Κοιμομουν του καλου καιρου οταν καποιος με σκουντηξε δυνατα στον ωμο.
''Ποιος; Τι; Που;'' ειπα τρομαγμενη και πεταχτηκα.
"Ηρέμησε καλέ, απλώς σε ξύπνησα για να πάρουμε το λεωφορείο!"
"Μμμ τι ώρα είναι;" Είπα ρίχνοντας ξανά το πρόσωπο μου στο μαξιλάρι.
''8 και τέταρτο." Είπε εκείνη χαλαρή όσο ψαχουλευε τη βαλίτσα της.
"Τι;;; Και γιατί με ξύπνησες από τώρα."
"Γιατί είπαμε ότι θα πάρουμε το λεωφορείο για να πάμε θάλασσα!"
"Μα έχει και πιο αργά δρομολόγια!" διαμαρτυρήθηκα. Με τράβηξε από το πόδι μέχρι την άκρη του κρεβατιού.
Ρε τη μισορεξια και δε της το 'χα!
''Σήκω είπα, θα κάνουμε περισσοτερα πραγματα απ΄οτι αν ξυπνουσαμε πιο αργα!!'' ΤΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΚΑΛΑ!!
''Ενταξει ενταξει! Γαμωτο σου για παιδι!'' ειπα και τελικα με τα χιλια ζορια σηκωθηκα.
Ανοιξα βαριεστημενα τη βαλιτσα και κοιταξα τα μαγιό μου. Θα βαλω το μοβ σημερα.
Πηγα λοιπον στο μπανιο για να ετοιμαστω.
[...]
''Πώς σου φαίνεται εδω;'' την ρωτησα δειχνοντας της μια ξαπλώστρα. Τόσο νωρίς που ήρθαμε λογικό να βρούμε κατευθείαν...
''Μια χαρά. Θα παρεις τιποτα να πιεις γιατι βλεπω τον σερβιτορο να μας πλησιάζει.'' ειπε κοιτωντας πίσω μου.
''Μπα ίσως αργότερα. Προς το παρόν θα ξαπλώσω μεχρι να βγει ο ηλιος και να ζεσταθει η θαλασσα γιατι θα γινω παγοκολώνα.'' ειπα και ξαπλωσα μολις εστρωσα τη πετσέτα μου.
Εβαλα γυαλιά ηλίου και έκλεισα τα ματια μου. Αφησα τον ήχο του κυμματος που έσκαγε στην ακτη να με νανουρισει. Δε θα κοιμομουν. Δυστυχως απαξ και ξυπνήσω δε ξανα κοιμάμαι αλλά με ηρεμούσε πολύ αυτός ο ήχος.
Η παραλία αρχισε σιγα σιγα να γεμιζει και ο ηλιος εκαιγε περισσοτερο απ' οτι νωρίτερα. Ενταξει ηταν ωρα για να μπούμε.
''Αθηνά .'' της ειπα και αφησε το κινητό της για να με κοιτάξει.
''Πάμε μεσα;'' την ρώτησα και εγνεψε. Πλησιασαμε τη θαλασσα και αν και κρύα ακομη μπηκαμε διστακτικά.
Δε γαμιεται θα βουτηξω να τελειωνουμε!
Με μια βαθιά ανάσα βουτηξα το σώμα μου εντελώς στο νερο και ξεπαγιασα πραγματικά. όταν βγήκα στην επιφάνεια η Αθηνά ηταν ακόμη έξω και προσπαθούσε να βαλει την υπόλοιπη κοιλιά στο νερό.
''Μπες μια κι έξω. '' της είπα αλλα αρνηθηκε κατηγορηματικά.
''Ναι καλά για μαλάκα ψάχνεις; Θα μπω με το πάσο μου. Εχω γίνει παγάκι!'' παραπονέθηκε και ρολαρα τα μάτια μου. Αμαν αυτο το παιδί με όλα θεματα έχει!!
''Κατάλαβα εδω θα τη βγαλουμε ολη τη μέρα ε;'' ειπα ειρωνικα και μου πεταξε νερο στη μαπα.
''Α ετσι εισαι;'' της ειπα και σηκώθηκα ετοιμη να πεταξω νερό.
''Ωχ οχι! ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΝΑ ΣΟΥ ΕΞΗΓΗΣΩ!!''
''ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΠΟΛΥ ΑΡΓΑ!'' της φωναξα κι αρχισα να τη βρεχω. Εκεινη αρχισε να τσιριζει κι εγω γελουσα με τις αντιδράσεις της.
