RENALYN'S POV
oo nga, birthday ko ngayon, bakit ba ang ulyanin ko? psh.. kinuha ko celpon ko sa bag habang may klase, tutal wala naman si sir chuchu, kaya 'chuchu' tawag namin kasi TREN ang first name niya, haha..nakakaloka..
2 new messages received. tinignan ko, yung isa galing kay mama at yung isa galing sa unknown number..sino kaya yun? anyways, una kong tinignan yung text ni mama
"anak, ren.. maligayang kaarawan, naghanda ako ngayon, imbitahan mo mga kaibigan mo "
ayun eh!..with matching smiley face pa, hahaha. lunch time na, inimbitahan ko sila Karel at Grace, siyempre yung iba ko ding kaklase.
and take note: WALA AKONG INIMBITAHANG LALAKI! wahahah! ang genius ko talaga. mamatay silang mga boys sa inggit, dahil ALL-GIRLS ang party ko no!
at heto, ang bilis ng oras, biruin mo uwian na?..
hehehe, at dahil malapit lang ang school namin sa bahay, naglakad nalang kami mabuti nalang at hindi ko inimbitahan si chloe..naku! kung sinama ko iyun mag-iinarte iyon.
.palibhasa spoiled at malandi, isama na ang pagiging epal niya.. oops, sorry, i'm too judgemental >.<
kaso totoo naman, madami ngang naiinis sa kaniya eh..siempre kasama na ako,si grace at si karel.
finally came to our house^^ then there's a song tributed to me, siyempre, kinanta ni grace, magaling yan kumanta eh ^^. happy happy kaming lahat, si mama mukhang nag-eenjoy din makisalamuha, kita ko siya nakaupo sa kusina, napipinta ko na pagod na siya.. awww, my dearest mother needs a rest
"ma, need mo nang magrest, dalhin na kita sa kwarto para makapagpahinga ka na"
"no ren, paano mga bisita mo, gusto ko pa silang makilala ng mabuti". hindi ko siya pinakinggan, i insist na dapat ipahinga na niya ang sarili niya
"ma, makikilala mo rin ulit sila , marami pang araw.. ma, you need a rest, ako na po ang bahala.. "
"naku, sige na nga, oh, bantayan mo ang bahay haa".
oo, kami lang ni mama ang magkasama ngayon, to think na dapat may baby brother ako kaso nalaglagan si mama. naalala ko pa na sobrang iyak niya noon,
6 years old palang ako noon kaya wala pa akong gaanong malay. my mom considers me as the only child, but i refuse..
mas pinili kong itawag akong panganay dahil kahit wala na si baby brother,naging kapatid ko parin siya kahit hindi niya nasilayan ang mundo.
"yes ma" at hinatid ko na si mama sa kwarto niya, bumalik na ako sa sala and nakisalamuha.
i was near the front door, nakabukas ito, siyempre may mga tao rin sa labas ng bahay eh.. then this guy, nakatayo sa may gate, familiar siya but i can't remember