Zoe's POV
Kinabukasan maagang gumising si Agnes at agad kaming nagmadaling pumasok sa klase namin para malaman kung ano ang nangyari kagabi.
"Really? My gosh."
"Hindi ako makapaniwala."
"Murder case na ito. Sino kayang gumawa nun?"
"Hindi kaya may foul play?"
Samu't saring mga bulungan ang bumungad samin ni Agnes ng pumasok kami sa klase namin. Nang dumaan kami sa kabilang klase, halos walang tao roon. At sa klaseng iyun nagsimula ang mga usapan ng lahat.
Murder case. Foul play. Sino nga bang may gawa?
"Isang estudyante na naman ang namatay kagabi." Salita ni Agnes ng makaupo kami sa upuan namin. Nilibot ko ang paningin ko at hindi mahagilap si Cedric. He's been gone for 2 days.
"Sino ba namatay?" Tanong ni Agnes sa katabi nya sa kabila.
"Si Willow na taga 24th floor. Namatay sya mismo sa kwarto nya." sagot nang babae.
"Sino nakakita?" Tanong ni Agnes ulit.
"Ang usap usapan, ang presidente ng student council ang nakakita." sagot naman ng babae. I was right. He saw this coming, so am i.
"Something's odd. Hindi maganda ang pakiramdaman ko sa nangyayari ngayon." komento ni Agnes.
Huminto lang sila sa paguusap ng dumating na ang unang guro namin.
***********
Tumayo ako mula sa pagkakabagsak. Inis akong tumingin kay Vasilis at hinanda ang hawak kong double edge sword.
He was holding a scythe like death yet he represents doom. How odd. Both our weapons are not match that's why in the end, it's only our fist and handles of our weapon is being used.
Pinahid nya ang dugo mula sa labi nya at mas tumaimtim ang tingin sakin. Ginalaw ko ang sword na hawak ko habang papalapit sa kanya at agad syang inatake, sinangga naman nya ito at mabilis na nag counter attack, mabilis rin akong dumepensa at umatake. Attacks after attacks.
Napadaing ako ng matamaan ako sa likod ng handle ng Scythe nya. Hindi ko man lang magawang gamutin ang sarili ko dahil naka nullifying ang buong training quarter. Sinangga kong muli ang atake ni Vasilis pero ramdam ko na ang panginginig ng kamay ko, mukhang nauubusan na ako ng lakas at nanginginig na ako sa sakit ng katawan.
Nagkatitigan kami habang parehong hawak ang sword na magkasangga. Ramdam kong bibigay na ang kanang paa ko kaya agad ko syang sinikmuraan at sinipa ng malakas, dahil doon napaatras kami pareho.
"That's Enough!" Sita ni Ms.Hanabi, nagpalakpakan naman ang mga kaklase ko. Tumingin ako sa kanila at binaba ang sandata ko, napaupo ako sa sahig dahil sa pagod. "Nice pair. You two are great in this class. But there are things you need to learn to improve completely." Komento ni Ms.Hanabi bago nagsitayuan ang mga kaklase ko.
Nilapitan naman ako ni Agnes at tinulungan nya akong tumayo. Kahit sya ay puno rin ng sugat at pareho kaming lahat na pagod na. Dahil sa pagkamatay ng isa sa taga 24th floor, ang malalapit na kaibigan nya ay hindi muna pumasok at pumunta sila sa bahay nito
"Alright, tomorrow we will use your original weapons against each other to know how to deflect each others attacks. See you tomorrow everyone. Good luck for your next class." paalam ni Ms.Hanabi, may pinindot naman sya sa gilid ng silid kaya natanggal na ang nullifying sa buong silid. Pinaupo naman ako ni Agnes at tumabi sya sakin.
Humugot ako ng hininga at ginamot ang sarili. It took a minute before my energy came back to normal. Pumikit ako dahil pakiramdam ko mahihilo ako. Hinawakan ko si Agnes at ginamot narin sya at halos abutin narin ako ng kalahating oras.
Dumilat ako at napatingin kay Agnes nang mapansing natahimik ito at nakatingin sakin.
"What's happening? Ang tagal mo na atang gumamot? Dati naman, hindi umaabot sa minuto." tanong nya at ramdam kong nagaalala sya sakin. Ngumiti ako.
"Nah it's fine. Mukhang nanghihina na ang kapangyarihan ko." salita ko at napatingin sa kamay ko. Napakunot ang noo nya at sinuri ako gamit ang tingin nya.
"May sakit ka ba Zoe?" Tanong nya kaya napatingin ako sa kanya. Umiwas sya ng tingin at kita ko ang guilty at pag-aalala sa mga mata nya kahit hindi sya nakatingin sakin. "Kasi lagi kang namumutla. Minsan dinudugo yung ilong mo at nagsusuka ka ng dugo." dagdag nya.
