5 Μαΐου 2022
Τίποτα δεν είναι πραγματικά σταθερό, η Μηλινόη το γνώριζε αυτό. Ακόμα και η Γη κάποια στιγμή θα σταματούσε να υπάρχει. Σύμφωνα με τα βιβλία της, σε τρία δισεκατομμύρια χρόνια ο Ήλιος θα επεκτεινόταν τόσο πολύ που θα κατέστρεφε τους πλανήτες που του κρατούσαν συντροφιά σε αυτή την πραγματικότητα. Μέσα στις απώλειες θα ήταν και το σπίτι της, η Ήλιος θα την κατάπινε και το ρολόι του σύμπαντος θα άρχιζε να μετράει από την αρχή. Ώσπου να γεννηθεί καινούρια ζωή και ίσως σε αυτήν οι άνθρωποι να αγαπάνε ο ένας τον άλλον περισσότερο.
Όλα τα παραπάνω ήταν γεγονός - παρ' όλα αυτά οι άνθρωποι συνέχιζαν την ζωή τους λες και η θέση τους ήταν εξασφαλισμένη, λες και ήταν τόσο σημαντικοί στο σύμπαν που δεν θα τολμούσε κανένα αστέρι να τους εκτελέσει. Έβγαιναν για ποτό το βράδυ, μαζεύονταν τις Κυριακές για να φάνε όλοι μαζί, ξυπνούσαν ξημερώματα να προλάβουν την βάρδια τους, σκαρφάλωναν στις ταράτσες των πολυκατοικιών τους για να δουν τα φώτα της πόλης. Λες και δεν θα έσβηναν κάποια στιγμή, λες και οι φιλοσοφίες τους και η εξυπνάδα τους θα τους γλίτωναν με κάποιο τρόπο.
''Τι σκέφτεσαι με τόση συγκέντρωση;'' ακούστηκε μία φωνή η οποία την έβγαλε από τις σκέψεις της. Η Μηλινόη σήκωσε το κεφάλι της και συνάντησε τα καστανά μάτια της Έσμε τα οποία ήταν γεμάτα περιέργεια.
''Ξέρεις ότι κάποια στιγμή η Γη θα καταστραφεί;'' την ρώτησε και η Έσμε γέλασε γυρνώντας το κεφάλι της προς την πλευρά της πόλης.
''Είναι αυτό καινούρια τακτική για να αποφύγεις τα ραντεβού μας;''.
''Τι περιμένεις να σκέφτομαι;'' την ρώτησε ενοχλημένη Μήλι ''Πολλά ρομαντικά βιβλία διαβάζεις, Έσμε''.
''Θες να μου πεις ότι αυτό δεν ήταν καλή ιδέα;'' της αποκρίθηκε η Έσμε. Η Μηλινόη κοίταξε γύρω της - μόλις είχε αρχίσει να νυχτώνει και η πολυκατοικία τους ήταν αρκετά ψηλή για να μετρήσει ένα ένα τα φώτα που είχαν αρχίσει να ανάβουν από το Ελληνικό μέχρι και την Ακρόπολη. Ο καναπές ήταν κάπως άβολος επειδή ήταν παλιός και το κρασί πικρό επειδή ήταν φθηνό, όμως η αλήθεια ήταν πως δεν θα ήθελε να βρισκόταν πουθενά αλλού μέσα στην πόλη.
''Χάλια ήταν'' της απάντησε και ήρθε λίγο πιο κοντά της.
Η Έσμε χαμογέλασε και ύστερα χαμογέλασε ''Οι βάρδιες στο καφέ είναι βαρετές χωρίς εσένα''.
''Το φαντάζομαι. Ποιος άλλος θα σφουγγαρίζει το πάτωμα επίτηδες πριν έρθεις μήπως και γλιστρήσεις;'' της αποκρίθηκε η Μηλινόη αγνοώντας το τσίμπημα στην καρδιά της από τα λόγια της Έσμε.
