After 4 hours and 40 minutes, nakarating na rin ako sa lugar kung saan ko malalaman ang sagot sa katanungan tungkol sa pagkatao ng Mama ko at kung ano ba talaga ang silbi ko sa mundong ito.
Tinignan ko ang ibinigay na notebook sa akin ni Lola kung saan nakalagay ang address ng pupuntahan ko.
Ibinigay rin sa akin ni Lola ang mga perang matagal na itinago ng aking magulang para sa aking paglalakbay. Mukhang matagal nang nakaplano ang lahat na mangyayari sa pagtuntong ko sa edad na 16.
Bakit? Bakit ganito ka planado?
Alam ba ng mga magulang ko na ganito ang magiging kapalaran ko?
Lumapit ako sa isang matangkad na lalaki na naalala kong nakasama ko sa flight papuntang Japan, nilapitan ko siya dahil mukha naman siyang mabait at approachable.
"Excuse me, Hi. Can I ask you Sir? How can I get to Kyoto from here?"
"Getting from Tokyo to Kyoto? Getting from Tokyo to Kyoto with the Japan Rail Pass is easy. You should take the Shinkansen Hikari bullet train from either Tokyo Station or Shinagawa Station in central Tokyo, and arrive at Kyoto Station."
"Ohh. Tha-Thank you." Pag papasalamat ko.
Nahalata naman niyang hindi ko ma-aalala ang mga directions niya kaya nagmagandang loob itong isulat in English letters ang directions niya sa akin.
"Here. I'll be feel guilty if you get lost." Anito atsaka nagpaalam.
Napangiti ako dahil mukhang mababait ang mga tao dito sa Japan.
--------
" Nakarating din ako... "
Sobrang napagod ako sa paghahanap ng lugar na ito.
Gutom na gutom na din ako at gusto ko nang magpahinga. HIndi ko alam na sobrang nakakapagod palang bumiyahe ng ganitong kalayo.
Hindi ako kumain sa tokyo dahil hindi ko pa alam kung paano gamitin ang pera at currency ng yen.
Nagpapasalamat ako sa mga taong tumulong sa akin para makarating ako sa lugar na ito.
Eto na kaya iyon?
"ITO NA NGA! Nandito na ako!" Napatalon na ako sa tuwa ng marealize ko na nandito na talaga ako.
Nagmadali akong tumakbo para makapasok sa loob.
" Sa wakas, nandito na rin ako... Sa wakas." Hingal na hingal na ako dahil sa katatakbo ko para makapasok sa loob.
"He-hello? May tao ba rito? I mean...Hello? Moshi Moshi? " Tawag ko habang naglalakad papasok ng shrine. Mukhang wala namang tao.
Inikot ko ang buong lugar pero wala akong nakitang ibang tao.
"Ano ba ene-expect ko?" Napabunting hininga ako.
Nag asssume ba ako na may sasalubong sa akin sa pagdating ko dito? Kung iisipin ay isa lang din akong turista dito. Pero nag babakasakali rin akong...
Napa upo ako sa hagdan sa harap ng shrine.
"Nagbabakasakali lang din ako na baka... May natitira pa akong kamag-anak dito sa lugar na ito... " Hindi ko alam pero halo-halo ang nararamdaman kong emosyon.
Lungkot... ... Frustration.. Dissapointment.
Hindi ko na naman mapigilang maluha. Nag punta lang ako sa wala...
Napag desisyunan ko nalang umalis dahil gumagabi na rin.
Maghahanap nalang siguro ako ng matutuluyan hanggang sa makakuha ako ulit ng flight pabalik ng Pilipinas.
Kaso hindi yun ganoon kadali...
Ang malas ko...
Tumayo na ako sa kinauupuan ko ng may nagsalita sa likuran ko...
Tala...
Hiindi ko mapagilang mapalingon dahil naririnig ko na may tumatawag sa akin... Parang kilala ko ang taong may-ari ng boses na iyon....
"Ikaw... Ikaw yung misteryong lalaki sa ... I mean... Y-You are the mysterious man that I always see in my dreams ..."
Ngumiti ito sa akin.
Welcome home, Lady Tala.
Hindi ko alam pero parang naririnig ko ang sinasabi niya. Atsaka ito naglakad papasok ng shrine.
Agad kong pinahid ang mga luha ko sa pisngi atsaka ko binuhat ulit ang mga bagahe na dala ko.
"Wa-wait. A.. Ano... mate ne!" Pasigaw ko.
