I was answering some queries in my Instagram for the pass that I was alone. Nakarinig ako ng mga yabag mula sa hagdanan. I raised my head and saw Hellios descending down the stairs.
He was fresh with his faded denim jeans. May punit ito sa may badang tuhod na sa tingin ko ay disenyo na talaga ng pantalon. I’ve always seen him wearing black shirts. Kaya naman ngayong puting round neck na bahagyang hapit sa katawan njya ang suot niya ay hindi ko mapigilan ang hangaan siya.
Why does he even look better and more handsome with that white shirt on? At saka bakit sa kabila ng napakarami niyang tattoo ay malinis pa rin siya tingnan? If I’d to choose, I don’t think I want those inks to be removed from his skin.
Titig na titig ako sa kaniya hanggang sa maupo siya sa tabi ko. I was expecting him to sit on the couch across me. Ganoon na lang ang pagragasa ng kaba sa dibdib ko nang magdikit ang mga braso namin. His shower scent immediately lingered in my nose.
Nilingon niya ako. “Hindi pa bumabalik si Mama mula kanina?”
Umiling ako. He nodded his head and slightly licked his lower lip. Kusang bumaba ang mga mata ko roon. The memory of us accidentally kissed inside his car slammed my head all of a sudden. Para bang ipinapaalala sa akin ang hiya na nararamdaman ko nung mga sandaling ‘yon.
I can even remember what he said that time. That I made him like me despite our differences. Gusto kong itanong kung ano ang ibig niya sabihin doon. In what way did he like me? Paanong gusto? Gusto niya ako bilang isang tao?
O, gusto niya ako bilang isang babae?
“Stop staring at my lips. I won’t kiss you again unless it’s an accident.”
Lumabi ako matapos ko mag-angat ng tingin sa kaniya. There’s a playful smirk rolling across his lips. Halatang inaasar niya ako sa pamamagitan ng ngiti na ‘yon.
“Eh ‘di inamin mo rin na sinadya mong halikan ako.”
“I didn’t do it intentionally, Chloe. That kiss was really an accident. I ain’t the type of man who likes to steal kisses. Kusa ‘yong ibinibigay sa akin, hindi na kailangan nakawin pa.”
Sumama ang tingin ko sa kaniya. I’m already hearing too much. Baka mamaya ay kung ano pa ang sabihin niya sa akin at hindi pa matanggap ng isip ko.
“I told you that it’s a sin.”
Bahagya niya akong iniharap sa akin ang katawan niya, halatang interesado sa kung ano mang sasabihin ko.
“Just because we did it out of love?”
“Yes.”
He chuckled. The sound of his laugh was too masculine.
“Then think that the kiss came first. Love will be to follow.”
Our eyes became in contact for nearly a minute. Sa bawat titigan namin, pakiramdam ko ay may gusto siyang sabihin sa akin na hindi niya naman magawa. I feel like something is holding him back.
“Hellios, if that kiss was just a joke for you, it’s not for me. It’s my first kiss. Mahalaga sa akin ‘yon—”
“Mahalaga rin sa akin ang unang halik mo, Chloe.”
Natigilan ako, literal na umawang ang labi. Muli kaming nagkatinginan ngunit sa huli, siya rin ang nag-iwas. Samantalang ako, nakasunod pa rin ang mga mata ko sa kaniya.
“But if you think I’m responsible for having your first kiss, then I’ll take the full responsibility.”
Lalong nangunot ang noo ko sinabi niya. “What do you mean?”
Ngumuso siya bago ako nilingon. “I can be your boyfriend.”
Hindi ko alam kung mayroon pang ilalaki ang mga mata ko sa mga sandaling ito. Dilat na dilat ako habang nakatitig sa kaniyang nasa iba naman ang atensyon. Mabilis akong nag-antanda bago mariing pumikit at pinagsalikop ang mga palad.
