Unicode
အားလုံးမှာထိုနေရာကနေထွက်ခွာလျက်
" ကျတော်တို့မှီပါ့မလား5နာရီထိုးတော့မယ် "
" မမှီမှီအောင်လုပ်မယ် "
" ဟင့် တကယ်လို့မမှီခဲ့ရင် အဟင့် "
ဂျီမင်းမှာမျက်ရည်အရွှဲသားဖြင့်ပြောလာတော့အကိုတွေကမျက်နှာမကောင်းပြန်။ ယွန်းဂီမှဂျီမင်းကိုပွေ့ဖက်ကာချော့လာရတယ်။
/////////////
" ငါဘယ်ကိုသွားရမှာလဲ? "
ဂျောင်ကုတျောက်စံအိမ်ကြီးထဲကထပ်ခိုးခန်းထဲရောက်နေပြီးဘယ်သွားရမှန်းမသိလမ်းစပျောကက်နေရခြင်းပင်။
*တောက် တောက် *
ဂျောင်ကုမျက်နှာပေါ်ရေစက်ကျလာခြင်းပင်
" ဟင်..မိုးယိုတာလား? "
အပေါ်ကိုမော့ကြည့်လိုက်တော့ သစ်သားတန်းကြီးကိုတွဲလောင်းခ်ိုထားသောလက်တစ်ဖက်ပြတ်နေသည့်သရဲမအားတွေ့ရှိရ...
" ဟီးဟီး...ငါအမြင်မှားတာ "
ရှေ့တည့်တည့်ကိုပြန်ကြည့်ကာအမြင်များတာဆိုပြီးဆက်တိုက်ရေရွတ်ကာခြေတကြွကြွဖြင့်လှေကားနားကိုသွားလိုက်တယ်။
" ငါအမြင်မှားတာ "
လှေကားလက်ရန်းကိုကိုင်ရင်းအောက်ဆင်းဖို့ပြင်တော့ လှေကားထောင့်နားတွင်ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ကာသူ့ကိုခေါင်းကြီးကိုနောက်ပြန်လှည့်ပြီးကြည့်နေသောယောင်္ကျားကြီးကိုထပ်မံတွေ့ရှိ...
" အဟင့် ငါအမြင်မှားတာ "
ဒူးတွေတုန်ယင်ကာလက်တွေလည်းတုန်လာပြီးလက်ကိုင်ကိုကိုင်ကာတုန်တုန်ယင်ယင်ဖြင့်ဆင်းလာသောအမောင်ဂျောင်ကု...
လှေကားအောက်ရောက်တော့မျက်စိရှေ့ဝါးခနဲပေါ်ကာသူ့ကိုအောက်မေးရိုးမပါပဲပြုံးပြလိုက်တဲ့သရဲမကြောင့်လူကလိပ်ပြာလွှင့်မတတ်
" အားးးးးးး...ငါအမြင်မှား "
သူ့မှာအသံဗြဲဖြင့်အော်ပြီးတာတောင်မျက်စိရှေ့ကသရဲမကိုလျစ်လျူရှုပြီးအမြင်မှားတာဟုဆက်လက်ရေရွတ်နေလျက်။
ဂျောင်ကုနေရာတိုင်းကိုကြည့်လိုက်တော့ဝတ်စုံအဖြူလွှင့်လွှင့်တွေနဲ့သွားနေသောသရဲအမြောက်အများအားတွေ့ရှိရ။ ကြောက်ဒူးတွေတုန်ပြီးချွေးစေးတွေထွက်နေတဲ့ဂျောင်ကုကိုဘယ်သူကယ်တင်ကြမလဲ...
