Ήταν και οι δυο στην κρεβατοκάμαρα. Στο κομοδίνο δίπλα από το κρεβάτι του Thomas, λευκή σκόνη και μια πιστωτική κάρτα. O Tom είχε ιδρώσει, η Angela είχε πάρει το σακάκι του και το φορούσε, η διάθεσή της ήταν πεσμένη, οι κακιές μικρές φωνές που έχει στο μυαλό της έγιναν δυνατές. Είχε καταρρεύσει πιο δίπλα από τον Τομ με το κεφάλι της και τα χέρια της να βρίσκονται πάνω στο κουβερλί που κάλυπτε το κρεβάτι που παραξόξως παρέμενε στρωμένο. O Tom ήταν ξαπλωμένος στο πάτωμα και ανάμεσα στα δάχτυλά του ένα τσιγάρο αναμένο.
-Δεν βλέπω να σου ήρθε όρεξη... της είπε ο Thomas
Το θέαμα του Thomas να παίρνει ναρκωτικά μπροστά της, την είχε κάνει να αλλάξει γνώμη για εκείνον και αντί να φωτίζει η σκοτεινή του πλευρά, γινόταν όλο πιο σκούρα, προς το μαύρο. Ήθελε να σηκωθεί και να φύγει τρέχοντας γεμάτη κλάματα, όσα είχε χτίσει στο μυαλό της κατέρρεαν... οι ελπίδες της ότι αυτός ο άνδρας θα άλλαζε, θα έβγαζε μια άλλη πλευρά. Αυτός ο άνθρωπος τελικά, δεν είχε καμία ευαίσθητη πλευρά, ήταν χύμα και η ροή του είχε μια συγκεκριμένη πορεία, καθορισμένη και μόνο από αυτόν.
-Για ποιο πράγμα; τον ρωτά εκείνη αφηρημένα
-Για να σε γαμήσω... είπε εκείνος ψυχρά
-Ποτέ σου δεν με γάμησες... του απάντησε εκείνη και άρπαξε το τσιγάρο από το χέρι του.
-Και αυτά που κάναμε στη καλύβα; Τα ξέχασες;
-Μου φαίνεται δεν μπορείς να ξεχωρίσεις το απλό γαμήσι από κάτι άλλο ε; του λέει εκείνη μέσα από τα δόντια της
-Μπορώ... αλλά εγώ γουστάρω να λέω ότι σε γάμησα...
-Γουστάρεις να εξαπατάς τον εαυτό σου... είπε εκείνη κάνοντας μια τζούρα και τίναξε την στάχτη στο πουκάμισό του.
-Ναι αυτό γουστάρω... και εσύ και καμία άλλη δεν μπορείτε να το αλλάξετε αυτό. Θα ήθελα να ήξερα ποιος σας έβαλε το μυαλό ότι μπορείτε να αλλάξετε τους ανθρώπους. Αυτή η πράξη είναι το μεγαλύτερο έγκλημα... ο καθένας έχει τα δικά του σωστά και τα δικά του λάθη. Η αλήθεια του καθενός, η ειλικρινία...όλες αυτές οι αξίες που κληρονομήσαμε... όλα αυτά είναι στην υποκειμενική διαχείριση του καθενός.
-Thomas... είπε εκείνη συνεχίζοντας να ρίχνει την στάχτη πάνω του
-Γιατί ο Archie με έστειλε σε σένα; Ο Archie ήταν ερωτευμένος μαζί μου... είχαμε 4 χρόνια εξωσυζυγική σχέση που ήταν πιο ουσιααστική και από την συζυγική του.
-Γιατί ο Archie είναι καταθληπτικός και άρρωστός ψυχολογικά όπως και εμείς οι δυο... Μόνο που ο Archie στο έκανε αυτό... και ήθελε να επανορθώσει. Αλλά δεν μου κάνει εντύπωση που χρησιμοποίησε την παλιά μας φιλία για κάτι τέτοιο. Έτσι είναι αυτός... Αυτό που μου είχε πει ο ιερέας που κήδεψε τον αδερφό μου ήταν ότι είμαστε ένοχοι για τον θάνατο και τον πόλεμο, αλλά ταυτόχρονα μπορούμε να είμαστε ένοχοι και για την ειρήνη. Δεν μπορούμε να ηρεμίσουμε από τα πάθη μας... γιατί εμείς μη αφήνοντας τα.. μη βγάζοντάς τα από την ίδια μας την ζωή τα επιλέξαμε.
Εκείνη έσβησε το τσιγάρο στο μανίκι του πουκαμίσου του Τομας, δημιουργώντας του μια τρύπα. Μάζεψε τα μαλλιά της από το πρόσωπό της και τον τράβηξε από τον γιακά για να κοιτάζονται στα μάτια.
-Έχουμε ξεχάσει τι είναι η ευτυχία. Ο μόνος δρόμος που οδηγεί σε αυτήν είναι η ελευθερία. Το παρελθόν μας, είμαστε φυλακισμένοι εκεί ...
Άφησε το γιακά του και εκείνος στήριξε το σώμα του με τα χέρια του να ακουμπούν το μαρμάρινο πάτωμα. Εκείνη σηκώθηκε.
-Ήθελα να σε ναρκώσω, να μεθύσεις ακραία... να υποφέρεις στα χέρια μου, να σε ξεφτυλίσω, όπως έκανες και εσύ όταν ήρθες στο ίδρυμα... Ήμουν μεθισμένη, ανάισθητη, είχα πάρει πόσα ηρεμιστικά ... αυτό έκανες... με ξεφτύλισες... και η βρώμα σου δεν θα φύγει από το σώμα μου, μόνο αν σε δω να υποφέρεις. Νόμιζες δεν θα θυμόμουν τι μου έκανες; Αλλά δεν μπορώ να κάνω το ίδιο και σε σένα... η ζωή σου είναι τόσο αξιολύπητη... είπε εκείνη, αλλά η έκφραση του προσώπου της ήταν ψυχρή, ήρεμη, αλλά κάθε λέξης της έβγαινε με τόση δύναμη.
-Οι άρρωστες αγάπες... δεν θεραπεύονται... μπορείς να θεραπεύσεις τον καρκίνο αλλά όχι μια τέτοια αγάπη... είπε εκείνος γυρίζοντας το σώμα του. Την αντίκρισε στην πόρτα.
-Θα τα ξαναπούμε Thomas... αλλά όχι όπως τα λέμε συνήθως...είπε εκείνη και αποχώρησε από το σπίτι