Nang makapasok ako sa loob ng shrine, ay naabutan ko ang misterysong lalaki na umiinom ng puting inumin. Amoy alak ito.
"Ahh... Ano... M-my name is Tala Okami Villa. I.. I saw you in my dreams too. I-I'm here to know about my mother's-" Hindi ko na natapos ang sasabihin ko ng magsalita ito.
"Hindi mo na kailangan gumamit ng ibang lengwahe para lang maintindihan kita, Lady Tala." Anito habang comfortable na umiinom. "Maupo ka muna. Alam kong pagod na pagod ka sa byahe mo mula Pilipinas."
"Na-nakakapagsalita ka ng tagalog?! Naiintindihan mo ako?" Namangha ako sa kanya dahil marunong siyang magtagalog at mukhang bihasa pa ito. Umupo na rin ako.
Tumawa lang ito.
"Hindi ako nakakapagsalita ng iyong lengwahe pero naiintindihan mo ako at naiintindihan din kita. Depende kung gugustuhin ko. Umiininom ka ba ng sake? Masarap ang sake dito sa Inari Shrine. "
"Wow... Cool." Sa totoo lang, sobrang namamangha ako sa kaya niyang gawin.
Teka...
"A... Ano... Sino nga po pala kayo..?"
Mag sasalita na sana ang misteryong lalaki kaso biglang...
"MIKAGE! (SAAN KA BA GALING? INIWAN MO NA NAMAN AKO SA-)"
(ps. hindi ko na ija-japanese kasi medyo tinatamad ako mag translate)
Hindi ko maintindihan ang sinasabi ng taong kadarating lang dahil nihonggo ang gamit niyang lengwahe ng lalaking mukhang...
"... Neko?" Pabulong na sabi ko pero mukhang narinig naman nito.
"Nani?! (Hindi ako pusa! Isa akong Fox!)" Asar na boses nito.
"Nee nee, isa nga siyang familiar fox ng Inari Shrine. Isa siyang magaling at napakalakas na wild fox kagaya ng kanyang magiting na Ama, tama ba ako, Kenjie?"
Hindi ito umimik. Naging seryoso ang mukha nito nang magsalita ulit ito.
"(Aalis ka ulit? Iiwanan mo ba ako sa lugar na ito Mikage! )" Nariringgan ko sa boses nito na parang nagdadamdam.
"Kenjie, kailangan ko ng umalis dahil hindi ako ang nararapat dito. Nandito't bumalik na ang karapat-dapat na maging Kami ng Inari Shrine. " Anito ng lalaking tinawag na Mikage.
"(Sasama ako sayo!)"
"Ikaw ay nararapat na maglingkod sa Inari Shrine, Kenjie. Hindi ka pwedeng umalis dahil ikaw ang familiar ng Inari Shrine tulad ng iyong Ama. Alam kong alam mo ang sinasabi ko. Ang iyong kapangyarihan lamang ang may kayang magpanatili ng kaayusan at kagandahan ng Inari Shrine at wala nang ibang sinumang Yokai o familiar ang kayang makakagawa nun kundi ikaw lang. "
"Te-teka lang po, Mr. Mikage-" Singit ko. "-A...Ano po ba ang nangyayari? Pa-pasensya na ho, pero hindi ko po kasi kayo maintindihan." Singgit ko sa usapan nilang dalawa.
Ngumiti ito atsaka ako nilapitan.
"Alam kong kaya mo, Tala. Alam kong hindi mo kami bibiguin. Gawin mo ang nararapat na alam mong tama."
Atsaka ako hinalikan ni Mikage sa aking noo at biglang lumiwanag na parang ginto ang aking balat.
"A-anong nangyayari sa akin...? "
Habang paunti-unting nawawala na sa hangin si Mikage.
"Kenjie, alam kong hindi mo ako bibiguin..." Huling sinabi ni Mikage bago siya nawala ng parang bula.
"MIKAGE!" Pasigaw ni Kenjie at agad itong lumapit sa akin ni Mikage para pigilan itong umalis.
Pero hindi ko na alam ang nangyayari dahil nakaramdam na ako ng hilo at pag iinit ng buong katawan, hanggang naramdaman kong pabagsak na ang aking katawan sa sahig pero agad akong nayakap ni Kenjie para mapigilan ang aking pagbagsak. Hanggang sa nawalan na ako ng malay.
"MIKAGE! Arggggh! Rin, Lin! Watashi o tasukete!"
---------------------------------------------------------------------------------
Thank you for reading!
To be continued 🍀