အခန်းထဲပြန်ရောက်တော့ ကုတင်ပေါ်မှောက်ရက်လေး။ အိပ်များသွားတာလား။ အင်းလေ... ပင်ပန်းရှာမှာပဲ။
"အိပ်ပျော်သွားပြီလား. . .အဝတ်အစားလဲလိုက်ပါလား. . .ဆေးလိမ်းဖို့လိုမယ်ထင်တယ်. . ."
". . ."
အိပ်ပျော်သွားတာနေမယ်။ မိုးဦးအပြောကို အဖြေပြန်မပေး။
မိုးဦးအပြင်ပြန်ထွက်လာခဲ့သည်။
.
.
မြင့်မိုရ်ကို ဖုန်းဆက်ရသည်။
အဆင်ပြေတဲ့အကြောင်း. . .ရဲရင့်ကိုခေါ်ထားပေးကြောင်း။
ပြီးမှ အခန်းကိုအပြင်ကသော့ခတ်ခဲ့ပြီး အောက်ဆင်းကာ လိုမည်ထင်တာတွေ ပြေးဝယ်ရသည်။
သော့်အတွက်လေ. . .
.
.
.
မိုးဦးပြန်ရောက်တော့သုံးယောက်လုံး. . .အိပ်မောကျတုန်းသာ။
.
.
.
မိုးဦးပြန်ရောက်ပြီးမကြာပါ။မြင့်မိုရ်ရောက်လာသည်။
"ရဲရင့်ရေ. . .နင့်ကြောင့်တော့ခက်ပြီ. . .ဘယ်လိုဖြစ်ရတာတုန်း. . .မြင်မကောင်း ကြားမကောင်းတွေ. . .ငါပြန်မရောက်ခင်ကလဲဒီလိုပဲလား. . .ဟင်"
မြင့်မိုရ် ရောက်တာနဲ့သူ့မောင်ကိုပွမ်ဖို့ပြင်သည်။
"မမရာ. . .ကိစ္စကဒီလိုပါ. . . . . . . ."
ရှည်လျားထွေပြါးစွာနှင့်. . သူများအလွန် ကိုယ်မလွန်ရှင်းပြနေသော ရဲရင့်
နန္ဒကတော့ တခွန်းတလေဝင်ပြောရုံသာ။
"ဟင်းးးးးးး. . .မပြောလိုက်ချင်ဘူး. . .မိုးဦးကူလို့ပေါ့. . .ရဲစခန်းတော့ မလိုက်ချင်ဘူးရဲရင့်ရယ်. . .နောက်မဖြစ်စေနဲ့. . .ဟုတ်ပြီလား"
"မမ. . .ကျွန်တော်တို့ကိုလာခေါ်တာလား. . .ကိုမိုးဦးဆီလာတာလား"
ထိုမေးခွန်းကိုအမေးတိုက်ဆိုင်စွာပင်. . .အခန်းထဲမှထွက်လာသော. . .သော်. . .မျက်လုံးဝိုင်းလေးတွေနဲ့ မြင့်မိုရ်ကိုကြည့်နေသည်။
"နှစ်ခုလုံးပဲ"
မြင့်မိုရ်အဖြေ. . .
ရှေ့ဆက်တိုးမလာသော. . .သော်လေး။
"နိုးပြီလား. . .သက်သာလား. . .ဆေးခန်းပြရအောင်"
မိုးဦး သူ့အနားထိလျှောက်သွားပြီး ပြောသည်။ ကျန်တာတွေကို ဘာမှဂရုမစိုက်နိုင်တော့။
"သူက. . .???"
သော့်ကိုမြင်တော့ မြင့်မိုရ်ကမေးတာ။
"ကျွန်တော့်သူငယ်ချင်း မမ. . .အေးချမ်းသော်"
"အော. . .သူလား. . .အေးချမ်းသော်. . .မေမေပြော. . ပြောနေတာ သူလား??"
