A/N: Photo above is mine. Sorry if is not a good shot because we were in a hurry during that time. ;)
-
Nakatulog ako sa biyahe ng hindi ko inaasahan. Sa sobrang pagod pati na rin sa kakaisip ng maaaring mangyari sa amin ni Eira. Bakit hindi matapos tapos ang problema sa aming dalawa? I still have a shooting starting Monday and Eira has her classes as well but I don't mind spending time with her lalo pa at ang gulo gulo.
Education is important to me but being with Eira is a lifetime commitment. Ayoko munang mabahiran ng isyu ang kanyang propesyon. Gusto muna naming itago ito sa mga nakakakilala sa amin.
I'm getting cold here inside her car at ayun ang nagpagising sa akin. I am still wearing a white shirt and shorts. While Eira is wearing her hoodie and shorts as well. Pagtingin ko sa paligid, gabi na at puro puno at talahiban ang nakikita ko. Nasaan kami?
"Ei.. Eira.. where are we now?" Nagtataka ako dahil kanina pa siyang nagmamaneho. I checked the time and it is already 9 pm. It means five hours na siyang nagmamaneho.
Maya maya naman ay nakarating kami sa isang pamilyar na lugar na nakikita ko lamang sa internet. I've never been here before.
Naging maliwanag ang kalsada at nababalot ng street lights ang paligid. It feels like I am back during the Spanish Colonization in the Philippines. We are here in Vigan, Ilocos Sur. Eira suddenly parked her car beside the food stalls.
"Let's eat dinner first." Pagod na banggit ni Eira sa akin.
Bago pa man ako makalabas ng sasakyan ay hinigit niya ang mga kamay ko. Napatingin ako sa kanya na nagtataka. She opened her compartment at kinuha ang isang sun glasses.
"Wear this. Baka pagkaguluhan ka nila." Ibinigay niya sa akin ang sun glasses.
Sabay kaming naglalakad papasok sa mga food stalls na nakahilera dito sa Vigan. Her eyes are just roaming around samantalang ako, manghang mangha sa nakikita. I've been meaning to go to this place and this is a magical night to me because my dream came true.
She intertwined our hands at hinila niya ako sa isang hidden garden restaurant. The restaurant seems inviting at medyo sikat ito compared to other restaurants here.
Good thing nadala ko ang cellphone at wallet ko. Nakakahiya kay Eira kung siya pa gagastos eh siya na nga ang nag drive.
Sabay kaming umupo sa isang table for two sa may labas, sa may bandang garden.
Napakaganda ng ambiance dito sa restaurant na ito. Nandito kasi kami sa labas at ang interior design niya ay may hanging garden, habang ang interior sa loob ay made of bamboo materials. Hindi basta basta ang designs at talagang pinag-aralan. Cozy ang ambiance and this is good for couples and families.
It is already 9:30 pm and halos ngayon pa lang kakain ng mga dinner ang mga tao. I am scared na tanggalin ang sun glasses ko baka may makakilala kasi sa akin.
Eira held my hand and caressed she then intently looked at me.
"It's okay. You can take it off. You must have a privacy here because we are their guests." She gently smiled at me.
Ngayon ko lang siya ulit nakitang ngumiti after what happened earlier in her condominium.
Maya maya ay may dumating na waitress na nasa early 20s sa table namin at mukhang nagulat dahil nandoon ako. Wala akong make-up man lang dahil biglaan ito.
"Ms. Athena De Vera?" Gulat na tanong ng waitress.
I just smiled at her.
Mukhang professional naman ang waitress at hindi nagyaya ng picture taking. She instead asked for our orders.
"Can I get your orders po?"
Eira is browsing the menu then looked at me. Hindi ako makapagsalita dahil gusto ko siyang hayaang umorder.
"What do you want?" Eira asked me seriously.
"Uhm.. anything you want." I just smiled at her.
"You don't like it here?" She worriedly asked me.
Nagulat naman ako sa tanong niya dahil that is not true. I shook my head.
"Then order." Eira commanded me. Natakot ako bigla sa kanya kaya susundin ko na lang ang utos niya.
I browsed the menu again and parang gusto ko ng sabaw. Nakita ko naman na puro Ilocano Foods ang nasa menu. Malamang nasa Ilocos kami.
"Hmm. I want Sinigang na Bagnet." I smiled at the waitress.
"What about you po?" The waitress then asked Eira.
"Okay, we need rice because we still have a long drive. Anyway, I want Ilokano Style Pinakbet, and Binagoongang rice. Also, can you add warek-warek as well. I want to try that."
Long drive? So hindi pa pala kami titigil dito sa Ilocos? Parang gutom na gutom ang baby ko ah.
"What about drinks?" The waitress then asked the both of us.
"Buko Juice" I responded.
"Mango Juice for me." Eira blurted out.
The waitress nodded and umalis na sa harapan namin para kunin ang orders namin.
