Όταν η ταινία τελείωσε κοίταξα την Άλεξ που είχε το βλέμμα της κολλημένο στο κινητό της.
Κοίταξα το κινητό της και είδα ότι κοιτούσε μια φωτογραφία της με τον Άρη.
Γαμω το ξερό σου το κεφάλι για κορίτσι. Αν δεν ήταν τόσο πεισματάρα και του μιλούσε τώρα ίσως να ήταν καλύτερα τα πράγματα. Όχι ότι εκείνος φέρθηκε σωστά, αλλά αυτοί οι δύο είναι τέλειοι ο ένας για τον άλλον κι ας ακούγεται μελό. Μόνο αυτοί οι δύο μπορουν να αντέξουν τη βλακεία τους!
Καλά οκ σκάω αλλά ναι ΑΦΟΥ ΘΕΛΟΥΝ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΓΙΑΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΣΑ ΜΩΡΑ ΤΖΙΖ!!!
"Γιατί δε του μιλάς;" Της είπα και γύρισε να με κοιτάξει.
Έκλεισε βιαστικά το κινητό της και το πέταξε στον δίπλα καναπέ.
"Τι εννοείς;" Είπε κάνοντας την ανήξερη και την κοίταξα με σηκωμένο φρύδι.
"Ξέρεις πολύ καλά Άλεξ. Το ξέρω ότι όσο και να προσπαθείς να το κρύψεις σε πονάει πολυ. Ρε Άλεξ του είπες ότι τον αγαπάς, του το έχεις πει ποτέ;" Την ρώτησα και χαμήλωσε το βλέμμα της.
"Όχι.. δε ξέρω καν γιατί του το είπα. "
"Γιατί αυτό ένιωθες εκείνη τη στιγμή ρε κορίτσι μου. Κι εφόσον τον αγαπάς γιατί δε προσπαθείς λίγο παραπάνω γι αυτόν; Ναι οκ έκανε μαλακια δε τον δικαιολογώ αλλά γιατί δε μιλάτε πρώτα και μετά αν πάλι νιώθεις ότι δεν μπορείς να είσαι μαζί του ,τότε τελείωσε το." Της είπα αγκαλιαζοντας την από τους ώμους.
"Δε ξέρω ρε Αγγε. Χρειάζομαι χρόνο. Μου είναι πολύ δύσκολο να δεθώ και όταν το κάνω αλλά αυτό το άτομο με πληγώσει πονάει δέκα φορές παραπάνω. Ίσως κάποια στιγμή να μιλήσουμε ναι. Αλλά νιώθω πιο πολύ προδομένη όχι γιατι ήταν με εκείνη. Θέλω να πιστεύω ότι όντως δεν έκανε κάτι μαζί της. Αλλά για το γεγονός ότι το έκανε μόνο και μονο για να με εκνευρίσει και να με στεναχωρήσει. Λες και του έκανα κάτι. Ή και να του έκανα δε το είπε ποτέ ξεκάθαρα! Πως περιμένεις αγόρι μου να ξέρω τι σε πειράζει αν δε μου το λες; Να μυρίσω τα νύχια μου;" Είπε εκείνη αγανακτισμένη.
Δεν είχε άδικο ναι αλλά φοβόμουν μήπως τα παρατήσει ο Άρης τελικά και εκείνη τον χάσει μια και καλή. Δε θέλω μετά να κατηγορεί τον εαυτό της που δεν τον άφησε να της μιλήσει.
Από τη μία θέλω να τους βοηθήσω, από την άλλη όμως είναι καλό να το κανονίσουν μόνοι τους. Θα βρουν το δρόμο τους , τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω.
"Να φέρω πατατάκια ή θα βγούμε;" Είπα αλλάζοντας το θέμα γιατί ήξερα ότι την στεναχωρουσε.
"Ας βγούμε μωρέ." Είπε εκείνη και σηκώθηκε από το καναπέ.
"Πάμε για καφέ;" Την ρώτησα.
"Ναι πάμε. Ή μήπως θες μπύρες;"
"Καλύτερα μπύρες, ήπια ήδη έναν καφέ μη πιω κι άλλον." Είπα και εγνεψε θετικά.