" ဂျောင်ကု..မင်းအမြင်မှားတာပါ စိတ်ထဲမထားနဲ့ အားးရှီးးးးးးးးးးး "
ကိုယ့်ဘာသာအားပြန်ပေးနေတုန်းဂုတ်ပေါ်လာခွစီးတဲ့သရဲကလေးကြောင့်လူကနှလုံးခုန်ရပ်တော့မယ့်အလား။ခြေတွေတောင်မခိုင်တော့ပဲ ပစ်လဲကျလျက်။
" အမြင်မှားတာ အီးဟီးး "
ကတုန်ကယင်ဖြင့်ထကာနီးစပ်ရာအခန်းကြီးထဲပြေးဝင်လိုက်တယ်။ ထိုအခန်းကြီးကတော့ထယ်ယောင်းကိုဖမ်းချုပ်ထားသောစာကြည့်တိုက်အခန်းကြီးပင်~~
" ဟူးးးးး တော်သေးတယ်ဒီမှာဘယ်သူ့ကိုမှမတွေ့လို့"
ဂျောင်ကုသက်ပြင်းရှည်ချပြီးခုံတစ်ခုကိုဆွဲပြီးထိုင်လိုက်တယ်။
" ဂျစ် ဂျစ် "
" ဘာသံလဲ? "
" ပစ်ကပူး "
" အားးးးးးးးးး "
" အားးးးးးးးးးးးးး "
အပေါ်ထပ်တွင်တွေ့ခဲ့သောအဖိုးကြီးကဂျောင်ကုကိုလန့်လိုက်ခြင်းပင်။ ဂျောင်ကုမှာလန့်ဖြတ်ပြီးဘေးနားကစာအုပ်အထူကြီးဖြင့်ထိုအဖိုးကြီးကိုကောက်ထုလိုက်ခြင်းကြောင့်အော်သံကဂျောင်ကုနဲ့အဖိုးကြီးထံမှလာခြင်း။
တကယ်တော့အဖိုးကြီးကဝိညဏ်ဖြစ်တာကြောင့်စာအုပ်ကထိုအဖိုးကြီးကိုယ်ထဲဖောက်ဝင်သွားခြင်း။ အဖိုးကြီးကဘာလို့အော်တာလဲဆိုတော့ဂျောင်ကုအော်သံကြောင့်သူပါရောပြီးလန့်ခြင်း
" စာအုပ်နဲ့ထိမိတာလဲမဟုတ်ပဲနဲ့ဘာလို့အော်တာလဲ"
" မင်းအော်သံကြောင့်လန့်သွားတာကွ "
" မထင်ရဘူးနော် သရဲလည်းလန့်တတ်သား "
" သရဲလည်းလူဖြစ်ခဲ့တာပဲကွ။ တယ် တောင်ဝှေ့နဲ့ခေါက်ထည့်လိုက်ရ "
" ကျတော့်ကိုတောင်ဝှေးနဲ့ထိလို့ရမယ်တဲ့လား "
" ကဲဟာ "
* ဒေါက် *
" အား! "
" တွေ့လားရိုက်လို့ရတယ် "
" ထားပါ။ အခုအကိုယောင်းကိုဘယ်လိုရှာရမလဲ?"
" သူကဒီနားမှာရှိတယ် "
" ဦးလေးကြီးသိရင်လည်းသူ့ကိုကယ်ပေးလေ "
" ကယ်ပေးလို့ရရင်အစောကြီးကတည်းကကယ်နေပြီကွ "
*ဒေါက်*
"အာ့! ဘာလို့ခေါက်တာတုန်း "
" မင်းလျှာရှည်လို့"
" ဟွန်း..ထားပါဘယ်လိုရမှာလဲ? "
" မြေအောက်ခန်းထဲထည့်ထားတာနေမယ်။ငါကြာကြာနေလို့မရဘူး။ပြီးရင်မင်းလူတွေကိုဒီကိုပို့ပေးမယ်သွားပြီ "
" ဟမ်! အဟွတ် အဟွတ် ဖူးးး "
ထိုအဖိုးကြီးမှာပြောပြီးမြေအောက်ထဲလျှိုဝင်ကာပျောက်သွားတာကြောင့်ဖုန်ထသွားရခြင်း။
ဂျောင်ကုမှာဘယ်ကနေဘယ်လိုစရှာရမှန်းမသိတာကြောင့်တျောက်ထဲအခက်တွေ့နေပြန်~~
//////////////
" ငါတို့ဒီလိုသာလမ်းမသိပဲသွားနေရင်အချိန်တွေယုတ်တော့မှာပဲ "
" ဟုတ်ပါ့ကွာ။ လမ်းပြပေးမဲ့သူရှိရင်ကောင်းမယ် "
" မင်းတို့ဆုတောင်းပြည့်ပြီ "
" ဘာကြီးလဲ? "
" ဘာကောင်..အားးးးးးး "
" အားးးးးးးးးး "
" အမွေးရှည်ကြီးတွေနဲ့ အားးးးးး "
" အီးးးးအရပ်ကငါနဲ့ရွယ်တူပဲဟ အားးးးးး "
ဂျီမင်းတိုးငြီးညူနေတုန်းမြေကြီးထဲကနေရုတ်တရက်ထွက်လာတဲ်အဖိုးကြီးကြောင့်အကုန်လုံးမှာအလန့်လန့်အဖျန့်ဖျန့်
" တော်ကြပါတော့ငါ့နားစည်တွေကွဲတော့မယ် "
" အားးးးသရဲကလည်းနားကန်းတတ်တာလား? "
" တယ်ငါတောင်ဝှေးနဲ့ခေါက်ထည့်လိုက်ရ "
" ခေါက်ရင်ဂျင့်ဟျောင်းကိုဒယ်ပြားနဲ့ချခိုင်းမှာပေါ့ အားးးးးးးးးး "
ကြောက်ကြောက်လန့်လန့်နဲ့သရဲနဲ့ရန်ပြန်တွေ့နေသောဂျီမင်းရယ်ပါ။
" ငါမင်းတို့ကိုကူညီဖို့ကွ "
" ယုံဘူး အားးးးး "
" ကဲဟယ် "
* ဒေါက် *
" အင့် "
အဖိုးကြီးမှာအသံဗြဲဖင့်ဇွတ်အော်နေသောဟိုဆော့ခေါင်းအားခေါက်လိုက်ခြင်းပင်~~
" အီးဟီး ငါ့ကိုဘာအစွမ်းတွေနဲ့ပြူစားလိုက်ပြီလဲမသိဘူး။ ငါသေတော့မှာလား? အားးးမသေချင်သေးဘူးနော် "
ပြောပြီးငိုယိုကာယွန်းဂီကိုအတင်းဖက်တွယ်လာတာကြောင့်ယွန်းဂီမှာနားစည်မကွဲရုံတမယ်...
