Sabah Buse ile kahvaltıyı hazırladık. Ömer İlayda ile konuşuyordu.
"Zümra Selman amcanlar gelmiş bu öğle yemeğin de herkes bizimkiler de dahil sizde olucak" dedi
"Öğlene kadar nasıl dayanıcam ben?" dedim
"Bak gidince seni ve beni ayrıp iki eve kapatabilirler." dedi
"Ya biz çocuk muyuz?" dedim
"bunu anlamıyckalar. Ayırsalar bile sonuna kadar beraber kalmak istediğimiz söyliyceğiz onalara. Tamam mı?" dedi
"İkna olamazlar" dedim
"Öyle birşey olursa bana 3 gün ver. 3 günde ikna olmazlarsa ben hallederim" dedi
"Nasıl?" dedim
"Bana bırak o kısmı" dedi
"Kahvaltı hazır. Daha çok bekletmiyelim"
"Tamam güzelim. Sakın ümitsizliğe kapılma" dedi
Kahvaltıdan sonra Ömerle Berk dışarı çıktılar.
Ben Erenle oynarken Buse işlerini halletti
"Bebekleri çok seviyorsun belli ki" dedi Buse
"Sevilmezler mi?" dedim
"Siz düşünüyor musunuz? Yani biraz özel bir soru oldu ama" dedi
"Sorun değil. Daha hiç düşünme fırsatımız olmadı. Malum bizim evlilik biraz karışık bir evlilik oldu" dedim
"Ömer'de çocukları çok sever." dedi Buse
"Biliyorum. Belki 1-2 sene sonra olabilir. Yani tabii rabbim daha öncesinde nasip etse de bence ikimiz bu işin içinde kalkarız." dedim
"Bence de. Dün Aslı'ya karşı çok olgun davrandın. Artık Sinan bile bu tavırlarına gelmemeye başladı. Kendi kendini bitiyor" dedi
"Neden bu şekilde davranıyor?" dedim
"Bi bilsek. Balkona çıkalım mı? Kahve içeriz. Hem Eren orda oynamayı çok seviyor" dedi
"Olur" dedim
Buse ile evlilik hakkında rahatça konuşabilmiştik. Bilen biri ile konuşmak daha iyi gelmişti. Kanım bazı insanlara çabuk ısındı. Buse'de onlardan biriydi.
Dilruba'da iyi bir kızdı ama biraz kasıntıydı. Oysa sevgilisi Ege tam tersiydi. Çok komik biriydi.
Eren öğlen uykusuna yattığı vakitlerde Ömerler geldi.
"Zümra biz bence çıkalım artık" dedi
"Yemeğe gidiceksiniz diye bırakıcağım yoksa birkaç gün daha kalmdan bırakamazdım" dedi Buse.
"Bir daha geliriz inşallah" dedim
"Bekliyoruz. Aileniz ne tepki verirseler versinler siz güçlü durursanız sizi yıkamazlar." dedi Buse.
"Buse çok sağol" diyip sarıldım.
"Ne demek."
Onlarla vedalaşıp çıktık.
"Ömer ben aşırı heyecanlandım" dedim
"Valla bende" dedi Ömer.
Bizim evin önüne Arabayı park ettik
"Neden inmiyoruz?" dedim
"Çünkü İlayda herkes masaya oturunca bana yazıcak. O zaman gideriz" dedi
İlayda'dan mesaj geldiği gibi indik. Elimi sıkıca tuttu Ömer. Arka bahçeye doğru ilerledik.
Evin köşesinden döndüğümüz gibi Yıldız abla ile göz göze geldim.
"Zümra!" sevinçle ayağa kalktı. Tüm masa bize döndü.
"Kızım sen nasıl geldin? Hem siz..." Babam anlamsızca bize baktı.
"İstanbul'a dönmeyi istiyordum ama bilirsiniz ki yıllarca size yalan söyleyen babanın evi artık size yuva gelmiyor. Yada daha doğmadan beni annemden ayırma kararı alan dedemin evi. Beni zorluklarla büyütmeyi tercih etmiyen annemin evi de yuva gelmiyordu bana. Belkide yaşanan herşeye onun bulaştığı kötü işlerden kaynaklı olan Sergen amcamınki de. Selman amcam Antalya'daydı zaten. Bizde baktık böyle olmuyor. Ya birbirimize yuva olucaktık ya da ben kalan ömrümü yurt dışında geçiricektim. Ben kararımı verdim. Biz Ömerle evlendik! "dedim
Elimde bunu ispatlıyan evraklar vardı. Kısa bir şok geçirdiler. O an ölüm sessizliği vardı ama 5 saniye sürdü. Murat Amca ayağa kalktıp Ömeri kollundan çekiştirerek götürmeye çalıştı. Bende Ömerle el ele tutuşuğum için o tarfa doğru sürükleniyordum ki beni de diğer elimden babam çekti. Ömerle ayrıldı ellerimiz.