''Ακριβώς!'' φώναξε η Έσμε ''Ποιος άλλος άνθρωπος το κάνει αυτό;''.
''Θυμάσαι όταν δεν με ήθελες καθόλου στην δουλειά;'' την ρώτησε η Μηλινόη γελώντας.
''Η αλήθεια είναι πως είσαι η χειρότερη συνήθεια μου''.
''Σταμάτα, μην είσαι τόσο γλυκιά. Θα κάνω εμετό'' της αποκρίθηκε ειρωνικά η Μηλινόη και οι κοπέλες γέλασαν.
''Δεν νομίζω να μπορεί να σου χαλάσει τίποτα την διάθεση αυτές τις μέρες''.
''Τι εννοείς;''.
''Από τότε που έφυγε η Νίριμ είσαι μέσα στην τρελή χαρά''.
''Τι θες να κάνω; Να θρηνήσω που πήρε πόδι η πρώην της κοπέλας μου από τον καναπέ της;'' ρώτησε η Μηλινόη.
''Ξέρεις, η Νίριμ είναι καλός άνθρωπος'' την διαβεβαίωσε η Έσμε ''Απλά δεν της έδωσες ποτέ μία ευκαιρία''.
Η Μηλινόη ξεφύσησε και ανακάθισε λίγο πιο μακριά από την Έσμε. ''Τι;'' την ρώτησε η σκουρόχρωμη κοπέλα και η Μηλινόη αναλογίστηκε αν έπρεπε να της πει όσα σκεφτόταν πραγματικά.
''Είσαι πολύ καλός άνθρωπος'' της είπε τελικά ''Είσαι ο καλύτερος άνθρωπος που ξέρω''.
''Δεν...δεν θα το έλεγα'' μουρμούρισε η Έσμε και κοίταξε νευρικά το στόμιο του μπουκαλιού που κρατούσε.
''Φυσικά, οι καλοί άνθρωποι ποτέ δεν νομίζουν πως είναι καλοί'' της εξήγησε η Μηλινόη ''Και όσον αφορά την Νίριμ, δεν νομίζω πως θα σε επέλεγε αν δεν ήθελε και εκείνη να γίνει καλός άνθρωπος. Μπορεί να μην μας είδες ποτέ να μιλάμε, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν δώσαμε η μία στην άλλη ευκαιρία''.
''Ορίστε;'' ρώτησε έκπληκτη η Έσμε.
''Εκείνη μάλιστα με βοήθησε να διαλέξω δώρο για την αποφοίτηση σου. Νομίζεις πως ήξερα τίποτα από αυτή την σκατομουσική;''.
''Τώρα εξηγούνται αρκετά'' μουρμούρισε η Έσμε. Ύστερα γύρισε το βλέμμα της προς την πόλη, άνοιξε και έκλεισε το στόμα της λες και δεν ήξερε τι θα έλεγε μετά, λες και η γραφομηχανή του σύμπαντος κόλλησε ή ο συγγραφέας στέρεψε από έμπνευση.
''Τι;''.
''Να, απλά...δεν μου αρέσει που πιστεύεις πως εγώ είμαι καλός άνθρωπος και εσύ όχι'' της εξομολογήθηκε η Έσμε με ένα βλέμμα που σήκωνε όλο το βάρος του κόσμου, ακόμα κι αν βρισκόταν πάνω από αυτόν.
''Δεν πιστεύω κάτι που δεν είναι ήδη αλήθεια'' απάντησε η Μηλινόη.
''Ρε Μήλι, επειδή εσύ έχεις κάτι μέσα στο κεφάλι σου δεν σημαίνει πως είναι όντως πραγματικό'' της εξήγησε η Έσμε ''Πιστεύεις ότι είμαι καλός άνθρωπος όμως δεν γνωρίζεις πολλά πράγματα για εμένα''.
''Σαν τι;''.