"အေးချမ်းက ကျွန်တော်တို့ကိုကူရင်း သက်သက်မဲ့ဝင်ပါရတာ မမ. . .သူ့အလုပ်ချိန်ကြီး. . .ကျွန်တော်အေးချမ်းအလုပ်မှာမို့လို့ထိန်းနေရင်းနဲ့. . .ဟိုဘက်ကကောင်တွေက. . .လွန်လာတာ. . .အေးချမ်းကြောင့်ကျွန်တော်တို့ဒီလောက်ပဲဖြစ်တာ. . .ဟိုဘက်က လေးကောင်တောင်"
ရဲရင့် အေးချမ်းကို လုံးဝထပ်အထင်လွဲမခံနိုင်ပါ။
မေမေပြောပြသလောက်ပဲကြားပြီး မမ အေးချမ်းကိုအထင်မလွဲစေချင်ပါ။
ရဲရင့်ကိုအေးချမ်းကူညီခဲ့တာ ဒီကိစ္စတစ်ခုပဲမဟုတ်သေး။ လူကြီးတွေအားလုံးမသိသေးတာတွေအများကြီးရှိသေးသည်။ သူပြောမပြရဲသေးလို့ အေးချမ်းအထင်လွဲခံနေရတာ။
မေမေက အေးချမ်းကိုလမ်းဘေးကတွေ့ပြီးခင်မင်လာသူမို့ သိပ်တော့မကြည်။ ရန်ဖြစ်တိုင်းပါတတ်တဲ့နာမည်ဖြစ်နေတော့ပိုဆိုးသည်။ ရဲရင့်ကမေမေတို့ထင်သလို အပေါင်းအသင်းကိုလူဖြစ်ပြီးရောပေါင်းတတ်သူမဟုတ်။ ငယ်စဥ်ကတည်းကပေါင်းလာတဲ့နန္ဒတို့လိုသူငယ်ချင်းတွေရှိသလို. . .ခုမှတွေ့သူ. . .လမ်းဘေးကတွေ့သူ. . .အလုပ်အကိုင်အနေနှင့်လဲစားပွဲထိုးရသူ အေးချမ်းကိုလည်း. . .ပိုက်ဆံရှိသားသမီးချင်းမို့လို့ပေါင်းရတဲ့သူတွေအတိုင်းသာ ပေါင်းသည်။
ပိုခင်ရင်သာရှိမယ်. . .မလျော့။
ဒါကိုမေမေက... လွယ်လွယ်လက်မခံ။
အေးချမ်းကိုဆို အလိုလိုမကြည်လင်။
မမကတော့ခေတ်လူငယ်ဖြစ်သည်။
မမကိုတော့ အေးချမ်းအကြောင်း ပြောပြမှဖြစ်မည်။
.
.
.
"မြင့်မိုရ်. . .အစည်းအဝေး. . .အဆင်ပြေရဲ့လား. . .ကိုယ်ပြင်ဆင်ပေးခဲ့တာတွေလိုအပ်တာရှိလား"
"No. .ပါ. . .ဆရာမိုးဦးပြင်ဆင်ပေးထားတာ လိုအပ်ချက်ရှိပါ့မလား. . .အဆင်ပြေပါတယ်ရှင့်. . .မိုးဦးကို... ကျေးဇူးတင်ပါတယ်"
"ရတယ်. . .မြင့်မိုရ်. . .ကိုယ့်အလုပ်ပဲဟာ"
"အလုပ်ပိုတွေလဲလုပ်ပေးနေရသေးတာကို. . .ဒီလိုပဲလား. . .ရဲရင့်က. . ."
"မဟုတ်ပါဘူး. . .မြင့်မိုရ်. . .ကိုယ်နဲ့..ရဲရင့်က... မကြာ မကြာတွေ့ဖြစ်ပါတယ်. . .အန်တီကလဲ ရဲရင့်ကို... ကိုယ်နဲ့တွေ့ပေးပါတယ်. . .ခုလိုအခြေအနေက ပထမဆုံးပါ"
"နောက်ဆုံးလဲ ဖြစ်ပါစေ. . .ကိုရဲရင့်. . .မမအလုပ်လဲဝိုင်းကူမပေးဘူး. . .ကူပေးတဲ့ မိုးဦးကိုလဲအလုပ်အပိုတွေ ရှုပ်နေအုံးမယ်ဆို. . .မမ. . .စိတ်ဆိုးတော့မှာ. . ."
မြင့်မိုရ် ရဲစခန်းလိုက်ထုတ်ရလို့သိပ်တော့မကျေနပ်။
"မဖြစ်ပါဘူး. . .မမရယ်. . .ဒီတစ်ခါလဲထိန်းနေရင်းကြားက. . ."