"Where are we going next?" I asked Eira curiously kasi bakit parang hindi natatapos itong paglalakbay namin?
"You'll see." She just looked at me intently and pouted.
Kahit na pagod na pagod siya dahil sa pagmamaneho, hindi mo talaga mapagkakaila na ang ganda niya ang umaapaw ngayon. Kahit naka hoodie lang siya at shorts na pangkaraniwan, dalang dala niya ang kanyang sarili.
After a while, inilatag naman sa harapan namin ang mga inorder naming pagkain. Shocks, bigla akong nagutom!
It's not my first time eating Bagnet because my mom let me tried it to me before kaya siguro hindi na ako nagdalawang isip na orderin ang Sinigang na Bagnet.
What made me curious is the ingredients for Warek-Warek. It looks inviting kaya naman ay kukuha na sana ako kaso tinapik ni Eira ang kamay ko na hawak ang tinidor.
"What the hell, baby?" I was inis at her because of what she has done. I am adventurous na nga to try new food eh.
"Let's pray first." She blurted out.
Tama naman siya. Nagdasal lang ako ng Bless Us Oh Lord at inantay ko siyang matapos magdasal, medyo mahaba yung dasal niya at natutuwa ako dahil madasalin siya kahit minsan dragon ang ugali niya.
Sabay kaming kumain. Halos naubos namin ang Binagoongang rice, sinigang, pinakbet, at Warek-warek. Tamang tama ang asim ng Sinigang! Bet ko ang lasa.
Grabe napakasarap. Lalo na yung Warek-warek. Gusto ko malaman kung ano ang mga ingredients noon. Sana pala pinicturan ko yung pagkain namin for memories.
Kahit ubos na yung pagkain, ini-ready ko ang camera ng cellphone ko to have a selfie with Eira. First time naming magkasama dito sa Vigan kaya I will keep this as a memory. I thought she will protest but she smiled facing the camera. Kinikilig ako kahit ilang months na kami.
Dumating naman yung waitress kanina to collect the bill.
"The foods were delicious though." Eira is smiling towards her.
I handed my debit card to the waitress bago pa ibigay ni Eira ang card niya.
"Athena, no! I'm gonna pay for our food. Dinala kita dito!" Pinagalitan lang naman ako ni Eira sa harap ng waitress.
Bumelat na lang ako sa kanya as an answer. Lalo tuloy siyang nainis sa akin.
The waitress just laughed because of what I did to Eira.
"Ang cute mo pala, Ms. Athena." The waitress is now blushing in front of me while tapping my card on her POS machine.
"Hindi naman. Pagod kasi yung girlfriend ko kakadrive kaya ako na ang bahala sa amin kung saan man niya ako dalhin ngayong gabi." I am smiling at Eira's reaction. First time ko kasing sinabi sa ibang tao na hindi namin kilala na girlfriend ko siya.
Namumula na ngayon si Eira dahil sa sinabi ko. Nagulat naman ang waitress dahil sa rebelasyong binunyag ko. The waitress slowly handed the debit card back to me.
"Anyway, may I know the ingredients of Warek-Warek? I am really curious though eh" I am grinning at the waitress right now.
"Uhm.. Ms. Athena.. it's a pork dish cooked with pork ear and pork collar." Then the waitress smiled at us widely.
Halos nagulat kami parehas ni Eira dahil sa narinig. Tenga raw at collar? Oh my gosh!
Mabuti na lang at masarap. Since I am adventurous, I would love to try that again.
Isinuot ko ulit yung sunglasses at hawak kamay kami ni Eira na lumabas ng restaurant.
"We should head to that store and buy some clothes." Eira commanded me again. We are walking towards a local clothing shop na halos souvenir clothes ang laman.
Para siyang wife material na kung umasta. Good thing na mas matured siya sa aming dalawa kung mag-sip. Ang swerte ko talaga.
"Pick clothes good for at least five days. We might stay at the place for at least three to four days. We are not sure, better be ready." She raised her eye brow on me and she started roaming around the store.
Puro T-Shirts na nakalagay na Vigan, or Ilocos ang nakalagay.
Iba't ibang oversized shirts, at sando ang pinili ko. Bumili rin ako ng 10 underwears. Medyo OC kasi ako pagdating sa underwear at limang bra rin ang pinili ko.
Meanwhile, halos marami rin ang binili ni Eira. Since ganun lahat ng mga damit dito, halos parehas din kami ng napili.
"Akin na." Utos ko kay Eira. Paying for her clothes is nothing to me.
"I'm gonna pay for us!" Galit na naman siya sa akin.
"Ang kulit mo!" Hinila ko sa kanya ang mga damit at inilagay sa counter.
"Three thousand four hundred fifty pesos po." Sabi ni manong na nasa counter matapos niyang i-scan lahat ng mga damit.
I handed him my card at tinitigan lang niya ito.