''Η Νιρίμ. Δεν πλήγωσε μόνο εμένα. Και εγώ την πλήγωσα πολλές φορές. Επειδή δεν είμαι τόσο καλός άνθρωπος όσο νομίζεις''.
''Πως την πλήγωσες; Φροντίζοντας την και μένοντας στο πλευρό της. Η ίδια μου είπε πως εν τέλει δεν σε άξιζε και...-''.
''Την απάτησα'' την διέκοψε η Έσμε και η Μηλινόη κατάπιε αμέσως τα λόγια της. ''Ήταν κάτι απαίσιο και το μετανιώνω μέχρι και σήμερα. Εκείνη με έχει συγχωρέσει διότι εκείνη την περίοδο δεν ήμασταν μαζί, όμως και πάλι ήταν λάθος. Διότι ήμουν ερωτευμένη μαζί της και πήγα με άλλη επειδή ήμουν πληγωμένη''.
''Δεν το γνώριζα αυτό'' παραδέχτηκε η Μηλινόη και κοίταξε νευρικά τα χέρια της.
''Δεν θα προσπαθήσω να το δικαιολογήσω. Αυτό όμως που θέλω να καταλάβεις είναι πως δεν υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι εκ προοιμίου. Υπάρχουν απλά άνθρωποι. Εσύ αποφασίζεις τι θες να είσαι κάθε μέρα. Από την στιγμή που συνειδητοποιείς πως μόνο εσύ μπορείς να ορίσεις τον εαυτό σου είσαι πραγματικά ελεύθερη''.
''Είναι πιο δύσκολο από ότι νομίζεις''.
''Εσύ θες να είναι δύσκολο''.
''Και εσύ δεν θες να καταλάβεις πως τα πράγματα είναι διαφορετικά για εμένα. Από τότε που γεννήθηκα μόνο αρνητικοί χαρακτηρισμοί ακολουθούσαν το όνομα μου. Επειδή το μυαλό μου λειτουργούσε λίγο διαφορετικά από των άλλων παιδιών. Μόνο τρομακτικές ταμπέλες από ψυχολόγους και μακροσκελή τίτλοι απο ψυχοφάρμακα. Ίσως για αυτό το κέντρο του μικρόκοσμου μου ήμουν πάντα εγώ''.
''Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς τα βιώματα σου ως δικαιολογία για να μην προσπαθείς να δώσεις στον κόσμο λίγο καλό πίσω''.
Η Μηλινόη ξεφύσησε εκνευρισμένη και πέταξε με το πόδι της ένα χαλίκι στην άλλη πλευρά της ταράτσας. ''Έχει δίκιο υποθέτω'', παραδέχτηκε, ''όμως είμαι ακόμα θυμωμένη''.
''Το αναγνωρίζω, παρ' όλα αυτά...-'' πήγε να πει η μεγαλύτερη κοπέλα και ένας μικρός ήχος την διέκοψε.
''Φαίνεται ότι έφτασε το φαγητό'' μουρμούρισε κοιτάζοντας τον άγνωστο αριθμό στην οθόνη του κινητού της. Ύστερα στράφηκε προς την κοπέλα της και είπε ''Τι λες να αρχίσεις να είσαι καλός άνθρωπος στις...μισό λεπτό...5 Μαίου του 2022 και να φέρεις εσύ το φαγητό στην ταράτσα;''.
Η Μηλινόη αφού έγνεψε, σηκώθηκε από τον καναπέ ο οποίος έτριξε με την αλλαγή βάρους και κατέβηκε βιαστικά τις σιδερένιες σκάλες που οδηγούσαν πίσω στην πολυκατοικία. Πλήρωσε τον διανομέα που περίμενε υπομονετικά στο ισόγειο και επέστρεψε όσο πιο γρήγορα μπορούσε πίσω στην ταράτσα.
Όταν επέστρεψε βρήκε την Έσμε σκυμμένη πάνω από το κινητό της με μία σοβαρή έκφραση και αμέσως αναρωτήθηκε εάν είχε πάθει τίποτα ο Θεμιστοκλής.