" ဂျောင်ကုတို့ရှိတဲ့နေရာခေါ်သွားမိူ့ပါဆို "
" အီးဟီးးဂျောင်ကုတဲ့..ဟမ်? "
အဲ့တော့မှအားလုံးဟာကြောင်အန်းအန်းဖြစ်ကုန်တယ်။
" ဒါဆိူဂျောင်ကုရှိတဲ့နေရာသိတယ်ပေါ့ "
" သိလို့မင်းတို့ကိုလာခေါ်တာ အချိန်မရှိဘူးမြန်မြန်သွားရအောင် "
အဖိုးကြီးဟာဝိဉာဏ်ဖြစ်သူပီပီလေထဲပေါ့ပါးစွာအမြန်သွားလျက်နောက်ကလိုက်တဲ့ငါးယောက်ကတော့အမြန်ပြေးလိုက်ရတဲ့အဖြစ်...
" ေရာက်ပြီ "
3မိနစ်လောက်နဲ့စံအိမ်အနောက်ဘက်ရောက်သွားတာမို့အားလုံးဟာကြောင်အန်းအန်းဖြစ်သွား။ သူတို့မှာစံအိမ်ကိုရောက်ဖို့ပြေးလာခဲ့ရတဲ့လမ်းတွေကလည်းမနည်းဘူးဟာကိုဒီအဖိုးကြီးနဲ့ကျခဏလေးနဲ်တန်းရောက်သွားရောလား...
" ဘာလို့ခဏလေးနဲ့ရောက်တာလဲ? "
" မင်းတို့ကအစကတည်းကဒီစံအိမ်ရဲ့အနောက်ဘက်မှာရှိတာ။ အာရုံတွေပြုစားခံထားရတာကြောင့်အဲ့ထဲကမထွက်နိုင်တာ "
" အော်..."
အဲ့တော့မှအားလုံးကခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့်စံအိမ်ထဲဝင်လျက်။
" ဂျောင်ကုကဘယ်မှာလဲ? "
" ဟမ်? သူဘယ်ရောက်သွားတာလဲ? "
အဖိုးကြီးမှာသူတို့ကိုခေါ်လာပြီးစံအိမ်ထဲရောက်တော့ပျောက်သွားတာကြောင့်အားလုံးလဲဂရုစိုက်မနေတော့ပဲထယ်ယောင်းတို့ကိုရှာဖို့ထွက်လာခဲ့ကြတယ်။
အချိန်အားဖြင့် 5:23မိနစ်~~
အားလုံးမှာလူစုမကွဲဖွဲ့အတွက်တခန်းဝင်တစ်ခန်းထွက်အတူတူဂျောင်ကုတို့ကိုလိုက်ရှာကြတယ်။
" အာ့ "
" နမ်ဂျွန်း! "
နမ်ဂျွန်းမှာရှေ့ကိုကြည့်ပြီးလမ်းလျှောက်နေတုန်းအောက်ကြမ့းပြင်ကကျွံကြသွားခြင်းပင်။ အခုနမ်ဂျွန်းရဲ့ပေါင်ဝက်လောက်ထိကကြမ်းထဲကျွံကျနေတယ်~~
" လာဆွဲထုတ်ရအောင် "
ယွန်းဂီကပြောကာနမ်ဂျွန်းရဲ့လက်ကိုတစ်ဖက်ဆီကိုင်ဆွဲကာမတင်ကြတယ်။
" အားးးးးးအို..အိုမားးးးးကယ်ပါ "
