(Z&U)
"ဦးဝဏၰရဲ႕ေနာက္ဆံုးကို မင္းလိုက္ပို႔ခ်င္ေသးလား"
စက္ကအဝတ္ေတြအကုန္လဲၿပီးတာနဲ႔နက္ခ္တိုင္တက္ရင္းအိပ္ရာေပၚထိုင္ေနတဲ့အရိပ္ဘက္ကိုလွည့္လာ၏
"အင္း"
"သုတနဲ႔သြား ကားထားခဲ့မယ္"
စက္ကိုမ်က္လံုးေတြနဲ႔အသံတိတ္ေမးခြန္းထုတ္သည္။
"ငါကမိုးမာန္နဲ႔သြားမွာ မိုးမာန္ေအာက္မွာေစာင့္ေနတယ္"
စက္ကိုမိုးမာန္ကအဝတ္ထုပ္ေတြလာပို႔ရင္းရံုးသြားဖို႔ပါပါတစ္ခါတည္းလာႀကိဳေပးတာျဖစ္သည္။
"အင္း၊ဒါဆိုသြားလိုက္မယ္"
အသံကတိုးဖ်ဖ်ညင္သာသာ။အဖ်ားရွိေနေသးတာေၾကာင့္မ်က္နွာေလးကသိပ္မၾကည္ခ်င္ေသး။အားနည္းေနသလိုျဖဴဖတ္ဖတ္ျဖစ္ေနသည္။
"မင္းေဆးေသာက္ရဦးမွာမလား၊ငါေစာင့္တိုက္ခဲ့ရမလား"
"ဟင့္အင္း၊ကိုယ့္ဘာသာေသာက္လိုက္မယ္"
"ၿပီးေရာ၊ေရာ႕ ဒါကမင္းအတြက္အဝတ္ေတြ"
စက္ကေျပာရင္းစားပြဲေပၚကအထုပ္ကို ဖ်ားေနသူ႔ဆီလွမ္းပစ္ေပးလိုက္လ်ွင္ စက္ကိုမ်က္လံုးဝိုင္းေတြနဲ႔တစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး အဝတ္ထုပ္ကိုဖြသည္။
"ၾကည့္မေနနဲ႔ မင္းSizeေတြခ်ည္းပဲ၊သုတအဝတ္ေတြယူဝတ္ထားတာျမင္လို႔ မိုးမာန္ေနာက္တစ္ခါတည္းမွာလိုက္တာ"
စက္ကိုေမာ့ၾကည့္ေတာ့ စက္ကအရင္မ်က္နွာလႊဲသည္။ၿပီးမွသူ႔ေဘးနားအသာဝင္ထိုင္လိုက္လ်ွင္
"ရံုးကို လာခဲ့ရဦးမွာလား"
"ဒီေန႔မလာနဲ႔ေတာ့၊အိမ္မွာပဲနားလိုက္၊ဒါမွမဟုတ္ငါညေနဝင္ေခၚရမလား"
"ဟင့္အင္း၊သုတအိမ္ကိုကားပို႔ရင္တစ္ခါတည္းေနခဲ့လိုက္မယ္"
ဒီေကာင္ေလး စကားေကာင္းေတာ့ေျပာတတ္ေသးသည္ပဲ။ဒါကလည္း သူ႔ဘက္ကအရင္အေလ်ွာ႔ေပးထားလို႔သာ။
"ငါဂ်ပန္ကိုသြားစရာရွိတယ္"
စက္ကအရိပ္ဘက္ကိုလွည့္မၾကည့္။ေရွတည့္တည့္ကိုၾကည့္ၿပီးေျပာသည္။အရိပ္က စက္မ်က္နွာကိုေသခ်ာေမာ့ၾကည့္၏မေန႔ကသူ႔ေၾကာင့္ဂ်ပန္နဲ႔ဖတ္စပ္လုပ္မယ့္Projectတစ္ခုကိုဆံုးရႈံးထားရတာေၾကာင့္
"ဟို"
"မင္းနဲ႔မဆိုင္ပါဘူး၊တစ္ျခားအလုပ္ကိစၥပါ"
"ဘယ္ေတာ့သြားမွာလဲ"
"သဘက္ခါ၊မိုးမာန္ပဲေခၚသြားလိုက္မယ္၊မင္းကိုေခၚသြားရင္ျပန္ဖ်ားေနလိမ့္မယ္"
"ဘယ္ေလာက္ၾကာမွာလဲ"
"တစ္ပတ္ေလာက္"
ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲၿငိမ္သြားလ်ွင္
"ဘာလို႔လဲ"
"ေမးၾကည့္တာ"
သူဘယ္သြားသြားအရိပ္ကအၿမဲလိုက္ရသည္။ဒါကပထမဆံုးအႀကိမ္အရိပ္က်န္ရစ္ခဲ့ရတာျဖစ္သည္။
စက္ကမသိမသာနႈတ္ခမ္းဆူေနသူကိုၾကည့္ရင္း
"ဘာလို႔လဲ၊လိုက္ခ်င္လို႔လား"
"ဟင့္အင္း"
"ဒါဆိုသြားေတာ့မယ္၊ေဆးေသာက္ဖို႔မေမ့နဲ႔"
"အင္း"
အခန္းထဲကထြက္သြားသူကိုၾကည့္ၿပီးအရိပ္ခိုးၿပံဳးသည္။သူနဲ႔ကအၿမဲတမ္းလိုလိုစကားမ်ားရန္ျဖစ္ေနရတာပဲမ်ားေတာ့ စကားေကာင္းေျပာရတာရွက္သလိုလို၊အမ္းသလိုလိုဘယ္လိုႀကီးမွန္းမသိ။ညကသူငိုထားတာမွန္းအရိပ္သိသည္။သူလည္းေဖေဖ့အတြက္စိတ္ေကာင္းမွာမဟုတ္ဘူး။ဒါေၾကာင့္အရိပ္လိုက္ေလ်ာေပးျဖစ္လိုက္တာ။ၿပီးေတာ့အရိပ္ကိုလႊတ္ထားေပးတာလည္းၾကာၿပီ။
"အရိပ္"
သုတကအခန္းထဲဝင္လာၿပီးအရိပ္ေဘးဝင္ထိုင္သည္။မ်က္နွာကမခ်ိဳမခ်ဥ္။အရိပ္က သုတကိုမ်က္ေစာင္းနဲ႔လွမ္း႐ြယ္လာလ်ွင္
"bossကမင္းကိုအေဖာ္လုပ္ေပးဖို႔ငါ့ကိုထားခဲ့တာ ဟဲ ဟဲ"
"သိသားပဲ"
"ဟို ဒါနဲ႔ညကသိလားအရိပ္"
"ဟင္!"
အရိပ္တစ္ကိုယ္လံုးတုန္တက္သြားသည္။ေခါင္းလည္းနွစ္ဆေလာက္ႀကီးလာသလိုပဲ။သုတမ်က္နွာကို အလစ္မေပးရဲ။မ်က္ေတာင္မခက္စိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။သုတသိမ်ားသြားၿပီလား။မဟုတ္ပါေစနဲ႔။
"မင္းတို႔အခန္းထဲကညည္းသံလိုလို ဘာလိုလို!"
