"Boss... ဟိုေန႔ည
Phoenix ဂိုဏ္းနဲ႔အေရာင္းအဝယ္လုပ္တဲ့ဂိုေဒါင္ကတစ္ဆင့္ရဲ
ေတြကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုအနံခံမိတယ္
လို႔သတင္းရပါတယ္.."
အနီေရာင္ကတၱီပါစနဲ႔ေသနတ္
ကိုေသခ်ာသုတ္ေနတဲ့ မင္ဟိုရဲ႕
လက္ေတြလႈပ္႐ွားမႈရပ္တန္႔သြား
သည္...။
ၿပီးေနာက္ ေသနတ္နဲ႔ကတၱီပါစကို
ေ႐ွ႕ကေျပာင္လတ္ေနတဲ့အနက္
ေရာင္စားပြဲေပၚကိုသာသာယာယာ
တင္လိုက္ကာ.....
"အဲေတာ့...ခုအေျခအေနက
ဘယ္လိုလဲ.."
တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔တည္ၾကည္
လွတဲ့ မင္ဟို ကထိုင္ခံုလက္တင္
ေပၚလက္ညိဳးနဲ႔တေတာက္ေတာက္ေခါက္ရင္းေမးသည္...။
"အဲဒီမွာက်န္ခဲ့တဲ့သဲလြန္စကရဲ
လက္ေရာက္သြားၿပီး မ်က္ျမင္
သက္ေသလည္း႐ွိေနတယ္လို႔
သတင္းရပါတယ္..."
"က်စ္!.."
မင္ဟို စိတ္ပ်က္စြာစုပ္သပ္ရင္း
မ်က္ခံုးေတြကိုက်ံဳ႕ပစ္သည္...။
ဒီအလုပ္ကိုလုပ္လာတာႏွစ္ေတြ
လည္းမနည္းေတာ့ဘူး..။
အဲဒီအေတာအတြင္းဘာမွေတာင္
ျဖစ္ခဲ့တာမဟုတ္ဖူး...။
ဒီလိုေတြျဖစ္လာတာ အဲဒီေန႔က
သေဘာၤဆိပ္မွာျဖစ္ခဲ့တဲ့
ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္....။
ခါတိုင္းဆိုရင္ သဲလြန္စေတြက်န္မ
ေနေအာင္စိစိစစ္စစ္လုပ္ေပမယ့္
အဲဒီ့ေပါက္ကြဲမႈေၾကာင့္သက္ဆိုင္ရာရဲေတြကေရာက္လာတာ
ေၾကာင့္သာကမန္းကတန္းထြက္
လာခဲ့ရတာ...။
က်စ္!..တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္
အဲဒီေန႔မွလားကြာ...ေတာက္!..။
"ရဲလက္ေရာက္သြားတဲ့သဲလြန္စ
ကေတာ့ထားေတာ့.....
မ်က္ျမင္သက္ေသကို
ေတာ့မင္းတို႔စံုစမ္းၿပီးငါ့ကိုတင္ျပ
ျက.."
"ဟုတ္ကဲ့.."
°°°°°
ပန္းျခံကထိုင္ခံုေလးမွာဂြၽန္ေျမာင္
ထိုင္ေစာင့္ေနတာနာရီဝက္ေလာက္႐ွိၿပီ...။
ေမ်ွာ္ေနတဲ့ဆယ္ဟြန္းကေရာက္မ
လာေသးဘူး...။
ခါတိုင္းဆိုရင္အျမဲအခ်ိန္တိက်
တဲ့သူကခုေန႔မွဘာလို႔မ်ား...။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ဆယ္ဟြန္း
အေရာက္လာမည္ကိုဂြၽန္ေျမာင္
သိေန၍ ထိုေနရာမွတစ္ဖဝါး
မွမခြာဘဲထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္...။
အရမ္းေအးလာၿပီဆိုရင္လည္း
လည္ပင္းကမာဖလာေလးကို
စိစိေလးလုပ္ၿပီးကိုယ္ေလးကိုက်ံဳ႕
လက္ေမာင္းႏွစ္ဖက္ကိုပြတ္ကာ
အေအးသက္သာေအာင္လုပ္ရင္း
ေရာက္လာမည့္သူကိုေစာင့္
ေနရသည္....။
နာရီလက္တံေတြကတေရြ႔ေရြ႔
နဲ႔လည္ပတ္ေနသလိုအခ်ိန္ေတြက
လည္းတျဖည္းျဖည္းနဲ႔ကုန္ဆံုး
လာၿပီ...။
ႏွစ္နာရီေတာင္႐ွိၿပီထင္တယ္..။
ဂြၽန္ေျမာင္ ဆယ္ဟြန္းကိုအဲ့ဒီ
ေနရာေလးမွာပဲထိုင္ေစာင့္ေနတာ
ႏွစ္နာရီ႐ွိၿပီ...။
ဒါေပမယ့္ ဆယ္ဟြန္းကအရိပ္
အေယာင္ေလးေတာင္ေပၚ
မလာေသးဘူး....။
ႏွင္းေတြက်မေနေပမယ့္ကိုးရီးယားရဲ႕ေဆာင္းရာသီကအားလံုး
လည္းသိတဲ့အတိုင္းပဲ...။
အရမ္းေအးတာမလား..။
အဲဒီလိုရာသီဥတုမွာေနရာကမေရြ႔
ဘဲႏွစ္နာရီေလာက္ထိုင္ေနရေတာ့
ဂြၽန္ေျမာင္အရမ္းေအးေနၿပီ..။
"အဟြတ္...အဟြတ္.."