"မိုးဦးရော. . .လိုက်ခဲ့လေ. . .အိမ်မှာညစာစားရအောင်. . .မေမေကခေါ်ခိုင်းလိုက်တယ်"
"ကိုယ်. . .နောက်မှလာတော့မယ် မြင့်မိုရ်. . .ရဲရင့်နဲ့နန္ဒကိုသာအိမ်ပြန်ရင်းဆေးခန်းပြလိုက်ပါအုံး. . .သူတို့နားချင်တယ်ဆိုလို့ ကိုယ်ဆေးခန်းမပြပေးရသေးဘူး"
"ဟင်. . .ဒီမောင်လေးကရော. . .မြင့်မိုရ် သူ့အိမ်ပို့ပေးမှာပေါ့. . .ဆေးခန်းလဲဝင်လိုက်မယ်လေ"
"သူလား. . .ကိုယ်ခေါ်ထားမှာ. . .ရတယ်. . .ကိုယ်အကုန်လုပ်ပေးလိုက်ပါ့မယ်. . "
ဒီတော့မှ. . .စကားဝိုင်းနားမှာကျောက်ရုပ်လို ခေါင်းငုံ့ထိုင်နေတဲ့သူက ခေါင်းမော့ကာ. . .
"ကျေးဇူးပါ အစ်မ. . .ကျွန်တော်လဲ ခု ပြန်တော့မှာပါ. . .အလုပ်ကိုတန်းသွားရင်လဲသွားရမှာ. . .ကျွန်တော့်ကိုလိုက်မပို့နဲ့. . .ရပါတယ်"
"မင်း. . .ဒီနေ့နားပါကွာ. . .မင်းကို အကိုမိုးဦးခေါ်ထားပါမယ်ဆိုမှ. . .ဘယ်ပြန်အုံးမလို့လဲ"
"အေးလေ"
နန္ဒလဲထောက်ခံသည်။
"မိုးဦး. . .အသိလား"
မြင့်မိုရ်အမေးစကား
"ကိုယ်တို့မြို့က. . .ကိုယ်ငယ်ငယ်ကထိန်းခဲ့တဲ့ကလေး. ..ခု. . .မှ. . .ပြန်တွေ့တာ"
"ဟုတ်လား. . .တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်"
"သွားမယ်... မမ. . .လာ နန္ဒ. . .မင်းနေခဲ့တော့ အေးချမ်း"
ပြောပြီးမပြေးရုံတမယ် ထထွက်သွားတဲ့ ရဲရင့်
မြင့်မိုရ်လဲ မရှင်း မရှင်းနဲ့ပါသွားသည်။
အေးလေ. . .သူကသိပါတယ်ဆိုမှ. . .သိလို့ပေါ့။
မိုးဦးက အန္တရယ်ပေးမဲ့သူကိုတော့ အိမ်ပေါ်ခေါ်ထားမဲ့သူမှ မဟုတ်တာ။ နောက်မှမေးကြည့်ရမည်။
.
.
.
.
အေးချမ်းသော်. . .ထိုင်ရာမှ မထ။
ခေါင်းကငုံ့နေဆဲ။
အရမ်းအဆင်ပြေနေတဲ့. . .ပုံပဲ။
ငါနဲ့ပြန်တွေ့တာ. . .ကောင်းစရာအကြောင်းမရှိလောက်ဘူး။ ငါက. . .ငါက. . .ငါရွေးချယ်တဲ့လမ်းဆက်လျှောက်ရုံပဲ။ငါ့ဘဝကစိတ်ကူးယဥ်ဆန်တာမျိုးမရှိဘူး။ သူကပြန်လွှတ်မဲ့ပုံမရှိလို့သာ။ လူတွေရှေ့ ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်မှာစိုးလို့သာ။ မနေချင်။ သူ့ရှေ့မှာမနေချင်။ နှစ်ယောက်ထဲရှိရင်ပိုလို့မနေချင်။ ရဲရင့်အစ်မနဲ့ကကြည့်လိုက်တာနဲ့ လိုက်ဖက်နေတာရော။ ပြီးတော့မိသားစုချင်းအရမ်းရင်းနှီးပုံပဲ။ အေးချမ်းကရဲရင့်နဲ့ခင်တယ်ဆိုပေမဲ့ ရဲရင့်နှင့်သွားလေရာအတူတူ တတွဲတွဲတော့မဟုတ်။ သူဌေးသားတွေသုံးဖြုံးရာနေရာမှာ ညပိုင်းအလုပ်သမား. . .စားပွဲထိုးလေ။ သူ့ကိုတွေ့ချင်လို့ရဲရင့်တို့လာမှသာ အလုပ်မပျက်တွေ့ဖြစ်ကြတာ။
ဒါ. . .မဟုတ်မှလွဲရော. . .အန်တီမေမေဖြစ်စေချင်တဲ့လမ်းလား။ အတွေးက. . .လူကိုသတ်တတ်ရင် အေးချမ်းသော် ဤနေရာတွင် သေနေပါပြီ။
အတွေးက လူကိုခြောက်လှန့်ရုံပဲလုပ်တတ်တော့. . .