သုကသံရွည္စြဲၿပီးေျပာလိုက္လ်ွင္ အရိပ္မ်က္နွာခ်က္ခ်င္းရဲတက္လာ၏ျပီးေတာ့မ်က္နွာကငိုခ်ေတာ့မလိုမဲ့က်လာရင္းသုတကိုမ်က္လံုးဝိုင္းေတြနဲ႔စိုက္ၾကည့္သည္။
"အရိပ္ငါထင္တာဟုတ္တယ္မို႔လား၊ညကမင္းနဲ႔boss"
သုတစကားဆံုးတာနဲ႔အရိပ္ကမ်က္နွာကိုလက္နဲ႔အုပ္ကာအီးခနဲငိုခ်ေတာ့တာျဖစ္သည္။အရိပ္ရွက္သြားတာသုတသိသည္။ဒါေပမယ့္မေျပာပဲကလည္းဘယ္လိုမွမေနနိုင္ဘူး။ဒီတိုင္းမသိသလိုေနရရင္ သူေသသြားလိမ့္္မည္။ညကေတာင္မနည္းေအာင့္အီးေနရတာျဖစ္သည္။
"ဒါရွက္စရာမွမဟုတ္တာကြအရိပ္ရ၊ငါလည္း ငါ့ေကာင္မေလးနဲ႔အေၾကာင္းေတြမင္းကိုအကုန္ေျပာျပထားတာပဲကြာ၊ငါသိတယ္ဆိုတာေျပာျပခ်င္ရံုပါကြမင္းကလဲ"
အရိပ္ကငိုၿမဲတိုင္းငိုေန၏အရိပ္အဲ့ေလာက္ထိရွက္သြားလိမ့္မယ္လို႔သုတတစ္ကယ္မထင္မိ။သုတကအရိပ္ကိုယ္ေလးကိုသူ႔ဘက္ဆြဲယူၿပီးသူ႔ပခံုးေပၚမွာငိုေစလိုက္ၿပီး
"ငါမင္းနဲ႔bossကိုငါရိပ္မိေနတာၾကာပါၿပီကြ၊မင္းတို႔အေၾကာင္းငါသိသြားလည္းဘာမျဖစ္ပါဘူး၊ငါဘယ္သူ႔ကိုမွေလ်ွာက္မေျပာပါဘူးေနာ္ေဟ့ေကာင္၊ငါမင္းကိုကတိေပးပါတယ္၊ေနာက္က်ရင္လည္း မင္းငါ့ကိုေျပာျပမွာပဲမလား၊ငါ့ဘာသာသိေတာ့ပိုမေကာင္းဘူးလား ေနာ္အရိပ္"
ထိုအခါမွအရိပ္ကေခါင္းျပန္ေထာင္လာသည္။ဟူးေတာ္ပါေသးရဲ႕။အရိပ္ကမ်က္ရည္ေတြေဝ့သီေနတဲ့မ်က္လံုးဝိုင္းေတြနဲ႔သုတကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီး
"ငါ...ငါ သူ႔ကိုခ်စ္တယ္သုတ"
ေျပာၿပီးသုတကိုဖက္ငိုျပန္သည္။ေနာက္ဆံုးသုတပါမ်က္ရည္ဝဲရေတာ့၏ဟုတ္သည္။အရိပ္bossကိုခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာသုတသိသည္။အရိပ္နဲ႔သူငယ္ခ်င္းစျဖစ္ကတည္းကbossအေၾကာင္းေတြသုတမၾကာခဏၾကားရတတ္သည္။အရိပ္ကတမင္တကာေျပာျပတာမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။တိုက္ဆိုင္မႈေတြရွိလာတိုင္းသူ႔အကိုနာမည္ကိုသတိတရထုတ္ေျပာတတ္တာမ်ိဳး။သူကိုယ္တိုင္ေတာင္သတိထားမိခ်င္မွထားမိပါလိမ့္မည္။
သုတမေနနိုင္တဲ့အဆံုးအရိပ္ကိုထုတ္ေမးၾကည့္ရေတာ့သည္။ထိုအခါမွbossကအရိပ္ရဲ႕ေမြးစားအကိုဆိုတဲ့အေၾကာင္းသိရသည္။ၿပီးေတာ့ေဘာ့စ္Aussieေရာက္သြားတဲ့အေၾကာင္းေတြ။တခါတေလbossအေၾကာင္းေျပာရင္းအရိပ္မ်က္လံုးေတြမွာမ်က္ရည္ေဝ့သီ၏တခါတရံ မ်က္လႊာခ်ၿပီးမခ်ိၿပံဳးၿပံဳးေနတတ္တာမ်ိဳးေတြလည္းရွိသည္။အဲ့ဒီကတည္းကသုတရိပ္မိခဲ့သည္။အရိပ္ကသူ႔အကိုကိုခ်စ္ေနတာဟူ၍။
ကေလးတစ္ေယာက္လိုရႈိက္ႀကီးအရိပ္ပခံုးေလးကိုသုတအသာပုတ္ေပးရင္း
"ဟို ငါသိပါတယ္အရိပ္ရာ၊မင္းbossကိုခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာငါအစကတည္းကရိပ္မိပါတယ္၊မငိုပါနဲ႔ေတာ့ ငါ့အမွားပါ၊ငါကမင္းကို စခ်င္ရံုသက္သက္ပါ၊မင္းကိုထိခိုက္ေစခ်င္တဲ့ဆႏၵမရွိပါဘူး၊ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ကြာ"
အရိပ္ကသုတပခံုးမွာမွီထားရာကေနသုတနဲ႔မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္မတ္မတ္ျပန္ရပ္သည္။ငိုထားေတာ့မ်က္နွာေလးကရဲေန၏တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ေတာ့ရႈိက္ေသးသည္။သုတစိတ္မေကာင္းသလိုၾကည့္ေနေတာ့ အရိပ္ကသုတပခံုးေတြကိုဆုပ္ကိုင္ရင္း
"သုတ ငါဘာဆက္လုပ္ရမလဲဟင္!"
အရိပ္မ်က္လံုးဝိုင္းေတြထဲမွာဝမ္းနည္းေဆြးေျမ့မႈေတြ။ၿပီးေတာ့ယူႀကံဳးမရျဖစ္ေနျခင္းေတြ။ေသခ်ာတာက အရိပ္ရင္နာေနရွာလိမ့္မည္။သုတ အရိပ္မ်က္နွာေလးကိုၾကည့္ၿပီးစိတ္မေကာင္း။bossမွာေစ့စပ္ထားတဲ့သူကရွိနွင့္ေနၿပီမဟုတ္လား။ၿပီးေတာ့bossနဲ႔ေစ့စပ္ထားတဲ့အမ်ိဳးသမီးကသူတို႔အိမ္မွာ။
ဘာေၾကာင့္အခုလိုေတြျဖစ္ကုန္ရတာလဲ။အရိပ္သူ႔ကိုအကုန္မေျပာျပေပမယ့္သုတရိပ္မိေနတာရွိသည္။လူေတြထင္ၾကသလိုပဲbossလည္းအရိပ္နဲ႔သူ႔အေဖကိုအထင္လြဲေနခဲ့တာျဖစ္လိမ့္မည္။ဒါေၾကာင့္သာbossအရိပ္ဆီျပန္မလာခဲ့တာေပါ့။bossေစ့စပ္သြားၿပီဆိုတဲ့အေၾကာင္းေျပာတဲ့ေန႔ကအရိပ္မ်က္နွာကိုသုတမွတ္မိေသးသည္။အရိပ္နႈတ္ခမ္းေတြၿပံဳးေနၾကေပမယ့္ နာနာက်င္က်င္ၿပံဳးေနခဲ့တာ။
bossျပန္ေရာက္လာေတာ့ပိုေသခ်ာသြားသည္။bossကအရိပ္ကိုသူ႔အေဖနဲ႔အထင္လြဲၿပီး႐ြဲ႕ေနတယ္ဆိုတာ။အရိပ္ကလည္းသူ႔မာနနဲ႔သူဆိုေတာ့နားလည္မႈေတြပိုလြဲကုန္သည္။bossအရိပ္ကိုခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာ အရိပ္ထက္ေတာင္သိသာေနေသးသည္။တစ္ခုခုဆိုအရိပ္အေပၚစိတ္မခ်တာေတြ၊စိတ္ပူတတ္တာေတြကပံုမွန္မွမဟုတ္တာ။ဟန္ေဆာင္ဖို႔ေမ့ေနသည္အထိ။ညကပဲၾကည့္ သူ႔တိုက္ခန္းက်ဥ္းေလးမွာလာအိပ္သြားတာကအစ။
"ငါမွားေနလားဟင္သုတ"
ေျပာၿပီးအရိပ္ကမ်က္လႊာေလးခ်သြားသည္။သုတဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိေတာ့။အရိပ္ကသူ႔ကိုယ္သူအျပစ္ရွိသလိုခံစားေနရပံုေပၚသည္။bossက လြတ္လြတ္လပ္လပ္မွမဟုတ္တာ။ၿပီးေတာ့အရိပ္ကိုက်ေတာ့လည္းအလြတ္မေပး။သုတသက္ပ်င္းဖြဖြခ်မိသည္။မင္းတို႔ဝဋ္ေႂကြးေတြလားအရိပ္ရာ။
