This is the last chapter:-)
_______
"Adi!" I sobbed. Nilibot ko ang tingin sa paligid.
I stopped crying when I saw nobody but... what is this?
A venue?
Dahan-dahan akong naglakad pabalik sa pintuan. I thought this is a morgue?
Malapit na ako sa pinto nang bumukas iyon at sabay-sabay silang nagsipasukan. Including my parents and Adi's parents.
"Mom, this is not a morgue," muling naglaglagan ang mga luha ko.
"W-where's Adi?"
Slowly the door opened again. The first person I saw was Thor, he's pushing a wheelchair.
Then ... I saw Adi.
Nag-ulap ang aking paningin.
Wala akong pinalampas na sandali at tinakbo ang distansya namin ngunit inangat niya ang kaniyang daliri, pinapatigil ako.
"Adriel..." I cried.
"My baby is crying again," mas lalo akong naiyak.
Bigla siyang tinulak paharap ni Perse. Nagkatinginan pa sila, naguguluhan sa ginawa ng kambal.
"Mali pwesto mo. Dito ka dapat!" napasapo sila ng kanilang noo.
"Tss, umalis ka na nga diyan, Persephone!" sita sa kaniya ni Adi bago ako muling hinarap.
"Hi..." he greeted but I was busy crying to even greet him back.
Is this a dream? Please, don't wake me up.
"We succeed, baby." patuloy ang pag-agos ng aking luha. "I recovered..."
"You know, I let you get away then because I thought ... I won't get better. I accepted that I would lose you. I let you think that I'm not worth it because that's the truth, right? I left you because I'm selfish. In wanting you to be free of our memory, I hurt you. That's the dumbest idea ever. And worst...
"I left you with our future children. I was very evil but that's because ... I had nothing else on my mind at that time but the thought that I was going to die. I said to myself... you will find someone who will love you more and you will accept our children.
"Yeah, he was really selfish," dinig kong komento sa likod kasabay ng ilang hikbi.
"For me, love is letting go. Setting you free... I let you go because I love you so fucking much." tumango ako.
I understand him...
"Now, this is the new me. Gone the coward bastard before. Gone the selfish asshole, just the one who will fight for you till the end." napatakip ako sa aking bibig nang may dukutin siya sa kaniyang likod.
"Donna, my baby...can you be my Mrs. Viglianco?" natulala ako sa singsing na hawak niya.
It's a Blue Green Sapphire with an Oval Marquise cut Diamond in the center.
It's... magnificent.
Hindi na ako nakapagpigil at tinapon ang sarili sa kaniya.
"Adi..." yinakap ko siya na parang iyon na ang huling beses.
"I'll take this as a yes..." he whispered and kissed my hair. Humagulgol ako lalo nang dahan-dahan niyang isinuot ang singsing sa aking daliri.
I hugged him tight.
"Aw," then I remember what he looked like. He has a bandage on his head and was in a wheelchair. My hug definitely hurt him!
"Oh my! Sorry!" I distance myself but he pulled me closer to him.
"Anak..." nagsilapitan ang pamilya't mga kaibigan namin.
"Nice, nice! Success ang surprise proposal! Ang galing galing ko talaga mag-isip, diba?" pagbibida ni Perse.
"Fucking dumbass." I hissed but he just laughed.
Kinuwento nila sa akin kung paano nila ito plinano na pinangungunahan ni Perse.
"Kasi sabi nga namin na sa sobrang pagbabantay mo sa kaniya, nahimatay ka! E'di ayun, guilty si gago! Tapos sabi niya bigla gusto ka na raw niyang pakasalan. Biglang may lumitaw na light bulb sa harap ko then we came up to this. I'm smart, right?" he wiggled his eyebrows.
"He's hopeless..." his mom said and then sighed.
"Then what about the sign outside? Is this really a morgue?" umiling sila. I sighed in relief.
"This was my office before," Thor said. I nodded and bit my lower lip when I heard him say 'office'.