သူ့နှလုံးခုန်သံဟာ. . .ပုံမှန်ထက်မြန်လာပြီး. . .ထိုခံစားချက်၏နောက်ဆက်တွဲ. . .ဝမ်းနည်းလာပါသည်။
"သော်"
ခေါ်သံတိုးဖွဖွပေမဲ့. . .အတွေးလွန်နေသူက. . .လန့်သွားပါတော့သည်။
"ဘာလဲ. . .ဘာဖြစ်ချင်နေတာလဲ. . .ခင်ဗျားနဲ့နေမယ်ဘယ်သူပြောလဲ. . .လူတွေရှေ့မို့ငြိမ်နေတာ. . .လွန်မလာနဲ့. . .ပြန်မှာ. . "
ပြောရင်းထရပ်သည်။ အသံကတင်းမာစွာ။
သို့သော်. . .မျက်ဝန်းလေးတွေက. . .အသံလိုမာမနေပါ။ မိုးဦး ချော့ဖို့သာကြိုးစားရသည်။
"သော်ရယ်. . .အဲ့လိုမလုပ်ပါနဲ့ကွာ. . .ကိုကိုကြီး. . .ဟို. . ကိုယ်က. . .အမှားလုပ်ခဲ့မိတယ်. . .ဟုတ်တယ်. . .သော် ကိုယ့်ကိုစိတ်ဆိုးနေတယ်မှလား. . .ရတယ်. . သော်စိတ်ပြေတဲ့အချိန်မှ ကိုယ်တို့စကားပြောကြမယ်. . .ဒီမှာတော့နေရမယ်. . .ကိုယ့်ကိုမထားခဲ့နဲ့"
"ဘာဗျ. . .မထားခဲ့နဲ့. .ဟုတ်လား. .ငါ ထ လုပ်ထည့်လိုက်လို့ မကောင်းရှိရော့မယ်. . .ခင်ဗျားရူးနေလား"
"ကိုယ်. . .ရူးမတတ်ပဲ. . .သော်. . .လုပ်ချင်ရာသာလုပ်ပါ. . .ထွက်မသွားဖို့ပဲလိုတယ်. . .သော်. .ကိုယ့်ကိုလုပ်ချင်ရာလုပ်"
"ဟမ်. . .ဟမ်. . .လုပ်ချင်ရာလုပ်. . .ဟုတ်လား"
အေးချမ်းသော်ပြေးထွက်ပြီးအခန်းထောင့်မှ ကြမ်းတိုက်တံကိုပြေးယူသည်။ လက်ကိုင်က ကော်မဟုတ်ပါနော်။ သံချောင်းနှင့်. . .
ယူလာပြီးမပြောမဆိုနှင့် မိုးဦးကို ရိုက်ချလိုက်သည်။
မိုးဦးမရှောင်ပါ။ မြန်လွန်းလို့ရှောင်ချိန်လဲမရပါ။
အွန့်. . .
နောက်တစ်ချက်. . .
အ
နောက်တစ်ချက်. . .ရိုက်မည်ရွယ်ပြီးမှ မရှောင်မှန်းသိတော့လွှတ်ပစ်ချလိုက်သည်။
"ကျွန်တော့်ကို. . .ဝေးဝေးနေပေး. . ."
"ထပ်သာရိုက်. . .မနေပေးနိုင်ဘူး. . ."
ပြတ်ပြတ်သားသားပင်။
မိုးဦးကဘယ်သူမို့လို့လဲ???
အသေသတ်ချင်ရင်သတ်သွား. . .ထပ်မခွဲနိုင်ပါဟု. . .တစ်ခွန်းတည်းသောစကားကိုဆိုခဲ့ပြီးပြီ။
ထပ်ရှင်းပြဖို့လိုသေးလား... သော်။
.
.
.
.
ဆက်ရန်. . .
Zawgyi
အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ ကုတင္ေပၚေမွာက္ရက္ေလး။ အိပ္မ်ားသြားတာလား။ အင္းေလ... ပင္ပန္းရွာမွာပဲ။
"အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီလား. . .အဝတ္အစားလဲလိုက္ပါလား. . .ေဆးလိမ္းဖို႔လိုမယ္ထင္တယ္. . ."
". . ."