"ဟို မင္းအမွားမဟုတ္ပါဘူးအရိပ္ရာ၊မင္းကဘာလို႔မွားရမွာလဲ၊မင္းဘက္ကစခဲ့တာမွမဟုတ္တာ၊bossအမွားလို႔လည္းငါမေျပာခ်င္ဘူး၊bossလည္းမင္းကိုခ်စ္ေနတယ္ဆိုတာငါေကာင္းေကာင္းသိတယ္အရိပ္၊မဟုတ္ရင္ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးအထိသူလိုလူကလာအိပ္မယ္ထင္လား၊မင္းရွိေနလို႔၊မင္းကိုစိတ္မခ်လို႔ သူလိုက္လာတာေပါ့"
အရိပ္ကရွက္သြားသလိုမ်က္လႊာေလးခ်သည္။ၿပီးမွ
"ငါကိုယ္တိုင္လည္းသူ႔ကိုၾကာၾကာမျငင္းဆန္နိုင္ဘူး၊ငါမွားေနတယ္မလား"
သုတကအရိပ္ပခံုးနွစ္ဖက္ကိုခပ္ဖြဖြဆုပ္ကိုင္လိုက္ရင္း
"ငါနားလည္ပါတယ္အရိပ္ရာ၊မင္းျငင္းဆန္ခဲ့တုန္းကလည္းမင္းကိုbossဇြတ္ယူခဲ့တာပဲမို႔လား"
အရိပ္ကသုတကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းေလးငံု႔သြားလ်ွင္
"မင္းခံစားေနရတာေတြကိုငါနားလည္တယ္အရိပ္၊မင္းအမွားလံုးဝမဟုတ္ဘူးငါသိတယ္၊အခုမင္းနဲ႔bossျပန္အဆင္ေျပသြားၾကၿပီလား"
"အင္း၊ငါဘာဆက္လုပ္ရမွန္းမသိဘူး"
"ခုခ်ိန္bossမင္းကိုဖြင့္ေျပာလည္းမင္းလက္ခံနိုင္မွာလား"
"ဟင့္အင္း၊မဒါနဲ႔သူကေစ့စပ္ထားတာ၊ငါသူနဲ႔အခုလိုမ်ိဳးႀကီးမပတ္သတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး၊ငါအျပစ္မကင္းသလိုခံစားရတယ္"
"မင္းဘက္ကမပတ္သတ္ခ်င္ရင္လည္းbossဘက္ကမင္းကိုလိုက္ပတ္သတ္ေနဦးမွာပဲမို႔လား၊အခုေတာင္bossမင္းကိုအလြတ္ေပးလို႔လား၊ဒါနဲ႔မင္းတို႔အတူေန ေနတာၾကာၿပီမို႔လား"
"ဟို! အင္း"
အရိပ္ကိုၾကည့္ၿပီးသုတတစ္ကယ္ႀကီးသနားလာတာျဖစ္သည္။အရိပ္bossကိုဘယ္ေလာက္ေတာင္ခ်စ္လဲသူအသိဆံုး။ဒါေၾကာင့္လည္းဒီအေျခအေနႀကီးကိုလက္ခံေနရတာမဟုတ္လား။အခုအရိပ္အျဖစ္က သုတမေျပာရက္။bossဘက္ကတစ္ခုခုကိုျပတ္ျပတ္သားသားလုပ္ဖို႔လိုေနၿပီ။
"ဟို ငါ့အထင္ေတာ့bossအေျခအေနကိုအရင္ဆံုးေစာင့္ၾကည့္လိုက္တာပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္၊ဟိုအမ်ိဳးသမီးကိုbossမခ်စ္ဘူးဆိုတာမင္းအသိဆံုးျဖစ္မွာပါ၊ဒါေပမယ့္...."
ဒါေပမယ့္သုတတစ္ကယ္မသိဘူး။bossမိဘေတြကAussieမွာသက္ရွိထင္ရွားရွိေနၾကေသးသည္တဲ့။မဒါဆိုတဲ့အမ်ိဳးသမီးနဲ႔bossကိုမိဘခ်င္းသေဘာတူၿပီးေစ့စပ္ေပးထားၾကတာဆိုေတာ့။bossကသူ႔မိဘေတြကိုလြန္ဆန္နိုင္ပါ့လား။ဒါမွမဟုတ္ဒီအမ်ိဳးသမီးကိုCoverတြဲေနတာလား။bossကအဲ့လိုလုပ္မွာေတာ့မဟုတ္ေလာက္ဘူး။bossကအရိပ္ကို သူ႔ေရွ႕တင္ေပၚတင္လိုက္ေနတာ။Bossကအဲ့ဒါေတြဂရုစိုက္ေနမွာမဟုတ္ဘူး။bossဘာကိုမွဂရုစိုက္တတ္လို႔ပဲအခုအရိပ္ဒုကၡေရာက္ေနတာျဖစ္သည္။
ၿငိမ္ေနတဲ့သူ႔ကိုအရိပ္ကၾကည့္ၿပီး
"ေမႀကီးမွာေဖေဖ့လိုပဲHeart attackရွိတယ္၊ကိုစက္ကမဒါကိုပဲလက္ထပ္ရမွာ"
ေမႀကီးကေဖေဖ့လိုေမာင္တစ္ေယာက္ကိုေတာင္လက္ခံမေပးခဲ့တာ။သူ႔ဝမ္းနဲ႔လြယ္ေမြးထားတဲ့သူ႔သားအရင္းကိုလက္ခံေပးမွာတဲ့လား။အရိပ္နားလည္ပါသည္။
သုတအရိပ္ကိုစိတ္မေကာင္းသလိုေဆြးေဆြးႀကီးၾကည့္ေနမိေတာ့
"ဟို ငါသူ႔ကိုခ်စ္ခဲ့တာ၊ဘာေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မွမပါပါဘူး၊ဒီအတိုင္း!"
ေျပာရင္း အရိပ္အသံတိုးဖ်ဖ်ကတိမ္ဝင္သြားေတာ့၏
"အရိပ္ရာ"
သုတအရိပ္ကိုယ္ေလးကိုမခ်ိတင္ကဲဆြဲဖက္မိသည္။သူ႔ကိုဖက္ၿပီးငိုေနတဲ့အရိပ္ကိုသုတမနွစ္သိမ့္နိုင္။နွစ္သိမ့္စရာစကားလည္းရွာမရဘူး။ငါမင္းကိုသနားလြန္းလို႔ေသေတာ့မယ္ထင္တယ္ေဟ့ေကာင္။
<<<<<<<<
>>>>>>>>
"မႏၲေလးကေဆာက္လုပ္ေရးprojectကိုစစ္ေဆးဖို႔ ဘယ္သူလိုက္သြားတာလဲဦးတိုးေဝ"
"အရိပ္လိုက္သြားတာပါboss၊ဟို သူကိုယ္တိုင္စစ္ေဆးခ်င္တယ္ဆိုလို႔ပါ"
စက္ကအလုပ္ကိစၥနဲ႔ဂ်ပန္ကိုေရာက္ေနတာျဖစ္သည္။မိုးမာန္ကသူနဲ႔အတူပါလာတာမို႔GMဦးတိုးေဝကိုပဲလွမ္းေမးေနရသည္။အရိပ္စစ္ကထင္သည့္အတိုင္းပင္။ထပ္ၿပီးေနမေကာင္းျဖစ္မွာစိုးလို႔လိုက္မသြားပါနဲ႔လို႔သူေသခ်ာမွာထားခဲ့သည္။ဒီေရာက္တာ့လည္းဖုန္းဆက္ၿပီးခဏခဏမွာသည္။'မင္းကိုယ္တိုင္လိုက္မသြားနဲ႔၊တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုလႊတ္လိုက္ပါ'အတန္တန္ေျပာထားသည္။ဒီေန႔ဖုန္းထပ္ဆက္ေတာ့မကိုင္ေတာ့ဘူး။အရိပ္စစ္ကသူမဟုတ္တာတစ္ခုခုလုပ္ရင္ စက္ဘက္ကဖုန္းဘယ္ေလာက္ေခၚေနေနမကိုင္ေတာ့။
"ကိုယ္သေဘာေပါက္တယ္၊designပိုင္းကဘယ္သူလိုက္သြားတာလဲ ကိုသူရကိုယ္တိုင္လိုက္သြားတာလား"
"သူရက လိုက္မသြားဘူးboss၊ေကာင္းဆက္ကိုထည့္လိုက္တာပါ၊သူဒီကအေရးႀကီးတာေတြလုပ္ဖို႔အတြက္က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္"
သူရကDesign႒ာနကManagerျဖစ္သည္။သူကိုယ္တိုင္ေတာ့လိုက္သြားမွာမဟုတ္ဘူးဆိုတာစက္ေတြးမိသည္။designဘက္ကဘယ္သူပါသြားတာလဲသိခ်င္လို႔တမင္ေမးလိုက္ရျခင္းသာ။
"ရၿပီ"
"ဟုတ္ကဲ့ပါboss"
<<<<<<<
>>>>>>>
"ေဖာင္ေဒးရွင္းေတြလည္းအကုန္ၿပီးသြားၿပီဆိုေတာ့ သံုးလအတြင္းအၿပီးသတ္နိုင္မွာပါခင္ဗ်"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ၊လိုအပ္တဲ့ပစၥည္းေတြရွိလာခဲ့ရင္ မႏၲေလးရံုးခြဲမွာပဲအရင္တင္ျပထားလိုက္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ်၊လိုအပ္တာေတာ့ရွိမယ္မထင္ပါဘူး၊လိုအပ္တာမွန္သမ်ွ အကုန္ျပင္ဆင္ထားၿပီးပါၿပီ"