" ရားးလန့်လိုက်တာဘာဖြစ်လို့လဲနမ်ဂျွန်း "
" အားးးးးခြေ..ခြေထောက်ကိုလက်..လက်ကြီး..ဆွ.ဆွဲထားလို့ "
" ဘယ်လို! "
" မြန်မြန်ဆွဲတင်ပေးကြပါ "
အားလုံးလည်းပြာယာခတ်ကာနမ်ဂျွန်းကိုဆွဲတင်သော်လည်းသူတို့ကပဲအားမရှိတာလားသရဲလက်ကပဲအားသန်နေတာလား ခြေထောက်ကအပေါ်ဆွဲမရဖြစ်နေတယ်လေ~~
ယွန်းဂီကမျက်စပစ်ပြကာအားလုံးကခဏငြိမ်လိုကိတယ်။ပြီးတော့အားဖြင့်နမ်ဂျွန်းကိုဆွဲလိုက်တော့တယ်။
" အားးးဟူးးတော်သေးတယ် "
" အားးးမတော်သေးဘူးး ခြေ..ခြေထောက်မှာ "
နမ်ဂျွန်းကခြေထောက်ကိုကိုင်ပြလျက်အားလုံးကခြေထောက်ကိုကြည့်လိုက်တော့ လက်မောင်းထိသာရှိသောလက်သည်းရှည်ရှည်နဲ့သွေးစိမ်းတွေထနေသောလက်ပြတ်တစ်စုံကနမ်ဂျွန်းရဲ့ခြေသလုံးကိုကိုင်ထားလျက်...
" အာ့းးးအို..အိုမားးး "
ထိုလက်ကြီးဝါတဖြည်းဖြည့းနမ်ဂျွန်းပေါင်ပေါ်တက်လာလျက်...
" အားးးးကယ်ပါ "
လက်ပြတ်ကြီးမှာနမ်ဂျွန်းရဲ့ဂွကြားထဲဝင်မယ်လုပ်နေချိန်
" တော်တော်လက်ကမြင်းတဲ့သရဲ ကဲဟာ "
ဂျင့်မှာဒေါသတထောင်းထောင်းထက်ကာသရဲရဲ့တံ တောင်ဆစ်ကနေကောက်ဆွဲကိုင်ကာ လက်ကြီးကိုပြောင်းပြန်လှန်ချိုးပြီးအဝေးကိုကောက်လွှတ်ပစ်လိုက်တယ်...
* ဂျွတ် *
ဝှီးးးးးး
" နောက်တစ်ခါပေါ်လာလို့ကတော့အိမ်ထိသယ်သွားပြီးဒယ်ပြားထဲနုပ်နုပ်စင်းပြီးကြော်ပြီးခွေးကျွေးပြမယ် ဟင်းဟင်း "
အားလုံးမှာဂျင့်ကိုကြည့်ပြီးစွံအလျက်
" ဟျောင်းထတော့ "
" ဟမ်..အင်း "
ကြောင်ကြည့်နေတုန်းယွန်းဂီမှထခိုင်းတာကြောင့်နမ်ဂျွန်းလဲထကာဖုန်တွေခါလိုက်တယ်။
* ဒုန်း *
" ဘာသံလဲ "
" သွားကြည့်ရအောင် "
အားလုံးမှာထိုနေရာကနေထပြီးစာကြည့်ခန်းထဲသို့အစီစီဝင်သွားကြတယ်။
" ဂျောင်ကု! ထယ်ယောင်း! "
ထိုအသံဟာငါးယောက်လုံးထံမှထွက်ပေါ်လာလျက်..