အိပ္ေပ်ာ္သြားတာေနမယ္။ မိုးဦးအေျပာကို အေျဖျပန္မေပး။
မိုးဦးအျပင္ျပန္ထြက္လာခဲ့သည္။
.
.
ျမင့္မိုရ္ကို ဖုံးဆက္ရသည္။
အဆင္ေျပတဲ့အေၾကာင္း. . .ရဲရင့္ကိုေခၚထားေပးေၾကာင္း။
ၿပီးမွ အခန္းကိုအျပင္ကေသာ့ခတ္ခဲ့ၿပီး ေအာက္ဆင္းကာ လိုမည္ထင္တာေတြ ေျပးဝယ္ရသည္။
ေသာ့္အတြက္ေလ. . .
.
.
.
မိုးဦးျပန္ေရာက္ေတာ့သုံးေယာက္လုံး. . .အိပ္ေမာက်တဳန္းသာ။
.
.
.
မိုးဦးျပန္ေရာက္ၿပီးမၾကာပါ။ျမင့္မိုရ္ေရာက္လာသည္။
"ရဲရင့္ေရ. . .နင့္ေၾကာင့္ေတာ့ခက္ၿပီ. . .ဘယ္လိုျဖစ္ရတာတုန္း. . .ျမင္မေကာင္း ၾကားမေကာင္းေတြ. . .ငါျပန္မေရာက္ခင္ကလဲဒီလိုပဲလား. . .ဟင္"
ျမင့္မိုရ္ ေရာက္တာနဲ႕သူ႕ေမာင္ကိုပြမ္ဖို႔ျပင္သည္။
"မမရာ. . .ကိစၥကဒီလိုပါ. . . . . . . ."
ရွည္လ်ားေထြျပါးစြာႏွင့္. . သူမ်ားအလြန္ ကိုယ္မလြန္ရွင္းျပေနေသာ ရဲရင့္
နႏၵကေတာ့ တခြန္းတေလဝင္ေျပာ႐ုံသာ။
"ဟင္းးးးးးး. . .မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး. . .မိုးဦးကူလို႔ေပါ့. . .ရဲစခန္းေတာ့ မလိုက္ခ်င္ဘူးရဲရင့္ရယ္. . .ေနာက္မျဖစ္ေစနဲ႕. . .ဟုတ္ၿပီလား"
"မမ. . .ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုလာေခၚတာလား. . .ကိုမိုးဦးဆီလာတာလား"
ထိုေမးခြန္းကိုအေမးတိုက္ဆိုင္စြာပင္. . .အခန္းထဲမွထြက္လာေသာ. . .ေသာ္. . .မ်က္လုံးဝိုင္းေလးေတြနဲ႕ ျမင့္မိုရ္ကိုၾကည့္ေနသည္။
"ႏွစ္ခုလုံးပဲ"
ျမင့္မိုရ္အေျဖ. . .
ေရွ႕ဆက္တိုးမလာေသာ. . .ေသာ္ေလး။
"နိုးၿပီလား. . .သက္သာလား. . .ေဆးခန္းျပရေအာင္"
မိုးဦး သူ႕အနားထိေလွ်ာက္သြားၿပီး ေျပာသည္။ က်န္တာေတြကို ဘာမွဂ႐ုမစိုက္နိုင္ေတာ့။
"သူက. . .???"
ေသာ့္ကိုျမင္ေတာ့ ျမင့္မိုရ္ကေမးတာ။
"ကြၽန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း မမ. . .ေအးခ်မ္းေသာ္"
"ေအာ. . .သူလား. . .ေအးခ်မ္းေသာ္. . .ေမေမေျပာ. . ေျပာေနတာ သူလား??"