အရိပ္နဲ႔ကိုေကာင္းဆက္က ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္မယ့္ကြင္းျပင္ႀကီးထဲမွာလိုက္စစ္ေဆးေနတာျဖစ္သည္။ေဖာင္ေဒးရွင္းအုတ္ျမစ္ေတြလုပ္ထားၿပီးတဲ့အထိ ေဆာက္လုပ္ေရးမန္ေနဂ်ာကတစ္ညေနလံုးအရိပ္ကိုေသခ်ာလိုက္ရွင္းျပေပးသည္။5ဧကေလာက္က်ယ္တဲ့ကြင္းျပင္ႀကီးတစ္ခုလံုးလိုက္ၾကည့္ရတာမို႔ ေျခေထာက္ေတာ့နည္းနည္းေညာင္းခ်င္သည္။
"ဟုတ္ၿပီ၊ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္တို႔ျပန္လိုက္ေတာ့မယ္၊မန္ေနဂ်ာ လုပ္စရာရွိတာသြားလုပ္လိုက္ေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့ခင္ဗ်"
မန္ေနဂ်ာထြက္သြားေတာ့အရိပ္နဲ႔ကိုေကာင္းဆက္ကသူတို႔အတြက္စီစဥ္ေပးထားတဲ့ကားဆီလမ္းေလ်ွာက္ထြက္လာသည္။ကိုေကာင္းဆက္ကသူ႔အလုပ္နားတဲ့အခ်ိန္ အရိပ္ေနာက္တမင္အေဖာ္လုပ္ေပးေနတာျဖစ္သည္။ကိုေကာင္းဆက္အလုပ္ကေဆာက္လုပ္ေရးအင္ဂ်င္နီယာနဲ႔ပဲစကားေျပာရတာေလာက္သာ။
အရိပ္လက္ထဲကfileတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေကာင္းဆက္ကဆြဲယူလိုက္လ်ွင္
"ရပါတယ္ ကိုေကာင္းဆက္၊ကြၽန္ေတာ္နိုင္ပါတယ္"
"ရပါတယ္ ကိုယ္ကိုင္ခဲ့ေပးခ်င္လို႔ပါ"
အရိပ္ကနႈတ္ခမ္းလႈပ္ရံုၿပံဳးသည္။ေနဝင္စျပဳေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္အရိပ္မ်က္နွာႏုစင္စင္ကလင္းေနေသး၏Shirt အျဖဴနဲ႔Style pantအနက္ေလးဝတ္ထားတာမို႔ပိုၿပီးရွင္းသန္႔ေနသလိုပင္။အရိပ္က တစ္ကယ္ကိုၿပီးျပည့္စံုတဲ့လူသားေလးတစ္ေယာက္လိုပဲ။
"အရိပ္"
အရိပ္ကေကာင္းဆက္ကိုတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး
"ေျပာေလကိုေကာင္းဆက္"
"ကိုယ့္အတြက္right timeဟုတ္မဟုတ္မေသခ်ာေပမယ့္၊ကိုယ္ေနာက္တစ္ေခါက္ထပ္ေျပာပါရေစ"
အရိပ္ေျခလွမ္းေတြတုန္႔ခနဲျဖစ္သြားရင္း ေကာင္းဆက္ကိုေမာ့ၾကည့္သည္။
"အရိပ္ကိုယ့္ကို စဥ္းစားေပးနိုင္မလားဟင္၊ကိုယ္အရိပ္ကိုေစာင့္ေနတာ သံုးနွစ္ေတာင္ျပည့္ေတာ့မယ္ထင္တယ္ အဟြန္း!"
"ဟို ကိုေကာင္းဆက္"
"ကိုယ္ရိပ္မိတာတစ္ခုရွိတယ္အရိပ္"
အရိပ္မ်က္လံုးေလးေတြလက္ခနဲျဖစ္သြားသည္။
"ကိုယ့္ဦးေလးနဲ႔အရိပ္ေဖေဖတို႔ကCoupleေတြမို႔လား"
"ဟို အဲ့ဒါက"
"ကိုယ္လည္းေယာက်ၤားခ်င္းပဲစိတ္ဝင္စားတတ္တဲ့သူပါပဲ၊ကိုယ္နားလည္ပါတယ္၊အရိပ္ကိုလည္း ကိုယ္အဲ့လိုထင္မိလို႔ေလ၊ကိုယ့္ကိုစိတ္မရွိပါနဲ႔ေနာ္၊ေနာက္ၿပီးအရိပ္နဲ႔ဦးေတဇာရဲ႕ပတ္သတ္မႈကသားအဖဆက္ဆံေရးထက္မပိုဘူးဆိုတာကိုယ္သိတယ္"
အရိပ္က လမ္းေလ်ွာက္ရင္းေကာင္းဆက္ကိုတစ္ခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီးဘာမွမေျပာ။
"ကိုယ္ေျပာခ်င္တာကအဲ့သေဘာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး၊အရိပ္ကို ကိုယ္ယံုၾကည္တယ္ဆိုတာပါ၊ကိုယ့္ကိုျပန္စဥ္းစားေပးလို႔ရမလား ဟင္"
"ဟို ကြၽန္ေတာ္"
"အရိပ္မွာ ရည္႐ြယ္ထားတဲ့သူရွိေနလို႔လား"
အရိပ္မ်က္နွာမွာျဖန္းခနဲရဲတက္လာသည္။အရိပ္ရွက္သြားတာလား။ေကာင္းဆက္တစံုတရာကိုေျပးျမင္မိသည္။သူ႔ေမြးေန႔ညကအရိပ္bossကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြ။ၿပီးေတာ့bossကိုကေလးတစ္ေယာက္လိုခြၽဲေနတာေတြ။အဲ့ညကbossကိုယ္တိုင္အရိပ္ကိုေပြ႕ေခၚသြားတာလည္းသူျမင္ခဲ့သည္။bossကလည္းသူနဲ႔အရိပ္စကားေျပာေနတာေတြ႕တာနဲ႔အရိပ္ကိုခ်က္ခ်င္းလွမ္းေခၚတတ္တာေတြ။သူထင္သလိုမ်ား!
"အရိပ္"
ေရွ႕ကသြားေနၿပီျဖစ္တဲ့အရိပ္လက္တစ္ဖက္ကိုေကာင္းဆက္လွမ္းဆြဲထားလိုက္လ်ွင္ အရိပ္ကသူ႔လက္ကိုေကာင္းဆက္လက္ထဲကမသိမသာရုန္းထြက္သြားၿပီး
"ဟို ကြၽန္ေတာ္အဲ့ဒီအေၾကာင္းေတြမစဥ္းစားခ်င္ေသးလို႔ပါ ကိုေကာင္းဆက္"
ေကာင္းဆက္ထပ္မေျပာသာေတာ့။အျပန္လမ္းတစ္ေလ်ွာက္လံုးလည္းအရိပ္ကသူနဲ႔မ်က္လံုးခ်င္းဆံုေအာင္ကိုမၾကည့္ေတာ့။Hotelျပန္ေရာက္ေတာ့ ေကာင္းဆက္အေျခအေနကိုပံုမွန္ျပန္ျဖစ္ေအာင္ႀကိဳးစားရသည္။Key cardနဲ႔အခန္းတံခါးဖြင့္ေနၿပီျဖစ္တဲ့အရိပ္ကို
"အရိပ္ကိုယ္နဲ႔အတူdinnerေတာ့စားေပးမယ္မလား"
အရိပ္ကအခန္းထဲဝင္ၿပီးေကာင္းဆက္အတြက္ပါတံခါးဖြင့္ေပး၏ေကာင္းဆက္ကိုအားနာသလိုျပန္ၾကည့္လာရင္း
"ကြၽန္ေတာ္ကိုေကာင္းဆက္နဲ႔အတူလိုက္စားပါ့မယ္"
"ဒါဆို ကိုယ္အရိပ္ကိုဖုန္းဆက္လိုက္မယ္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့၊ကိုေကာင္းဆက္ ခဏဝင္ထိုင္ဦးေလ"
ေကာင္းဆက္အခန္းထဲဝင္ဖို႔အလုပ္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာတဲ့လူေၾကာင့္မ်က္လံုးျပဴးသြားသည္။အရိပ္ကေက်ာေပးထားေတာ့မျမင္။
"boss"
ေကာင္းဆက္ရုတ္တရက္ေတာ့အံ့ဩသြားသလိုရွိေပမယ့္ ဒါကboss hotelပဲ။ဘယ္အခန္းထဲဝင္ေနေနသူ႔သေဘာေပါ့။
စက္ကခပ္တည္တည္ပဲအရိပ္ေနာက္တည့္တည့္အထိေလ်ွာက္လာၿပီးနွစ္ေယာက္လံုးကိုရပ္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။အရိပ္ကစက္ကိုေနာက္ျပန္ေမာ့ၾကည့္၏မ်က္လံုးဝိုင္းေတြကအံ့ဩေနတာသိသာသည္။
"ဘယ္လိုလုပ္"
"မင္းတို႔အလုပ္ လုပ္တာစိတ္မခ်လို႔"
"ေအာ္!"