ေခ်ာင္းေတြလည္းဆိုးေနၿပီျဖစ္
သလိုႏႈတ္ခမ္းပါးေတြလည္း
တဆတ္ဆတ္တုန္ေနၿပီ.....။
°°°°°
ဆယ္ဟြန္းရဲ႕ ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲေတြ
ကလမ္းၾကားေလးထဲကေန
ပန္းျခံဆီကိုဦးတည္ေနသည္..။
လက္ပတ္နာရီကိုၾကည့္ေတာ့
ျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ေၾကာင့္
ကိုယ့္ကိုကိုယ္သာက်ိန္ဆဲပစ္
ခ်င္ေတာ့သည္...။
ဂြၽန္ေျမာင့္ကိုေစာင့္ခိုင္းခဲ့တဲ့
အခ်ိန္ထက္ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို
လြန္ေနၿပီ...။
ဂြၽန္ေျမာင္ဒီအခ်ိန္ထိေတာ့ေစာင့္
မေနေလာက္ဘူးမလား...။
ေျခလွမ္းက်ယ္ႀကီးေတြနဲ႔
အသားကုန္ေျပးရင္း ဂြၽန္ေျမာင္႐ွိရာဆီသို႔...။
°°°°°
ဂြၽန္ေျမာင္ ေခါင္းေလးကို
ေအာက္ငံု႔ၿပီးဝမ္းနည္းစိတ္တို႔
ကဝင္လာသည္...။
ဆယ္ဟြန္းမလာေတာ့ဘူးလား။
ဆက္မေစာင့္သင့္ေတာ့ဘူး
ထင္တယ္...။
ငါးမိနစ္ပဲ...ငါးမိနစ္ပဲဆက္ေစာင့္
ၿပီးရင္အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္..။
"အဟြတ္....အဟြတ္..."
တကယ္ေတာ့ ဆယ္ဟြန္း ေရာက္လာတဲ့အထိေစာင့္ေနခ်င္တာ။
ဒါေပမယ့္ ေခ်ာင္းေတြကအရမ္း
ဆိုးၿပီးလည္ေခ်ာင္းေတြလည္း
နာေနၿပီမို႔လို႔အိမ္ျပန္မွျဖစ္ေတာ့
မယ္ေလ...။
ဆက္ေစာင့္ဦးမယ့္ ငါးမိနစ္အတြင္းေတာ့ဆယ္ဟြန္းကိုအေရာက္
လာေစခ်င္တယ္...ဆယ္ဟြန္း
ရယ္...။
ငါးမိနစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကကုန္ေတာ့
မယ္...။
ေစာင့္ေမ်ွာ္ေနသူကေရာက္မလာ
ေသးဘူး...။
ဂြၽန္ေျမာင္လက္ေလ်ွာ့လိုက္ဖို႔ကို
ေတြးေနၿပီ...။
ဒါေပမယ့္......
တစ္မိနစ္ေက်ာ္ေက်ာ္သာက်န္
ေတာ့တဲ့အခ်ိန္မွာကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕
ဆနၵေတြျပည့္ဝခဲ့တယ္...။
အေဝးကေျပးလာေနတဲ့ပံုရိပ္
တစ္ခု....။
ခန္႔မွန္းေနစရာမလိုေအာင္ပဲအဲဒါ
ကဆယ္ဟြန္းဆိုတာကြၽန္ေတာ္
အလိုလိုေနရင္းသိေနတယ္...။
တျဖည္းျဖည္းထင္႐ွားလာတဲ့
ဆယ္ဟြန္းရဲ႕မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာ
ဟာေခြၽးေတြစီးက်လို႔ေနတယ္...။
°°°°°
ဆယ္ဟြန္းပန္းျခံကိုေျပးလာ
ေနတဲ့တစ္ေလ်ွာက္လံုးဂြၽန္ေျမာင္
႐ွိမေနဖို႔ဆုေတာင္းခဲ့ေပမယ့္...
ဆုေတာင္းေတြကမျပည့္ဝခဲ့ဘူး။
အေဝးကလွမ္းျမင္ေနရတဲ့ဂြၽန္ေျမာင္ကထိုင္ခံုေလးေပၚမွာက်ံဳ႕က်ံဳ႕
ေလးထိုင္ေနတယ္...။
က်စ္....ေအးေနမွာကိုကြာ...။
အ႐ူးလိုပဲထိုင္ေစာင့္ေနရလား..။
အနားကိုေရာက္သြားေတာ့
ဂြၽန္ေျမာင္ကျပံဳးျပတယ္..။
"ေရာက္လာၿပီလား..."
