Nanigas at hindi agad ako nakagalaw sa huling sinabi nito. He left me dumbfounded here. Hindi ko alam kung anong pumapasok sa isip nito kung bakit ganun ang naiisip nito.
Wala akong binitawan na salita rito miski isa sa mga paratang nito noon. I can't tell. I can't read him. Akala ko noon tapos na kami dahil tinapos na niya ito. Kumirot ang puso ko dahil sa naisip na ito.
--
"Alexa sigurado ka ba sa plano mo?" tanong sa akin ni Lola.
Nandito kami ngayon sa veranda ng library. Pinuntahan ko si Lola upang kausapin tulong rito.
Gusto kong bumalik ng maynila para sa bahay. Sa aming bahay. Gusto kong linawin kay Xander ang lahat dahil bumabagabag sa akin ang hindi namin natatapos na pag uusap. Kapag nakausap ko ito paniguradong wala ng nakadagan sa aking dibdib habang nandito. Hindi rin alam kung bakit gustong gusto kong makita ito at kausapin. Kahit na alam kong hindi magiging madali iyon para sa akin.
Sa isang linggo na pananatili ko rito ay naging maayos naman ang lahat para sa akin. Nandito rin si Benj para samahan ako sa lahat. Natauhan rin ako sa napag usapan namin ni Benj tungkol sa amin ni Xander.
He made me realize things.
"You should talk to him Isaa.." he said to me after I tell him my story. Bumaling ako rito ng tingin. Naabutan kong muli ang titig nito. Tumango ako bilang pag sang ayon sa sinabi nito. Umangat naman ang labi nito dahil sa aking sinabi.
"I'll go with you then." he said.
I pouted.
"Why?"i asked him.
Humalukipkip ito bago sumagot."You're pregnant of course." walang kwenta nitong sabi na tila dapat at alam ko na dapat. Umismid ako at tumango.
Benjamin is my good friend. Pinayuhan niya ako ng dapat gawin. Alam kong hindi ako nito ipapahamak dahil alam nya ang sitwasyon ko. Sa ngayon, sila ni Lola ang gumagabay sa akin. I am thankful to have them. They're both my only family now. Kahit purong kalokohan ang dalawa sa laging pang aasar sa akin. Alam kong ginagawa nila iyon para mapangiti at mapatawa ako.
I bitterly smiled. I remember my friend there. Kimberly and my ex-boyfriend. Is they're okay? Kahit naman na hindi naging maganda ang nangyari sa amin noon. Ngayon, ay tanggap ko na ito. Gilbert is good to me and Kimberly she's a good friend of mine. They're both loved me before they betrayed me. Hindi ko alam na magiging thankful ako ng dahil sa ginawa nila. Here I am, I am standing in my shoes alone. Natuto ako sa mga bagay bagay. Natuto akong mag desisyon ng sarili ko. Natuto ako sa pag kakamali ko. Natuto ako na walang sinasandalan. I am leaning my shoulder not to anyone. I learned so many things.
When I get into manila I'll try to visit them. Susubukan kong gumawa ng maayos ng pag uusap sa kanilang dalawa. I'll end our fight. It's nonsense to me now. Ayuko na rin na may dumagdag na problema sa akin. After all may pinag samahan rin naman kami.
Muling nanumbalik ako sa aking sarili ng tapikin ni Lola ang aking pisngi. I smiled weary.
"Okay lang apo kung hindi mo pa kaya, may ibang oras pa para riyan." nakangiting sabi nito sa akin. Ngumiti rin ako.
"It should be done before, Pinatagal ko lang Lola.." sabi ko rito.
Pinatagal ko lang ang pag iisip, pinatagal ko lang ang pag hihirap ko sa pag iisip para rito. At para matuldukan ito kailangan kong kausapin si Xander.
I hope our conversation will went well.
--
"DENISE!" malakas na tawag na nakapag pa gising sa aking pagka tulala. Pinasadahan ako nito ng tingin at mabilis na lumapit sa akin.
"S-shane..." nanginginig na tawag ko sa pangalan nito. Agad na bumohos sa akin ang mga nangyari sa akin kanina.
"Anong nangyari sayo?" naguguluhang tanong nito sa akin. Inayos nito ang suot kong collar at muling inayos ang pag kaka butones ng aking uniform. Tulala parin ako at hindi pa rin makapaniwala sa nang yari.
He left me? Look like a shit!? He did that? I surrender easily!? Oh my gosh! I'm embarrassed! I feel embarrass!
"Denise.." pag tapik sa aking pisngi ni Shane.
Hindi ko inaasahan na ganun ang unang mang yayari sa aming dalawa! Agad na lapaan at ako naman! Na isang marupok! Nag palapa! Oh my god! Ang bilis bilis kong bumigay! Basta talagang si Xander! Lumapat lang ang labi sa akin wala na! End na tapos na! Tapos na ang pag iwas at pag tatago!
Sa isang iglap!
"Isssa..."
Sa isang halik!