" Πάω στο μπάνιο να σουλουπωσω το μαλλί μου." Είπε και φεύγοντας από το σαλονι και έπιασα το κινητό μου.
Ο Στέφανος μου είχε στείλει μήνυμα. Ο καλός μου...
"Θα βγεις;" Με ρωτούσε.
"Ναι έτσι λέω. Εσύ;"
"Ναι κι εγώ λογικά με τον Μανώλη. Που θα πάτε;"
" Ε χαλαρά θα κάνουμε μια βόλτα λογικά. Γιατί;"
"Με ποιον θα είσαι;" Με ρώτησε.
"Με την Άλεξ. Γιατί όμως;" Του απάντησα με περιέργεια.
"Θέλετε να βγούμε τετράδα;" Πρότεινε και το σκέφτηκα για λίγο.
Βρε λες;
Ας ρωτησω την Άλεξ δε χάνω κάτι.
"Άλεξ ο Στέφανος με ρωτάει αν θέλουμε να βγούμε μαζί του και με τον Μανώλη! Θες;;" Της φώναξα και εκείνη επέστρεψε από το μπάνιο.
"Με ποιους είπες;"
"Με τον Στέφανο και τον Μανώλη."
"Τον Μανώλη σα να λέμε τον πεφτουλας φίλο του; Που δε με άφησε λεπτό σε ησυχία; Αυτόν τον Μανώλη;"
"Ναι αυτόν τον Μανώλη." Είπα γελώντας με τη φάτσα της.
"Θες να απαντήσω ειλικρινά;"
"Πάντα."
"Δε ξέρω αν θέλω να βγω μαζί τους. Μη με παρεξηγείς δεν έχω θέμα με τον Στέφανο ,ακόμα, αλλά ο άλλος μου τη πέφτει συνέχεια. Και εγώ κι ο Άρης μαλώσαμε εξαιτίας του. Βασικά όχι εξαιτίας του , εξαιτίας της βλακείας του Άρη."
"Κατάλαβα. Άρα να του πω όχι;" Της είπα πιάνοντας το κινητό μου από το καναπέ.
Ξεφυσηξε.
"Πες ναι. Εξάλλου είμαι χωρισμένη και είναι ευκαιρία να γνωρίσω τον Στέφανο." Την κοίταξα καλά καλά.
"Δε χρειάζεται Άλεξ εγώ μπορώ να βγω- " με διέκοψε.
"Όχι όχι θα βγούμε. Πάει και τελείωσε. Απλώς θέλω κανένα ρούχο σου γιατί να πάω με κοντό σορτσάκι και μπλουζάκι σε έναν λιγουρη δε λέει." Είπε κοιτάζοντας τον εαυτό της.
"Και ο Άρης;" Αχ θα γίνει μαλακια το διαισθανομαι.
" Ναι τι με αυτόν;" Είπε αδιάφορα.
"Του δίνεις πάτημα για τις μαλακίες που σου έλεγε."
"Δε χρωστάω εξηγήσεις σε κανέναν. Κι εξάλλου δεν είμαστε πλέον μαζί οπότε ας μην ανακατεύεται." Είπε γεμάτη πείσμα και πήγε στο δωμάτιο μου.
"Αχ τι χαζή κοπέλα..." Μονολογησα.
Από τη μια σκέφτομαι ότι εντάξει έχει δίκιο η Άλεξ, από την άλλη όμως αν το μάθει ο Άρης πάει! Θα τον σκοτώσει τον Μανώλη..
Αλλά δε μπορώ να ασχοληθώ και με αυτόν τον μαλακα! Φτάνει, τόσους είχα. Τώρα έχω τον Στέφανο και δε χρειάζομαι κάτι άλλο.
Έστειλα ένα μήνυμα στον Στέφανο για να τον ενημερώσω και αφού κανονίσαμε ωρα, πήγα να ετοιμαστώ μαζι με την άλλη.
[...]
"Να εκεί!" Της είπα δείχνοντας το τραπέζι τους και την τράβηξα από το χέρι.
"Γεια σας!" Είπα με ένα χαμόγελο και ο Στέφανος σηκώθηκε από τη θέση του δίνοντας μου ένα φιλί στο μάγουλο.