''Ρε κωλοπαιδο! ''ειπε και τελικα αναγκάστηκε να βουτήξει μιας κι εξω είχε περισσοτερο κρύο.
''Καλα να παθεις!'' την κοροιδεψα αλλα το βλεμμα της ειχε κολλησει πισω μου.
''Τι κοιτάς καλέ;'' την ρώτησα και κοίταξα κι εγώ προς τα εκεί. Ηταν μια παρέα με μαντράχαλους. Ουάου... τι στο καλό γιατι ειναι ολοι τους μοντελα;;
''Μπα σε καλό σου αυτοί δεν είναι οι χθεσινοί;'' με ρωτησε και τοτε μου ήρθε η συνειδητοποιηση. ΚΑΛΕ ΝΑΙ ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΛΕΥΤΕΡΗ!! Ντα φακ!
''Ε σα πολυ συχνά δε πεφτουμε πάνω τους;'' την ρωτησα.
''Κοίτα η συγκεκριμένη παραλία ειναι πολύ γνωστη στο νησί οποτε απο τη μία μου φαινεται λογικό. Απο την αλλη εχω φρικαρει κάπως..'' ειπε παίρνοντας το βλεμμα της απο πάνω τους.
''Θες να μας δουν;'' με ρωτησε και για λιγο το σκεφτηκα.
''Δε ξέρω. Δεν εχω τοσο θέμα αλλά δε το επιδιώκω κιόλας. Αν μας δουν μας είδαν.'' ειπα ανασηκώνοντας τους ώμους.
''Εγώ λεω να βγω, θα έρθεις;'' την ρώτησα.
''Σε λίγο.'' απάντησε κι ετσι βγήκα μόνη. Τυλίχτηκαα με τη πετσετα μου και ύστερα ξάπλωσα φορώντας τα γυαλιά μου. Εβγαλα το κινητό μου απο τη τσαντα και άνοιξα τα δεδομένα. Κοίταξα αρχικα το Instagram για να δω αν μου είχε στείλει κάποιο μηνυμα ο Στέφανος που δυστυχώς δεν είχε...
ΑΛΛΑ καποιος μου εκανε αίτημα φιλίας. Για να δουμε..
Κάτσε κάτσε.. Αυτός ειναι ο Στράτος; Ο γείτονάς μου ο Στράτος; Ω φακ εχει φωτογένεια ο ατιμος... Καλά οχι οτι δεν ειναι γενικά πολυ ωραίος. Οσο και να με εκνευριζει η συμπεριφορά του δε γινεται να μη το παραδεχτώ. Ξεροκαταπίνω σε μια εικόνα του μονο με το μαγιό. Να παρει δε κοιτάζω αλλο!
Βλεπω ενα μηνυμα της Αλεξ να λεει έχω να σου πω και μπαινω στη συνομιλια.
''Πες μου.'' της απανταω.
Μου απανταει λιγο αργοτερα οτι θα με αρει τηλεφωνο αργοτερα για να μου τα πει και συμφωνω. Αν και με εχει φαει η περιεργεια τωρα να πω την αλήθεια μου.
Η Αθηνά καθεται δίπλα μου και πινει μια γουλιά απο τον καφέ της.
''Σου έρχεται.'' ειπε και την κοίταξα περιεργα. Ποιος ερχεται;
''Εε;'' την ρώτησα αλλά κατάλαβα μολις ειδα ενα υγρό γυμνασμενο σωμα να στεκεται πανω απο το κεφαλι μου.
Τι θα γινει συμπαν; Εκει που βρηκα ενα καλό παιδι μου κανεις τη ζωή δυσκολή.
''Γεια σας κορίτσια.'' ειπε με ενα χαμογελο.
''Γεια.'' απαντησα ευγενικα.
''Να τελικά που ξανασυναντιομαστε ε;''
''Απ' οτι φαίνεται. Ειναι μικρος τελικά ο κοσμος.'' ειπα και συμφώνησε.
''Δε με χαλαει καθολου αν είναι να πεφτω συνέχεια πανω σου.'' είπε κοιτώντας με με ενα στραβό χαμόγελο. ΚΑΛΕ ΜΑΖΕΨΟΥ!
''Τέλος παντων θα κάτσετε αρκετη ώρα;'' μας ρωτησε αλλαζοντας θεμα.
''Δε ξερουμε ακομη. Δεν εχει πολλή ωρα που ήρθαμε.''
