KAI's POV
[AT HOME - 9:24 AM]
"SO CUTE~!" It was a compliment for the baby girl in this picture... a picture I've accidentally found in Xavier's cabinet. And I have a WILD GUESS who this girl is. *smirk* "I never believed in the word destiny... but I'm starting to think that it might really exist, thanks to this indenial couple. HAHAHAHA~!"
I scanned the photo then uploaded it on my facebook. The album where I uploaded it was of course in Private.
"Jinx... Jinx... Jinx... really, Mommy is so stupid~! Why did she ever think of naming her child like that? Obviously no one would ever want to be called like that." Nagtitingin nalang ako sa mga pictures ni Mei na nasa isa ko pang Private album.
Don't get me wrong. I'm not incest. Gusto ko si Mei bilang kapatid... nothing more, nothing less. I'm just doing all sorts of teasing her and Xavier so that they'd confess on their relationship to me. But it somewhat didn't flow the way I want it dahil naaksidente si Mei at nagkaroon pa sya ng 'amnesia'.
Pero~ mukhang mapapaamin na si Xavier ng unti unti sa akin. Sinabi nya sa akin na sinunod nya ang payo ko tungkol sa 'kaldero' something na nakita ko lang naman sa facebook~ HAHAHA!!! =D I was just joking at that time, pero para talaga sa mga baguhan o walang kaalam alam sa panliligaw... gagawin talaga lahat.
Hindi nya naman diretsahang sinabi sa akin na si Mei. Nakita ko lang may ibang kaldero dun sa loob ng bahay pagbalik ko and he was already in the house... pero sino pa ba liligawan nya? I'm sure, 101% sure, that it's Mei whom he is courting.
"So happy for you sissy~ Mas mabuti nang sa kanya ka mapunta kesa sa iba. I'm pretty sure, he loves you more than he loves the baby girl on this photo... na mukhang ikaw din naman~! HAHAHA~!"
**
[AT THE MALL- 11:45 AM]
"♫ Don't cha wish your boyfriend was hot like me..." I'm just singing that line all over again, but what's the problem with the people? Makatitig lang sa akin, ano ako? Artista? AAAAH~! I look like a celebrity nga pala. ^_^v
Naglalakwatsa lang ako dito sa loob ng mall... when I spotted someone.
"Look who's here." Sabay upo sa upuang katapat nya. We're close so i don't think he would mind. Besides, his alone. So why not join and fill this empty seat.
"What do you need?" matabang nyang bati sa akin. Binaba nya ang dyaryong binabasa nya at ipinatong ito sa mesa.
"Yung totoo, wala man lang bang HI or HELLO mula sa aming oh so dear EX-driver and My EX-bodyguard? Ganun ba talaga pag umaasenso na?" mapang-asar kong tugon sa kanya with that smirk on my face. Every person close to me knows I love to tease... and I'm kinda frank too.
"Kai--"
I let my palm face him to stop him from talking at huminto nga sya. "Good boy." It was a compliment pero kumunot ang noo nya. Hahaha~! Seems like I just treated him as a dog. Tsk tsk, that isn't good Kai. "I'm sorry at nabanggit ko pa ang parte na ng nakaraan." He was giving me those sharp glances.
Akala nya matatakot ako sa ganyan? Jeez~! I'm not a child anymore.
"Ok fine, I'm not gonna waste your 'precious' time. Gusto ko lang naman itanong na kung sakaling mamamatay ka na, sinong magmamana ng lahat ng mayron ka ngayon?" Todo ngiti ako sa tanong na yan... not because gusto ko ako ang pagmanahan nya, pero dahil gusto kong marinig ang sagot nya.
Tiningnan muna nya ako ng ilang segundo. "Wag kang mag-alala, wala akong ipamamana sayo." He seriously answered while playing with the spoon in his coffee.
I nodded then leaned closer to him. "Alam ko. Ang akin lang, hindi mo ba ipamamana yan sa anak mo?"
"Oh cmon Kai. You know I don't have a child." He uttered in disappointment. Hindi ko tuloy maiwasang mapangiti lalo because I was expecting that answer. Pfft.
Tumango ako bilang tugon sa kanya at inagaw ang coffee nya saka uminom ng konti. AAAAH~! Refreshing~ Kanina pa ako naghahanap ng maiinom.
Oooops~! Ansama na ng aura nya habang nakatingin sa akin... baka kasi naisip nya na nag-indirect kiss kami, EWE XD HAHAHAHAH!
"Thanks for the coffee MR. S." Oo, yung may-ari ng University ang kausap ko. Tumayo na ako pero bago tuluyang umalis... I left him with a somewhat kind of riddle. "By the way, I have a half-sister. Guess who the father is."