Thanks for reading
Please give me vote and feedback
____________________________________
Zawgyi
အားလုံးမွာထိုေနရာကေနထြက္ခြာလ်က္
" က်ေတာ္တို႔မွီပါ့မလား5နာရီထိုးေတာ့မယ္ "
" မမွီမွီေအာင္လုပ္မယ္ "
" ဟင့္ တကယ္လို႔မမွီခဲ့ရင္ အဟင့္ "
ဂ်ီမင္းမွာမ်က္ရည္အ႐ႊဲသားျဖင့္ေျပာလာေတာ့အကိုေတြကမ်က္ႏွာမေကာင္းျပန္။ ယြန္းဂီမွဂ်ီမင္းကိုေပြ႕ဖက္ကာေခ်ာ့လာရတယ္။
/////////////
" ငါဘယ္ကိုသြားရမွာလဲ? "
ေဂ်ာင္ကုေတ်ာက္စံအိမ္ႀကီးထဲကထပ္ခိုးခန္းထဲေရာက္ေနၿပီးဘယ္သြားရမွန္းမသိလမ္းစေပ်ာကက္ေနရျခင္းပင္။
*ေတာက္ ေတာက္ *
ေဂ်ာင္ကုမ်က္ႏွာေပၚေရစက္က်လာျခင္းပင္
" ဟင္..မိုးယိုတာလား? "
အေပၚကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သစ်သားတန်းကြီးကိုတွဲလောင်းခ်ိုထားသောလက်တစ်ဖက်ပြတ်နေသည့်သရဲမအားတွေ့ရှိရ...
" ဟီးဟီး...ငါအျမင္မွားတာ "
ေရွ႕တည့္တည့္ကိုျပန္ၾကည့္ကာအျမင္မ်ားတာဆိုၿပီးဆက္တိုက္ေရ႐ြတ္ကာေျခတႂကြႂကြျဖင့္ေလွကားနားကိုသြားလိုက္တယ္။
" ငါအျမင္မွားတာ "
ေလွကားလက္ရန္းကိုကိုင္ရင္းေအာက္ဆင္းဖို႔ျပင္ေတာ့ ေလွကားေထာင့္နားတြင္ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ကာသူ႕ကိုေခါင္းႀကီးကိုေနာက္ျပန္လွည့္ၿပီးၾကည့္ေနေသာေယာကၤ်ားႀကီးကိုထပ္မံေတြ႕ရွိ...
" အဟင့္ ငါအျမင္မွားတာ "
ဒူးေတြတုန္ယင္ကာလက္ေတြလည္းတုန္လာၿပီးလက္ကိုင္ကိုကိုင္ကာတုန္တုန္ယင္ယင္ျဖင့္ဆင္းလာေသာအေမာင္ေဂ်ာင္ကု...
ေလွကားေအာက္ေရာက္ေတာ့မ်က္စိေရွ႕ဝါးခနဲေပၚကာသူ႕ကိုေအာက္ေမးရိုးမပါပဲၿပဳံးျပလိုက္တဲ့သရဲမေၾကာင့္လူကလိပ္ျပာလႊင့္မတတ္
" အားးးးးးး...ငါအျမင္မွား "
သူ႕မွာအသံၿဗဲျဖင့္ေအာ္ၿပီးတာေတာင္မ်က္စိေရွ႕ကသရဲမကိုလ်စ္လ်ဴရႈၿပီးအျမင္မွားတာဟုဆက္လက္ေရ႐ြတ္ေနလ်က္။
ေဂ်ာင္ကုေနရာတိုင္းကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ဝတ္စုံအျဖဴလႊင့္လႊင့္ေတြနဲ႕သြားေနေသာသရဲအေျမာက္အမ်ားအားေတြ႕ရွိရ။ ေၾကာက္ဒူးေတြတုန္ၿပီးေခြၽးေစးေတြထြက္ေနတဲ့ေဂ်ာင္ကုကိုဘယ္သူကယ္တင္ၾကမလဲ...