"ဂြၽန္ေျမာင္ မင္းအ႐ူးလား...
ဟမ္!.."
ဂ႐ုဏာေဒါေသာနဲ႔ေဟာက္လိုက္
ေတာ့ျပံဳးေနရာကေနအံ့ျသသလို
ေလးျဖစ္သြားၿပီးေအာက္ငံု႔သြား
တယ္...။
"က်စ္.."
"ဘာလို႔လဲ ငါမင္းကိုေစာင့္ေနတာ
ပဲေလ.."
"အဲဒီ ေစာင့္ေနတာကိုက႐ူးတာ..
ဂြၽန္ေျမာင္ရ....ဒီေလာက္ေအးေနတာကို....က်စ္..မင္းအ႐ူးပဲကြာ... ျပစမ္း..မင္းရဲ႕လက္
ေတြ..."
ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ဆယ္ဟြန္းက
အက်ႌလက္ေအာက္မွာေသးေသး
ေလးေပၚေနတဲ့ဂြၽန္ေျမာင္ရဲ႕
လက္ေတြကိုဆြဲယူသြားတယ္...။
"ၾကည့္စမ္း...မင္းလက္ေတြေအး
ေနတာပဲ.."
ဂြၽန္ေျမာင္ရဲ႕လက္ႏွစ္ဖက္ကို
သူ႔လက္ဖဝါးႀကီးႀကီးႏွစ္ဖက္နဲ႔
အုပ္ကိုင္ကာစိုးရိမ္တႀကီးေျပာ
ေနေတာ့ ဂြၽန္ေျမာင္ ဆယ္ဟြန္း
ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္...။
ေခြၽးေတြထြက္ေနလည္းပဲသူက
ခန္႔တုန္း...။
ေနာက္ၿပီး သူ႔လက္ေတြကို
ဆယ္ဟြန္းကဆုတ္ကိုင္ေပး
ထားေတာ့ ဂြၽန္ေျမာင္ရင္ထဲ
တစ္မ်ိဳးေလးခံစားရသည္...။
ေႏြးေထြးမႈနဲ႔ လံုျခံဳမႈေရာယွက္
ေနတဲ့ခံစားခ်က္မ်ိဳး..။
"ရ....ရတယ္ ဆယ္ဟြန္း..
ငါမေအးဘူး..."
႐ုန္းကာ
သူ႔လက္ေတြကိုလႊတ္ေပးေစ
ခ်င္ေနသည့္ဂြၽန္ေျမာင္ေၾကာင့္
ဆယ္ဟြန္းလႊတ္ေပးလိုက္သည္..။
"ဟင္း....ကိုယ္ခုနကေအာ္မိတာေတာင္းပန္တယ္ေနာ..
ဂြၽန္ေျမာင္...."
"ရပါတယ္....မလိုပါဘူး.."
ေျပာေနရင္းဂြၽန္ေျမာင့္မ်က္လံုး
ေတြကဆယ္ဟြန္းရဲ႕ဝမ္းဗိုက္
ဆီေရာက္သြားသည္...။
ဘာလဲ....ဆယ္ဟြန္းရဲ႕
အက်ႌမွာတစ္ခုခုေပေနသလိုပဲ..။
အက်ႌကအမဲေရာင္မို႔လို႔ ဘာမွန္း
ေတာ့မသိေပမယ့္ေပေနတယ္..။
ေရဖိတ္က်ထားသလိုပဲ...။
လက္ကဆယ္ဟြန္းရဲ႕ဗိုက္ဆီ
ေရာက္သြားေတာ့ေစးကပ္ကပ္
အထိအေတြ႔ကိုခံစားလိုက္ရ
တယ္...။
မဟုတ္မွ!....
"ဆယ္ဟြန္း..မင္း!.."
°°°°°
ဧည့္ခန္းကဆိုဖာေပၚထိုင္ကာ
ေလ်ွာက္ၾကည့္ေနတဲ့ဆယ္ဟြန္းကိုေတာ္ေတာ္အံျသမိသည္...။
ဒီကလူကသူ႔ဗိုက္ကဒဏ္ရာကိုေဆးထည့္ေပးေနတာကိုမနာဘူး
လားမသိ..။
တစ္ျခားသူေတြသာဆိုရင္
အရက္ျပန္ေလးနည္းနည္းတို႔
လိုက္တာနဲ႔ကုန္းေပၚတင္ေနတဲ့
ငါးလိုပဲဖ်တ္ဖ်တ္လူးေနတဲ့ကိစၥကို...။
သူကက် အရင္တစ္ခါသူ႔ဒဏ္ရာ
ကိုခ်ဳပ္ေပးတုန္းကလည္း
ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔..။
အဲ့ေလာက္ေတာင္ခံႏိုင္ရည္ေတြ
ေကာင္းေနတာလား...။
ခုနကလည္း ေျပးလာလိုက္တာ
မ်ား..အေလာတႀကီးနဲ႔ကို..။
အျမင္ကပ္ကပ္နဲ႔ဒဏ္ရာေပၚကို
အရက္ျပန္တို႔ထားတဲ့ဝါဂြမ္းနဲ႔
ဖိခ်ပစ္လိုက္သည္...။
"အား!....."