"ေအးခ်မ္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုကူရင္း သက္သက္မဲ့ဝင္ပါရတာ မမ. . .သူ႕အလုပ္ခ်ိန္ႀကီး. . .ကြၽန္ေတာ္ေအးခ်မ္းအလုပ္မွာမို႔လို႔ထိန္းေနရင္းနဲ႕. . .ဟိုဘက္ကေကာင္ေတြက. . .လြန္လာတာ. . .ေအးခ်မ္းေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္တို႔ဒီေလာက္ပဲျဖစ္တာ. . .ဟိုဘက္က ေလးေကာင္ေတာင္"
ရဲရင့္ ေအးခ်မ္းကို လုံးဝထပ္အထင္လြဲမခံနိုင္ပါ။
ေမေမေျပာျပသေလာက္ပဲၾကားၿပီး မမ ေအးခ်မ္းကိုအထင္မလြဲေစခ်င္ပါ။
ရဲရင့္ကိုေအးခ်မ္းကူညီခဲ့တာ ဒီကိစၥတစ္ခုပဲမဟုတ္ေသး။ လူႀကီးေတြအားလုံးမသိေသးတာေတြအမ်ားႀကီးရွိေသးသည္။ သူေျပာမျပရဲေသးလို႔ ေအးခ်မ္းအထင္လြဲခံေနရတာ။
ေမေမက ေအးခ်မ္းကိုလမ္းေဘးကေတြ႕ၿပီးခင္မင္လာသူမို႔ သိပ္ေတာ့မၾကည္။ ရန္ျဖစ္တိုင္းပါတတ္တဲ့နာမည္ျဖစ္ေနေတာ့ပိုဆိုးသည္။ ရဲရင့္ကေမေမတို႔ထင္သလို အေပါင္းအသင္းကိုလူျဖစ္ၿပီးေရာေပါင္းတတ္သူမဟုတ္။ ငယ္စဥ္ကတည္းကေပါင္းလာတဲ့နႏၵတို႔လိုသူငယ္ခ်င္းေတြရွိသလို. . .ခုမွေတြ႕သူ. . .လမ္းေဘးကေတြ႕သူ. . .အလုပ္အကိုင္အေနႏွင့္လဲစားပြဲထိုးရသူ ေအးခ်မ္းကိုလည္း. . .ပိုက္ဆံရွိသားသမီးခ်င္းမို႔လို႔ေပါင္းရတဲ့သူေတြအတိုင္းသာ ေပါင္းသည္။
ပိုခင္ရင္သာရွိမယ္. . .မေလ်ာ့။
ဒါကိုေမေမက... လြယ္လြယ္လက္မခံ။
ေအးခ်မ္းကိုဆို အလိုလိုမၾကည္လင္။
မမကေတာ့ေခတ္လူငယ္ျဖစ္သည္။
မမကိုေတာ့ ေအးခ်မ္းအေၾကာင္း ေျပာျပမွျဖစ္မည္။
.
.
.
"ျမင့္မိုရ္. . .အစည္းအေဝး. . .အဆင္ေျပရဲ႕လား. . .ကိုယ္ျပင္ဆင္ေပးခဲ့တာေတြလိုအပ္တာရွိလား"
"No. .ပါ. . .ဆရာမိုးဦးျပင္ဆင္ေပးထားတာ လိုအပ္ခ်က္ရွိပါ့မလား. . .အဆင္ေျပပါတယ္ရွင့္. . .မိုးဦးကို... ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"ရတယ္. . .ျမင့္မိုရ္. . .ကိုယ့္အလုပ္ပဲဟာ"
"အလုပ္ပိုေတြလဲလုပ္ေပးေနရေသးတာကို. . .ဒီလိုပဲလား. . .ရဲရင့္က. . ."
"မဟုတ္ပါဘူး. . .ျမင့္မိုရ္. . .ကိုယ္နဲ႕..ရဲရင့္က... မၾကာ မၾကာေတြ႕ျဖစ္ပါတယ္. . .အန္တီကလဲ ရဲရင့္ကို... ကိုယ္နဲ႕ေတြ႕ေပးပါတယ္. . .ခုလိုအေျခအေနက ပထမဆုံးပါ"
"ေနာက္ဆုံးလဲ ျဖစ္ပါေစ. . .ကိုရဲရင့္. . .မမအလုပ္လဲဝိုင္းကူမေပးဘူး. . .ကူေပးတဲ့ မိုးဦးကိုလဲအလုပ္အပိုေတြ ရႈပ္ေနအုံးမယ္ဆို. . .မမ. . .စိတ္ဆိုးေတာ့မွာ. . ."
ျမင့္မိုရ္ ရဲစခန္းလိုက္ထုတ္ရလို႔သိပ္ေတာ့မေက်နပ္။
"မျဖစ္ပါဘူး. . .မမရယ္. . .ဒီတစ္ခါလဲထိန္းေနရင္းၾကားက. . ."