''Όλα εντάξει;'' ρώτησε η Μηλινόη και η Έσμε έγνεψε και της έδωσε το κινητό.
''Σου ήρθε ειδοποίηση για ένα e-mail από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης'' της αποκρίθηκε η Έσμε και η Μηλινόη ένιωσε αμέσως μία γροθιά να χτυπάει το στομάχι της με την σιδερένια δύναμη ενός θεού.
''Το διάβασες;'' ξεροκατάπιε και άφησε τα κουτιά με το φαγητό στην άκρη του καναπέ.
''Όχι ολόκληρο, αλλά διάβασα αρκετά για να καταλάβω πως πρέπει να είσαι Αγγλία σε έναν μήνα'' της εξήγησε η Έσμε η οποία απέφευγε το βλέμμα της με κάθε κόστος ''Δεν μου είχες πει τίποτα για αυτό''.
''Ήξερες ότι θα φύγω''.
''Τον Σεπτέμβρη. Πότε προέκυψε ο Ιούνιος;'' ρώτησε η Έσμε και ο τόνος της φωνή της είχε αρχίσει να υψώνεται και να ηλεκτρίζει το κενό ανάμεσα τους.
''Πριν από λίγες μέρες'' ομολόγησε η Μηλινόη ''Περίμενα την κατάλληλη στιγμή να σου το πω. Η έρευνα στην οποία θα πάρω μέρος ξεκινάει νωρίτερα εν τέλει και με θέλουν εκεί''.
''Νόμιζα πως σου είχαν μείνει ακόμα μαθήματα για το διδακτορικό''.
''Θα τα παρακολουθήσω ηλεκτρονικά για λίγες εβδομάδες''.
''Εντάξει'' έγνεψε η Έσμε και άπλωσε το χέρι της προς την Μηλινόη ''Πέρασε μου το φαγητό''.
''Δεν...δεν έχεις να πεις κάτι;'' την ρώτησε διστακτικά καθώς της έδωσε το δικό της κουτί.
''Τι θες να σου πω;'' μονολόγησε η Έσμε ''Μείνε μαζί μου; Δεν είμαι αυτός ο άνθρωπος. Η απόφαση είναι δική σου''.
''Είσαι θυμωμένη όμως''.
''Φυσικά και είμαι!'' της φώναξε και η φωνή της έτρεμε ''Όχι απαραίτητα με εσένα, αν και θα έπρεπε να μου το πεις ότι φεύγεις σε ένα μήνα. Απλά νόμιζα πως θα είχαμε περισσότερο χρόνο''.
''Τόσους μήνες δεν το είχαμε συζητήσει αυτό'' μουρμούρισε η Μηλινόη ''Νομίζω ήρθε η ώρα''.
''Τι να συζητήσουμε; Μηλινόη δεν φεύγεις για πρακτική ή για σπουδές ή για ένα γαμημένο μεταπτυχιακό. Μεταναστεύεις και...και εγώ μένω εδώ''.
''Μπορείς να έρθεις μαζί μου'' της αποκρίθηκε η Μηλινόη και η Έσμε την κοίταξε έκπληκτη.
''Τι;''.
''Έλα μαζί μου'' επέμεινε η Μηλινόη ''Έλα να ξεκινήσουμε από την αρχή εκεί. Μπορούμε να μείνουμε μαζί στο διαμέρισμα που έχω βρει και στην αρχή μπορώ να μας στηρίζω εγώ. Ξέρεις πόσα θα πληρώνομαι; Αρκετά για να στείλεις τον Ματέο σε ιδιωτικό και να μπορέσεις να ψάξεις με την ησυχία σου δουλειά όπου θες. Ή να πάρεις κι άλλα καλλιτεχνικά μαθήματα ή να κάθεσαι σπίτι και να ζωγραφίζεις''.
