35 - Σκιές
Σκιές τους ακολουθούσαν πάντα, παραμόνευαν για να τους δικάσουν, για να τους παραπλανήσουν και τελικά να τους καθοδηγήσουν βαθύτερα στο σκοτάδι. Ήταν το ίδιο σκοτάδι που είχαν βυθιστεί οι ψυχές της Κάτιας και της Ειρήνης γιατί καμιά από τις δυο αυτή τη στιγμή δεν ήταν ευτυχισμένη. Η μία επέλεξε την φυγή δίχως όμως να πιστεύει πως θα βρει την πραγματική ευτυχία και η άλλη επέλεξε να την δυστυχία, την μιζέρια μόνο μόνο για να φυλακίσει μια καρδιά που δεν θα της ανήκει ποτέ.
Ο Αλέξανδρος από την άλλη ακολούθησε την τακτική της αποξένωσης ώστε να μην καταστρέψει αυτήν την οικογένεια μια και καλή. Ένιωθε ντροπή γι' αυτό αδυνατούσε να αντικρύσει τον πατέρα του από κοντά. Με διάφορες δικαιολογίες φρόντιζε να μην τον συναντά με εξαίρεση κάποια συμβούλια των μετόχων ενώ από την πρώτη στιγμή έφυγε από το σπίτι. Αρχικά αναζήτησε στέγη σε έναν φίλο έπειτα επέμεινε να βρει ένα σπίτι μόνος του μακριά από τις ανέσεις. Ο πατέρας του παρόλο που δεν τον πίεσε για να μάθει τα αίτια αυτής της ξαφνικής απόφασης, προσπάθησε να τον βοηθήσει όσο γινόταν. Η άρνηση όμως του γιου του τον πλήγωσε και τον προβλημάτισε. Η κατάσταση ήταν αρκετά εύθραυστη και αυτός οφείλει να δώσει μια λύση παραμερίζοντας προσωπικούς εγωισμούς.
Υπογράφοντας μια νέα σύμβαση ένα δάκρυ κύλησε από το μάτι του Μιχαήλ, ο οποίος είχε ξεχάσει πως το πιο όμορφο πράγμα στον κόσμο είναι να είσαι γονιός. Πίστευε πως το απατά την γυναίκα του, πως το να αναζητά την ευτυχία σε εφήμερες αγκαλιές και τελικά να παντρευτεί μια νεότερη γυναίκα θα του χάριζε την ευτυχία, μια ευτυχία που ποτέ δεν είχε χάσει όμως. Η Κάτια τον μάγεψε, τον σαγήνευσε πέρα από την ομορφιά της αλλά γιατί δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον για τα πλούτη. Την διεκδίκησε και αυτό τον γοήτευσε περισσότερο, το παιχνίδι του κυνηγού και του ''θύματος''. Δεν είχε σε καμιά περίπτωση τα διαβολικά κίνητρα και μάλιστα από την πρώτη στιγμή της εξασφάλισε μια ''εύκολη'' ζωή, της έδινε το δικαίωμα να ξοδεύει δίχως να ζητά αποδείξεις ή εξηγήσεις. Τον είχε πείσει απόλυτα για την αγνότητα και το ήθος, το άφηνε να ηγείται και αυτή να τον ακολουθεί. Και όμως τώρα γνώριζε πολύ καλά πως όλα αυτά που τις προηγούμενες εβδομάδες αποτελούσαν απλές υποψίες ακόμη και υπερβολές τώρα τον οδηγούσαν στην οδυνηρή αλήθεια.