“Diyos kong mahabagin, patawarin Mo po si Hellios sa mga sinasabi niya. Sigurado po akong hindi niya alam ang ginagawa niya—”
“Alam ko…”
“Hindi mo alam.” sagot ko habang nakapikit pa rin at magkalapat ang mga palad.
“How could you even say that I don’t know whatever I’m doing? Hawak mo ba ang isip ko?”
Nagmulat ako ng mga mata, bumuntonghininga saka siya nilingon. Naabutan ko siyang titig na titig sa akin, taas ang isang kilay at tila naghahamon.
“You have a girlfriend, Hellios. I don’t know if it’s Florence or Thalia but still, you’re in a relationship.”
He chuckled like what I said was just a joke. Umiling siya, umayos ng upo kung saan hinarap niya ako at mas maayos kong nakikita ang reaksyon ng mukha niya.
“Either of the two you mentioned isn’t my girlfriend, Chloe. Or at least not anymore. Thalia is a close friend. Florence and I have already separated ways months ago. So I’m definitely single for you.”
Talaga? Hindi sila ni Thalia? At wala na sila ni Florence?
Bumuntonghininga ako. Bakit nakaramdam ako ng tuwa sa puso ko sa katotohanang wala siyang nobya? Nababaliw ka na, Chloe.
“Just because we kissed doesn’t mean we have to be in a relationship. I don’t l-love you.”
His lips twitched. “Yeah? Why are you stuttering then?”
“Why are we even talking about this topic? Kalimutan na lang natin na nangyari sa atin ang bagay na ‘yon.”
“What if I don’t want to? I am serious when I said that your first kiss matters to me.”
Parang kinikiliti ang sikmura ko sa bawat salitang binibitawan niya. I am trying so hard not to be affected with whatever he says but my heart is doing the otherwise. Ayaw makisama.
“Being in a relationship requires love, Samael. Not because you want to be responsible for having my first kiss doesn’t mean you have to be in a relationship with me. You have to be in l-love with me.”
Tumango siya, seryoso na ang ekpresyon ng mukha niya. He looks dangerous when having this kind of facial expression. Parang nakakatakot biruin.
“It’s easy.”
My brows furrowed. “What’s easy?”
“Falling in love with you…”
Air suddenly stopped from entering my lungs. Literal kong pinigilan ang sarili sa paghinga matapos marinig ‘yon sa kaniya. He said those words while eyeing me intently. Like he wanted me to see how serious he is when he said that.
“Stop playing around. Stop lying. That’s bad, Hellios. Liars can’t go to heaven.”
He chuckled. “Baby, this is not a lie. Why do you even think that I’m lying just because I said that it’s easy to fall in love with you?”
“Because I know that you hate me!” I hissed through my soft and calm voice. “You hate my religion, my beliefs. You simply hate me because I’m a religious person.”
Pumalatak siya, umiling saka nagpakawala nang malalim na buntonghininga. Sumandal siya armrest ng couch at hinarap ako nang magkakrus ang mga braso niya sa ibabaw ng dibdib.
“I don’t hate you as a person. Who fucking tell you that?”
“Why are you cursing? ‘Di ba sabi ko masama ‘yan?” busangot na sabi ko.
Tumingala siya, mariing pumikit at hinilot ang tungki ng matangos niyang ilong.
“Too early to be fucking whipped,” he muttered under his breath but I still heard it. Nagmula siya ng mga mata at sinalubong ang tingin ko. “Sorry.”
I exhaled and avoided his gaze. Umayos ako ng upo at tumingin na lang sa kung saan. I don’t think I still want to have this kind of conversation with him. Baka hindi kayanin ng puso ko, masiyadong nagwawala.
Silence stretched out. Hindi na ulit kami nag-usap pa ni Hellios dahil literal na naubusan ako ng sasabihin sa kaniya. Ni hindi ako tumitingin sa gawi niya dahil nag-aalala akong nakatingin na rin siya sa akin.
I was checking my fingers when I heart him breathe out for the nth time. Mula sa gilid ng mga mata ko ay nakita ko siyang tumayo mula sa couch. My heart almost jumped out of my throat when he suddenly squatted in front of me!