အရိပ္ရဲ႕ ေအာ္!ဆိုတဲ့စကားကရိုးရိုးသားသားျဖစ္ေပမယ့္စက္ကသူ႔ကို႐ြဲ႕ေနသလိုခံစားလိုက္ရတာျဖစ္သည္။
"အရိပ္ကိုယ္သြားေတာ့မယ္၊bossကြၽန္ေတာ့ကိုခႊင့္ျပဳပါဦး"
နွစ္ေယာက္လံုးေကာင္းဆက္ကိုတစ္ခုခုျပန္ေျပာဖို႔ေမ့ေနၾကသလိုပင္။အရိပ္ကbossကိုအံ့ဩတာမေျပေသးသလိုမ်က္လံုးဝိုင္းေတြနဲ႔ေမာ့ၾကည့္ေနတာျဖစ္ၿပီးbossကလည္းအရိပ္ကိုျပန္ငံု႔ၾကည့္ေနတာ ရဲရဲတင္းတင္းစူးစူးနင့္နင့္။ၿပီးေတာ့ေရခ်ိဳးၿပီးမို႔bossခါးမွာတဘတ္တစ္ထည္တည္းသာပတ္ထားသည္။တံခါးပိတ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာပဲbossကအရိပ္နႈတ္ခမ္းကိုငံု႔နမ္းလိုက္တာကိုေသခ်ာျမင္လိုက္ရသည္။လ်ွပ္တစ္ျပတ္ခဏေလးပဲျမင္လိုက္ရတယ္ဆိုေပမယ့္bossအရိပ္ကိုငံု႔နမ္းလိုက္တာေသခ်ာ၏
<<<<<<<
>>>>>>>
စက္ကအရိပ္ရဲ႕နႈတ္ခမ္းေတြကိုလႊတ္မေပး။တစ္ကိုယ္လံုးကိုေပြ႕ပိုက္ၿပီး ယစ္ယစ္မူးမူးနမ္းရႈိက္ေနတာျဖစ္သည္။အရိပ္တစ္ကိုယ္လံုးစက္ရင္ခြင္ထဲျမဳပ္ေနေတာ့၏စက္ကနႈတ္ခမ္းေတြလ်ွာေတြအျပင္ သူ႔မ်က္နွာတစ္ျပင္လံုးပါနမ္းရႈိက္ေတာ့စက္ရင္ဘတ္ေတြကိုထုရိုက္လာရင္း
"ဖယ္ေပးဦး"
ရုန္းထြက္ေနသူကိုေစြ႕ခနဲေကာက္ေပြ႕ၿပီးအိပ္ရာဘက္ကိုေခၚလာခဲ့လ်ွင္
"ေရအရင္ခ်ိဳးဦးမယ္၊ခ်ေပး"
စက္ကအိပ္ရာေပၚကန္႔လန္႔ျဖတ္အရင္ခ်ေပးလိုက္ၿပီး အေပၚကအုပ္မိုးထားလိုက္သည္။မ်က္နွာဆီကိုေနာက္တစ္ႀကိမ္ပူးကပ္မယ္လုပ္ေတာ့ စက္ရင္ဘတ္ေတြကိုလက္နွစ္ဖက္နဲ႔တြန္းထားကာ
"ေရခ်ိဳးခ်င္လို႔ပါ"
"ေနာက္မွခ်ိဳး"
"ဟင့္အင္း"
က်စ္!ဘာလို႔ငိုေတာ့မယ့္ရုပ္လဲ။စက္လႊတ္ေပးလိုက္ရေတာ့သည္။အိပ္ရာေပၚပတ္လက္က်န္ခဲ့တဲ့စက္ကိုလွည့္မၾကည့္။ေရခ်ိဳးခန္းထဲတန္းဝင္သြားေတာ့၏စက္ဂ်ပန္ကအလုပ္ကိစၥေတြၿပီးတာနဲ႔မႏၲေလးကိုပဲတန္းလာခဲ့လိုက္တာျဖစ္သည္။ဒီေန႔ေရာဆိုအရိပ္စစ္တို႔မႏၲေလးေရာက္ေနတာနွစ္ရက္ေတာင္ရွိေနၿပီ။ဟိုေကာင္ ေကာင္းဆက္ကိုသူနည္းနည္းေလးမွမယံု။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကျပန္ထြက္လာသူကိုစက္လိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။ေရခ်ိဳးၿပီးစမို႔ထင္သည္။မ်က္နွာေလးကၾကည္လင္ေန၏နႈတ္ခမ္းပါးေတြကပိုရဲေနသလို။ျဖဴႏုေနတဲ့အေပၚပိုင္းအလွကိုေသခ်ာၾကည့္ရင္းခါးသိမ္သိမ္ကိုပါတစ္ဆတ္တည္းအၾကည့္ေရာက္သည္။ၿပီးေတာ့ျဖဴႏုေနတဲ့ေျခသလံုးေဖြးေဖြးမ်ား။
အခ်ိန္ဆြဲေနသူကေခါင္းပါေလ်ွာ္လာပံုရကာဆံပင္သုတ္ေနတာမၿပီးနိုင္မစီးနိုင္။ဒီဆံပင္ခပ္တိုတိုကို ဒီေလာက္သုတ္ေနစရာလိုသလား။
"အရိပ္စစ္ဒီလာခဲ့ငါသုတ္ေပးမယ္၊မင္းဆံပင္"
"ဟင့္အင္း ရတယ္"
စက္စိတ္မရွည္ေတာ့။အိပ္ရာေပၚကဆင္းကာဘီဒိုမွန္ေရွ႕ေခါင္းသုတ္ေနသူကိုေကာက္ေပြ႕ပစ္လိုက္လ်ွင္စက္လည္တိုင္ကိုကမန္းကတန္းဖက္ထားရင္း
"အခန္းေျပာင္းေနလိုက္မယ္"
"ဘာလို႔လဲ၊ဘာအတြက္လဲ"
"ဟို"
"မေျပာင္းရဘူး"
စက္ကအိပ္ရာေပၚကိုကန္႔လန္႔ျဖတ္တင္ကာသူ႔ေျခေထာက္ေတြၾကားေနရာဝင္ယူရင္းအေပၚကေနအုပ္မိုးထားလိုက္သည္။သူ႔လက္နွစ္ဖက္ကိုေခါင္းအေပၚဖိကပ္ခ်ဳပ္ထားလိုက္ၿပီးသူ႔နား နားအထိတိုးကပ္သြားလိုက္ကာ
"လိုခ်င္တယ္၊တပတ္ေက်ာ္ေနၿပီ"
"ဟင့္အင္း"
စက္ကသူဘာေျပာေျပာဂရုမစိုက္ေတာ့။နား႐ြက္ဖ်ားေတြကိုလ်ွာနဲ႔လ်က္ကာလည္တိုင္ေတြအထိေတာက္ေလ်ွာက္စုပ္ယူသည္။ေရခ်ိဳးၿပီးစမို႔တစ္ကိုယ္လံုးႏူးညံ့အိစက္ေန၏လည္ပင္းေတြကတစ္ဆင့္ ရင္ဘတ္ေပၚကအသီးငယ္ကိုစုပ္သည္။လက္နွစ္ဖက္ကိုေျမႇာက္ထားတာေၾကာင့္ ခ်ိဳင္းေတြထဲအထိလ်ွာနဲ႔လ်က္သည္။ၿပီးေတာ့အေပၚပိုင္းတစ္ခုလံုးပဲ။
"အင္း! ဟင္း!"