"ဂြၽန္ေျမာင္....ဘာလုပ္တာလဲ?"
႔သူ႔အက်ႌကိုျပန္
ဆြဲခ်ေပးၿပီးေဆးဘူးေတြကို
သိမ္းေနတဲ့ဂြၽန္ေျမာင္က
ခပ္တည္တည္ႀကီးနဲ႔..။
ဘာလဲဟ...ဘလိုင္းႀကီး..။
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး...
အ႐ွိန္လြန္သြားလို႔..."
ေဆးဘူးေတြကိုေဘးကစင္ေပၚ
ကိုေသေသခ်ာခ်ာျပန္တင္ၿပီး
ဂြၽန္ေျမာင္ကေျပာသည္..။
အ႐ွိန္လြန္သြားလို႔ဆိုတာႀကီး
ကိုဆယ္ဟြန္းကယံုရမွာတဲ့လား။
တမင္ကိုအၾကမ္းႀကီးဖိခ်ပစ္တာ
သိသာေနတဲ့ကိစၥကို...။
"အဟြတ္!.."
႐ုတ္တရက္ေခ်ာင္းဆိုးသံၾကား
လိုက္ရတာေၾကာင့္ဂြၽန္ေျမာင္
ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ခုနကစင္
ေ႐ွ႕ေလးမွာပဲ ပါးစပ္ကိုလက္နဲ႔
အုပ္ရင္းတဟြတ္ဟြတ္နဲ႔ေခ်ာင္းဆိုးေနသည္..။
ဆယ္ဟြန္းရဲ႕စိုးရိမ္စိတ္ေတြက
ျမင့္တက္လာကာဘယ္ကေန
ဘယ္လိုဂြၽန္ေျမာင္ေ႐ွ႕ကို
ေရာက္သြားလဲမသိ...။
ဂြၽန္ေျမာင္ရဲ႕နဖူးေပၚကိုလက္တင္
လိုက္ၿပီး...
"ကိုယ္နည္းနည္းေႏြးေနတယ္..
လာ....."
ဂြၽန္ေျမာင္ရဲ႕လက္ကိုဆြဲျပီး
ဆိုဖာဆီကိုေခၚလာကာထိုင္ေစ
လိုက္သည္...။
"ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆး႐ွိလား..
ဘယ္နားမွာလဲ...ကိုယ္သြားယူ
ေပးမယ္..."
"ခုနက စင္မွာပဲ..."
ဂြၽန္ေျမာင္ေျပာတဲ့စင္ကိုသြားကာ
ေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆးလို႔ထင္
ရတဲ့ေဆးဘူးတစ္ခုကိုယူလာ
လိဳက္သည္...။
ၿပီးေတာ့ဂြၽန္ေျမာင္ရဲ႕ေဘးဝင္ထိုင္
လိုက္ၿပီး..
"ဒါဟုတ္တယ္မလား..."
"အင္း.."
"ေရာ့..ေသာက္လိုက္ဦး...."
ေ႐ွ႕က.စားပြဲေပၚတင္ထားတဲ့
ေရဘူးကိုပါဆယ္ဟြန္းကအဖံုး
ဖြင့္ေပးၿပီးဂြၽန္ေျမာင္လက္ထဲ
ထည့္ေပးသည္....။
အဲဒီလိုေတြလုပ္ေပးေနတဲ့
ဆယ္ဟြန္းကိုဂြၽန္ေျမာင္အစအဆံုးလိုက္ၾကည့္ေနမိသည္...။
စိတ္ထဲမွာေတာ့ မတင္မက်မႈ
တစ္ခုကႀကီးစိုးလ်က္...။
"တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ကို
ေစာင့္မေနသင့္ဘူး..ဂြၽန္ေျမာင္
ရာ..."
"ဆယ္ဟြန္း ငါေမးစရာ႐ွိတယ္"
"အင္း...ေမးေလ.."
"မင္း.....ငါ့ကိုႀကိဳက္ေနတာလား"
႐ုတ္တရက္ႀကီးၾကားလိုက္ရတဲ့
ေမးခြန္းေၾကာင့္ ဆယ္ဟြန္း
မွာဗေလာင္ဆူသြားရသည္...။
အိုးမိုင္..ဒီအေျခအေနကဘယ္လို
ႀကီးလဲ...ဂြၽန္ေျမာင္ကသိေနတာ
လား...အား႐ွီး...ဒုကၡေတာ့
ေရာက္ကဳန္ၿပီ...။
အမွန္အတိုင္းေျဖလိုက္ျပန္ရင္
လည္းဂြၽန္ေျမာင္မုန္းသြားေလ
မလား...။
ေ႐ွ႕ကဂြၽန္ေျမာင္ကိုၾကည့္ေတာ့
လည္း သူ႔ေမးလိုက္တဲ့ေမးခြန္း
အတြက္သူတစ္ခုခုေနရခက္
ေနတာမ်ိဳးမ႐ွိဘဲေအးေအးေဆး
ေဆးနဲ႔ကိုကြၽန္ေတာ့္အေျဖကို
ေစာင့္ေနဟန္...။
ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..။
ေျပာလိုက္ရင္ေကာင္းမလား..။
ေနာက္လည္းတစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ
သိရမဲ့ကိစၥပဲဆိုေတာ့ေလ...။
"အင္း...ကိုယ္မင္းကိုသေဘာက်
တယ္ဂြၽန္ေျမာင္...မဟုတ္ဘူး..