“I hated you before, that’s the truth. I hated you because you are like an angel who was sent down from above to change me. I hated that you’re trying to break the walls I built around me. I hated that you’re slowly ruining the beliefs I have. The gates of hell is already open for me but you are that holy angel who keeps on showing me that I still have a place in heaven, trying to pull me with you…”
Mabigat ang bawat paghinga ko. Ni minsan, simula nang makilala ko si Hellios, hindi ko inisip na maaaring magkaroon kami ng kuneksyon sa isa’t-isa nang higit pa sa kaibigan. For me, he’s that person who had been lost and needs someone to take him back to where he should be. At sa tingin ko, ang taong nakatadhana para ibalik siya sa dati pero hindi sa paraan na magkakaroon kami ng malalim na relasyon.
“I hated you because despite the truth that we are opposites, I still find myself wanting to see you every damn time.”
Para akong nauubusan ng hangin sa katawan habang pinagmamasdan siyang titig na titig sa akin. Literal na wala akong masabi. Mayroon sa puso ko ang nakakaramdam ng tuwa at kiliti pero mayroon rin ang nag-aalala na baka sinasabi niya lang ang mga bagay na ito dahil gusto niya lang na makita ang reaksyon ko.
“Cake is already done — oops!”
Ganoon na lang ang lihim kong pasasalamat nang dumating si Tita Empress dahilan para mabaling ang atensyon ni Hellios doon. His eyes leaving mine feels like I regain the oxygen I need to live.
May pilyong ngisi sa labi ni Tita Empress habang nakatingin sa gawi namin ni Hellios na nananatiling naka-squat pa rin sa harapan ko.
“Do you need some privacy?” Tita Empress asked.
Mabilis ang naging pag-iling ko saka tumayo at nilampasan si Hellios.
“Sorry about that, Tita. It’s not what you think.”
She chuckled. “I actually love what I saw, Chloe. Halika na at mag-miryenda. Holy mass is already approaching.”
Sinundan ko siya nang magtungo siya center table. Nakayuko ako, iniiwasan na mapatingin kay Hellios dahil nag-aalala akong makita na nasa akin rin ang atensyon niya. But then, I saw him already on his feet.
“Aren’t you going back to your condo? Iyon ang sabi mo, hindi ba?” Si Tita Empress nang inaayos ang mga platito sa mesa.
“Mamaya na, ‘Ma.”
“Aalis rin kami, ‘nak. May misa ngayon at isasabay na namin ng Papa mo si Chloe—”
“Ako na ang maghahatid sa kaniya sa simbahan.”
Sabay kaming nag-angat ni Tita Empress ng tingin kay Hellios. Kagaya ng inaasahan ko, sa akin siya nakatingin.
“You’re going inside the church, Samael?” may gulat s tono ng boses niya.
Hellios shrugged his shoulders but didn’t say anything.
Nagmiryenda kaming tatlo. Hindi ako gaanong nagsasalita kung hindi naman ako kinakausap. Tita Empress must have felt that I slightly felt uncomfortable that she’s changing the topics most of the time.
Nasa banyo, nagpalit ako ng damit kung saan ang puting palda at blusa na ang suot ko. It’s the uniform I wear whenever there’s a mass. Maging ang kwintas kung saan naroon ang malaking krus ay isinuot ko na rin para wala na akong gagawin sa misa.
Hellios is already waiting for me in the living room. Sina Tita Empress ay nagbibihis na rin. Gusto ko sanang tumanggi na huwag niya na akong ihatid dahil malapit lang naman ang cathedral pero nahihiya akong tanggihan ang mama niya.
Malayo pa lang ay titig na titig na sa akin si Hellios. He even scanned my whole body and if I’m not mistaken, admiration was rolling in his dark orbs.
“Alis na tayo. I can’t be late.”
Tumango siya bago tumayo. Nagsimula akong maglakad na agad niyang sinabayan.
