Przez następne kilka dni byłam bardzo zajęta pomaganiem Kiyoko w obowiązkach menadżerki i codziennie zostawałam po treningach, aby pomóc Kageyamie i Hinacie w ćwiczeniu szybkiego ataku. Wracałam pod wieczór i nie miałam siły już dzwonić do Kenmy, Kuroo, czy Yaku. Jednak udało nam się umówić spotkanie na sobotę. Nie mogłam się doczekać, aż im opowiem jak ciężko pracuje drużyna i jak zawzięcie pomagam. Mmmmm~ może powinnam zrobić coś ciekawego w piątek razem z Yachi i chłopakami, w końcu kończymy zajęcia dość wcześnie. Muszę o tym porozmawiać z Hitoką. Następnego dnia podczas długiej przerwy porozmawialiśmy na temat jakiś planach odnośnie piątku. Zgodnie ustaliliśmy, że wyjście do nowej kawiarni będzie świetnym pomysłem.
Kiedy nadszedł upragniony piątek zajęcia mijały zaskakująco szybko i nawet znośnie. Na przerwie obiadowej jak zawsze udałam się razem z Hitoką na stołówkę, gdzie tak jak zawsze czekali już na nas chłopacy. Usiadłam obok Kageyamy tak jak stało się to naszym zwyczajem i zaczęłyśmy się przysłuchiwać rozmowie, która właśnie była prowadzona. Śmialiśmy się, aż do końca przerwy, a potem wróciliśmy do naszych klas.
~Ja pierdziele pisząc to słucham sobie muzyki i właśnie leci piosenka „Graduation"- Benny Blanco, jeżeli ktoś nie zna to polecam spoko, teraz zaczynam się sterować, bo mam za chwilę egzaminy, a potem będę musiała iść do nowej szkoły i boję się, że sobie nie poradzę. Szczególnie, że mam zamiar iść do tej samej szkoły co moja starsza siostra i będą mieli wobec mnie wysokie wymagania. Dobra wracając do histori~
Następne lekcje mijały jedna po drugiej i nim się obejrzałam, nawet trening dobiegł końca. Spotkaliśmy się z Yachi pod szkołą, ponieważ ona poszła jeszcze do dom się przebrać i całym składem ruszyliśmy w stronę kawiarni niedaleko. Kiedy dotarliśmy weszliśmy do środka i usiedliśmy przy wolnym stoliku z kanapami o wysokich zagłówkach. Po jednej stronie od okna usiadłam ją, a obok mnie Yachi. Naprzeciw mnie zajął miejsce Kageyama, a obok niego Hinata. Po chwili zjawiła się kelnerka i podała każdemu niewielką kartę. Złożyliśmy zamówienie i kobieta odeszła z uśmiechem. Rozmawialiśmy o wszystkim od naszych nie ulubionych nauczycieli po filmy i nawet jakieś podróże które przeżyliśmy.
- [T/I] ty się tu niedawno przeprowadziłaś z Tokyo, prawda? – zapytał rudzielec.
-Mhm...- kiwnęłam głową.
-Masz kontakt jeszcze ze swoimi starymi przyjaciółmi? – dopytywał krewetka.
-Tak spotykamy się co tydzień.
- I co tydzień jeździsz do Tokyo!?- zapytała blondynka.
-No tak, chociaż zdarza się, że oni tu przyjeżdżają.
- Jak się nazywają?- zaciekawił się Shoyo.
- Kuroo, Kenma i Yaku - odpowiedziałam.
-Sami chłopacy?- zdziwił się Tobio.
-Z większością dziewczyn nie potrafię rozmawiać – przyznałam.
- Kiedy się z nimi widzisz? – zapytała Yachi.
- Jutro, ciekawe co będziemy robić- zaczęłam się zastanawiać – znając życie będą chcieli iść poćwiczyć.
- Grają w coś?- zapytał czarnowłosy.
-Grają w siatkówkę, to oni nauczyli mnie grać.
-Ooooo~ serio!? Super! Na jakich pozycjach grają? Do jakiej szkoły chodzą? Są pewnie mega.... – rudzielec zaczął zasypywać mnie gradem pytań.
Kageyama trzepnął go w tył głowy, by przestał gadać, a ja zaśmiałam się.
- Chodzą do Nekomy i są dobrzy- odpowiedziałam na pytania, które zapamiętałam.