Natatawa pa rin talaga ako hanggang ngayon! Naaalala ko tuloy nung college kami at sa corridor sila ng dorm namin nagkalat!
"What's funny?" pinanlakihan ako ng mata ni Thor.
"You wanna know?" he shook his head and glanced to Brionny.
"Are you two back together?" biglang tanong ni Mommy. Akala ko nga kami ang tinutukoy niya pero nakatingin siya kay Thor.
"No, Tita. I have b-boyfriend po," Brionny answered immediately.
Nagulat ako sa narinig. Sila pa rin? Pero bakit... What about Thor?
She's cheating.
Nainis ako ng bahagya sa kaniya. But I won't judge easily. She's my friend.
"I can be a director." Perse said while holding his beer.
Wala na ang mga matatanda pati ang mga anak ko dahil sa pagod. Kami-kami na lang ang naiwan at napagdesisyunan na mag-inuman na lamang.
Bawal pa si Adi, syempre, kaya hindi na lang din ako uminom. I'm not in the mood to get drunk.
"How can you say so?" Brionny asked.
"Overthinker kasi ako," natawa siya.
"Oh?" sarkastikong tanong ko.
"Wala lang. Baka pwede ko magamit sa future mga naiisip ko..." nagkibit-balikat ito. Seryoso siya do'n?
"H'wag ka na mag-overthink. Wala ka namang utak," humagalpak kami ng tawa sa sinabi ni Kuya.
"I think this is the first he joked!" Brionny chuckled.
"Who said I'm joking?" mas natawa kami samantalang nakasimangot na si Perse habang masama ang tingin sa kaibigan.
"Kwento mo sa mga awards ko-"
"Whatever," nagpatuloy ang aming kasiyahan hanggang sa mag-aya si Adriel na bumalik sa kaniyang kwarto.
Yes, we're still in the hospital. Kailangan pa manatili ni Adi rito hanggang sa magbigay na ng go signal ang mga doctor na pwede na siya makauwi.
"Ang aga pa, ah?" puna ni Perse.
"And you call yourself smart?" tanong ko bago siya irapan.
"You're mean. I'm just asking! Is my twin going to rest?" I rolled my eyes again.
"Don't state the obvious." iyon lang ang sinabi ko bago nagpaalam sa iba.
"Is she angry with me?" dinig kong tanong ni Perse sa kambal.
"Ask her."
"Pinaiyak mo kasi kanina!" kinantyawan nila ito.
"But you all agreed!" natawa ako sa kabadong mukha ni Persephone.
"I'm not mad, brother-in-law. Anyways, we'll get going. Bye..." tinulak ko ang wheelchair ni Adriel palabas hanggang sa kaniyang kwarto. Inalalayan ko siya pahiga bago siya kinumutan.
"Sleep, Adi..." he shook his head then tapped his side.
Ginawa ko ang gusto niyang mangyari. Tumabi ako sa kaniya.
"I love you, baby..." he said.
"I love you," sumiksik ako sa kaniya.
"We'll prepare our wedding immediately." tumango ako.
"Tommorow." my eyes widen.
"We're still in hospital!"
"And?" bumuka ang bibig ko pero walang lumabas na salita.
"Ayaw mo?" tanong niya bigla. Agad akong umiling.
"Ayoko lang ma-stress ka..." he smiled.
"That's not stress. That's our wedding...my dream,"
That's his dream.
Our dream...
Hindi na ako nakipagtalo sa kaniya. Nagulat na lamang ako kinabukasan sa mga organizers na dumating.
"My! Nagpapagaling pa si Adi!" ungot ko pero hindi man lang nila ako pinagkinggan!
"He's the one who called us for this, anak." anito habang nakatingin sa mga magazines sa kanilang harapan.
"Where is he, by the way?" tanong ko.
"Bathroom, maybe?" tumabi ako sa kanila at nakisilip sa kanilang tinitignan.
Nalingunan ko ang pintuan ng banyo ng lumabas mula roon si Adi. He smiled when he saw me looking at him. I smiled back.