“Where are your parents?” he asked.
“They’re in different church. Sa Guadalupe at mas malapit kaysa sa amin.”
“And Raphael?”
“At home. Busy with homework.”
Nilingon niya ako habang papalabas na kami ng gate.
“Mag-isa kang uuwi?”
“Oo.”
Hindi na siya sumagot. Malakas na umihip ang hangin, madilim na rin ang kalangitan at unti-unti nang natatabunan ang kanina ay kulay kahel. Ang ilang dahon sa simento ay nagliliparan sa kung saang direksyon.
“Uulan ata.” bulong ko sa sarili.
Kagaya noon, binuksan ni Hellios ang pinto sa passenger seat. Tipid akong ngumiti sa kaniya at nagpasalamat. His presence near me suddenly made me feel uncomfortable but not in a bad way. Siguro ay dahil sa mga sinabi niya sa akin kanina.
No one has ever to say those kind of things towards me. Si Hellios lang naman kasi ang unang lalaking hinayaan kong makalapit sa akin. I became very restrictive to the people around me. Kung bakit hinayaan ko siyang makapasok sa buhay ko kahit pa sa mababaw na dahilan ay hindi ko rin alam ang sagot.
Ilang minuto pa lang kami sa daan at bumuhos na ang malakas na ulan. Wala akong dalang payong at siguradong mababasa ako kahit pa sa mismong entrance ng simbahan huminto ang kotse ni Hellios.
“Uh, may payong ka ba diyan? Hiramin ko muna sana.” basag ko sa katahimikan.
Umiling siya nang hindi niya ako tinitingnan. Tumango ako huminga nang malalim. Tatakbuhin ko na lang siguro tutal ay wala naman akong pagpipilian.
Tama ako nang sa mismong entrance ng simbahan ihinto ni Hellios ang kotse niya. He unlocked his car and I was about to bid my goodbye when he suddenly opened the door beside him and went out of it. Nanglaki ang mga mata ko nang suungin niya ang ulan at binuksan ang pinto sa backseat.
“Hellios, ba’t ka nagpapaulan?” tanong ko sa kaniya.
Again, he didn’t answer me. Kalabog na lang ng pinto ang narinig ko. Hindi nagtagal ay ang pinto sa gilid ko naman ang bumukas.
“Ihahatid kita.”
“Pero mababasa tayo. Basa ka na nga, eh!”
Basa na ang buhok niya at sa lakas ng ulan, siguradong mamaya lang ay susunod na rin ang buong katawan niya.
“Hindi ka mababasa. I’ll get you covered.”
Nag-aalalang tuluyan na siyang mababasa kung magtatagal pa ako dito, bumaba na ako ng kotse at kaagad niya akong tinulungan. He placed some thing above my head to shield me from the rain as he placed his hand over my shoulder. Sabay naming tinakbo ang distansya patungo sa entrada ng simbahan. Ako na may proteksyon sa ulan, at siya na basang-basa na huwag lang ako maulanan.
Nang makasilong ay hinarap ko siya. He’s dripping wet from the rain.
“You okay?” he even asked!
Ako nga dapat ang magtanong sa kaniya noon. Kinuha ko ang panyo sa bag at ipinunas ‘yon sa mukha niya.
“Please take this and dry yourself.”
Tumango siya at kinuha ‘yon. Nilingon ko ang loob ng simbahan at nakitang nakapila na ang ilan sa mga kasamahan ko. I anchored my eyes back to Hellios.
“I’ll go inside. Ingat ka pag-uwi.”
Umiling siya. “I’ll wait until you’re done. Magpapalit lang ako ng damit at babalik rin. I can’t let you go home alone. Masiyadong delikado sa daan.”
Wala na akong nagawa kung hindi ang tumango na lang. He brought his hand on my cheek and caressed it with his thumb. Shiver ran down my spine when I felt the coldness of it.
“Mag-ingat ka.”
Tumango siya. “Mag-iingat ako. The mass is about to start.”