''Τι θα λέγατε να γυρισουμε αργοτερα ολοι μαζι και να πάμε σε κανενα ταβερνακι για φαγητο;'' μας ρωτησε και κοίταξα την Αθηνά.
Ανασήκωσε τους ωμους της. Μας υποχρεωσες, παλι εγω θα βγαλω το φιδι απο τη τρυπα.
''Εε εντάξει.'' ειπα τελικα και μου χαμογελασε. Σταμάτα βρε παλιόπαιδο εχεις κι ωραίο χαμόγελο!
Μα είναι δυνατον μέσα σε έναν μηνα να πέφτω σε τρεις παίδαρους; Καλα φυσικά και είναι , μιλαμε για τη δική μου ''τύχη''.
''Τέλεια! Ελάτε καθίστε μαζί μας αν θέλετε για να φυγουμε ολοι μαζί.'' είπε και σηκώθηκε απο διπλα μου.
''Θα έρθουμε σε λιγακι. '' είπε η Αθηνά κι εκεινος εγνεψε κι αφου μου εκλεισε το ματι απομακρύνθηκε.
''Καις καρδιες μου φαινετα.'' είπε εκεινη πονηρα και την κοίταξα με σηκωμένο φρυδι.
Εμενα μια καρδοια με νοιαζει να καψω!
Και κατα φωνή γιατι με παίρνει τηλεφωνο. ΤΩΡΑ ΠΕΘΑΙΝΩ ΑΠΟ ΧΑΡΑ ΔΩΣΤΕ ΜΟΥ ΜΕΡΙΚΆ ΔΕΥΤΕΡΌΛΕΠΤΑ ΝΑ ΗΡΕΜΉΣΩ ΤΗ ΚΑΡΔΙΆ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΝΑ ΒΓΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΆΝΕΙ ΒΌΛΤΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΉΘΟΣ ΜΟΥ!!!
Ολο χαρα το σηκωσα. Αν η Αλεξ ηταν εδω θα με ελεγε ξεκαθαρα χαζοχαρούμενο. Καλα ισως και να ειμαι λιγο... αλλά έχω καλό λόγο!
''Καλημερα.'' είπα με ένα χαμόγελο.
"Καλημέρα."άκουσα τη φωνή του από την άλλη γραμμή.
"Τι έγινε;" τον ρώτησα.
"Τίποτα πήρα να δω τι κάνεις. Είμαι στο δρόμο για τη δουλειά." Απάντησε και όντως άκουγα από πίσω αυτοκίνητα.
"Δουλεύεις τα Σάββατα;"
"Ναι αλλά όχι στη καφετέρια που σου έλεγα. Στο μαγαζί του πατέρα μου."
"Α ναι σωστά! Είναι μακριά;" Τον ρώτησα και είδα την Αθηνά να με κοιτάει πονηρά.
Της έκανα νόημα να σκάσει.
" Όχι πάλι καλά. Δεν θα έβρισκα να παρκάρω με το αυτοκίνητο. Ενώ τώρα πάω με τα πόδια."
"Κάτι είναι κι αυτό."
"Εσύ που είσαι;" Με ρώτησε.
"Είμαστε θάλασσα από τις 9."
"Γιατι τόσο νωρίς;"
"Έλα μου ντε! Εμένα με ξύπνησαν για να έρθω." Γκρινιαξα και τον άκουσα να γελάει.
"Δε πειράζει θα έχετε όλη τη μέρα μπροστά σας τώρα. Μωρό μου έφτασα, θα τα πούμε." Είπε και έμεινα παγοκολωνα.
"Θα τα πούμε. Φιλιά." Είπα σοκαρισμένη και το κλείσαμε.
Με είπε μωρό του;
ΜΕ ΕΙΠΕ ΜΩΡΟ ΤΟΥ;
Κοίταξα την Αθηνά.
" Τι έπαθες καλέ γιατί τέτοια φάτσα; Έγινε κάτι;" Με ρώτησε ανήσυχη.
"Ναι έγινε." Ψιθύρισα.
"Καλέ τι! Πες μου θα σκάσω."
"Με είπε μωρό του."
"Τι σε είπε;" Επαθε ένα σοκ μαζί μου και εκείνη.
"Μωρό του." Χαμογέλασα όταν το σκέφτηκα και χαμογέλασε κι εκείνη.
"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!" τσιριξαμε μαζι ενθουσιασμένες και με αγκάλιασε.
"ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΈΛΕΙΟ!"