ခ်စ္တာ...မင္းကိုယ့္ကိုလက္ခံ
ေပးႏိုင္မလား..."
TBC°°°°
"Boss... ဟိုနေ့ည
Phoenix ဂိုဏ်းနဲ့အရောင်းအဝယ်လုပ်တဲ့ဂိုဒေါင်ကတစ်ဆင့်ရဲ
တွေကျွန်တော်တို့ကိုအနံခံမိတယ်
လို့သတင်းရပါတယ်.."
အနီရောင်ကတ္တီပါစနဲ့သေနတ်
ကိုသေချာသုတ်နေတဲ့ မင်ဟိုရဲ့
လက်တွေလှုပ်ရှားမှုရပ်တန့်သွား
သည်...။
ပြီးနောက် သေနတ်နဲ့ကတ္တီပါစကို
ရှေ့ကပြောင်လတ်နေတဲ့အနက်
ရောင်စားပွဲပေါ်ကိုသာသာယာယာ
တင်လိုက်ကာ.....
"အဲတော့...ခုအခြေအနေက
ဘယ်လိုလဲ.."
တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့တည်ကြည်
လှတဲ့ မင်ဟို ကထိုင်ခုံလက်တင်
ပေါ်လက်ညိုးနဲ့တတောက်တောက်ခေါက်ရင်းမေးသည်...။
"အဲဒီမှာကျန်ခဲ့တဲ့သဲလွန်စကရဲ
လက်ရောက်သွားပြီး မျက်မြင်
သက်သေလည်းရှိနေတယ်လို့
သတင်းရပါတယ်..."
"ကျစ်!.."
မင်ဟို စိတ်ပျက်စွာစုပ်သပ်ရင်း
မျက်ခုံးတွေကိုကျုံ့ပစ်သည်...။
ဒီအလုပ်ကိုလုပ်လာတာနှစ်တွေ
လည်းမနည်းတော့ဘူး..။
အဲဒီအတောအတွင်းဘာမှတောင်
ဖြစ်ခဲ့တာမဟုတ်ဖူး...။
ဒီလိုတွေဖြစ်လာတာ အဲဒီနေ့က
သဘောၤဆိပ်မှာဖြစ်ခဲ့တဲ့
ပေါက်ကွဲမှုကြောင့်....။
ခါတိုင်းဆိုရင် သဲလွန်စတွေကျန်မ
နေအောင်စိစိစစ်စစ်လုပ်ပေမယ့်
အဲဒီ့ပေါက်ကွဲမှုကြောင့်သက်ဆိုင်ရာရဲတွေကရောက်လာတာ
ကြောင့်သာကမန်းကတန်းထွက်
လာခဲ့ရတာ...။
ကျစ်!..တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်
အဲဒီနေ့မှလားကွာ...တောက်!..။
"ရဲလက်ရောက်သွားတဲ့သဲလွန်စ
ကတော့ထားတော့.....
မျက်မြင်သက်သေကို
တော့မင်းတို့စုံစမ်းပြီးငါ့ကိုတင်ပြ
ကြ.."
"ဟုတ်ကဲ့.."
°°°°°
ပန်းခြံကထိုင်ခုံလေးမှာဂျွန်မြောင်
ထိုင်စောင့်နေတာနာရီဝက်လောက်ရှိပြီ...။
မျှော်နေတဲ့ဆယ်ဟွန်းကရောက်မ
လာသေးဘူး...။
ခါတိုင်းဆိုရင်အမြဲအချိန်တိကျ
တဲ့သူကခုနေ့မှဘာလို့များ...။
ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ်ဆယ်ဟွန်း
အရောက်လာမည်ကိုဂျွန်မြောင်
သိနေ၍ ထိုနေရာမှတစ်ဖဝါး
မှမခွာဘဲထိုင်စောင့်နေလိုက်သည်...။
အရမ်းအေးလာပြီဆိုရင်လည်း
လည်ပင်းကမာဖလာလေးကို
စိစိလေးလုပ်ပြီးကိုယ်လေးကိုကျုံ့
လက်မောင်းနှစ်ဖက်ကိုပွတ်ကာ
အအေးသက်သာအောင်လုပ်ရင်း
ရောက်လာမည့်သူကိုစောင့်
နေရသည်....။
နာရီလက်တံတွေကတရွေ့ရွေ့
နဲ့လည်ပတ်နေသလိုအချိန်တွေက
လည်းတဖြည်းဖြည်းနဲ့ကုန်ဆုံး
လာပြီ...။
နှစ်နာရီတောင်ရှိပြီထင်တယ်..။
ဂျွန်မြောင် ဆယ်ဟွန်းကိုအဲ့ဒီ
နေရာလေးမှာပဲထိုင်စောင့်နေတာ
နှစ်နာရီရှိပြီ...။
ဒါပေမယ့် ဆယ်ဟွန်းကအရိပ်
အယောင်လေးတောင်ပေါ်
မလာသေးဘူး....။
နှင်းတွေကျမနေပေမယ့်ကိုးရီးယားရဲ့ဆောင်းရာသီကအားလုံး
လည်းသိတဲ့အတိုင်းပဲ...။
အရမ်းအေးတာမလား..။
အဲဒီလိုရာသီဥတုမှာနေရာကမရွေ့
ဘဲနှစ်နာရီလောက်ထိုင်နေရတော့
ဂျွန်မြောင်အရမ်းအေးနေပြီ..။
"အဟွတ်...အဟွတ်.."