" ေဂ်ာင္ကု..မင္းအျမင္မွားတာပါ စိတ္ထဲမထားနဲ႕ အားးရွီးးးးးးးးးးး "
ကိုယ့္ဘာသာအားျပန္ေပးေနတုန္းဂုတ္ေပၚလာခြစီးတဲ့သရဲကေလးေၾကာင့္လူကႏွလုံးခုန္ရပ္ေတာ့မယ့္အလား။ေျခေတြေတာင္မခိုင္ေတာ့ပဲ ပစ္လဲက်လ်က္။
" အျမင္မွားတာ အီးဟီးး "
ကတုန္ကယင္ျဖင့္ထကာနီးစပ္ရာအခန္းႀကီးထဲေျပးဝင္လိုက္တယ္။ ထိုအခန္းႀကီးကေတာ့ထယ္ေယာင္းကိုဖမ္းခ်ဳပ္ထားေသာစာၾကည့္တိုက္အခန္းႀကီးပင္~~
" ဟူးးးးး ေတာ္ေသးတယ္ဒီမွာဘယ္သူ႕ကိုမွမေတြ႕လို႔"
ေဂ်ာင္ကုသက္ျပင္းရွည္ခ်ၿပီးခုံတစ္ခုကိုဆြဲၿပီးထိုင္လိုက္တယ္။
" ဂ်စ္ ဂ်စ္ "
" ဘာသံလဲ? "
" ပစ္ကပူး "
" အားးးးးးးးးး "
" အားးးးးးးးးးးးးး "
အေပၚထပ္တြင္ေတြ႕ခဲ့ေသာအဖိုးႀကီးကေဂ်ာင္ကုကိုလန့္လိုက္ျခင္းပင္။ ေဂ်ာင္ကုမွာလန့္ျဖတ္ၿပီးေဘးနားကစာအုပ္အထူႀကီးျဖင့္ထိုအဖိုးႀကီးကိုေကာက္ထုလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ေအာ္သံကေဂ်ာင္ကုနဲ႕အဖိုးႀကီးထံမွလာျခင္း။
တကယ္ေတာ့အဖိုးႀကီးကဝိညဏ္ျဖစ္တာေၾကာင့္စာအုပ္ကထိုအဖိုးႀကီးကိုယ္ထဲေဖာက္ဝင္သြားျခင္း။ အဖိုးႀကီးကဘာလို႔ေအာ္တာလဲဆိုေတာ့ေဂ်ာင္ကုေအာ္သံေၾကာင့္သူပါေရာၿပီးလန့္ျခင္း
" စာအုပ္နဲ႕ထိမိတာလဲမဟုတ္ပဲနဲ႕ဘာလို႔ေအာ္တာလဲ"
" မင္းေအာ္သံေၾကာင့္လန့္သြားတာကြ "
" မထင္ရဘူးေနာ္ သရဲလည္းလန့္တတ္သား "
" သရဲလည္းလူျဖစ္ခဲ့တာပဲကြ။ တယ္ ေတာင္ေဝွ႕နဲ႕ေခါက္ထည့္လိုက္ရ "
" က်ေတာ့္ကိုေတာင္ေဝွးနဲ႕ထိလို႔ရမယ္တဲ့လား "
" ကဲဟာ "
* ေဒါက္ *
" အား! "
" ေတြ႕လားရိုက္လို႔ရတယ္ "
" ထားပါ။ အခုအကိုေယာင္းကိုဘယ္လိုရွာရမလဲ?"
" သူကဒီနားမွာရွိတယ္ "
" ဦးေလးႀကီးသိရင္လည္းသူ႕ကိုကယ္ေပးေလ "
" ကယ္ေပးလို႔ရရင္အေစာႀကီးကတည္းကကယ္ေနၿပီကြ "
*ေဒါက္*
"အာ့! ဘာလို႔ေခါက္တာတုန္း "
" မင္းလွ်ာရွည္လို႔"
" ဟြန္း..ထားပါဘယ္လိုရမွာလဲ? "
" ေျမေအာက္ခန္းထဲထည့္ထားတာေနမယ္။ငါၾကာၾကာေနလို႔မရဘူး။ၿပီးရင္မင္းလူေတြကိုဒီကိုပို႔ေပးမယ္သြားၿပီ "
" ဟမ္! အဟြတ္ အဟြတ္ ဖူးးး "
ထိုအဖိုးႀကီးမွာေျပာၿပီးေျမေအာက္ထဲလွ်ိုဝင္ကာေပ်ာက္သြားတာေၾကာင့္ဖုန္ထသြားရျခင္း။
ေဂ်ာင္ကုမွာဘယ္ကေနဘယ္လိုစရွာရမွန္းမသိတာေၾကာင့္ေတ်ာက္ထဲအခက္ေတြ႕ေနျပန္~~