Από την στιγμή που άκουσε την αλήθεια με τα ίδια του τα αυτιά κινήθηκε πολύ γρήγορα και σίγουρα μυστικά με τον δικηγόρο του ώστε να ετοιμάσει τα χαρτιά του διαζυγίου. Συντετριμμένος και οργισμένος αποφάσισε να προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς στην διαδικασία του διαζυγίου δίχως να αποκαλύψει σε κανέναν άλλον τις προθέσεις του. Έπρεπε να διαχειριστεί την υπόθεση με λεπτότητα για να διατηρήσει την ισορροπία και από τις δύο πλευρές. Για κάποιο περίεργο λόγο πίστεψε πως η γυναίκα του ήταν ικανή για κάτι πολύ χειρότερο και γι' αυτό αποφάσισε να διαγνώσει μόναχός τις προθέσεις της Κάτιας. Φοβόταν και για τον γιο του, φοβόταν πως βρέθηκε μπλεγμένος σε μια πλεκτάνη που είχε στηθεί καιρό πριν. Πίστευε πως το ερωτικό μίσος μπορεί να οδηγήσει την αντίπαλη πλευρά σε ακρότητες μόνο στις ταινίες αλλά τώρα ήταν βέβαιος παρατηρώντας την γυναίκα του πως όλα ήταν πιθανά. Την είχε ικανή για τα πάντα και κανένα δικαστήριο δεν την καταδικάζει επειδή ήταν απλά ερωτευμένη ακόμη και με το λάθος άτομο.
Κάλεσε τον δικηγόρο του για να βεβαιωθεί πως όλα κανονίστηκαν όπως πρέπει. «Λιάκο ελπίζω να μην βγει κάτι προς τα έξω... η γυναίκα μου δεν πρέπει να μάθει τίποτα ωσότου βεβαιωθεί για κάποια πράγματα!»
«Να σου θυμίσω πως προσφάτως έχεις αλλάξει και την διαθήκη. Ίσως θα ήταν συνετό να την ξαναλλάξεις»
«Η γυναίκα μου δεν δικαιούνται τίποτα εφόσον δεν έχει περάσει ο προβλεπόμενος χρόνος έγγαμου βίου. Εμείς είμαστε παντρεμένοι μονάχα δυο χρόνια!»
«Μιχαήλ οφείλω να σε προειδοποιήσω. Έχουμε ακούσει πολλά και όλα είναι πιθανά!»
«Φοβάσαι πως θα με βλάψει;» τον ρώτησε ευθέως.
«Δεν λέω αυτό... απλά μια γυναίκα είναι ικανή να ελίσσεται πιο γρήγορα από εμάς τα αρσενικά, είναι πιο έξυπνα όντα και πολύ πιθανόν εάν την μαρτυρήσεις την πρόθεση σου για διαζύγιο τότε ίσως λέω ίσως θα προσπαθήσει να καρπωθεί ένα μεγαλύτερο μερίδιο της περιουσίας...»
«Λιάκο μα θα της δώσω αρκετά, παραπάνω από ότι θα έπρεπε!»
«Δεν θα επιμείνω παραπάνω. Πάντα ακολουθούσες τη λογική εάν και αυτός ο γάμος με βρήκε εξαρχής αντίθετος γιατί γνώριζα το πόσο αντίθετος ήταν ο Αλέξανδρος!»
«Όλα θα τα διορθώσω... και ότι δεν έπραξα κάποτε θα το πράξω και τώρα!»
«Θα σε συμβούλευα να μην βιαστείς αλλά η απόφαση είναι δική σου μονάχα!»
Ο Μιχαήλ ακολούθησε την συμβουλή του δικηγόρου και επιστήθιου φίλου με βαριά καρδιά και ανέβαλε τα σχέδια του για μερικές εβδομάδες. Προσέλαβε έναν ιδιωτικό ερευνητή για να παρακολουθεί τις κινήσεις της Κάτιας, η οποία μέχρι εκείνη τη στιγμή είχε βγει ελάχιστα από το σπίτι ενώ παρέμεινε λιγομίλητη. Προσπάθησε να προσεγγίσει τον γιο του σε αρκετές περιπτώσεις αλλά τον αντιμετώπιζε ως ξένος μη θέλοντας να ξύσει και άλλο τις πληγές. Συμπεριφερόταν εντελώς περίεργα και αυτό τον έβαζε σε σκέψεις πως το παιδί ήταν θέμα χρόνου να ξεσπάσει και δεν γνώριζε πως να το αποτρέψει όλο αυτά.
