Δυο μέρες αργότερα και συγκεκριμένα τη Παρασκευή ήμασταν μαζεμένες όλες στο σπίτι μου.
Έκανα βόλτες σε όλο το σπίτι από το άγχος.
Τωρα εγώ είπαμε θα βγω μαζί του;
Και τι σκατά να βάλω;
Να βάλω καλά ρούχα ή να βάλω τζιν ξέρω γω;
"Μπορείς σε παρακαλώ να σταματήσεις να πηγαινοέρχεσαι, με εχεις ζαλίσει." είπε η Άλεξ ενοχλημένη που είχε απλωθεί στο καναπέ.
"Οχι εχω υπερένταση!"
"Αγγελική μου όλα καλά θα πάνε, μην αγχώνεσαι. Και εχεις ακόμη αρκετό χρόνο να αποφασίσεις για το τι θα βάλεις." είπε η Στέλλα η οποία γελούσε με τη κατάσταση μου.
ΤΙ ΓΕΛΑΣ ΕΔΩ ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ!
"Καλα ναι αυτό ισχύει εξάλλου δε διαλέξαμε ήδη κάποια σύνολα στην άκρη;" πρόσθεσε η Αθηνά.
"Ναι αλλά αν δε ταιριάζουν με το μέρος που θα πάμε; Δε μου έδωσε και κανένα στοιχείο ο βλάκας!"
"Γι αυτό βγάλαμε safe επιλογές καλέ!" κοίταξα τη Βάσια.
Ηρέμησα κάπως και στάθηκα σε ενα σημείο.
Όλα καλα θα πάνε. Δε ξέρω καν γιατί αγχώνομαι τόσο. Και να μη πάνε ένας γκομενος είναι ,θα το ξεπεράσω..
"Πως λέτε να πάει;" ρώτησα.
"Πιστεύω ότι θα πάει τέλεια!" είπε η Αθηνά και η Βάσια συμφώνησε μαζί της.
"Ναι κι εγώ αλλά κράτα και μια πισινή, ποτέ δε ξέρεις." με συμβούλεψε η Στέλλα.
"Άλεξ;" την ρώτησα και εκείνη έδειξε να ξυπνάει από τον λιθαργο της.
"Ναι;"
"Ρώτησα πως λες να πάει το σημερινό;"
"Εεε μια χαρά θα πάει. Τώρα αν δε πάει μην απογοητευτείς, γιατί οι άντρες έχουν τη τάση να σε απογοητεύουν γενικά." ναιπ περνούσε τη περίοδο μισώ όλους του άνδρες και είναι όλοι ίδιοι.
"Οκ αυτό ήταν τεράστια σπόντα." της είπα και καθίσαμε όλες δίπλα της.
"Συμπέρασμα ήταν.."
"Δεν είναι όλοι το ίδιο." της εξήγησα. Το ήξερα καλά αυτό άλλωστε...
"Δεν είμαι σίγουρη πλέον γι αυτο. Και τέλος πάντων δεν είμαι εγώ το θέμα αλλά εσύ που θα βγεις. Κοίτα να περάσεις καλά και να αφήσεις φόβους και άγχη." μου είπε και εγνεψα.
"Αυτό σκοπεύω."
"Τα μαλλιά σου τι θα τα κάνεις;" άλλαξε θέμα μιας και ένιωθε άβολα.
"Εεε δε ξέρω τι μου προτείνετε;"
"Εγώ λέω κάτι χαλαρό αλλά με το σωστό βάψιμο και ντύσιμο θα φαίνεται εξίσου καλό." μίλησε η Βάσια.
"Ή το φυσικό σου ή καμιά χαμηλή κοτσίδα."
"Τι λες για πλεξούδα;"
"Γαλλικές;"
"Βάσια ξέρεις να κάνεις σωστά;"της απηύθυνα το λόγο.
"Ναιπ! Αλλά πρώτα θα με αφήσεις να δοκιμάσω κατι και αν δε σου αρέσει σου κάνω γαλλικές."
"Είμαι μέσα, αρκεί να είμαι έτοιμη εγκαίρως." της είπα.
"Αυτό μη σε απασχολεί καν."
Λίγο αργότερα είχα κάνει μπάνιο, είχα κάνει μάσκα και είχα βάλει κρέμες σε σώμα και πρόσωπο. Έλαμπα σχεδόν!
Ευτυχώς όταν αποφάσισα να βγω είχα κλείσει ήδη ραντεβού για τη Πέμπτη οπότε τώρα ήμουν καλά.
"Εχεις λίγη χρυσόσκονη από τη κρέμα!" μου είπε η Άλεξ και άρχισε να τρίβει απαλά το μάγουλο μου.
"Εσύ φταις σου εχω πει να σταματήσεις να την δίνεις σε κόσμο αλλά που να ακούσεις!" της είπα αστεία και εκείνη γέλασε.