//////////////
" ငါတို႔ဒီလိုသာလမ္းမသိပဲသြားေနရင္အခ်ိန္ေတြယုတ္ေတာ့မွာပဲ "
" ဟုတ္ပါ့ကြာ။ လမ္းျပေပးမဲ့သူရွိရင္ေကာင္းမယ္ "
" မင္းတို႔ဆုေတာင္းျပည့္ၿပီ "
" ဘာႀကီးလဲ? "
" ဘာေကာင္..အားးးးးးး "
" အားးးးးးးးးး "
" အေမြးရွည္ႀကီးေတြနဲ႕ အားးးးးး "
" အီးးးးအရပ္ကငါနဲ႕႐ြယ္တူပဲဟ အားးးးးး "
ဂ်ီမင္းတိုးၿငီးၫူေနတုန္းေျမႀကီးထဲကေန႐ုတ္တရက္ထြက္လာတဲ္အဖိုးႀကီးေၾကာင့္အကုန္လုံးမွာအလန့္လန့္အဖ်န့္ဖ်န့္
" ေတာ္ၾကပါေတာ့ငါ့နားစည္ေတြကြဲေတာ့မယ္ "
" အားးးးသရဲကလည္းနားကန္းတတ္တာလား? "
" တယ္ငါေတာင္ေဝွးနဲ႕ေခါက္ထည့္လိုက္ရ "
" ေခါက္ရင္ဂ်င့္ေဟ်ာင္းကိုဒယ္ျပားနဲ႕ခ်ခိဳင္းမွာေပါ့ အားးးးးးးးးး "
ေၾကာက္ေၾကာက္လန့္လန့္နဲ႕သရဲနဲ႕ရန္ျပန္ေတြ႕ေနေသာဂ်ီမင္းရယ္ပါ။
" ငါမင္းတို႔ကိုကူညီဖို႔ကြ "
" ယုံဘူး အားးးးး "
" ကဲဟယ္ "
* ေဒါက္ *
" အင့္ "
အဖိုးႀကီးမွာအသံၿဗဲဖင့္ဇြတ္ေအာ္ေနေသာဟိုေဆာ့ေခါင္းအားေခါက္လိုက္ျခင္းပင္~~
" အီးဟီး ငါ့ကိုဘာအစြမ္းေတြနဲ႕ျပဴစားလိုက္ၿပီလဲမသိဘူး။ ငါေသေတာ့မွာလား? အားးးမေသခ်င္ေသးဘူးေနာ္ "
ေျပာၿပီးငိုယိုကာယြန္းဂီကိုအတင္းဖက္တြယ္လာတာေၾကာင့္ယြန္းဂီမွာနားစည္မကြဲ႐ုံတမယ္...
" ေဂ်ာင္ကုတို႔ရွိတဲ့ေနရာေခၚသြားမိူ႕ပါဆို "
" အီးဟီးးေဂ်ာင္ကုတဲ့..ဟမ္? "
အဲ့ေတာ့မွအားလုံးဟာေၾကာင္အန္းအန္းျဖစ္ကုန္တယ္။
" ဒါဆိူေဂ်ာင္ကုရွိတဲ့ေနရာသိတယ္ေပါ့ "
" သိလို႔မင္းတို႔ကိုလာေခၚတာ အခ်ိန္မရွိဘူးျမန္ျမန္သြားရေအာင္ "
အဖိုးႀကီးဟာဝိဉာဏ္ျဖစ္သူပီပီေလထဲေပါ့ပါးစြာအျမန္သြားလ်က္ေနာက္ကလိုက္တဲ့ငါးေယာက္ကေတာ့အျမန္ေျပးလိုက္ရတဲ့အျဖစ္...
" ေရာက်ပြီ "
3မိနစ္ေလာက္နဲ႕စံအိမ္အေနာက္ဘက္ေရာက္သြားတာမို႔အားလုံးဟာေၾကာင္အန္းအန္းျဖစ္သြား။ သူတို႔မွာစံအိမ္ကိုေရာက္ဖို႔ေျပးလာခဲ့ရတဲ့လမ္းေတြကလည္းမနည္းဘူးဟာကိုဒီအဖိုးႀကီးနဲ႕က်ခဏေလးနဲ္တန္းေရာက္သြားေရာလား...
" ဘာလို႔ခဏေလးနဲ႕ေရာက္တာလဲ? "
" မင္းတို႔ကအစကတည္းကဒီစံအိမ္ရဲ႕အေနာက္ဘက္မွာရွိတာ။ အာ႐ုံေတြျပဳစားခံထားရတာေၾကာင့္အဲ့ထဲကမထြက္နိုင္တာ "
" ေအာ္..."