"Have you eaten?" he asked and kissed my forehead.
"Not yet. You?" umiling siya. Sinulyapan ko ang mga kasama namin at napansin na tumigil na sila sa kanilang mga ginagawa para lang tignan kami!
"What?" I asked but they just shook their head. Narinig ko pa na naghagikhikan si Mommy at Tita.
"I'm super excited, my future balae!" Mom exclaimed. Tumawa si Tita bago ako nilingon.
"You know, hija, I got really nervous when you cried yesterday. Nakakaawa tignan ang maganda mong mukha. Hindi talaga ako sang-ayon sa plano nila pero..."nagkibit-balikat ito.
"I thought he's gone, Tita. I'm so scared," tumawa ako kahit na may kaunting kirot na nararamdaman.
"Perse is really pain in the ass. Hindi na nga ako magtataka kung hindi na siya magkaroon ng karelasyon! He's so childish!" nagtawanan sila. Hindi kami sumagot ni Adriel.
"That's not a good joke, Mom..." sita ni Adi kaya natahimik sila.
"I saw how broken he was when his lover left him...you know that, too. He was a wreck before. Maybe, till now..." nag-iwas ng tingin ang kaniyang ina.
"I'm just joking naman! You're so serious!" tumawa ito. Napailing na lamang ang anak at hindi na nagkomento pa.
Sinubukan kong ibahin ang usapan sa pamamagitan ng pagtatanong ng kung ano-ano.
Puro plano sa aming kasal ang nangyari sa mga sumunod na araw.
Sabi pa ni Thor ay pupwede ng umuwi si Adriel sa araw na matanggal ang kaniyang bandage.
"Mommy..." naalimpungatan ako ng ginising ako ni Aria.
"Hmm?" nilingon ko ang kama ni Adriel at nakitang gising na rin ito at nakatingin sa amin.
"I want to pee." tumango ako at sinamahan siya sa banyo.
Tinutulungan ko magsuot ng shorts si Aria nang bumukas ang pintuan. Sumungaw mula roon ang ulo ni Adriel. Sumulyap siya sa anak namin bago ako muling binalingan ng tingin.
"What?" I asked.
"I love you," anito saka nawala sa aking paningin. Napatingin ako sa anak at nakitang nakangisi ito.
"Mommy..." she teased. She poked my belly and giggled.
"What?" natatawang tanong ko.
Lumabas kami ng banyo. Nagulat ako ng makita ko ang mga pinsan ni Adriel sa loob.
"Donnatella," Conall greeted. I smiled at him then turned to Nathanial. He just nodded.
"Hi," I waved at Theo. Wala sila Emerson at ang kapatid ni Nathanial na si Zale.
"We just stopped by to visit this motherfucker." ngumiwi ako.
"Shut up, asshole." Adriel hissed back.
"Aria's here," I remind them. Napatingin sila sa kanilang pamangkin na walang alam sa mga pinagsasabi nila.
"Aria!" Conall's eyes brightened. My daughter giggled and went to him.
"He's really fond to children. I see," iyon kasi ang napansin ko kay Conall. Sa tuwing nakakakita siya ng bata ay parang nagniningning ang mga mata niya.
They stayed for a few more hours before they bid goodbye to us. They said they would just wait for their wedding invitation for our wedding. I actually laugh because Conall and Emerson seem even more excited to me. They are vying for the position for the best man.
Nang mawala sila ay siya namang dating nila Perse at ng iba pa. Napabuntong hininga si Adriel bago sinapo ang kaniyang noo.
"Uy, anyare dyan?" tanong ni Perse.
"Hey, are you okay?" nag-aalalang tanong ko. Umiling siya bago umayos ng upo.
"I just want to be alone with you but...why are you all here?" inikot niya ang tingin sa mga kasama namin. Tumalim ang tingin ko sa kaniya dahil pati kaibigan ko ay parang pinapaalis niya!
"Of course, except the girls." biglang bawi niya.