ေမာ့ညည္းေနသူ၏နႈတ္ခမ္းေတြကိုစက္စုပ္ယူရင္းလ်ွာေတြအထိရစ္ပတ္သည္။စက္၏ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ေနတဲ့အနမ္းေတြကသူ႔မ်က္နွာတစ္ျပင္လံုးကိုစိုစြတ္ေျပာင္လက္ေစသည္။အနမ္းေတြၾကားအသက္လုရွဴေနသူကို မက္မက္ေမာေမာစိုက္ၾကည့္ရင္းအနမ္းေတြကိုျပန္ဆက္သည္။ဒီေကာင္ေလးကိုသူသိပ္ခ်စ္သည္။တစ္ပတ္ပဲမေတြ႕ရတာေတာင္ သူမေနတတ္။
စက္ခါးကတဘတ္ကိုဆြဲျဖည္ရင္းတစ္ဆတ္တည္းသူ႔ခါးကတဘတ္ကိုပါျဖည္ခ်လိုက္သည္။အိပ္ရာေပၚကန္႔လန္႔ျဖတ္တင္ထားတာမို႔ခါးေအာက္ပိုင္းလြတ္ေနသူကေျခေထာက္ေတြကိုေျမႇာက္ထားရသည္။စက္ခပ္ျမန္ျမန္ပဲေပါင္နွစ္ဖက္ကိုေျမႇာက္ကိုင္ကာပန္းေရာင္အေပါက္ငယ္ကိုလ်ွာနဲ႔လ်က္လိုက္သည္။
"အင္း!ဟာ့!"
ခဏအၾကာသူ႔အရာသူလက္နဲ႔ပြတ္ဆြဲရင္းမခ်ိမဆန္႔ညည္းညဴေတာ့၏စက္ျပန္ထရပ္ကာသူ႔ေပါင္ေတြၾကားေနရာဝင္ယူလိုက္ေတာ့ မ်က္လံုးေတြေမွးစင္းကာစက္လုပ္သမ်ွလိုက္ၾကည့္သည္။သူကိုယ္တိုင္ကေတာ့စက္ကိုမျငင္းဆန္နိုင္ေတာ့။စက္ကကိုယ္ကိုနည္းနည္းကိုင္းကာအေၾကာၿပိဳင္းၿပိဳင္းထေနတဲ့အရာနဲ႔အေပါက္ငယ္ဆီဖိသြင္းလိုက္လ်ွင္
"အာ့! အာ့!"
တင္းက်ပ္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ကစက္ကိုထိန္းခ်ဳပ္ရခက္ေစသည္။ၿပီးေတာ့သူ႔ဆီကညည္းညဴသံေၾကာင့္အေပါက္ငယ္ဆီတစ္ခ်က္ခ်င္းထိုးသြင္းရတာအားမရေတာ့။ထို႔ေနာက္သူ႔ခါးသိမ္သိမ္ကေနဆြဲကာတရပ္စပ္ထိုးေဆာင့္မိသည္။
"အား! အား! အား!"
ဘယ္ဆီကို မင္းေရာက္ေနမလဲ......
ဘာေတြကိုမင္းလုပ္ေနမလဲ.....
ညည္းေနသူ႔ဖုန္းကထျမည္လာတာျဖစ္သည္။
"အား! ခဏရပ္ေပး၊ဖုန္းလာေနတယ္ အာ့!"
စက္ကသူ႔အရာကိုထုတ္မေပးပဲအိပ္ရာစပ္ကဖုန္းကိုလွမ္းယူၿပီးေပးလိုက္သည္။
"ကိုေကာင္းဆက္!"
"........"
ေကာင္းဆက္သူ႔ကိုdinnerစားဖို႔လွမ္းေခၚေနပံုရသည္။စက္ကတစ္ခ်က္ေဆာင့္ထိုးပစ္လိုက္လ်ွင္
"အင္း...ဟင္း....ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းနည္းကိုက္ေနလို႔ မစားေတာ့ဘူး အာ့!"
ဟိုဘက္ကဘာေတြဆက္ေျပာေနသည္မသိ။စက္ကတစ္ခ်က္ခ်င္းေဆာင့္ထိုးပစ္လိုက္သည္။
"ဟင့္! ေနပါေစ ကြၽန္ေတာ္မလိုက္ေတာ့ အာ့!"
စက္ကဖုန္းကိုဆြဲလုပစ္လိုက္တာမို႔
"ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ၊ဖုန္းေျပာလို႔မၿပီးေသးတာကို အား! ဟာ့!"
စက္ကဖုန္းကိုအၿပီးခ်ပစ္လိုက္ၿပီး အိပ္ရာအစပ္ျပန္ပစ္တင္လိုက္ကာအဆက္မျပတ္ေဆာင့္ပစ္လိုက္သည္။
"အား! ကိုစက္! ျဖည္းျဖည္း အား!"
ညည္းညဴေနသူကိုဒူးေခါက္ေကြးနွစ္ဖက္ေအာက္ကေနဆြဲေပြ႕လိုက္ၿပီးမတ္တပ္ရပ္ရင္းလႈပ္ရွားလိုက္သည္။ခဏၾကာေတာ့
"အဲ့လိုႀကီးမေနတတ္ဘူး အာ့! ခါးနာတယ္"
ထိုအခါမွ ေမြ႕ရာေပၚအသာျပန္ခ်ေပးရသည္။စက္လည္းခုတင္ေပၚတက္လာလိုက္ကာသူ႔ေျခေထာက္ေတြၾကားေနရာယူလိုက္သည္။နႈတ္ခမ္းေတြကိုဖိကပ္နမ္းေတာ့ စက္မ်က္နွာကိုလက္နွစ္ဖက္နဲ႔ထိန္းကိုင္ေပးသည္။ဒီေကာင္ေလးလည္း စက္လိုပဲထပ္လိုခ်င္ေနေသးတယ္။
စက္အနမ္းေတြကိုရပ္လိုက္ၿပီးသူ႔ေျခဖဝါးနွစ္ဖက္ကိုေျမႇာက္ကိုင္လိုက္သည္။ေျခေခ်ာင္းရွည္ရွည္ေလးေတြကိုကုတ္ထား၏ဒီေကာင္ေလးမွာေျခသလံုးေဖြးေဖြး၊ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေတြကအစ ထိရက္စရာမရွိေအာင္ေျပျပစ္လွပေနတာျဖစ္သည္။စက္ကသူ႔ေျခမေလးကိုငံုစုပ္လိုက္သည္။စက္ကိုေငးၾကည့္ေနကာဘာမွမေျပာ။ေျခသလံုးေတြကတစ္ဆင့္ေပါင္တံသြယ္သြယ္ေတြအထိျဖည္းျဖည္းခ်င္းနမ္းရႈိက္လိုက္၊လ်ွာနဲ႔လ်က္လိုက္။ဒီေကာင္ေလးတစ္ကိုယ္လံုးထိေတြ႕ခ်င္စရာေတြခ်ည္းပဲျဖစ္သည္။
သူ႔အရာငယ္ကိုငံုစုပ္ေပးလိုက္ေတာ့ပါးစပ္ပိတ္ညည္းညဴသည္။ခဏၾကာေတာ့ခါးေလးေကာ့ကာ
"မရေတာ့ဘူး အာ့! ဟာ့!"
ထိုအခါမွသူ႔ေျခေထာက္နွစ္ေခ်ာင္းကိုပူးေျမာက္ကိုင္ထားလိုက္ရင္းအေပါက္ငယ္ဆီေနာက္တစ္ႀကိမ္တိုးဝင္လိုက္သည္။ေျခေထာက္နွစ္ေခ်ာင္းပူးကိုင္ထားတာေၾကာင့္အတြင္းထဲစက္အရာကပိုၿပီးတင္းက်ပ္ေနသလိုပင္။တရပ္စပ္တိုးဝင္ရင္းစက္ကိုယ္တိုင္ေအာ္ညည္းမိတဲ့အထိပဲ။
"အာ့! ဟင္း!"
"အား! အား! အား!"
စက္သူ႔ေျခေထာက္ေတြကိုျပန္ခြဲၿပီးဒူးေခါက္ေကြးကကိုင္ကာအဆတ္မျပတ္တိုးဝင္မိျပန္သည္။အတန္ၾကာေအာင္တိုးဝင္ၿပီးမွျပီးခ်င္လာတာေၾကာင့္ အထဲကေနဆြဲထုတ္ၿပီးသူ႔အရာေလးနဲ႔ပူးကိုင္ကာအဆက္မျပတ္ပြတ္ဆြဲလိုက္သည္။
"အား! အား! ဟာ့!"