"Άλλοι τσιγάρα, άλλοι χάπια. Εγώ χρυσόσκονη! Κάπως πρέπει να βγάλουμε και το ψωμί μας μανδαμ." γελάσαμε με το αστείο μας και μου τσίμπησε τα μάγουλα.
Αααα αλλάξανε οι ρόλοι και δε το ξέρω;
"Ααα τι γίνεται κοπελιά θα μας πάρεις και τη δουλειά; Εγώ σου τσιμπαω τα μάγουλα." είπα και εκείνη κούνησε γρήγορα αρνητικά το κεφάλι της.
"Προς το παρόν εσύ στέγνωνε τα μαλλιά σου και δες τι ρούχα σου βγάλαμε!"
Κοίταξα την ώρα κάπως αγχωμενη. Εχω ακόμη δυο ώρες μέχρι να βγούμε..
Όταν στέγνωσα επιτέλους το μαλλί μου γιατί είναι και πολύ, έλεγξα τα ρούχα που είχαν επιλέξει τα κορίτσια.
Κοίταξα το τζιν και υστερα το κοντό τοπακι που μου είχαν επιλέξει.
Τέλειο.
Ούτε πολύ απλό ούτε πολύ επίσημο. Και σέξι!
"Ντύθηκες Αγγελική, να μπούμε;"
"Ναι ελάτε!" είπα και όλες μαζί σχεδόν μπήκαν μέσα και με παρατήρησαν.
"Γαμωτο και δε ξέρω να σφυριζω!" είπε η Άλεξ και γέλασα.
"Πως σας φαίνομαι;"
"Κούκλα είσαι! Ελα να σου φτιάξω τα μαλλιά και εσύ αν είναι άρχισε να βαφεσαι." μου πρότεινε η Βάσια και στάθηκε από πίσω μου όσο εγώ καθόμουν μπροστά στο καθρέφτη.
[...]
"Είσαι έτοιμη;" με ρώτησε η Άλεξ στις 8:50 ακριβώς.
"Ναιπ τα εχω πάρει όλα, το μακιγιάζ είναι εντάξει, τα ρούχα όλα καλά."
"Ψυχολογικά εννοούσα."
"Εεε ναι; Δε ξέρω. Εχω καιρό να βγω με γκομενο τωρα που το σκέφτομαι."
"Δε πειράζει θα βρεις τη φόρμα σου δε σε φοβάμαι."
"Ουφ ναι εχεις δίκιο. Οι υπόλοιπες έφυγαν;"
"Ε ναι η Αθηνά είπε ότι θα βγει με τη ξαδέρφη της. Τα κορίτσια είναι στο σπίτι της Βάσιας και θα πάω κι εγώ τώρα από εκεί." είπε και βγήκαμε και οι δυο από το διαμέρισμα μου.
"Α τέλεια. Θα πας με λεωφορείο;"
"Οχι μωρέ ενα 20λεπτο δρόμος είναι. Θα βάλω ακουστικά και θα το πάρω ποδαρατα." μπήκαμε στο ασανσέρ και πάτησα το κουμπί για το ισόγειο.
"Δε μου λες κανέναν άλλον γείτονά γνώρισες ή μόνο αυτόν από δίπλα;" με ρώτησε.
"Ε γνώρισα και τις προάλλες μια γιαγιά που μένει στον πρώτο. Ήθελε βοήθεια με κάτι ψώνια και μετα με κέρασε μηλόπιτα!"
"Να τη γνωρίσω αυτή τη γιαγιά."
"Το μόνο κακό είναι ότι έχει γάτες." είπα με ξινιλα. Δε μου αρέσουν οι γάτες...
Εκτός από τον Σάββα που ήταν τέλειος! Τι καλός γάτος! Αλλά πάει τώρα ο Σάββας...
"Ιιιι αυτή τη γυναίκα πρέπει να τη γνωρίσω οπωσδήποτε! Πόσες έχει;"
"Φυσικά και πρέπει.." είπα γυρίζοντας τα μάτια μου ειρωνικά. Αυτή η κοπέλα δε πάει καλά.
"Πρέπει να έχει δύο ή τρεις. Δε θυμάμαι." είπα ανασηκώνοντας τους ώμους και βγήκαμε έξω μόλις σταμάτησε το ασανσέρ στο ισόγειο.
"Λοιπόν πάω. Αν θελήσεις να φύγεις στείλε μήνυμα και θα βρούμε μια δικαιολογία. Θα είμαι με τα κορίτσια οκ;"
"Ναι Άλεξ μην αγχωνεσαι. Είμαι σίγουρη ότι θα είμαι καλά. Λοιπόν πάω γιατί θα αργήσω!" κάναμε μια γρήγορη αγκαλιά και ξεκίνησα για το παρκάκι που θα συναντιομασταν.
