Να θυμάσαι...

Για εκείνην...

26

Η Κάτια άπλωσε το χέρι μια ακόμη φορά δισταχτικά. Ο Αλέξανδρος συνέχιζε να κοιμάται επηρεασμένος από το αλκοόλ δίχως να καταλαβαίνει τι συνέβαινε γύρω του. Τα λεπτά κυλούσαν βασανιστικά με εκείνη να τα μετρά με αγωνία σαν να περίμενε κάποιο θαύμα, σαν να περίμενε τον Αλέξανδρο να ανοίξει τα μάτια και να την φιλήσει με πάθος. Αντιθέτως όμως το όνειρο του στοίχειωνε η όψη της Ειρήνης και αυτηνής το όνομα πρόφερε παραμιλώντας για λίγο.

Ακούγοντας το όνομα της Ειρήνης το ύφος της Κάτιας σκοτείνιασε και αγρίεψε, θυμίζοντας την ανταριασμένη θάλασσα. Άγγιξε το πρόσωπο του με την κρίση θολωμένη, με την καρδιά της να χτυπά μανιασμένα και το μίσος να της καίει τα σωθικά. Δεν σκεφτόταν καθαρά και ούτε την ενδιέφεραν οι επιπτώσεις. Χάιδεψε το πρόσωπο του απαλά και δεν δίστασε να του ψιθυρίσει όσα του έκρυβε, και όσα κρύβει από όλους. Δεν διέθετε συνωμότες ούτε και βοήθεια αλλά το μέσα της είχε ήδη αποφασίσει πως τίποτα και κανείς δεν θα την εμπόδιζε.

Τον άκουσε να μουγκρίζει σαν να ένιωσε το άγγιγμα της και να επαναλαμβάνει το όνομα της Ειρήνης και τότε μόνο τραβήχτηκε γιατί το κακό είχε γίνει. Το φως στο σαλόνι άναψε απότομα και εκείνη σηκώθηκε όρθια για να απομακρυνθεί από τον Αλέξανδρο.

Ο Μιχαήλ κοιτούσε την γυναίκα του διερευνητικά δίχως να μιλάει όμως. Με το βλέμμα καρφωμένο πάνω της περίμενε εξηγήσεις που να τον πείσουν πως όλα όσα είδε ανήκαν στην σφαίρα της φαντασίας του. Η Κάτια τον πλησίασε γιατί το πανούργο μυαλό της είχε ήδη πλάσει μια πειστική δικαιολογία. Μίλησε σιγανά τραβώντας τον στην άκρη και κλείνοντας και πάλι το φως.

«Παραμιλούσε και νομίζω πως ανέβασε πυρετό...» του είπε αμέσως

«Βλέπω πως προσπαθείς όπως μου υποσχέθηκες...» σχολίασε μονάχα εκείνος μουρμουριζοντας.

«Εάν υπάρχει έστω και μια παραμικρή ελπίδα εσύ και ο Αλέξανδρος να παραμείνετε κάπως μονιασμένη τότε είμαι διατεθειμένη να συνδράμω με τον τρόπο μου.»

Την φίλησε στο μέτωπο τρυφερά κατανοώντας πλήρως πως παραμερίζοντας και τις προσωπικές διαφωνίες η Κάτια βοηθούσε τον ίδιο αρκετά. «Σε ευχαριστώ..» της είπε μονάχα και αμέσως την οδήγησε πίσω στην κρεβατοκάμαρα.

Εκεί η Κάτια γνώριζε πως να μαγέψει τον άντρα της. Με αισθησιακές κινήσεις παρέσυρε τον Μιχαήλ στα όμορφα μονοπάτια του έρωτα και αυτός υπάκουσε, μπλεγμένος στα δίχτυα της ανήμπορος να ξεφύγει.