ခဏၾကာေတာ့အရည္တစ္ခ်ိဳ႕သူ႔ဗိုက္ေပၚျပန္႔က်ဲကုန္သည္။ပင့္သက္ရႈိက္ကာေမာေနသူကမလႈပ္နိုင္ေတာ့။စက္ခဏေနၿပီးေတာ့ခါးမွာတဘတ္ျပန္ပတ္ကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သည္။အစအဆံုးသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးၿပီးတာနဲ႔ေစာင္ၿခံဳေပးလိုက္သည္။စက္ကအိပ္ရာေပၚကေနေျခေထာက္ခ်ထိုင္ရင္း အိပ္ေနသူဘက္လွည့္ကာ
"ညစာမစားေတာ့ဘူးလား"
"ဟင့္အင္း စားခ်င္စိတ္မရွိဘူး"
"တစ္ခုခုေတာ့ စားရမွာေပါ့၊ဒီမွာအီတလီmenuအသစ္ေကာင္းတယ္ေျပာတယ္၊စားၾကည့္မလား၊အခန္းထဲလာပို႔ခိုင္းလိုက္မယ္"
"ဟင့္အင္း"
"ဒါဆို ဘာစားခ်င္လဲ၊မင္းဘာမွသိပ္မစားတာၾကာေနၿပီမလား"
"အခ်ဥ္ေပါင္း"
"ဘာ!"
စက္မ်က္ခံုးေတြတြန္႔ေကြးမိေတာ့သည္။ဒီေကာင္ေလးအခ်ဥ္ႀကိဳက္တာကိုလက္ခံသည္။အခုက မ်ားေနၿပီ။ဟိုတေလာကလည္းအိမ္ကေကာင္မေလးေတြ ဟိုဘက္ရပ္ကြက္ထဲအထိအခ်ဥ္ေပါင္းလိုက္ဝယ္ေပးရသည္တဲ့။
"တျခားဟာေျပာအရိပ္စစ္၊မင္းအခ်ဥ္ေတြခ်ည္းစားေနတာ"
"ဟင့္အင္း၊တျခားဟာဆိုမစားခ်င္ဘူး၊ေနပါေစေတာ့"
ဟိုဘက္ေတာင္လွည့္သြားလိုက္ေသးသည္။က်စ္!ဒီေကာင္ေလးအေၾကာမာၿပီဆိုဘယ္သူမွလိုက္မမွီေအာင္ပင္။စက္ခုတင္ေပၚတက္လိုက္ကာ ေဘးလွည့္အိပ္ေနသူေဘးေစာင္းလွဲခ်လိုက္သည္။ၿပီးမွနား နားကပ္ကာ
"အရိပ္စစ္ မင္းဗိုက္ႀကီးေနတာလား အား!"
စက္ဂုတ္ပိုးကိုကုန္းကိုက္ပစ္လိုက္တာျဖစ္သည္။ရုတ္တရက္မို႔ေရွာင္ခ်ိန္လည္းမရလိုက္။
"အား! လႊတ္ေတာ့ ေနာက္မေျပာေတာ့ဘူး"
ထိုအခါမွလႊတ္ေပးတာျဖစ္သည္။ေဘးကိုျပန္လွည့္သြားကာၿငိမ္က်သြား၏ရွက္က်ရွက္တတ္ေသးသည္။
စက္Receptionကိုဖုန္းဆက္ေခၚေတာ့Managerကိုယ္တိုင္လိုက္လာ၏စက္အိပ္ရာေဘးစားပြဲေပၚကနာရီကိုယူၾကည့္ေတာ့ ည9နာရီမထိုးေသး။
"အခုခ်ိန္အခ်ဥ္ေပါင္းရနိုင္လား"
"ဗ်ာ! အဲ! ညေဈးတန္းေတြဘက္ေတာ့ရေလာက္မယ္boss"
"သြားဝယ္လာခဲ့"
"ဟုတ္ကဲ့ပါboss၊ခ်က္ခ်င္းစီစဥ္လိုက္ပါ့မယ္"
စက္ကအိပ္ေနသူဘက္လွည့္ကာ
"ဒါပဲလား ဘာမွာဦးမလဲ"
"ေဂြးသီးတစ္မ်ိဳးပဲ၊အမႈန္႔မထည့္ဘူး"
ေဘးလွည့္အိပ္ေနရင္းလွည့္မၾကည့္ပဲေျပာေနတာျဖစ္သည္။စက္ကManagerဘက္ျပန္လွည့္ကာ
"ေဂြးသီးတစ္မ်ိဳးပဲ၊အမႈန္႔မထည့္နဲ႔"
"ဟုတ္ကဲ့ပါboss"
Managerျပန္ထြက္သြားမွ
"အရိပ္စစ္ အမႈန္႔မပါပဲစားရင္ခ်ဥ္တယ္မဟုတ္ဘူးလား၊မင္းခ်ဥ္မွာေပါ့"
"ခ်ဥ္ခ်ဥ္ေလးစားခ်င္လို႔"
အသံကတိုးဖ်ဖ်။ဒီေကာင္ေလးေျပာေတာ့သာမႀကိဳက္တာ။က်စ္!
<<<<<<<<
>>>>>>>>
ေကာင္းဆက္တစ္ကိုယ္လံုးထူပူေနသည္။အရိပ္ဖုန္းကဘယ္ေလာက္ေခၚေခၚမကိုင္ေတာ့တာျဖစ္သည္။ၿပီးေတာ့သူအရိပ္နဲ႔ဖုန္းေျပာေနခဲ့တုန္းက အရိပ္အသံကမခ်ိမဆန္႔အားတင္းေျပာေနရသလိုမ်ိဳး။ေခါင္းကိုက္ေနတာနဲ႔လံုးဝမတူ။တစ္ခုခုေၾကာင့္ညည္းညဴေနတာေသခ်ာသည္။သူလည္းအေတြ႕အႀကံဳရွိသူတစ္ေယာက္ပဲ။မသိပဲေနပါ့မလား။ဖုန္းက်ကာနီး'ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ ဖုန္ဆက္ေနတာကို'ဆိုတဲ့အသံနဲ႔ညည္းညဴေနတဲ့အသံကနားထဲပဲ့တင္ထပ္ေနသည္။ေသခ်ာသည္။bossနဲ႔အရိပ္ျဖစ္ေနၾကတာ။
ေနာက္ၿပီးbossကအရိပ္အခန္းထဲေပၚတင္ဝင္ေနတာျဖစ္သည္။ဘယ္သူ႔မွဂရုမစိုက္ဘူးဆိုတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔။အရိပ္ကလည္း သူ႔ကိုေတာ့လက္ေလးေတာင္ေပးမကိုင္ခ်င္။မသိမသာရုန္းထြက္သြားသည္။bossနဲ႔က် ညည္းညဴေနတာဟန္ေတာင္မေဆာင္နိုင္။bossမွာေစ့စပ္ထားတဲ့အမ်ိဳးသမီးရွိေနတာသိရက္နဲ႔ေတာင္။ေတာက္! ေကာင္းဆက္နာသာခံခက္ျဖစ္ေနသည္။ရုတ္တရက္မို႔Recordလည္းယူမထားလိုက္ရ။
ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခ်ိဳ႕ကို နွိပ္လိုက္ရင္း
"GMလား"
"ေကာင္းဆက္လား ေျပာေဟ့ေကာင္"
"bossဇနီးေလာင္းနံပါတ္GMမွာရွိသလားလို႔"
"ငါ့ဆီဘယ္ရွိမလဲ၊ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"ဘာမျဖစ္ပါဘူး GMဒါပဲဗ်ာ"
အခ်စ္နဲ႔စစ္မွာမတရားတာမရွိဘူးမဟုတ္လား။
<<<<<<<<
>>>>>>>>
2,January,2021
Note:Hotelခန္းကိုေရွ႕မွာဆင္ဆာျဖတ္ထားတာကအခုအပိုင္းမွာRated systemနဲ႔အေရာက္ပို႔ေပးခ်င္လို႔ပါ ေအာ္🙄ဖတ္မရရင္ libraryထဲကထုတ္ၿပီးမွျပန္ထည့္ၿပီးဖတ္ပါေနာ္။ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင့္။
🔥🔥🔥🔥🔥
(Z&U)