"ΤΟ ΞΕΡΩ!! Κάτσε να πάρω την άλλη να της τα πω!" Είπα ενθουσιασμένη και έψαξα την επαφή της.
Αλεκα
Την έβαλα σε ανοιχτή ακρόαση και στο δεύτερο χτύπημα το σήκωσε.
" Έλα καλέ τι έγινε;"
"Έχω να σου πω!"
"Ελπίζω καλά νέα γιατί δε θα αντέξω άλλο δράμα!"
"Σταμάτα μωρη και άκου! Μίλησα με τον Στέφανο."
"Και;; Άντε μαρή λέγε!"
"Αρχικά με πήρε εκείνος τηλέφωνο και είπαμε λίγο τα νέα μας ωραία;"
"Ναι. Να ξέρεις σε έχω βάλει σε ανοιχτή ακροαση ακούνε και οι άλλες."
"Δεν έχω θεμα. Τέλος πάντων με πήρε στη διαδρομή για τη δουλειά και να μη στα πολυλογώ όταν πήγαμε να το κλείσουμε με είπε μωρό μου." Είπα και για λίγο δεν άκουσα κάτι από την άλλη πλευρά.
"Άλεξ;" Ρώτησα για να δ.
"Ελα έλα τώρα είμαι εντάξει. Πάθαμε λίγο όλες ένα σοκ. ΤΙ ΣΕ ΕΙΠΕ;;"
" ΜΩΡΟ ΤΟΥ!! ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΠΕ ΤΟΣΟ ΩΡΑΊΑ!" είπα και έλιωνα και μόνο στη σκέψη.
"Ψάχνω ήδη για τα ρούχα που θα βάλω ως κουμπάρα. Τι θα έλεγες για γυναικείο κοστούμι;"
"Άλεξ σοβαρεψου δε παντρεύομαι,απλώς με είπε μωρό του."
"Ναι ναι οκ δε σε ρώτησα. Κορίτσια λέτε να βάλω φόρεμα ή κοστούμι στο γάμο τους;" Άκουσα από την άλλη πλευρά.
"Εγώ λέω κοστούμι. Στο γάμο και φόρεμα στη βάφτιση γιατί εννοείται θα κάνουν και παιδιά!" Η Βάσια της απάντησε και ρολαρα τα μάτια μου.
"Καλέ πάτε καλά και οι δυο σας;" Τις ρώτησα και η Αθηνά γελούσε.
"Ασ' τα Αγγελική μου, χθες τα παρατσουξαμε και μάλλον δεν έχει φύγει η επήρεια του αλκοόλ ακόμη."
"Χευ είμαστε μια χαρά σε πληροφορω!"
" Α καλά κατάλαβα. Άλεξ θα σε πάρω μετά να μου πεις αυτά που ήθελες οκ;"
"Ναι ναι κι εμείς τώρα θα πάμε θάλασσα οπότε θα τα πούμε μετά. Έχει να κάνει με τον Άρη να ξέρεις."
"Να ανησυχήσω;" Ρώτησα.
"Για τη σωματική του ακεραιότητα ναι, γιατί θα τον σκοτώσω. Άντε κλείνω φιλάκια!"
"Φιλάκια." Είπα και το κλείσαμε.
Δες ρε τώρα με άφησε να με φάει η περιέργεια το κωλοπαιδο...
"Να σου πω." Είπε η Αθηνά και την κοίταξα.
"Θα πάμε σε αυτούς;" Με ρώτησε και ανασηκωσα τους ώμους.
"Αν έχεις θέμα δε πάμε."
"Όχι μωρέ σιγά, πάμε απλώς μετα να μη δουν σε ποιο ξενοδοχειο είμαστε."
"Ναι ρε εννοείται. Άντε μάζεψε αν είναι να πάμε εκεί." Της είπα και μολις μαζέψαμε πετσέτες και τσάντες τους πλησιάσαμε με αργά βήματα.
"Καλώς τες." Είπε ο Λευτέρης και έκανε χώρο να κάτσω δίπλα του.
Έχε χάρη που δεν έχει αλλού να κάτσω.
"Λοιπόν να σας συστήσω. Από εδώ ο Γιώτης, ο Θανάσης και ο Πέτρος. Παιδιά από εδώ η Αγγελική και η Αθηνά;" Ρώτησε κοιτώντας την και εκείνη εγνεψε.
Έδωσα τα χέρια με όλους και αρχίσαμε σιγά σιγά να συζητάμε περί ανέμων και υδάτων.