Η Έσμε γέλασε στα όνειρα της Μηλινόης με τον πιο ανάλαφρο τόνο. ''Δεν...αυτά τα πράγματα δεν γίνονται''.
''Γιατί; Μπορούμε...-''.
''Βρήκα δουλειά εδώ'' την διέκοψε η Έσμε. ''Θα...θα σου το έλεγα σήμερα. Άνοιξε θέση σε μαγαζί γνωστών μου και είναι δική μου, ξεκινάω από την άλλη εβδομάδα''.
Η Μηλινόη άφησε το βλέμμα της να πέσει στα χέρια της κοπέλας, γεμάτα μελάνι και ιστορίες. ''Στην Αγγλία θα βρεις καλύτερα μαγαζιά να δουλέψεις'' μουρμούρισε με πείσμα.
''Μηλινόη'' της αποκρίθηκε εκνευρισμένη η Έσμε ''Δεν πρόκειται να φύγω από την Ελλάδα. Εδώ είναι η οικογένεια και οι φίλοι μου, εδώ είναι οι δουλειές μου. Θυσίασα πάρα πολλά για μία θέση εδώ, σε αυτήν την χώρα που τόσο θες να αφήσεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να τα παρατήσω όλα για εσένα''.
''Δεν ήξερα πως αισθάνεσαι έτσι'' της αποκρίθηκε απότομα η Μηλινόη.
''Τι νόμιζες ότι θα γίνει; Ότι θα μπορούσε κάπως να δουλέψει ενώ ζούμε μόνιμα σε διαφορετικές χώρες;''.
''Δεν το είχα σκεφτεί. Πάντα πίστευα πως θα έκανες μία υποχώρηση'' εξομολογήθηκε η Μηλινόη.
''Εγώ; Εγώ να κάνω την υποχώρηση;'' γέλασε ειρωνικά η Έσμε ''Πως μπορείς να είσαι τόσο εγωίστρια; Μόλις σου είπα πως βρήκα την δουλειά που πάντα ήθελα και εσύ μου ζητάς να την παρατήσω λες και η δική σου είναι πιο σημαντική''.
''Είναι πιο σημαντική!'' της φώναξε η Μηλινόη και η Έσμε την κοίταξε λες και δεν την αναγνώριζε. Η Μηλινόη δεν μετάνιωσε τίποτα - ακόμα και αν δεν εννοούσε όσες λέξεις έβγαιναν από το στόμα της.
''Ξέρεις τι δεν κατάλαβα ποτέ Μηλινόη;'' την ρώτησε η Έσμε καθώς σηκώθηκε από τον καναπέ και στάθηκε από πάνω της ''Πως είσαι τόσο γαμημένα έξυπνη, πως όλες οι ερευνητικές ομάδες του κόσμου θα πηδούσαν από το πιο ψηλό παράθυρο για να δεχτείς την πρόταση τους και παρ' όλα αυτά εσύ θες να πας στην άλλη άκρη της Ευρώπης''.
''Είναι το καλύτερο πανεπιστήμιο του κόσμου''.
''Ή απλά θες να ξεφύγεις από όλα όσα έχουν συμβεί εδώ. Λες και νομίζεις πως θα γίνεις άλλος άνθρωπος όταν πας εκεί, λες και θα κάνεις παρέα μόνο με επιστήμονες του δικού σου επιστημονικού βεληνεκούς και δεν θα χρειάζεται να ακούς πράγματα για τις ζωές απλών ανθρώπων. Όμως όπου και να πας, δεν θα ξεφύγεις από τα σκατά που έχεις μέσα στο κεφάλι σου που σε κάνουν να νομίζεις πως είσαι ανώτερη όλων!''.
''Δεν ήξερα ότι με ζηλεύεις τόσο πολύ''.
''Να ζηλεύω; Τι να ζηλέψω;''.
''Ότι είμαι πιο μικρή από εσένα και παρ' όλα αυτά έχω την ζωή μου σε μία τάξη. Ξέρω τι θέλω να κάνω, έχω σταθερή δουλειά και...-''.