Do naszego stolika przyszła kelnerka z naszymi zamówieniami. Ja zamówiłam [Ulubiona herbata/kawa] i ciasto czekoladowe [jeżeli nie lubisz to zmień] Yachi zamówiła gorącą czekoladę, która wyglądała naprawdę dobrze i do tego szarlotkę, natomiast Hinata zieloną herbatę i mini torcik bezowy [ ( ‾ʖ̫‾) tak se z dupy losuje ciasta i napoje], Kageyama kawę I ciasto z kremem i galareką. Ciasto czarnowłosego wyglądało strasznie smakowicie, następnym razem na pewno muszę je wziąć. Zaczęła się zajadać swoją porcja. Jezu to jest pyszne!!! Rozmawialiśmy dalej jedząc i pijąc.
-Następnym razem muszę wziąć to co Kageyama – powiedziałam.
-Jak chcesz możesz się poczęstować – powiedział nakładając na widelczyk kawałek ciasta i przysuwając go w moją stronę. Nie trzeba m było dwa razy powtarzać. Zjadłam kawałek ciasta i rozkoszowałam się jego smakiem.
- Jezu pyszne – powiedziałam – chcesz trochę mojego?
-Czemu nie – powiedział z delikatnym uśmiechem.
Nałożyłam kawałek ciastka na swój widelczyk i podałam chłopakowi.
- Niezłe – powiedział kiedy skończył jeszcze.
Usłyszeliśmy ciszę śmiechy, więc odwróciliśmy się w stronę Hinaty i Yachi, którzy najwyraźniej z czegoś się śmiali.
- Dwa gołąbeczki z was – powiedział Shoyo próbując przestać się śmiać.
Zawstydziłam się trochę, tak samo jak Tobio. Chwilą ciszy dłużyła mi się niemiłosiernie, jednak Yachi jak zawsze mnie uratowała przed dalszą niezręcznością i zaczęła opowiadać co śmiesznego się stało, gdy szła do domu. Skończyliśmy jeść i rachunek podzieliliśmy po równo. Siedzieliśmy jeszcze przez chwilę, a potem poszliśmy do pobliskiego parku. Niedługo potem Yachi oznajmiła że musi wracać do domu i poszła w swoją stronę to samo zrobił Hinata po pewnym czasie. Patrząc jak rudzielec odchodzi wpadłam na pomysł.
- Idziemy do nie, albo do ciebie? – zapytałam.
-Do ciebie, u mnie ciężko o spokój – stwierdził czarnowłosy.
-Okey – powiedziałam, chwyciłam chłopaka za nadgarstek i pociągnęłam go w stronę mojego domu.
Kageyama dorównał mi kroku i w pewnym momencie delikatnie wyciągnął swoją rękę z mojego uścisku i splótł nasze palce razem. Ukradkiem popatrzyłam na niego ledwo widoczne się rumieniąc, ale chłopak szedł niewzruszony patrząc przed siebie. [Proszę powiecie, że nie tylko ja mam tak, że wiem co myśli teraz Kageyama? Coś w stylu: O Boże trzymam ją za rękę! Dobra uspokój się! TO NIC TAKIEGO! WDECH I WYDECH! Aaaaaaaaaaaaaa...] Kiedy doszliśmy do celu naszej podróży weszliśmy do środka i zrobiliśmy sobie herbatę (w końcu robi się co raz zimniej). Siedzieliśmy u mnie w pokoju śmiejąc się i wygłupiając. Potem zaczęliśmy grać w wyścigi na konsoli i zaczynaliśmy sobie przeszkadzać wzajemnie. Szturchaliśmy się i rozśmieszamy, aż zamiast na grze tarzaliśmy się po podłodze I zaczęliśmy łaskotać. Wylądowałam na dole, a chłopak górował nade mną. Gdy przestaliśmy się śmiać patrzyliśmy się wzajemnie w swoje oczy, a nic innego w okół nas nie miało znaczenia. Nie wiadomo kiedy nasze twarze dzieliło jedynie kilka milimetrów, aż Tobio nie zmniejszył tego dystansu do zera. Nasze usta złączyły się w delikatnym i namiętnym pocałunku, a po chwili w ustach poczułam język niebieskookiego. Po chwili zabrakło nam powietrza i odsunęliśmy się od siebie. Trochę zakłopotani popatrzyliśmy na siebie znowu, a ja spaliłam buraka.
~Wybaczcie, że rozdziały pojawiają się rzadko, ale skupiam się na przygotowywaniu do moich egzaminów i dodatkowo pisaniu innego opowiadania. Obiecuje, że po egzaminach i moim ostatnim sprawdzianie (1 czerwca) będę pisać więcej, ale ta książka I tak długa nie będzie (ponieważ nie mam weny na jej pisanie i jestem leniwą bułą)
ごめなさい (Gomenasai) (ToT)ゞ
~Bayo