Κάλεσε στο γραφείο του άλλη μια φορά αλλά τον ενημέρωσαν πως βγήκε εκτάκτως έξω για μια εξωτερική δουλειά. Τον περίμενε μέχρι αργά το βράδυ αλλά δεν κατάφερε να τον συναντήσει.
Το σκηνικό επαναλήφθηκε και τις επόμενες μέρες και μόνο μια φορά κατάφερε να του μιλήσει.
«Παιδί μου θα ήθελες να μου μιλήσεις... ίσως τόσο καιρό αφήσαμε πολλά πράγματα να κρυφτούν κάτω από το χαλάκι, να συσσωρεύονται και σίγουρα να μην εξαφανίζονται...»
«Πατέρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή... πίστεψε με! Σκέφτομαι να φύγω μακριά!» του αποκάλυψε και έτσι του έμπηξε βαθύτερα το μαχαίρι στην καρδιά.
«Ας πάμε κάπου να μιλήσουμε... ίσως...»
Ο Αλέξανδρος όμως του ξεκόψε αμέσως. Αντιδρούσε αντίθετα από τον χαρακτήρα του, ο γιός του ουσιαστικά θα ξεσήκωνε τον τόπο να περνούσε από ιερό δικαστήριο την Κάτια αλλά όχι τώρα. Πολλά βράδια αναζήτησε το γιατί και το γιατί ήταν μπροστά στα μάτια του... ήταν αίμα της και ήταν η μοναδική γυναίκα, ο μοναδικός άνθρωπος που θα μπορούσε να σώσει την ψυχή του Αλέξανδρου.
«Πατέρα σε παρακαλώ. Όχι τώρα... δεν είμαι έτοιμος...!» τον προειδοποίησε και αμέσως βγήκε από το γραφείο του βροντώντας την πόρτα.
«Θα τα διορθώσω όλα γιε μου!» ψιθύρισε ο Μιχαήλ με την καρδιά του να χτυπά πιο γρήγορα από το συνηθισμένο.
Σε μια κίνηση απόγνωσης παρά το περασμένος της ώρας προσπάθησε να έρθει σε επαφή με την Ειρήνη, η οποία όπως ήταν αναμενόμενο δεν απάντησε. Δεν επέμενε παραπάνω.
Δυο εβδομάδες αργότερα και ενώ δεν είχε καταφέρει να προσεγγίσει την Κάτια αποφάσισε να μην αναβάλει άλλο την κουβέντα μαζί της. Καθώς ο οδηγός του τον μετέφερε σπίτι έλαβε μια κλήση που δεν περίμενε καθόλου μα καθόλου.
Η φωνή της Ειρήνης ακούστηκε φοβισμένη και πάρα πολύ αναστατωμένη. Έκλαιγε και τα αναφιλητά δυσκόλευαν την στοιχειώδη επικοινωνία.
«Ηρέμησε Ειρήνη μου. Με τρομάζεις έτσι όπως κάνεις... ότι είναι μπορεί να διορθωθεί... σε παρακαλώ... θα σε βοηθήσω...» προσπάθησε να την καθησυχάσει δίχως να τα καταφέρει όμως.
«Δεν γίνεται να διορθωθεί τίποτα... είναι αργά και εγώ πολύ ανόητη!» ξεστόμισε εκείνη περισσότερο εκνευρισμένη.
«Εμπιστεύσου με Ειρήνη. Και εγώ και ο Αλέξανδρος...»
«Ο Αλέξανδρος δεν πρέπει να μάθει τίποτα απολύτως!» του είπε εκείνη και η φωνή της ακούστηκε πιο σταθερή και αυστηρή.
«Τι συμβαίνει; Ορκίζομαι πως κανείς δεν θα μάθει τίποτα!»
Και τότε του αποκάλυψε κάτι που άλλαζε και πάλι τις ισορροπίες. «Είμαι έγκυος...» η φωνή της αδύναμη και πάλι ξεσπώντας πάλι σε κλάματα.