ချောင်းတွေလည်းဆိုးနေပြီဖြစ်
သလိုနှုတ်ခမ်းပါးတွေလည်း
တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီ.....။
°°°°°
ဆယ်ဟွန်းရဲ့ ခြေလှမ်းကျဲကျဲတွေ
ကလမ်းကြားလေးထဲကနေ
ပန်းခြံဆီကိုဦးတည်နေသည်..။
လက်ပတ်နာရီကိုကြည့်တော့
မြင်လိုက်ရတဲ့အချိန်ကြောင့်
ကိုယ့်ကိုကိုယ်သာကျိန်ဆဲပစ်
ချင်တော့သည်...။
ဂျွန်မြောင့်ကိုစောင့်ခိုင်းခဲ့တဲ့
အချိန်ထက်တော်တော်ကြီးကို
လွန်နေပြီ...။
ဂျွန်မြောင်ဒီအချိန်ထိတော့စောင့်
မနေလောက်ဘူးမလား...။
ခြေလှမ်းကျယ်ကြီးတွေနဲ့
အသားကုန်ပြေးရင်း ဂျွန်မြောင်ရှိရာဆီသို့...။
°°°°°
ဂျွန်မြောင် ခေါင်းလေးကို
အောက်ငုံ့ပြီးဝမ်းနည်းစိတ်တို့
ကဝင်လာသည်...။
ဆယ်ဟွန်းမလာတော့ဘူးလား။
ဆက်မစောင့်သင့်တော့ဘူး
ထင်တယ်...။
ငါးမိနစ်ပဲ...ငါးမိနစ်ပဲဆက်စောင့်
ပြီးရင်အိမ်ပြန်တော့မယ်..။
"အဟွတ်....အဟွတ်..."
တကယ်တော့ ဆယ်ဟွန်း ရောက်လာတဲ့အထိစောင့်နေချင်တာ။
ဒါပေမယ့် ချောင်းတွေကအရမ်း
ဆိုးပြီးလည်ချောင်းတွေလည်း
နာနေပြီမို့လို့အိမ်ပြန်မှဖြစ်တော့
မယ်လေ...။
ဆက်စောင့်ဦးမယ့် ငါးမိနစ်အတွင်းတော့ဆယ်ဟွန်းကိုအရောက်
လာစေချင်တယ်...ဆယ်ဟွန်း
ရယ်...။
ငါးမိနစ်ဆိုတဲ့အချိန်ကကုန်တော့
မယ်...။
စောင့်မျှော်နေသူကရောက်မလာ
သေးဘူး...။
ဂျွန်မြောင်လက်လျှော့လိုက်ဖို့ကို
တွေးနေပြီ...။
ဒါပေမယ့်......
တစ်မိနစ်ကျော်ကျော်သာကျန်
တော့တဲ့အချိန်မှာကျွန်တော့်ရဲ့
ဆန္ဒတွေပြည့်ဝခဲ့တယ်...။
အဝေးကပြေးလာနေတဲ့ပုံရိပ်
တစ်ခု....။
ခန့်မှန်းနေစရာမလိုအောင်ပဲအဲဒါ
ကဆယ်ဟွန်းဆိုတာကျွန်တော်
အလိုလိုနေရင်းသိနေတယ်...။
တဖြည်းဖြည်းထင်ရှားလာတဲ့
ဆယ်ဟွန်းရဲ့မျက်နှာချောချော
ဟာချွေးတွေစီးကျလို့နေတယ်...။
°°°°°
ဆယ်ဟွန်းပန်းခြံကိုပြေးလာ
နေတဲ့တစ်လျှောက်လုံးဂျွန်မြောင်
ရှိမနေဖို့ဆုတောင်းခဲ့ပေမယ့်...
ဆုတောင်းတွေကမပြည့်ဝခဲ့ဘူး။
အဝေးကလှမ်းမြင်နေရတဲ့ဂျွန်မြောင်ကထိုင်ခုံလေးပေါ်မှာကျုံ့ကျုံ့
လေးထိုင်နေတယ်...။
ကျစ်....အေးနေမှာကိုကွာ...။
အရူးလိုပဲထိုင်စောင့်နေရလား..။
အနားကိုရောက်သွားတော့
ဂျွန်မြောင်ကပြုံးပြတယ်..။
"ရောက်လာပြီလား..."