"Είσαι πολύ όμορφη." Μου είπε με ένα άκρως γοητευτικό χαμόγελο που με έλιωσε λίγο σαν κεράκι.
"Ευχαριστώ." Στανταρακι τα μάγουλα μου έχουν απόχρωση ντομάτας.
"Άλεξ σωστά;" Ρώτησε την κολλητή μου κι εκείνη εγνεψε.
"Γεια σου Μανώλη."είπα δίνοντας μου το χέρι του κι εκείνος ανταπέδωσε στη χειραψία ευγενικά.
"Γεια." Είπε και κοίταξε την Άλεξ που κάθισε ανάμεσα σε μένα και σε αυτόν.
Πάλι καλά δεν έκατσε δίπλα στον Στέφανο! Θέλω να είμαι εγώ κοντά του.
Αν και ξέρω ότι αυτή τη στιγμή νιώθει κάπως άβολα κοντά στον Μανώλη. Μήπως να αλλάξουμε θέσεις;
"Είσαι εντάξει;" Την ρώτησα.
"Όλα καλά μην αγχώνεσαι."
"Παραγγείλατε;" Ρώτησα τον Στέφανο.
"Όχι σας περιμέναμε. Θα πιούμε όλοι;"
Κοίταξα την Άλεξ κι εκείνη εγνεψε.
"Ναιπ. Μου δίνεις λίγο το κατάλογο;" Μου έδωσε το χοντρό βιβλιαράκι που ήταν στο τραπέζι. Το χέρι του ακουμπησε το δικό μου και κοιταχτηκαμε στα μάτια.
Να πάρει.. ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΩΡΑΙΟΣ;;;
"Ευχαριστώ." Είπα με ένα χαμόγελο και μου έκλεισε το μάτι.
Ναι οκ ΛΙΩΣΕ ΜΑΣ ΚΙ ΑΛΛΟ ΔΕ ΠΕΙΡΆΖΕΙ.
"Τα σάλια σου μωρη παραλίγο να φάει βουτά η σερβιτόρα." Είπε η Άλεξ ειρωνικά και της τσίμπησα το μπούτι.
"Αχ σιγά μωρη κακούργα με το μαγισσε νύχι!" Μου είπε τρίβοντας εκείνο το σημείο και χαμογέλασα βγάζοντας έξω όλα μου τα δοντακια.
"Να μάθεις μαλακισμενο να με κοροϊδεύεις. Λοιπόν αποφασίσατε;" Ρώτησα τους άλλους δύο και κούνησαν καταφατικά τα κεφάλια τους.
Ο Στέφανος έκανε νόημα στη σερβιτόρα.
"Παρακαλώ."
"Μια τεκιλα σοκολάτα." Είπε η Άλεξ.
"Μια βότκα λεμόνι." Είπα εγώ.
"Μια μπύρα."
"Μια βότκα σκέτη." Είπε στο τέλος ο Στέφανος και της έδωσε το κατάλογο.
Όταν απομακρύνθηκε αρχίσαμε να μιλάμε. Λέγαμε κάνα δυο βλακείες, ο Μανώλης την έπεφτε στην Άλεξ, ο Στέφανος κι εγώ πειραζομασταν. Ήμασταν γενικά μια ωραία ατμόσφαιρα.
Όταν ήρθαν τα ποτά τα σηκώσαμε.
" 'γεια μας!" Αναφωνησαμε όλοι τσιγκρουζοντας και κατέβασα μια μικρή γουλια.
"Λοιπόν τι θα κάνετε για το καλοκαίρι;" Ρώτησα τα αγόρια.
"Χαλκιδική για καμιά βδομάδα. Ένας φίλος μας έχει εξοχικό. Μετά θα δείξει. Εσείς;" Είπε ο Μανώλης κοιτάζοντας την Άλεξ.
Οκ φίλε μου το εμπεδωσαμε ότι σου αρέσει! Αλλά δεν είναι για τα δόντια σου σορυ.
"Εγώ θα πάω Σκιάθο και μετά από εκεί στο χωριό μου." Απάντησα.
"Που είναι το χωριό σου;" Με ρώτησε ο Στέφανος.