"Ouch naman!" Perse fake a sob. Umiling lamang si Kuya at nilingon si Thor na kanina pa tahimik at nagmamasid lang sa amin.
"Why?" I mouthed. He shook his head and glanced at Brionny.
Napatango ako.
"I'll remove your bandage tommorow," sabi ni Thor bago siya lumabas. Saglit lang ang itinagal niya rito dahil nga marami pa siyang kailangan asikasuhin.
"Finally," Adi whispered and let his head fall to my shoulder.
"Tired?" I whispered. Tumango siya at isiniksik ang kaniyang ulo sa aking leeg.
"Alis na ako," biglang sabi ng kaniyang kambal at lumabas. Sunod-sunod na rin sila nagpaalam. Mas mabuti nga iyon para makapagpahinga na si Adriel.
Pinauwi ko muna kay Kuya si Aria para may kasama si Brighton sa mansion. Salitan lang kasi sila sa pagtulog sa tabi ng kanilang daddy kaya iniiwan ang isa sa mansion.
Nang mapag-isa kami ay hindi na matigil ang pangungulit sa akin ni Adi.
"Baby..." he whined again.
"I don't want to." umiling ako.
"Why?" he put his head between my neck and shoulders. "You haven't brush you're teeth since morning, Adi..." I teased. I felt how his jaw clenched. I chuckled because of that.
"Yeah?" umahon siya mula sa aking balikat saka ako tinitigan. "Baby, look at me..."
I focus my eyes on television. I cannot look at him. I just...can't.
"Hey...baby," he held my chin and turned my head to his direction.
"What—" I stopped when his lips attacked mine. His kiss was gentle at first. Sinabayan ko siya hanggang sa naging mapaghanap ito.
He pushed his tounge inside my mouth and explore it. Ang kaninang kamay niyang nakahawak sa aking likod ay napunta sa aking leeg. His other hand went to my waist and caressed it, up and down.
My body started to heat up. I straddled his hips and grinded my waist. Wala na ako sa tamang wisyo sa sobrang pagnanasa.
"Baby...can I?" natigil ako sa paghalik sa kaniya nang dahil sa tanong niya.
His looking at my chest and I can't help but chuckled because of what he did.
"You're really asking for permission, huh?" natatawang tanong ko. Nawala tuloy ang init sa katawan ko!
"Well...it's been a while since I molded your breasts," he smirked when my eyes widen.
"Adi!" I hissed and tried to control the throbbing feeling down there.
Hindi na siya sumagot pa at sinunggaban muli ako ng halik. His hands went up to my chest.
Medyo nag-alangan pa siya nung una ngunit nang tumango ako ay hindi na siya nagpapigil pa.
"They're bigger now," he whispered seductively. I moan his name, asking for something.
His kisses went to my cheeks, down to my neck. I tilted my neck to give him more access.
"Adi..." I moaned. He groaned because of that.
"I missed you so fucking much, baby..." he said and continued doing wanders on my skin.
Patuloy ang halikan namin hanggang sa bumaba ang kamay niya sa aking hita. Dahil nga nakasampa ako sa kaniya ay madali lang nitong nahanap ang nasa pagitan ng aking hita.
Hinaplos niya ito. I shivered because of anticipation.
"Adriel..."
He was about to pull up my shirt but he suddenly stop. Ang namumungay kong mata ay napako sa kaniya.
"H-huh?" I asked when he stood up, carrying me.
Inupo niya ako sa kama at inayos ang aking damit. Nakatingin lamang ako sa kaniya habang ginagawa niya iyon.
"What are you doing?" kunot-noong tanong ko. He sighed and massaged the bridge of his nose.
"I'll wait till our honeymoon, baby..." I frowned because of what he said.
He'll wait? Really? After what we did earlier?! He will fucking wait?!
"And what about me?!"I asked. Nagtatakang tingin ang ipinukol niya sa akin.
"Why?"
"Pagtapos mo akong painitin, ha?! Baliw ka din eh!" inis na singhal ko. He chuckled and put his tounge on the side of his cheeks.