"ဂျွန်မြောင် မင်းအရူးလား...
ဟမ်!.."
ဂရုဏာဒေါသောနဲ့ဟောက်လိုက်
တော့ပြုံးနေရာကနေအံ့သြသလို
လေးဖြစ်သွားပြီးအောက်ငုံ့သွား
တယ်...။
"ကျစ်.."
"ဘာလို့လဲ ငါမင်းကိုစောင့်နေတာ
ပဲလေ.."
"အဲဒီ စောင့်နေတာကိုကရူးတာ..
ဂျွန်မြောင်ရ....ဒီလောက်အေးနေတာကို....ကျစ်..မင်းအရူးပဲကွာ... ပြစမ်း..မင်းရဲ့လက်
တွေ..."
ပြောပြောဆိုဆိုနဲ့ဆယ်ဟွန်းက
အကျႌလက်အောက်မှာသေးသေး
လေးပေါ်နေတဲ့ဂျွန်မြောင်ရဲ့
လက်တွေကိုဆွဲယူသွားတယ်...။
"ကြည့်စမ်း...မင်းလက်တွေအေး
နေတာပဲ.."
ဂျွန်မြောင်ရဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို
သူ့လက်ဖဝါးကြီးကြီးနှစ်ဖက်နဲ့
အုပ်ကိုင်ကာစိုးရိမ်တကြီးပြော
နေတော့ ဂျွန်မြောင် ဆယ်ဟွန်း
ကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်...။
ချွေးတွေထွက်နေလည်းပဲသူက
ခန့်တုန်း...။
နောက်ပြီး သူ့လက်တွေကို
ဆယ်ဟွန်းကဆုတ်ကိုင်ပေး
ထားတော့ ဂျွန်မြောင်ရင်ထဲ
တစ်မျိုးလေးခံစားရသည်...။
နွေးထွေးမှုနဲ့ လုံခြုံမှုရောယှက်
နေတဲ့ခံစားချက်မျိုး..။
"ရ....ရတယ် ဆယ်ဟွန်း..
ငါမအေးဘူး..."
ရုန်းကာ
သူ့လက်တွေကိုလွှတ်ပေးစေ
ချင်နေသည့်ဂျွန်မြောင်ကြောင့်
ဆယ်ဟွန်းလွှတ်ပေးလိုက်သည်..။
"ဟင်း....ကိုယ်ခနကအော်မိတာတောင်းပန်တယ်နော..
ဂျွန်မြောင်...."
"ရပါတယ်....မလိုပါဘူး.."
ပြောနေရင်းဂျွန်မြောင့်မျက်လုံး
တွေကဆယ်ဟွန်းရဲ့ဝမ်းဗိုက်
ဆီရောက်သွားသည်...။
ဘာလဲ....ဆယ်ဟွန်းရဲ့
အကျႌမှာတစ်ခုခုပေနေသလိုပဲ..။
အကျႌကအမဲရောင်မို့လို့ ဘာမှန်း
တော့မသိပေမယ့်ပေနေတယ်..။
ရေဖိတ်ကျထားသလိုပဲ...။
လက်ကဆယ်ဟွန်းရဲ့ဗိုက်ဆီ
ရောက်သွားတော့စေးကပ်ကပ်
အထိအတွေ့ကိုခံစားလိုက်ရ
တယ်...။
မဟုတ်မှ!....
"ဆယ်ဟွန်း..မင်း!.."
°°°°°
ဧည့်ခန်းကဆိုဖာပေါ်ထိုင်ကာ
လျှောက်ကြည့်နေတဲ့ဆယ်ဟွန်းကိုတော်တော်အံသြမိသည်...။
ဒီကလူကသူ့ဗိုက်ကဒဏ်ရာကိုဆေးထည့်ပေးနေတာကိုမနာဘူး
လားမသိ..။
တစ်ခြားသူတွေသာဆိုရင်
အရက်ပြန်လေးနည်းနည်းတို့
လိုက်တာနဲ့ကုန်းပေါ်တင်နေတဲ့
ငါးလိုပဲဖျတ်ဖျတ်လူးနေတဲ့ကိစ္စကို...။
သူကကျ အရင်တစ်ခါသူ့ဒဏ်ရာ
ကိုချုပ်ပေးတုန်းကလည်း
အေးအေးဆေးဆေးနဲ့..။
အဲ့လောက်တောင်ခံနိုင်ရည်တွေ
ကောင်းနေတာလား...။
ခုနကလည်း ပြေးလာလိုက်တာ
များ..အလောတကြီးနဲ့ကို..။
အမြင်ကပ်ကပ်နဲ့ဒဏ်ရာပေါ်ကို
အရက်ပြန်တို့ထားတဲ့ဝါဂွမ်းနဲ့
ဖိချပစ်လိုက်သည်...။
"အား!....."
"ဂျွန်မြောင်....ဘာလုပ်တာလဲ?"