''Νομίζεις ότι τα ζηλεύω όλα αυτά;'' την διέκοψε γελώντας σαρκαστικά η Έσμε ''Τι σημασία έχουν αυτά όταν είσαι μόνη; Διότι μόνη θα είσαι στην Αγγλία, Μήλι''.
''Πάντα ήμουν μόνη''.
''Όχι, δεν ήσουν!'' της φώναξε η Έσμε ''Αισθανόσουν ότι ήσουν αλλά είχες πάντα ανθρώπους. Είχες τους γονείς σου και τους παππούδες σου, είχες τον Θεμιστοκλή, τον Απελλή, τα κορίτσια από δίπλα και για ένα μικρό διάστημα είχες και εμένα! Σταμάτα λοιπόν να παίζεις το θύμα και παραδέξου την αλήθεια. Φεύγεις επειδή δημιούργησες την πεποίθηση στο μυαλό σου πως ξαφνικά θα ταιριάξεις κάπου. Όμως ταίριαζες και εδώ. Απλά δεν ήμασταν αρκετοί''.
''Δεν είναι αυτό'' ψιθύρισε η Μηλινόη και αναρωτήθηκε αν χώριζαν εκείνη την στιγμή. Και να μην χώριζαν, εκείνη έκλαιγε έτσι κι αλλιώς.
''Τότε τι;''.
''Δεν καταλαβαίνεις πως είναι'' της εξήγησε η Μηλινόη ''Δεν ξέρεις πως είναι να λες τα λάθος πράγματα και να νομίζεις ότι είναι σωστά. Ή να έχεις μία φωνή μέσα στο κεφάλι σου να σου θυμίζει συνεχώς πόσο διαφορετικά λειτουργεί το μυαλό σου. Πόσες φορές δεν είπα λέξη ολόκληρο το απόγευμα ενώ εσείς παίζατε επιτραπέζια ή βλέπατε αγώνα επειδή ένιωθα πως δεν μπορώ, λες και ήμουν ανάμεσα σε ξένους''.
''Αυτή η φωνή θα σε ακολουθεί παντού. Είναι δική σου, δεν φταίμε εμείς''.
''Άρα εγώ είμαι το πρόβλημα;'' ρώτησε με ένα πικρό σαρκαστικό γέλιο η Μηλινόη και η Έσμε έθαψε το πρόσωπο της στις παλάμες της.
''Δεν ξέρω, Μήλι'' μουρμούρισε ''Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν θέλω πια να είμαι εδώ''.
''Δεν σε κρατάει κανένας εδώ'' της αποκρίθηκε σκληρά η Μηλινόη. Η Έσμε ξεφύσησε και την κοίταξε για μία τελευταία φορά με όλη την στεναχώρια του κόσμου συσσωρευμένη στα σκούρα της μάτια. Ύστερα της γύρισε την πλάτη της και εξαφανίστηκε μέσα στο σκοτάδι της ταράτσας αφήνοντας την Μήλι μόνη της με τα χιλιάδες φώτα της πόλης να της θυμίζουν πως ο δικός της κόσμος μόλις είχε σπάσει λίγο περισσότερο και η ζωή δύο διαμερίσματα μακριά συνεχιζόταν λες και δεν είχαν ακούσει ποτέ το ράγισμα.
author's note:
Καλησπέρα! Ελπίζω να είστε όλοι καλά.
Δεν είχα καθόλου έμπνευση για το συγκεκριμένο κεφάλαιο, έχει μόνο πλοκή και ακόμα και αυτό δεν βγήκε όπως ήθελα. Όμως η ιστορία πρέπει να προχωρήσει για να τελειώσει γιατί ετοιμάζω επόμενη. Τα επόμενα ελπίζω να βγουν καλύτερα και να διορθώσω κομμάτια όταν την τελειώσω :/
Τα λέμε στο επόμενο,
Στεφ