"Λίγο πιο έξω από τη Θεσσαλονίκη."
"Τέλεια." Είπε με ένα χαμόγελο.
"Εγώ θα πάω Ίο και από εκεί ίσως πάω και καμιά βδομάδα στο χωριό της Αγγελικής. Καμιά θάλασσα αυθημερόν μετά." Είπε η Άλεξ.
"Δε θα πάτε μαζί;"
"Θα πάω στο χωριό της και μετά αν πάμε καμιά εκδρομή θα δείξει." Του απάντησε.
Συνεχίσαμε να συζητάμε για τις διακοπές όταν το μάτι μου έπεσε σε μια γνωστή φάτσα.
Αυτός είναι ο Στέλιος;
Με δύο ακόμη μαντραχαλους και δύο κοπέλες. Δε ξέρω κανέναν τους. Και πάλι καλά δεν είναι και ο Άρης μαζί τους απ' ότι βλέπω.
Την σκουντηξα διακόπτοντας τη συζήτηση της με τον Μανώλη και τον Στέφανο.
"Άλεξ ο Στέλιος!" Είπα δείχνοντας το τραπέζι τους.
"Που καλέ;"
"Να εκεί!" Μόλις επιτέλους τον είδε της είπα να πάμε πιο μετά να χαιρετήσουμε.
"Ναι αμέ."
Έπιασα λοιπόν κι εγώ τη συζήτηση με τον Στέφανο. Μου έλεγε για τη σχολή του κι εγώ για αυτήν που με ενδιέφερε. Με άκουγε με τόσο ενδιαφέρον ο καλός μου!!!
"Φαίνεται να σου αρέσει πολύ." Είπε εκείνος πιάνοντας μου το χέρι.
"Ναι, αν και δε ξέρω πως θα είναι, έχω δει τα μαθήματα και φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα!" Είπα αν και μέσα μου πάθαινα κρισαρες με το γεγονός ότι εσφιγγε τις παλάμες μας μεταξύ τους.
Σταμάτα καρδιά να χτυπάς τόσο γρήγορα γαμωτο! Αν δεν είχε μουσική σίγουρα θα την άκουγαν όλοι.
Έτσι όπως μου μιλούσε το βλέμμα μου έπιασε άλλη μια γνωστή φάτσα μεσα στο χώρο. Και να πάρει αυτό δεν ήταν καλό γιατί η συγκεκριμένη γνωστή φάτσα αν δει την Άλεξ με τον Μανώλη θα έχουμε πρόβλημα!
"Άλεξ!" Της είπα αλλά δε με άκουσε γιατί η μουσιτσα συζητούσε με τον Μανώλη. Καλά τι σκατα λένε τόση ώρα!
"Άλεξ!" Είπα αγχωμενη αλλά πάλι το χαβα της.
"Ναι το είχα σταματήσει για κάποιο διάστημα αλλά τώρα με την αρχή της χρονιάς θα ξεκινήσω και πάλι προπονήσεις." Την άκουσα να λέει.
Την σκουντηξα στον ώμο και εκείνη με κοίταξε ξαφνιασμένη.
"Τι καλέ;"
"Ο Άρης είναι εδώ!" Της είπα.
"Ποιος θέλει παγωτό;" Είπε εκείνη μπερδεμένη και κοπανησα τη παλάμη μου στο μέτωπό μου.
Αυτό πόνεσε!
"Ποιο παγωτό βρε μαλακα! Ο Άρης είναι εδώ σου λέω!!!" Της είπα πιο δυνατά.
Εκείνη για λίγο με κοίταξα και τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα.
"Ω να σου- τι εδώ; Που εδώ; Εδώ εδώ; Σα να λέμε εδώ σε αυτό το μαγαζί;" Είπε φρικαρισμενη.
"Ναι μωρη! "
"Γαμω! Ξέρεις κάτι; Δε με νοιάζει!" Είπε πιο σοβαρά και απευθύνθηκε αυτή τη φορά στο Μανωλη.
"Και δε μου λες, κάνεις κάποιο άθλημα;"
Τι χαζή κοπέλα!
"Σιγά που δε σε νοιάζει." Της είπα.