့သူ့အကျႌကိုပြန်
ဆွဲချပေးပြီးဆေးဘူးတွေကို
သိမ်းနေတဲ့ဂျွန်မြောင်က
ခပ်တည်တည်ကြီးနဲ့..။
ဘာလဲဟ...ဘလိုင်းကြီး..။
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး...
အရှိန်လွန်သွားလို့..."
ဆေးဘူးတွေကိုဘေးကစင်ပေါ်
ကိုသေသေချာချာပြန်တင်ပြီး
ဂျွန်မြောင်ကပြောသည်..။
အရှိန်လွန်သွားလို့ဆိုတာကြီး
ကိုဆယ်ဟွန်းကယုံရမှာတဲ့လား။
တမင်ကိုအကြမ်းကြီးဖိချပစ်တာ
သိသာနေတဲ့ကိစ္စကို...။
"အဟွတ်!.."
ရုတ်တရက်ချောင်းဆိုးသံကြား
လိုက်ရတာကြောင့်ဂျွန်မြောင်
ကိုကြည့်လိုက်တော့ခုနကစင်
ရှေ့လေးမှာပဲ ပါးစပ်ကိုလက်နဲ့
အုပ်ရင်းတဟွတ်ဟွတ်နဲ့ချောင်းဆိုးနေသည်..။
ဆယ်ဟွန်းရဲ့စိုးရိမ်စိတ်တွေက
မြင့်တက်လာကာဘယ်ကနေ
ဘယ်လိုဂျွန်မြောင်ရှေ့ကို
ရောက်သွားလဲမသိ...။
ဂျွန်မြောင်ရဲ့နဖူးပေါ်ကိုလက်တင်
လိုက်ပြီး...
"ကိုယ်နည်းနည်းနွေးနေတယ်..
လာ....."
ဂျွန်မြောင်ရဲ့လက်ကိုဆွဲပြီး
ဆိုဖာဆီကိုခေါ်လာကာထိုင်စေ
လိုက်သည်...။
"ချောင်းဆိုးပျောက်ဆေးရှိလား..
ဘယ်နားမှာလဲ...ကိုယ်သွားယူ
ပေးမယ်..."
"ခုနက စင်မှာပဲ..."
ဂျွန်မြောင်ပြောတဲ့စင်ကိုသွားကာ
ချောင်းဆိုးပျောက်ဆေးလို့ထင်
ရတဲ့ဆေးဘူးတစ်ခုကိုယူလာ
လိုက်သည်...။
ပြီးတော့ဂျွန်မြောင်ရဲ့ဘေးဝင်ထိုင်
လိုက်ပြီး..
"ဒါဟုတ်တယ်မလား..."
"အင်း.."
"ရော့..သောက်လိုက်ဦး...."
ရှေ့က.စားပွဲပေါ်တင်ထားတဲ့
ရေဘူးကိုပါဆယ်ဟွန်းကအဖုံး
ဖွင့်ပေးပြီးဂျွန်မြောင်လက်ထဲ
ထည့်ပေးသည်....။
အဲဒီလိုတွေလုပ်ပေးနေတဲ့
ဆယ်ဟွန်းကိုဂျွန်မြောင်အစအဆုံးလိုက်ကြည့်နေမိသည်...။
စိတ်ထဲမှာတော့ မတင်မကျမှု
တစ်ခုကကြီးစိုးလျက်...။
"တကယ်တော့ ကိုယ့်ကို
စောင့်မနေသင့်ဘူး..ဂျွန်မြောင်
ရာ..."
"ဆယ်ဟွန်း ငါမေးစရာရှိတယ်"
"အင်း...မေးလေ.."
"မင်း.....ငါ့ကိုကြိုက်နေတာလား"
ရုတ်တရက်ကြီးကြားလိုက်ရတဲ့
မေးခွန်းကြောင့် ဆယ်ဟွန်း
မှာဗလောင်ဆူသွားရသည်...။
အိုးမိုင်..ဒီအခြေအနေကဘယ်လို
ကြီးလဲ...ဂျွန်မြောင်ကသိနေတာ
လား...အားရှီး...ဒုက္ခတော့
ရောက်ကုန်ပြီ...။
အမှန်အတိုင်းဖြေလိုက်ပြန်ရင်
လည်းဂျွန်မြောင်မုန်းသွားလေ
မလား...။
ရှေ့ကဂျွန်မြောင်ကိုကြည့်တော့
လည်း သူ့မေးလိုက်တဲ့မေးခွန်း
အတွက်သူတစ်ခုခုနေရခက်
နေတာမျိုးမရှိဘဲအေးအေးဆေး
ဆေးနဲ့ကိုကျွန်တော့်အဖြေကို
စောင့်နေဟန်...။
ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ..။
ပြောလိုက်ရင်ကောင်းမလား..။
နောက်လည်းတစ်ချိန်ချိန်မှာ
သိရမဲ့ကိစ္စပဲဆိုတော့လေ...။
"အင်း...ကိုယ်မင်းကိုသဘောကျ
တယ်ဂျွန်မြောင်...မဟုတ်ဘူး..
ချစ်တာ...မင်းကိုယ့်ကိုလက်ခံ
ပေးနိုင်မလား..."
TBC°°°°