Gaga hindi lang halik ang nang yari! That's make out! You make out with him! Damn.
"Alex..."
Walang pinag bago! Masarap-
"Alexa Denise! Pota ka Anong nangyari sayo!?" malakas na sigaw ni Shane dahilan upang muling magising ako sa aking pag iisip.
I glared at her because she slap me!
"Bakit ka nananampal ha!?" singhal ko rito habang nakahawak sa aking pisngi kung saan ako nito sinampal.
"Tulala ka tanga! Nung una kalmado pa ako tapos hindi mo pa ako pinapansin at patuloy ka pa rin sa pag tulala na parang wala ako sa harap mo! Gago! Gusto mo pa yung marahas para magising ka ha!?" singhal rin nito sa akin.
Ngumuso ako. "I saw him.." mahinang sagot ko.
Alam kong alam na nito kung ano ang sinasabi ko. Nangunot ang noo ko ng makitang nakatitig parin ito sa aking labi na nakanguso.
She smirked then, asked me. "Nilapa ka?"
Kinagat ko naman ang aking labi. Agad naman na namula ang pisngi ko dahil sa sinabi nito.
"Slight-"
"Ulol! Anong slight!? Kulang nalang mahubad na yang damit mong suot tapos sasabihing mong slight lang!? Are you kidding me!?" tila naasar na sabi nito sa akin ng putulin ako sa pag sasalita.
"Eh anong gagawin ko nilapa ako!" nakangusong reklamo ko rito.
Nakita ko ang pag taas nito ng kilay sa aking sinabi. "Baka nag palapa ka talaga!" nang aakusa ang boses nito habang sinasabi iyon.
Malakas akong bumuntong hininga. I haven't move then. Dahil pumayag ako sa ginawa nito sa akin. Or it's just that sexual- no it's not. Alam ko ang nararamadaman ko. Yes. It's true then. I haven't moved on.
"Siya ba?"
Napatingin ako kay Shane ng marinig ang boses nitong seryoso. Unti unti akong tumango. Agad na namuo ang luha sa akin. Sa huli't huli ako pa rin ang talo at kawawa sa aming dalawa.
Kinabig ako palapit ni Shane sa kanya. It's a signal. My tears abruptly fell down to my cheeks.
"It's been fucking years! Yet I'm in love with him! K-kahit sinaktan pa ako nito!" i said while crying in her arms.
Hindi ito umimik at hinayaan lang ako nitong umiyak ng umiyak. Mahabang katahimikan ang bumalot sa amin bago ito nag salitang muli.
"Hindi masamang mag mahal, pero dapat alalahanin mo muna ang sarili mo bago mo ibuhos ang buong pag mamahal mo sa iba.." she said.
I remained silent.
"Love yourself first because in the end of the day... Sarili mo lang ang kasama mo.." she whispered to me ears. Naramdaman ko pa ang pag aalo ng mga kamay nito sa aking likod.
I make friends with my same situation. Shane. We go far. Pareho kami ng pinag daanan. Nag papasalamat ako dahil rito. We shared each other problem. Nandito ito kapag may problema ako. Ganun rin ako rito. Hindi nito ako hinayaan na muling mag isa ako kagaya noon. Hindi nito ako hinayaan na maramdaman muli ang pag iisa.
Humiwalay ako sa pag kakayakap nito.
"Thankful ako kase nakilala kita!" natatawang sabi ko rito habang pinapahid ang luha sa aking pisngi.
Nag ayos ako upang muling bumalik sa aming trabaho. Hindi na muli kaming nag usap ni Shane at kapwa nag balik sa aming mga trabaho.
Iginala ko ang aking paningin sa buong area ng hindi makita si Shane. May gusto ako ritong itanong tungkol sa isang baggage na hinahanap ng aming pasaherong babae. Sinabi nito na si Shane ang nakausap niya.
Agad kong binuksan ang pinto na ang pwedeng pumasok lang ay crew.
"Shane-" hindi ko na naituloy ang sasabihin ko sa nabutan ko.
Si Shane and a familiar man. Doing uhm, yeah, kung kanina ay ako mukhang turn naman ni Shane para sa ganitong bagay ah!
Humalakhak ako sa aking isipan.
Umayos ako ng umayos rin ang dalawa." Uhmm.." nakangusong sabi ko ngunit alam kong wala akong nabuong salita dahil sa kakulangan ng sasabihin sa naabutan.
What am I doing here again? Can't remember at all. I should leave them so they can continue what they're doing. Kung sa kanila may umabala which is ako, sa amin ni Xander! Aba't iniwan ako!
I smirked. "Balik nalang ako pag katapos nyo.." iyon nalang ang nasabi ko. Hindi ako tumitingin sa banda ni Shane dahil ramdam ko ang masamang tingin nito sa akin dahil sa tono ng aking boses na nang aasar.
Tumalikod na ako. Tutal ay nakalimutan ko rin naman ang gagawin ko kung bakit ako napadpad roon.