. . .
It's already 1 in the afternoon. I'm staying here in the terraces of the Mall... wasting my time watching at some boring view.
"Uhuh. Uhuh. Uhuh." Chineck ko lang ang mga bagong messages ko at hindi ko akalaing aabot ng 43 unread messages simula kaninang alas otso ng umaga. Puro din mga gm or something like that ang nababasa ko kaya naisipan ko na lang burahin lahat.
Yet, One message caught my attention.
UNFORTUNATELY, it was from my Mommy's number.
"The heck. Not that again."
**
XAVIER's POV
[3: 59 PM]
"Bakit ba mapilit ka? Sabi ko ayoko. Matalino ka naman, bakit hindi mo agad maintindihan? Ilang ulit ko pa ngang sinabi sayo na hindi ako magpapaligaw sayo hindi ba? Ngayon, niyaya mo kong makipag-date? Isipin mo nga yang ginagawa mo Sir. Pinapahamak mo ko eh!"
"I-- .. I am sorry kung nagugulo kita. Hindi sa di ko maintindihan ang pag-ayaw mo sa akin, ang akin lang, why can't you give me a chance para ligawan ka? Gusto ko lang iparamdam sayo na my intentions are pure."
Pinandilatan nya ako at giniit ang katagang... "Ethics please."
I know this isn't right kasi Professor ako while she's my student. But that didn't stop me. Nginitian ko sya sabay sabi kung saan ko sya hihintayin. "Yung pasyalan na malapit sa Mall. 4:30 pm. Maghihintay ako."
"Xavier, iho? Okay ka lang ba?" Thanks to that question, naalala kong kaharap ko pala si Tita Lyn-- ang ina ni Kai. Kakarating lang nya dito from States kaninang 11 ng umaga. Kai is even here pati na din si Papa na parehong walang imik.
"Yes, Tita. Pero hindi ko talaga matatanggap alok nyo. I'm sorry." Yumuko pa ako para sa pagtanggi sa alok nya. "Sana maintindihan nyo po."
Bahagyang lumungkot ang mukha nya at sumulyap pa kay Papa. "Bakit iho? Isn't it good enough? As far as I remember, hindi ba't pinangarap mo noon na patakbuhin ang kompanya namin bago mo maisipang magturo? This is your chance. While your training Kai sa States, magkakaroon ka pa isang experience na maghandle ng isang malaking kompanya for your future business if you'd plan to have one."
Malapad na ngumiti si Tita sa akin habang hinihintay ang maari kong isagot. Kaso imbes na ako, si Kai ang sumagot. "That was before. He's teaching already and he's enjoying it. Bakit ba pati si Xavier dinadamay nyo? Can't you just accept that he doesn't want it just like how I feel about YOUR company?" Ramdam ko ang inis sa tono ng boses ni Kai.
"It's OUR company Kai." paalala ni Tita sa kanya. "Ikaw ang magmamana and you're acting this way? Kaya nga kinukumbinsi ko ang pinsan mo para i-train ka ng matuto ka at madisiplina. Hindi yung palipad-lipad ka ng ibang bansa doing nothing. Tsaka hindi ko kukulitin si Xavier kung noon palang umayos ka sa training mo. Basically, this is your fault."
Kai isn't a rebel. Sadyang mahilig lang syang magpunta kung saan saang bansa and discover things on his own. Gusto nyang sundin kung anong magpapasaya sa kanya na kinokontra naman ng mga magulang nya dahil para sa kanila... it's not the right thing to do.
Nabigla naman ako nang hawakan ako sa kamay ni Tita. "You're staying in US for one year only. Kaya sana mapagbigyan mo kami ng Tito mo. I'll be giving you a week to think and decide. Alam ko namang hindi to madali--"
"Hindi talaga. Tch, you don't need to state the obvious." singit ni Kai na nagpataas ng kilay ni Tita.
"Why do you act this way? San mo ba napulot yang kabastosan mo? I didn't raise you like that." We're in a restaurant at buti nalang maingay kaya hindi masyadong nadidinig ang pagsasagutan nila.
"Of course you didn't raise me like this. Kasi in the first place, hindi naman kayo ang nag-alaga sa akin ng bata pa ako. Remember?" He smirked and stood up. "Sorry for being rude, but I'm just being honest. And frankly speaking, this conversation suffocates me."
**
[6:44 PM]
"Kuya, sino ba hihihintay mo?" tanong ng batang sarap na sarap na nakahiga sa kandungan ko. Isa sya sa mga bata noon na naabutan kong binigyan ni Mei ng ice cream. Habang hinihintay si Mei ay nakikipagkwentuhan nalang ako bilang pampalipas oras.