"This is just natural for a person like me Agnes." Salita ko at hinanap ng mga mata ko si Vasilis. Nakita ko naman syang kasama si Rafaela. Tumayo ako at tumungo sa kanilang dalawa. Hinawakan ko si Rafaela na napangiti sakin, it took me almost half of hour again before i finish healing her. Napakuyom ang kamay ko at hinawakan sa braso si Vasilis. Tumingin sya sakin at nagtagpo ang tingin namin. Dumaloy na ang kapangyarihan ko sa katawan nya.
"Bakit nga pala lagi mo kaming ginagamot Zoe?" Tanong ni Rafaela sa kabila ng katahimikan ng presidente nya.
"I just want to." sagot ko. Napakagat labi ako at iniwas ang mukha ko sa paningin nila para hindi nila makita ang ekspresyon ko.
Nagulat ako ng may kamay na humawak sa kamay kong nakapatong sa braso ni Vasilis at nakitang sya ang humawak sa kamay ko. Narinig kong suminghap si Rafaela ng makitang umaagos ang dugo mula sa ilong ko. Hindi parin ako bumitaw kay Vasilis kahit mahigpit na ang hawak nya sakin. Ang isang kamay ko ay dumapo sa bibig ko ng mapaubo ako.
"Wait--" aangal pa sana ai Rafaela ng tumayo ako at tumalikod nang matapos akong gamutin si Vasilis pero mabilis ang hakbang ko na tumungo pabalik kay Agnes.
Kita ko ang gulat sa mukha nya ng makita akong nagdurugo. Sumandal ako sa pader at pinahid ang dugo sa mukha at palad ko gamit ang panyo ko.
"Oo. May sakit ako," sagot ko sa tanong nya kanina. Hindi sya agad nakapagsalita kaya tumingin ako sa kanya. "At paulit-ulit nalang." Dagdag ko.
***********
Tumingin ako sa buwan. It's already midnight, lahat tulog na. As usual nasa balkonahe na naman ako, watching and listening.
Naningkit ang mga mata ko ng makitang may hindi pa natutulog. Nararamdaman ko ang presensya nya sa itaas. Tumalon ako sa itaas na balkonahe at tumalon ulit za itaas nito kung saan si Vasilis nakaupo sa railings ng balkonahe ng kwarto nya. Umupo ako sa tabi nya just like what he usually do.
"What? Can't sleep?" Tanong ko. Tumango sya.
"How can i sleep after everything?" Sagot nya. Tumango tango ako.
"You knew it will happen right?" Tanong ko. Naging mas tahimik sya at tumingin sa ibaba nya. I don't know how he escaped the interrogation of the authorities or maybe he manipulated them. "You can see everyone's doom but pretending not to know anything." dagdag ko. That's who he is. If Moros--the god of impending doom, driving mortals to their deadly fate who has no eyes but has floating one eye and can see everyone and giving doom through that. He, Vasilis, has his eyes attached, can see everyone's doom. He don't bring doom just like his father, instead he could see it. That's his Gift.
"Aren't you tired of existing to bear the living creatures?" Tanong nya. I was caught off guard. I didn't expect him bringing back the topic about me.
"I was," sagot ko. Tumingin sya sakin kaya nagkasalubong ang tingin namin. "And Still." Dagdag ko. Umiwas ako ng tingin at humugot ng hininga habang nakatingin sa malawak na lugar.
"I exist because of all of you. I get sick because of all of you. I die just the same reason. And i simple came back to life with the same fate," salita ko. Bumuntong hininga ako at mapait na ngumiti. "I was born to watch her garden grow. I was born to bear everyone's pain, suffering, happiness and...love." dagdag ko. I am just like them, a demigod. However, me, being a demigod, has my own specific purpose of existing. And that's it.
Tumingin ako sa kanya kaya nagkasalubong ang tingin namin. The unknown feeling is still there. Whenever our eyes met the feeling of intimacy is there.
My mind went blank when he lean closer to me. His face was too close that i could even smell his breath. What is he doing? I know where this would bring us. Leading us to a deepest emotions and strongest weapon we could have.
I felt his lips through mine. Hinawakan nya ang mukha ko at pinalalim ang halik nya. Hindi ako nagpumiglas at humalik rin pabalik. This unexplainable emotions. I know it was mutual. I know we felt the same thing. But will there be the magic word?
Our kiss deepened and it is building a penetrating sensation inside me. Naramdaman kong bumaba kami sa railings at pareho kaming nalulunod sa halik na binigay namin. I never done this before but when it comes to him, my body reacted casually, like it was always been longing for his touch.
Kumapit ako sa batok nya at dumapo naman ang mga braso nya sa baywang ko dahilan na magkadikit ang katawan namin. That gives chills in my spine. Huminto kami sa halikan para huminga. Parehong mabigat na ang paghinga namin. He then, kiss me again but this time we weren't in the balcony, we were inside of his room.
What's more driving me crazy and adding fire in my body is his hands travelling at every part of my sensitive body. I felt my back reach the soft bed. But we weren't stopping. I can't stop this intense feelings. I can't help but wanting for more. And i know he was too.
That's why the night lead us to the hottest night i didn't experience before. It made us express our passion towards each other.
Prim_rose7