Babam beni kollarımdan tuttu
"Yapmadım de" dedi. Gözlerinde ciddi bir kırıklık vardı
"Yaptım."dedim
" Tamam sorun değil. Daha küçüksünüz. Muratla konuşurum ben ikimizin avukatı ayarlar bi dilekçe boşanırsınız. Bak isterseniz sevgili kalın ama sen evlenmezsin şu an. "dedi babam
" Hayır. Biz evlendik. Bunu devam ettirceğiz"dedim
"Zümra! Saçmalama. Olmuyacak böyle bir şey" dedi
"Oldu bile. Kabul edin ya da etmeyin. Bizi bırakın. Biz evlendik işte"
"Hayır dedim. Olmuyacak. İzin vermiyorum" diyerek bağırmaya başladı.
"Emin sakinleş öyle konuş" dedi Sergen amcam yanımıza gelerek
"Sana mı soracağım?" dedi babam
"Evet!" dedi Sergen amcam.
Gözlerim Ömer'i arıyordu.
"Abi sen git sakinleş. Ben dururum Zümra'nın yanında." dedi
Babam benden bir iki adım uzaklaşıp amcama baktı.
"Bir yere kaçmasın. Dikkat et" dedi
Arkasını dönüp yürümeye başaldı.
"Nerde o Ömer?!" dedi babam
"Baba sakın! Herşeyi ben planladım. Onu da ben ikna ettim. Onun suçu yok" dedim
"Böylesine bir şaheserin sanatçısının sen olduğunu tahmin edebiliyorum" dedi babam bana dönemden ilerlemeye başaldı.
Babam gidince yanım koşarak İlayda geldi. Sıkıca sarıldım ona.
"Geçicek hepsi" dedi İlayda
"Sen de bunlara yardım ettin dime?!" dedi Derya abla.
"Derya ya bi durun." dedi amcam
"Ya evlendik diyorlar. Çocuk oyuncağı mı bu?" dedi Derya abla.
"Sen git Ömerle ilgilen. Eminle Murat çok üstüne gitmesinler" dedi
"Maşallah herşeyi ayarlayıp çocuğumun aklını zorla çelen Zümra ama benim oğlumım üstüne gidiliyor" dedi Derya abla.
"Anne! Abim de demek dünden razıymış. Çünkü hemen ikna oldu" dedi İlayda
Derya abla yanımızdan gitti. Yıldız abla masada oturmuş ağlıyordu. Ona doğru ilerledim
"Nereye Zümra?" dedi amcam
"Yıldız ablanın yanına" dedim.
Sessizce yanına oturudum. Elleri ile yüzünü kapatmış ağlıyordu.
"Yıldız abla" dedim tedirgin sesimle.
"Sana hep arkadaş olmaya çalıştım. Tek kaldığını farkındaydım. Gerçekleri biliyordum. Sıkıcı olan eve bir neşe getirmek için çabaladım hep. Sana kardeşim gibi yaklaşmaya çalışsamda daha ötesiydin. Ben bunu bize yapmanı kaldıramam Zümra. İstediğin şey evlilikse bana söyliyecektin. Herşey usulünce hallolurdu. "dedi. Bana bakmıyordu
" Affetmek çok zor Yıldız Abla. O kadar zorki bana kolay gelen bu oldu "dedim
"Madem affetmenin bu kadar zor olduğunu biliyorsun bize kendini nasıl affettiriceksin? Bak şu masaya. Bu masada kocaman bir aile oturuyordu. Hepsi dağıldı. Deden ve babannen fenalaştı diye yengen, halan ve enişten onlara bakmaya gitti. Amcanlar Ömer'in yanında. Kuzenlerin içeride Kamer'e göz kulak oluyor. Bu manzarayı dağıtmaya değdi mi? Biz sen yoksun yanımızda diye parçalanırken sen evlendin öyle mi? Senin tek amacın babandan öc almakmış"dedi
" Yıldız Abla yok öyle birşey "
" Var. Görüyorum işte. Bu benim büyüttüğüm Zümra değil "dedi
Ağlamaya başladım. Sevdiklerini hayal kırıklığına uğratmak çok ağırmış.
" Zümra canım sen gel istersen benimle" bunu diyen halamın kızı Zehra ablaydı. İtiraz etmeden onunla beraber içeri girdim. Odama kadar gittik.
"Otur konuşalım biraz" dedi
"Olur Zehra abla." dedim ben uzun süredir gelmediğim odama baktım. Yatağımın üzerince oturdum. O da karşıma geçti.
"Bak sana soru sorucam ama cevaplarıda yalan olmayacak. Söz mü?" dedi
"Söz." dedim
"Tamam başlıyorum"