Κράτησα καλύτερα τη τσάντα μου όταν είδα τη ψηλή κορμοστασιά του να στέκεται με τα χέρια στις τσέπες
Τον σκαναρα. Φορούσε ενα μαύρο τζιν με σκισιματα και μια αλυσιδιτσα κρεμασμένη, ενα κολλητό άσπρο απλό κοντομανικο μπλουζάκι που του καθόταν τέλεια μέσα από το παντελόνι. Γαμω βλέπω και τους κοιλιακούς του από εδώ. Φαντασου πως είναι απο κάτω ο τύπος..
Οταν με είδε χαμογέλασε. Οκ λιωνω αντίο κόσμε!
"Γεια σου όμορφη." είπε και με φίλησε στο μάγουλο. Νιώθω ήδη να κοκκινιζω τζιζ...
"Γειαα. Τι κάνεις;" τον ρώτησα.
"Τωρα που σε βλέπω τέλεια! Εσύ;"
"Κι εγώ πολύ καλά." είπα με ενα χαμόγελο.
"Λοιπόν που θα με πας;" τον ρώτησα παιχνιδιάρικα.
Άπλωσε το χέρι του προς το μέρος μου. Το ακούμπησα απαλά και εκείνος το έσφιξε και το έφερε κοντά του.
"Θα δεις." είπε και μου έκλεισε το μάτι.
Ας φέρει κάποιος μια σφουγγαρίστρα να μαζέψει τα σάλια μου.
[...]
Οσο περπατούσαμε είδα ότι είχαμε φτάσει σε μια περιοχή με μαγαζιά αρκετά ιδιαίτερα. Αν και είχαν κόσμο δε τα έλεγες αποπνικτικά.
"Εχεις ξανά έρθει εδώ;" με ρώτησε.
Κούνησα αρνητικά το κεφάλι μου.
"Σου αρέσει;" είπε όταν μπήκαμε σε ενα αλλά εγω κοιτούσα την παράξενη διακόσμηση του η οποία σε γοήτευε με τον δικό της τρόπο. Είχε περίεργα χρώματα και σε κάθε τραπέζι είχε κεράκια που άναβαν. Έβλεπες πιο πολύ ζευγάρια παρά παρέες.
"Μου αρέσει." είπα με ενα χαμόγελο και μια κοπέλα λίγο πιο ψηλή από εμένα μας οδήγησε σε ενα τραπέζι γωνιακό. Είχε μπορντό καναπεδακι με πλάτη και το γνωστό τραπέζι με ενα κεράκι. Με άφησε να καθίσω πρώτη και ύστερα κάθισε δίπλα μου.
Οκ αυτο το μέρος σε ενέπνεε να χαμουρευτεις...
ΧΩΡΙΣ ΠΛΑΚΑ!
"Τι θα πάρεις;" με ρώτησε και κοίταξα τον κατάλογο.
"Εσύ τι σκέφτεσαι;"
"Εγώ θα πάρω καφέ λογικά. Αλλά σκεφτόμουν να φάμε και κάτι αν πεινάς κι εσύ."
"Ναι γιατί όχι. Αλλά τι; Έχει αρκετά πράγματα εδώ." είπα προβληματισμένη.
"Κρέπα, με μπόλικη Μερέντα και μπισκότο Oreo."
Τον κοίταξα ενθουσιασμένη. Έτσι ακριβώς τρώω την κρέπα.
Μπορούμε να παντρευτούμε σε παρακαλώ; Παρακαλώ παρακαλώ παρακαλωω!
"Με παρακολουθείς;" του είπα και καλά καχύποπτα.
"Γιατί;" ρώτησε παραξενεμένος.
"Πως ξέρεις πως τρώω τη κρέπα;"
"Δε ξέρω έτσι την τρώω εγώ." είπε με ενα χαμόγελο.
ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ,ΘΕΣ ΝΑ ΜΕ ΠΕΘΑΝΕΙΣ; Είμαι και καρδιακή ρε γαμωτο!
"Εχεις τοτε καλό γούστο! Να την φωνάξουμε;" τον ρώτησα και εγνεψε. Έκανε νόημα στην σερβιτόρα και εκείνη μας πλησίασε.
"Δυο κρέπες με Μερέντα και μπισκοτο Oreo." είπε και της έδωσε τους καταλόγους.
"Εσύ δε θα έπαιρνες καφέ;"
"Ε οχι αφού δεν ήθελες εσύ ,είπα να σου κάνω παρέα." είπε και γύρισε προς το μέρος μου.
Παιδιά δε μπορωωω...
"Ε δε χρειαζόταν, αμα ήθελες μπορούσες να πάρεις σιγά."
"Θα ζήσω και χωρίς καφέ." είπε και μου έφυγε ενα γελακι.
Αυτή η βόλτα έχει ξεκινήσει πολύ καλά!