"Ay Miss.. wala kaming machine para sa card. Mag withdraw ka muna diyan sa labas malapit sa simbahan."
Napakamot naman ako ng batok. Hayy! Dapat ready si kuya sa ganito dahil souvenir items ang mga binebenta niya. Maraming turista ang lumalabas pasok dito sa shop.
"Dito ka lang." Utos ko kay Eira at tumakbo ako palabas ng shop papuntang atm malapit sa simbahan. Gusto sana niyang sumunod kaso inangilan ko lang siya.
"Wow ang ganda" Bulong ko sa sarili ko habang nasa tapat ng simbahang ng Vigan Cathedral. Pumasok muna ako sa loob at dahil first time ko, I made a wish.
Lumuhod ako saglit then prayed for my Family, the world and my relationship with Eira.
Paglabas ko ng simbahan, I saw an old woman with a child who is asking for food or donations.
Dumiretso muna ako sa atm and withdrew at least Php 20,000 just in case Eira and I need it for emergency purposes.
Binalikan ko ang matanda then I handed Php 1,000 to the old woman.
Naiyak ang matanda at dahan dahang tumayo para mahawakan ako sa mukha.
"Pagpalain ka pa lalo ng Panginoon." Umiiyak siya ngayon sa akin.
I kind of feel bad dahil Php 1,000 is just good for them for few days at may bata pa siyang kasama. I gave her additional Php 2,000 to make it Php 3,000 in total.
"Hindi na kailangan ineng." Ayaw tanggapin ni Lola yung binibigay ko.
"Lola, use it wisely po. Para po ito sa apo ninyo." I just told the old woman before heading back to the shop.
God blessed me with my career and I will never get tired helping people especially those who are in need.
Paglabas namin ng shop, inilagay namin sa sasakyan ang mga damit na pinamili namin. Niyaya ko kasi si Eira na magpapicture doon sa sikat na Calle Crisologo.
Una ko siyang pinicturan at tamang tama lang ang angle. Pwede talaga siya maging model. Masaklap lang dahil hindi kami nagsuot ng OOTD man lang pero ayos lang, dahil marunong naman kaming magdala.
Sunod niya akong pinicturan. Magaling din si Eira in fairness sa mga angle shots. Mukhang nag-aral ito ng Photography.
Sa huli ay nanghingi kami ng tulong sa isang teenager na bata para kunan kaming dalawa ng litrato.
"Kuya, ayusin mo ah dapat kita background." Utos ko habang nakangiti doon sa bata. Siniko naman aka ni Eira dahil sa sinabi ko. Aray!
"Opo ate" Pagsunod naman ng bata sa akin.
Pabalik namin sa sasakyan ay bigla akong na excite dahil sa mga pictures. Dream came true na makapunta aka dito sa Vigan, I swear. I've been to a lot of countries pero iba pa rin ang ganda sa Pilipinas. Pipiliin at pipiliin mo ang Pilipinas.
"Kindly Airdrop to me all of the pictures." Binato niya sa akin ang cellphone niya.
Hindi ko kasi talaga binubuksan ang cellphone niya na walang paalam because we both respect our privacy. Hindi rin namin alam ang social media passwords ng isa't isa. Tiwala lang talaga kami sa relasyon naming dalawa.
"Baby, password." I asked her dahil may passcode.
"020521" She blurted out while driving.
Teka lang, yan yung araw na naging magkasintahan kami ah? May 2, 2021? Passcode ko kasi sa cellphone ko 050221. Gaya-gaya siya.
"Wala kang originality." Pang-aasar ko sa kanya.
"I don't now your passcode, dumbass. Laging thumb mo lang ang pinang-oopen mo sa cellphone mo every time na manghihiram ako sa'yo. So how would I know your passcode, bitch?" She explained defensively parang nakikipag debate na naman siya. Inasar ko lang eh.
February is approaching now. I can't believe we are almost 9 months and one semester to go, I will be graduating na!
Bumukas naman ang cellphone niya at in-Airdrop ko ang mga pictures sa kanya.
Maya maya pa ay may mga missed calls siya na nakita ko. Dahil OC ako, binuksan ko iyon. She has 56 missed calls from Lorenzo and 3 missed calls from Carina.
Hindi talaga titigil si Lorenzo kay Eira. Bakit ba ayaw na lang niyang tumigil at maging masaya na lang siya sa aming dalawa ni Eira? Bigla naman ako nawalan ng mood. Panira talaga si Lorenzo. Nakakaasar!
"Awww... you saw his missed calls?" She worriedly asked me.
I just nodded and looked at the car window.
"I'll block him from now on. Don't worry.. this week is our week." She just gave me an assurance and focused her eyes back on the road.
Hindi ko alam kung saan kami pupunta pero alam kong makakatulong itong paglayo namin sa reyalidad kahit pansamantala lang.
Let the road trip to the north, begin!