"မိုးဦးေရာ. . .လိုက္ခဲ့ေလ. . .အိမ္မွာညစာစားရေအာင္. . .ေမေမကေခၚခိုင္းလိုက္တယ္"
"ကိုယ္. . .ေနာက္မွလာေတာ့မယ္ ျမင့္မိုရ္. . .ရဲရင့္နဲ႕နႏၵကိုသာအိမ္ျပန္ရင္းေဆးခန္းျပလိုက္ပါအုံး. . .သူတို႔နားခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ကိုယ္ေဆးခန္းမျပေပးရေသးဘူး"
"ဟင္. . .ဒီေမာင္ေလးကေရာ. . .ျမင့္မိုရ္ သူ႕အိမ္ပို႔ေပးမွာေပါ့. . .ေဆးခန္းလဲဝင္လိုက္မယ္ေလ"
"သူလား. . .ကိုယ္ေခၚထားမွာ. . .ရတယ္. . .ကိုယ္အကုန္လုပ္ေပးလိုက္ပါ့မယ္. . "
ဒီေတာ့မွ. . .စကားဝိုင္းနားမွာေက်ာက္႐ုပ္လို ေခါင္းငုံ႕ထိုင္ေနတဲ့သူက ေခါင္းေမာ့ကာ. . .
"ေက်းဇူးပါ အစ္မ. . .ကြၽန္ေတာ္လဲ ခု ျပန္ေတာ့မွာပါ. . .အလုပ္ကိုတန္းသြားရင္လဲသြားရမွာ. . .ကြၽန္ေတာ့္ကိုလိုက္မပို႔နဲ႕. . .ရပါတယ္"
"မင္း. . .ဒီေန႕နားပါကြာ. . .မင္းကို အကိုမိုးဦးေခၚထားပါမယ္ဆိုမွ. . .ဘယ္ျပန္အုံးမလို႔လဲ"
"ေအးေလ"
နႏၵလဲေထာက္ခံသည္။
"မိုးဦး. . .အသိလား"
ျမင့္မိုရ္အေမးစကား
"ကိုယ္တို႔ၿမိဳ႕က. . .ကိုယ္ငယ္ငယ္ကထိန္းခဲ့တဲ့ကေလး. ..ခု. . .မွ. . .ျပန္ေတြ႕တာ"
"ဟုတ္လား. . .တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္"
"သြားမယ္... မမ. . .လာ နႏၵ. . .မင္းေနခဲ့ေတာ့ ေအးခ်မ္း"
ေျပာၿပီးမေျပး႐ုံတမယ္ ထထြက္သြားတဲ့ ရဲရင့္
ျမင့္မိုရ္လဲ မရွင္း မရွင္းနဲ႕ပါသြားသည္။
ေအးေလ. . .သူကသိပါတယ္ဆိုမွ. . .သိလို႔ေပါ့။
မိုးဦးက အႏၱရယ္ေပးမဲ့သူကိုေတာ့ အိမ္ေပၚေခၚထားမဲ့သူမွ မဟုတ္တာ။ ေနာက္မွေမးၾကည့္ရမည္။
.
.
.
.
ေအးခ်မ္းေသာ္. . .ထိုင္ရာမွ မထ။
ေခါင္းကငုံ႕ေနဆဲ။
အရမ္းအဆင္ေျပေနတဲ့. . .ပုံပဲ။
ငါနဲ႕ျပန္ေတြ႕တာ. . .ေကာင္းစရာအေၾကာင္းမရွိေလာက္ဘူး။ ငါက. . .ငါက. . .ငါေ႐ြးခ်ယ္တဲ့လမ္းဆက္ေလွ်ာက္႐ုံပဲ။ငါ့ဘဝကစိတ္ကူးယဥ္ဆန္တာမ်ိဳးမရွိဘူး။ သူကျပန္လႊတ္မဲ့ပုံမရွိလို႔သာ။ လူေတြေရွ႕ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္မွာစိုးလို႔သာ။ မေနခ်င္။ သူ႕ေရွ႕မွာမေနခ်င္။ ႏွစ္ေယာက္ထဲရွိရင္ပိုလို႔မေနခ်င္။ ရဲရင့္အစ္မနဲ႕ကၾကည့္လိုက္တာနဲ႕ လိုက္ဖက္ေနတာေရာ။ ၿပီးေတာ့မိသားစုခ်င္းအရမ္းရင္းႏွီးပုံပဲ။ ေအးခ်မ္းကရဲရင့္နဲ႕ခင္တယ္ဆိုေပမဲ့ ရဲရင့္ႏွင့္သြားေလရာအတူတူ တတြဲတြဲေတာ့မဟုတ္။ သူေဌးသားေတြသုံးၿဖဳံးရာေနရာမွာ ညပိုင္းအလုပ္သမား. . .စားပြဲထိုးေလ။ သူ႕ကိုေတြ႕ခ်င္လို႔ရဲရင့္တို႔လာမွသာ အလုပ္မပ်က္ေတြ႕ျဖစ္ၾကတာ။
ဒါ. . .မဟုတ္မွလြဲေရာ. . .အန္တီေမေမျဖစ္ေစခ်င္တဲ့လမ္းလား။ အေတြးက. . .လူကိုသတ္တတ္ရင္ ေအးခ်မ္းေသာ္ ဤေနရာတြင္ ေသေနပါၿပီ။
အေတြးက လူကိုေျခာက္လွန့္႐ုံပဲလုပ္တတ္ေတာ့. . .