အဲ့ေတာ့မွအားလုံးကေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖင့္စံအိမ္ထဲဝင္လ်က္။
" ေဂ်ာင္ကုကဘယ္မွာလဲ? "
" ဟမ္? သူဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ? "
အဖိုးႀကီးမွာသူတို႔ကိုေခၚလာၿပီးစံအိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ေပ်ာက္သြားတာေၾကာင့္အားလုံးလဲဂ႐ုစိုက္မေနေတာ့ပဲထယ္ေယာင္းတို႔ကိုရွာဖို႔ထြက္လာခဲ့ၾကတယ္။
အခ်ိန္အားျဖင့္ 5:23မိနစ္~~
အားလုံးမွာလူစုမကြဲဖြဲ႕အတြက္တခန္းဝင္တစ္ခန္းထြက္အတူတူေဂ်ာင္ကုတို႔ကိုလိုက္ရွာၾကတယ္။
" အာ့ "
" နမ္ဂြၽန္း! "
နမ္ဂြၽန္းမွာေရွ႕ကိုၾကည့္ၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္းေအာက္ၾကမ့းျပင္ကကြၽံၾကသြားျခင္းပင္။ အခုနမ္ဂြၽန္းရဲ႕ေပါင္ဝက္ေလာက္ထိကၾကမ္းထဲကြၽံက်ေနတယ္~~
" လာဆြဲထုတ္ရေအာင္ "
ယြန္းဂီကေျပာကာနမ္ဂြၽန္းရဲ႕လက္ကိုတစ္ဖက္ဆီကိုင္ဆြဲကာမတင္ၾကတယ္။
" အားးးးးးအို..အိုမားးးးးကယ္ပါ "
" ရားးလန့္လိုက္တာဘာျဖစ္လို႔လဲနမ္ဂြၽန္း "
" အားးးးးေျခ..ေျခေထာက္ကိုလက္..လက္ႀကီး..ဆြ.ဆြဲထားလို႔ "
" ဘယ္လို! "
" ျမန္ျမန္ဆြဲတင္ေပးၾကပါ "
အားလုံးလည္းျပာယာခတ္ကာနမ္ဂြၽန္းကိုဆြဲတင္ေသာ္လည္းသူတို႔ကပဲအားမရွိတာလားသရဲလက္ကပဲအားသန္ေနတာလား ေျခေထာက္ကအေပၚဆြဲမရျဖစ္ေနတယ္ေလ~~
ယြန္းဂီကမ်က္စပစ္ျပကာအားလုံးကခဏၿငိမ္လိုကိတယ္။ၿပီးေတာ့အားျဖင့္နမ္ဂြၽန္းကိုဆြဲလိုက္ေတာ့တယ္။
" အားးးဟူးးေတာ္ေသးတယ္ "
" အားးးမေတာ္ေသးဘူးး ေျခ..ေျခေထာက္မွာ "
နမ္ဂြၽန္းကေျခေထာက္ကိုကိုင္ျပလ်က္အားလုံးကေျခေထာက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ေမာင္းထိသာရွိေသာလက္သည္းရွည္ရွည္နဲ႕ေသြးစိမ္းေတြထေနေသာလက္ျပတ္တစ္စုံကနမ္ဂြၽန္းရဲ႕ေျခသလုံးကိုကိုင္ထားလ်က္...
" အာ့းးးအို..အိုမားးး "
ထိုလက္ႀကီးဝါတျဖည္းျဖည့းနမ္ဂြၽန္းေပါင္ေပၚတက္လာလ်က္...
" အားးးးကယ္ပါ "
လက္ျပတ္ႀကီးမွာနမ္ဂြၽန္းရဲ႕ဂြၾကားထဲဝင္မယ္လုပ္ေနခ်ိန္
" ေတာ္ေတာ္လက္ကျမင္းတဲ့သရဲ ကဲဟာ "
ဂ်င့္မွာေဒါသတေထာင္းေထာင္းထက္ကာသရဲရဲ႕တံ ေတာင္ဆစ္ကေနေကာက္ဆြဲကိုင္ကာ လက္ႀကီးကိုေျပာင္းျပန္လွန္ခ်ိဳးၿပီးအေဝးကိုေကာက္လႊတ္ပစ္လိုက္တယ္...
* ဂြၽတ္ *
ဝွီးးးးးး
" ေနာက္တစ္ခါေပၚလာလို႔ကေတာ့အိမ္ထိသယ္သြားၿပီးဒယ္ျပားထဲႏုပ္ႏုပ္စင္းၿပီးေၾကာ္ၿပီးေခြးေကြၽးျပမယ္ ဟင္းဟင္း "
အားလုံးမွာဂ်င့္ကိုၾကည့္ၿပီးစြံအလ်က္
" ေဟ်ာင္းထေတာ့ "
" ဟမ္..အင္း "
ေၾကာင္ၾကည့္ေနတုန္းယြန္းဂီမွထခိုင္းတာေၾကာင့္နမ္ဂြၽန္းလဲထကာဖုန္ေတြခါလိုက္တယ္။
* ဒုန္း *
" ဘာသံလဲ "
" သြားၾကည့္ရေအာင္ "
အားလုံးမွာထိုေနရာကေနထၿပီးစာၾကည့္ခန္းထဲသို႔အစီစီဝင္သြားၾကတယ္။
" ေဂ်ာင္ကု! ထယ္ေယာင္း! "
ထိုအသံဟာငါးေယာက္လုံးထံမွထြက္ေပၚလာလ်က္..
Thanks for reading
Please give me vote and feedback
____________________________________