertie lalo na ng malaman kong magkasama sila ni Cairo sa ibang bansa. Pero ng bumalik siya, sumugal ulit ako kahit si Cairo ang pinili ni Tathi.
Hindi kailanman naging second choice o rebound si Gertrude. Kung meron man second choice, sa tingin ko ay ako iyon. I was not the best choice for her, pero sa huli...pinili niya ako.
Hindi ako ang pumili sa kanya, siya ang pumili sa akin.
I can't help but smile habang inaalala ang lahat ng iyon. Dumilat lang ako mula sa pagkakapikit ng maramdaman ko ang kamay ni Daddy sa aking balikat.
"May bisita ka" sabi niya sa akin kaya naman kaagad akong tumayo.
Kanina pa kami nandito sa simbahan. I don't know what to feel. I'm too excited na kinakabahan at the same time. Ngayong araw ang kasal namin ni Gertie, maging sina Mommy at Daddy pati ang kapatid at mga pinsan ko ay nakaayos na din. Ilang sandali na lang ay parating na siya.
Napasinghap ako ng makita ko ang bisitang tinutukoy ni Dad.
"Hindi pwedeng wala ako sa kasal ng isa sa paborito kong Apo" si Abuela Pia.
Hindi na ako nagsalita pa at kaagad ko siyang niyakap.
"Akala ko ako ang paborito?" rinig kong tanong ni Piero sa kung saan.
"Pagod na akong magalit at kumontra, ayokong pagsisihan ang natitirang oras ko dito sa mundo na puno ng galit at lungkot. Patawarin mo ako, Apo. Patawarin niyo ako" she said with a tears in her eyes.
"Kay Gertie, Abuela. Sa akin walang kaso, pero sa asawa ko po" I said. Tumango siya at matamis na ngumiti.
"Nagusap na kami. Kinausap ko na siya, pati si Tathi" sagot niya sa akin.
Humalik ako sa kanyang pisngi pagkatapos ay kumunot ang kanyang noo. "Bakit ang haba ng pangalan ng anak niyo?" tanong niya na ikinatawa din namin pareho sa huli.
"I-video mo" bulong ni Hobbes kay Piero ng magumpisa na ang wedding ceremony.
Mahal, pangako sa iyo, hindi magbabago
Ikaw lang ang iibigin ko
Kahit ikaw ay lumayo at masaktan ako
Asahan na 'di maglalaho
Hindi ko na napigilan ang aking luha ng magsimulang tumugtog ang kanta at nagumpisang maglakad si Gertrude.
Kasama niya si Tito Keizer na buhat ang anak naming si Gianneri, mas lalo akong naiyak ng isipin kong pagkatapos ng araw na ito, asawa ko na talaga siya. Na si Tito Keizer mismo ang maghahatid sa akin sa anak niya.
Minsan lamang sa buhay ko ang 'sang katulad mo
Ako rin ba'y iniibig mo?
Dinggin, puso'y sumasamo, sinusumpa sa 'yo
Ikaw ang tanging dalangin ko
Umiiyak din siya ng tuluyan silang makalapit sa akin.
"Siguro nga, simula pa noon, ikaw na ang best para kay Gertie, hindi ko lang matanggap" he said bago niya ako hinawakan sa balikat.
Matapos iyon ay ay iniabot niya sa akin si Gianneri. Hinalikan ko ang anak naming kagaya ng Mommy niya ay white din ang suot na dress.
"I'll gonna marry your Mom, Love" I said proudly.
Ibinalik ko si Gianneri kay Tito. Mommy is emotional too, hinatid nila ako ni Daddy sa altar na hindi na siya gumamit ng wheel chair. Pauntin unti ay makakabalik na siya sa dating lakad.
Ang pag-ibig ko'y alay sa 'yo lamang
Kung kaya, giliw, dapat mong malaman
Minsan lang kitang iibigin
Minsan lang kitang mamahalin
Ang pagmamahal sa 'yo'y walang hangganan
Dahil ang minsan ay magpakailanman
Maya't maya ko kung lingonin si Gertie, maganda siya, pero mas maganda siya ngayon. Hindi ko maiwasang titig ang ayos niya, mas lalo siyang nagmukhang anghel dahil sa suot na wedding gown.
"You may now kiss the bride" anunsyo ng pari matapos ang ceremony.
Muling tumulo ang luha namin pareho habang natatawa, dahan dahan kong itinaas ang belo na nagtatakip sa kanyang mukha.
"Is my make up ok pa?" tanong niya kaagad sa akin ng maalis ko ang nakaharang sa mukha niya.
Ngumisi ako, diretso ang tingin ko sa kanyang mga labi. I badly want to kiss her right now.
Hindi ko na siya sinagot at kaagad ko siyang siniil ng halik. Nangibabaw ang palakpakan dahil duon. Malalim at madiin.
"Mahal na mahal kita, Gertrude Montero-Herrer. Mahal na mahal kita" madiing sabi ko sa kanya.
"You said before na walang patutunguhan ang nararamdaman ko" sabi niya at talaga namang sasagot pa.
Napakagat ako sa aking pangibabang labi, paano kaya kung iuwi ko na siya ngayon at hayaan na ang mga bisita namin na mag reception, bahala na sila sa buhay nila.
"Walang patutunguhan ang nararamdaman mo kundi dito sa altar, palapit sa akin" nakangiting sabi ko.
Muling may tumulong luha sa kanyang mga mata kaya naman marahan ko iyong pinunasan.
"If the light will blind me, I don't want it. What I want is to stay here with you in the dark. Because in darkness, We both found our peace. You are my peace, Eroz. I will love you like this forever"
(Maria_CarCat)