သူ႕ႏွလုံးခုန္သံဟာ. . .ပုံမွန္ထက္ျမန္လာၿပီး. . .ထိုခံစားခ်က္၏ေနာက္ဆက္တြဲ. . .ဝမ္းနည္းလာပါသည္။
"ေသာ္"
ေခၚသံတိုးဖြဖြေပမဲ့. . .အေတြးလြန္ေနသူက. . .လန့္သြားပါေတာ့သည္။
"ဘာလဲ. . .ဘာျဖစ္ခ်င္ေနတာလဲ. . .ခင္ဗ်ားနဲ႕ေနမယ္ဘယ္သူေျပာလဲ. . .လူေတြေရွ႕မို႔ၿငိမ္ေနတာ. . .လြန္မလာနဲ႕. . .ျပန္မွာ. . "
ေျပာရင္းထရပ္သည္။ အသံကတင္းမာစြာ။
သို႔ေသာ္. . .မ်က္ဝန္းေလးေတြက. . .အသံလိုမာမေနပါ။ မိုးဦး ေခ်ာ့ဖို႔သာႀကိဳးစားရသည္။
"ေသာ္ရယ္. . .အဲ့လိုမလုပ္ပါနဲ႕ကြာ. . .ကိုကိုႀကီး. . .ဟို. . ကိုယ္က. . .အမွားလုပ္ခဲ့မိတယ္. . .ဟုတ္တယ္. . .ေသာ္ ကိုယ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတယ္မွလား. . .ရတယ္. . ေသာ္စိတ္ေျပတဲ့အခ်ိန္မွ ကိုယ္တို႔စကားေျပာၾကမယ္. . .ဒီမွာေတာ့ေနရမယ္. . .ကိုယ့္ကိုမထားခဲ့နဲ႕"
"ဘာဗ်. . .မထားခဲ့နဲ႕. . .ငါ ထ လုပ္ထည့္လိုက္လို႔ မေကာင္းရွိေရာ့မယ္. . .ခင္ဗ်ား႐ူးေနလား"
"ကိုယ္. . .႐ူးမတတ္ပဲ. . .ေသာ္. . .လုပ္ခ်င္ရာသာလုပ္ပါ. . .ထြက္မသြားဖို႔ပဲလိုတယ္. . .ေသာ္. .ကိုယ့္ကိုလုပ္ခ်င္ရာလုပ္"
"ဟမ္. . .ဟမ္. . .လုပ္ခ်င္ရာလုပ္. . .ဟုတ္လား"
ေအးခ်မ္းေသာ္ေျပးထြက္ၿပီးအခန္းေထာင့္မွ ၾကမ္းတိုက္တံကိုေျပးယူသည္။ လက္ကိုင္က ေကာ္မဟုတ္ပါေနာ္။ သံေခ်ာင္းႏွင့္. . .
ယူလာၿပီးမေျပာမဆိုႏွင့္ မိုးဦးကို ရိုက္ခ်လိဳက္သည္။
မိုးဦးမေရွာင္ပါ။ ျမန္လြန္းလို႔ေရွာင္ခ်ိန္လဲမရပါ။
အြန့္. . .
ေနာက္တစ္ခ်က္. . .
အ
ေနာက္တစ္ခ်က္. . .ရိုက္မည္႐ြယ္ၿပီးမွ မေရွာင္မွန္းသိေတာ့လႊတ္ပစ္ခ်လိဳက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ့္ကို. . .ေဝးေဝးေနေပး. . ."
"ထပ္သာရိုက္. . .မေနေပးနိုင္ဘူး. . ."
ျပတ္ျပတ္သားသားပင္။
မိုးဦးကဘယ္သူမို႔လို႔လဲ???
အေသသတ္ခ်င္ရင္သတ္သြား. . .ထပ္မခြဲနိုင္ပါဟု. . .တစ္ခြန္းတည္းေသာစကားကိုဆိုခဲ့ၿပီးၿပီ။
ထပ္ရွင္းျပဖို႔လိုေသးလား... ေသာ္။
.
.
.
.
ဆက္ရန္. . .