Δε μου έδωσε σημασία και συνέχισε να ακούει τον Μανώλη που της έλεγε για το ποδόσφαιρο.
"Τι έγινε;" Είπε ο Στέφανος στο αυτί μου και τον κοίταξα.
"Το θέμα είναι τι θα γίνει." Είπα και κοίταξα προς τη πλευρά του Άρη.
Ακόμη δε μας έχει δει ευτυχώς.
"Δε καταλαβαίνω." Είπε παίρνοντας μια πολύ γλυκιά μπερδεμένη έκφραση.
ΑΧΟΥΥΥ
"Τον βλέπεις εκείνον τον ψηλό μελαχρινό;"
"Ναι τι;" Είπε κάπως πειραγμενος.
"Εμ ναι είναι πρώην της Άλεξ. Χώρισαν πριν κάτι μέρες." Είπα και τον είδα να ηρεμεί κάπως.
"Α μάλιστα και; Δε τα πάνε καλά;"
"Ε βασικά είναι περίπλοκο το πράγμα. Απλώς αν ο Άρης δει τον Μανωλη με την Άλεξ, Μανώλη είχαμε." Είπα και ήπια μια γουλια από το ποτό μου.
"Α άρα ζηλεύει. Οκ το έπιασα. Η Άλεξ πως νιώθει;"
"Και οι δύο θέλουν ο ένας τον άλλον, απλώς είναι εγωιστές μη τη ψάχνεις."
"Μάλιστα. Τότε ας ελπίσουμε ότι δε θα μας δει." Είπε εκείνος κι εγώ κοίταξα προς το μέρος τους.
Ο Άρης δε κοιτούσε προς τα ε- άκυρο κοιτούσε πολύ πολύ έντονα την Άλεξ που γελούσε με τον Μανώλη.
Οκ θα φάμε κόλλυβα απ' ότι φαίνεται.
"Άλεξ!" Είπα όσο τον έβλεπα να πλησιάζει σιγα σιγά. Τι σιγά σιγά βασικά αυτός μόνο που δε τρέχει.
"Τι παιδί μου; Τι έπαθες πάλι;" Είπε εκείνη αστεία.
"Ο Μανώλης θα πάθει σε λίγο! Σου 'ρχεται!"
"Ποιος;"
"Βρε βρε για δες ποιος είναι εδώ." Ακούστηκε μια φωνή και γυρίσαμε να τον κοιτάξουμε.
"Άρη;" Είπε η Άλεξ με σοβαρό τόνο.
"Ναι ναι εγώ είμαι αυτός." Είπε με ένα ειρωνικό χαμόγελο.
Ω σκατα.
"Τι θες;" Τον ρώτησε χωρίς περιστροφές.
Ωχ μυριζομαι δράματα.
"Σήκω!" Της είπε και γουρλωσα τα μάτια μου.
"Ορίστε;"
"Σήκω είπα!" Της είπε άγρια.
"Δε πάω πουθενά!" Είπε εκείνη όλο πείσμα.
"Άλεξ δε θα το ξαναπώ."
Αααα όλα κι όλα φίλε μου!
"Άρη αν δε θέλει να έρθει δε θα έρθει." Είπα εγώ και η Άλεξου έπιασε το χέρι.
"Δε θα αργήσω." Μας ειπε και σηκώθηκε από τη θέση της.
Ο Μανώλης πήγε να μιλήσει αλλά ο Άρης τον αγριοκοιταξε.
Βρε χεστρουλα!!!
Τι επειδή ο Άρης σε περνάει ένα κεφάλι και είναι ντουκι;
Ναι μάλλον γι' αυτο..
"Ποιος ήταν αυτός ο μαλακας;" Είπε εκείνος εκνευρισμένος.
"Ο Άρης. Λοιπόν θέλετε να πιούμε τίποτα ακόμη;" Είπα τελειώνοντας το ποτό μου και ο Στέφανος με κοίταξε.
Έπιασε το πηγούνι μου και με φίλησε απαλά στα χείλη.
"Κερνάω εγώ τον δεύτερο γύρο." Είπε πάνω στα χείλη μου.
Χαμογέλασα.
Παντρέψου με λίγο Στέφανε.