"S.E.C.R.E.T. Bakit ko sasabihin sayo?" Kiniliti ko sya sa tagiliran dahilan ng pagtawa nya. Ang cute. :) Napatayo sya sa ginawa ko at nagpose na parang kakaratehin ako. Kaso bago nya ako resbakan ay may tumawag na sa kanya. "Balik na tayo sa pwesto. Maunahan pa tayo." sigaw nito.
Bakas ang lungkot sa mga mata nya pero nagawa nya pa ring ngumiti sa akin. "Kuya, sabihin mo dun sa iniintay mo... ambad nya! Kanina ka pa dito tapos di pa sya dumadating. Hmmp~! Dapat Kuya sa susunod, sya naman paghintayin mo! Alam nyo bang sayang ang bawat segundong naaksaya?"
Alam nyo bang sayang ang bawat segundong naaksaya?
Tama naman. Kasi sa isang segundo... lahat pwedeng mangyari. Lahat pwedeng magbago.
"Opo Sir." Natatawa kong sagot sa kanya. Nakipag-hi five pa sya bago tuluyang sumunod sa mga kasama nya. Sinundan ko lang ng tingin ang grupo nila at sobrang nagpapasalamat ako sa kung anong meron ako ngayon.
Nang wala na sila sa paningin ko, ako na ulit mag-isa. May ibang tao pa rin naman na namamasyal pero dahan-dahan ng kumukonti.
Ok lang. Baka nahuli lang sya kasi may ginawa pa sila sa University. I know some teachers do extend their class for some reasons.
**
[10:11 PM]
KAI's POV
The subscriber cannot be reached. Please try your call later.
AY SHUNGA! >___< Kanina pa ako dial ng dial... wala na bang ibang sasabihin yang babae sa kabilang linya?!
Hindi na ako mapakali dito sa bahay. It's already this late yet he's still not here. I called Tito Charles checking if he's with them. Baka kasi napahaba lang ang nakakasawang usapan nila, but he said he isn't. Kanina pa nga daw sila natapos.
And now tell me, where the heck is my oh so dear cousin?! Malabong nag night life yun. He's not into those kinds of activities. I know he's old enough to take care of himself, pero kapag magagabihan sya, he usually text the people in his house to inform kung saan sya para hindi sila mag-aalala... but he didn't text me! May load naman yun lagi~
Naisip ko na ang posibilidad na nakalimutan lang nya, BUT! He should have think na hindi ako makakatulog without someone else in the house during night time. Alam nya yan. -.-
I went out of house though it was raining. Jeez! Saktong paglabas ko ng gate,
"Hi Sissy~!" Tumakbo ako papunta sa kanya na papasok pa lang ng gate nila. "Ngayon ka palang umuwi? I presume your Mom isn't staying here tonight, right?"
"Yah. Ano ba kailangan mo?" She plainly asked me. Oh dba? Para lang walang amnesia. Pero sa totoo lang kahit na hindi ako naniniwala na may amnesia sya, kinuwento ko pa rin sa kanya from the very start kung magkaano ano kami.
"Speaking of, as far as I remember student ka ni Xavier. So do you have any idea where he is right now? May activity ba sa school ninyo or what?"
"Wala naman." Sagot nya agad na may halong pagtataka. "Yun lang ba? Kasi papasok na ako."
"Wait, so... you don't know where he is? O kaya nakita man lang somewhere?" Nagbabakasakali lang kasi baka sa sagot nya magkaroon ako ng hint kung san ko sya unang hahanapin. Like duh, where would I start searching for him? Ang dami ng pwede nyang puntahan tsaka gabi na.
Umiling lang sya at papasok sana. Kahit ako papalakad na sana but she suddenly grab my shirt na kinagulat ko naman. Akala ko pupunitin nya~ "Di pa nauuwi si Sir?"
"Obviously. Magtatanong pa ba ako kung andyan na sya sa bahay. Common sense sissy~" sarkastiko kong sagot. Binitawan nya ako at nagawa pa akong irapan.
I thought she was already going inside but she turned around and started walking the other way. "Hey, where are you going?!" sigaw ko para marinig nya ako sa kabila ng lakas ng ulan.
"SOMEWHERE! Bantayan mo nalang bahay namin!" narinig kong sigaw nya at tumakbo na nga sya.
**
A/N: POSSIBLY (<--- TAKE NOTE OF THAT) Chapter 42-B will posted tomorrow evening. Advance HAPPY NEW YEAR EVERYONE~!