"I can marry you tonight if you want?" sumimangot ako at saka umayos ng upo.
"H'wag na. Hindi na rin tayo magpapakasal, pabitin ka—" hindi ko na natapos ang sasabihin nang atakihin na naman niya ako ng halik.
This time...we made it. In the bathroom, of course. We're in the hospital for fuck sake.
Pagod na pagod ako dahilan para tanghaliin ako ng gising kinabukasan. Magkatabi kami ni Adriel nang pumasok sila Thor.
Agad akong tumayo dahil sa hiya. Hindi ako makatingin sa kanila.
"Bakit mukhang puyat ka?" tanong ni Thor at nilingon si Adriel na nakatingin sa akin.
"A-ano...hindi ako makatulog kagabi kaya...n-napuyat,"
Hindi naman rough sex ang nangyari dahil sa kondisyon ni Adi pero syempre nakakapagod pa rin!
"Oh, by the way, I will remove the bandage on his head." imporma nito. Natuwa ako sa nalaman dahil sa wakas ay makakauwi na rin kami.
Ilang minuto ang itinagal bago nila tuluyang natanggal ang bandage.
As of now, Adriel is still bald. Hindi naman pangit tignan sa kaniya.
Lunch came as well as our families. Nagulat pa ako ng makita sila Mama. Ilang buwan din kasi nang huli akong makabisita sa kanila.
Sinulit namin ang oras na iyon para makapagbonding.
"How are the wedding preparations, Mom?" Adi asked. Ngumiti ang kaniyang ina na parang kinikilig.
"It's perfect, anak..." tapos na akong sukatan gano'n din si Adriel.
Pinakita nila sa amin ang progress sa magaganap na kasal. Laking pasasalamat ko talaga sa kanila dahil nariyan sila para tulungan kami lalo na at hindi namin mapagtuunan ng pansin ang pagpaplano.
Tumayo ako para lapitan ang mga anak na nilalaro ng mga kapatid ko.
"Dalaga ka na, Mara, ah?" puna ko habang tinitignan ang mga pagbabago sa kaniyang katawan.
She smiled and her dimples showed up.
"Miss you, Ate." imbis ay sabi niya. Ngumiti ako at nilahad ang aking mga braso para mayakap siya.
Gano'n nga ang ginawa niya. Kinumusta ko ang buhay niya pagkatapos ay ang kay David.
"Mag-aral kayo ng mabuti." paalala ko.
Gabi na nang magpaalam sila sa amin. Gusto pa sana nilang iuwi ang kambal ngunit ayaw naman ng dalawa kaya dito na lang sila matutulog.
Nilingon ko ang mag-a-ama ko na naglalaro sa kama. Napangiti ako bago lumapit para makisali sa kanila.
No words can describe how I feel right now. I feel so blessed because of my children. As well as Adriel.
Yes, we have faced many trials that have separated us but really... if someone is really for you, even if what you went through was painful, in the end you two will still end up with each other.
Because that is love.
Kahit masakit ay kakayanin mo para sa taong Mahal mo.
He left me but that helped me to became stronger.
Noon sabi ko sa sarili ko, kapag nagkita kami ay iba na ako. Hindi na ako yung dating Donna na bulag sa pag-ibig. Hindi na ulit ako magpapaloko sa kaniya.
Pero iba nga talaga kapag puso na ang nagpasya.
Kahit nasaktan na ay uulit pa. Sumugal ako ulit...kasi mahal ko siya. Mahal ko pa rin siya.
Kaya heto ako ngayon at nakatayo sa harap ng altar. Nangangako ng walang hanggang pag-ibig para sa aking pinakamamahal...
...sa harap Niya.
_________
Sorry sa super late update. Naging busy lang talaga ako. Sana nagustuhan niyo ang story na to pero alam ko marami pa akong kailangan i- improve. Anyways, enjoy! I'll be posting epilogue for Adriel's POV. Maybe tommorow or the next day? Lovelots and keep safe everyone!☺️