"ဦးဝဏ္ဏရဲ့နောက်ဆုံးကို မင်းလိုက်ပို့ချင်သေးလား"
စက်ကအဝတ်တွေအကုန်လဲပြီးတာနဲ့နက်ခ်တိုင်တက်ရင်းအိပ်ရာပေါ်ထိုင်နေတဲ့အရိပ်ဘက်ကိုလှည့်လာ၏
"အင်း"
"သုတနဲ့သွား ကားထားခဲ့မယ်"
စက်ကိုမျက်လုံးတွေနဲ့အသံတိတ်မေးခွန်းထုတ်သည်။
"ငါကမိုးမာန်နဲ့သွားမှာ မိုးမာန်အောက်မှာစောင့်နေတယ်"
စက်ကိုမိုးမာန်ကအဝတ်ထုပ်တွေလာပို့ရင်းရုံးသွားဖို့ပါပါတစ်ခါတည်းလာကြိုပေးတာဖြစ်သည်။
"အင်း၊ဒါဆိုသွားလိုက်မယ်"
အသံကတိုးဖျဖျညင်သာသာ။အဖျားရှိနေသေးတာကြောင့်မျက်နှာလေးကသိပ်မကြည်ချင်သေး။အားနည်းနေသလိုဖြူဖတ်ဖတ်ဖြစ်နေသည်။
"မင်းဆေးသောက်ရဦးမှာမလား၊ငါစောင့်တိုက်ခဲ့ရမလား"
"ဟင့်အင်း၊ကိုယ့်ဘာသာသောက်လိုက်မယ်"
"ပြီးရော၊ရော့ ဒါကမင်းအတွက်အဝတ်တွေ"
စက်ကပြောရင်းစားပွဲပေါ်ကအထုပ်ကို ဖျားနေသူ့ဆီလှမ်းပစ်ပေးလိုက်လျှင် စက်ကိုမျက်လုံးဝိုင်းတွေနဲ့တစ်ချက်မော့ကြည့်ပြီး အဝတ်ထုပ်ကိုဖွသည်။
"ကြည့်မနေနဲ့ မင်းSizeတွေချည်းပဲ၊သုတအဝတ်တွေယူဝတ်ထားတာမြင်လို့ မိုးမာန်နောက်တစ်ခါတည်းမှာလိုက်တာ"
စက်ကိုမော့ကြည့်တော့ စက်ကအရင်မျက်နှာလွှဲသည်။ပြီးမှသူ့ဘေးနားအသာဝင်ထိုင်လိုက်လျှင်
"ရုံးကို လာခဲ့ရဦးမှာလား"
"ဒီနေ့မလာနဲ့တော့၊အိမ်မှာပဲနားလိုက်၊ဒါမှမဟုတ်ငါညနေဝင်ခေါ်ရမလား"
"ဟင့်အင်း၊သုတအိမ်ကိုကားပို့ရင်တစ်ခါတည်းနေခဲ့လိုက်မယ်"
ဒီကောင်လေး စကားကောင်းတော့ပြောတတ်သေးသည်ပဲ။ဒါကလည်း သူ့ဘက်ကအရင်အလျှော့ပေးထားလို့သာ။
"ငါဂျပန်ကိုသွားစရာရှိတယ်"
စက်ကအရိပ်ဘက်ကိုလှည့်မကြည့်။ရှေတည့်တည့်ကိုကြည့်ပြီးပြောသည်။အရိပ်က စက်မျက်နှာကိုသေချာမော့ကြည့်၏မနေ့ကသူ့ကြောင့်ဂျပန်နဲ့ဖတ်စပ်လုပ်မယ့်Projectတစ်ခုကိုဆုံးရှုံးထားရတာကြောင့်
"ဟို"
"မင်းနဲ့မဆိုင်ပါဘူး၊တစ်ခြားအလုပ်ကိစ္စပါ"
"ဘယ်တော့သွားမှာလဲ"
"သဘက်ခါ၊မိုးမာန်ပဲခေါ်သွားလိုက်မယ်၊မင်းကိုခေါ်သွားရင်ပြန်ဖျားနေလိမ့်မယ်"
"ဘယ်လောက်ကြာမှာလဲ"
"တစ်ပတ်လောက်"
ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲငြိမ်သွားလျှင်
"ဘာလို့လဲ"
"မေးကြည့်တာ"
သူဘယ်သွားသွားအရိပ်ကအမြဲလိုက်ရသည်။ဒါကပထမဆုံးအကြိမ်အရိပ်ကျန်ရစ်ခဲ့ရတာဖြစ်သည်။
စက်ကမသိမသာနှုတ်ခမ်းဆူနေသူကိုကြည့်ရင်း
"ဘာလို့လဲ၊လိုက်ချင်လို့လား"
"ဟင့်အင်း"
"ဒါဆိုသွားတော့မယ်၊ဆေးသောက်ဖို့မမေ့နဲ့"
"အင်း"
အခန်းထဲကထွက်သွားသူကိုကြည့်ပြီးအရိပ်ခိုးပြုံးသည်။သူနဲ့ကအမြဲတမ်းလိုလိုစကားများရန်ဖြစ်နေရတာပဲများတော့ စကားကောင်းပြောရတာရှက်သလိုလို၊အမ်းသလိုလိုဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိ။ညကသူငိုထားတာမှန်းအရိပ်သိသည်။သူလည်းဖေဖေ့အတွက်စိတ်ကောင်းမှာမဟုတ်ဘူး။ဒါကြောင့်အရိပ်လိုက်လျောပေးဖြစ်လိုက်တာ။ပြီးတော့အရိပ်ကိုလွှတ်ထားပေးတာလည်းကြာပြီ။
"အရိပ်"
သုတကအခန်းထဲဝင်လာပြီးအရိပ်ဘေးဝင်ထိုင်သည်။မျက်နှာကမချိုမချဉ်။အရိပ်က သုတကိုမျက်စောင်းနဲ့လှမ်းရွယ်လာလျှင်
"bossကမင်းကိုအဖော်လုပ်ပေးဖို့ငါ့ကိုထားခဲ့တာ ဟဲ ဟဲ"
"သိသားပဲ"
"ဟို ဒါနဲ့ညကသိလားအရိပ်"
"ဟင်!"
အရိပ်တစ်ကိုယ်လုံးတုန်တက်သွားသည်။ခေါင်းလည်းနှစ်ဆလောက်ကြီးလာသလိုပဲ။သုတမျက်နှာကို အလစ်မပေးရဲ။မျက်တောင်မခက်စိုက်ကြည့်နေမိသည်။သုတသိများသွားပြီလား။မဟုတ်ပါစေနဲ့။
"မင်းတို့အခန်းထဲကညည်းသံလိုလို ဘာလိုလို"
သုကသံရှည်စွဲပြီးပြောလိုက်လျှင် အရိပ်မျက်နှာချက်ချင်းရဲတက်လာ၏ပြီးတော့မျက်နှာကငိုချတော့မလိုမဲ့ကျလာရင်းသုတကိုမျက်လုံးဝိုင်းတွေနဲ့စိုက်ကြည့်သည်။
"အရိပ်ငါထင်တာဟုတ်တယ်မို့လား၊ညက မင်းနဲ့boss"
သုတစကားဆုံးတာနဲ့အရိပ်ကမျက်နှာကိုလက်နဲ့အုပ်ကာအီးခနဲငိုချတော့တာဖြစ်သည်။အရိပ်ရှက်သွားတာသုတသိသည်။ဒါပေမယ့်မပြောပဲကလည်းဘယ်လိုမှမနေနိုင်ဘူး။ဒီတိုင်းမသိသလိုနေရရင် သူသေသွားလိမ့်မည်။ညကတောင်မနည်းအောင့်အီးနေရတာဖြစ်သည်။
"ဒါရှက်စရာမှမဟုတ်တာကွအရိပ်ရ၊ငါလည်း ငါ့ကောင်မလေးနဲ့အကြောင်းတွေမင်းကိုအကုန်ပြောပြထားတာပဲကွာ၊ငါသိတယ်ဆိုတာပြောပြချင်ရုံပါကွမင်းကလဲ"
အရိပ်ကငိုမြဲတိုင်းငိုနေ၏အရိပ်အဲ့လောက်ထိရှက်သွားလိမ့်မယ်လို့သုတတစ်ကယ်မထင်မိ။သုတကအရိပ်ကိုယ်လေးကိုသူ့ဘက်ဆွဲယူပြီးသူ့ပခုံးပေါ်မှာငိုစေလိုက်ပြီး
"ငါမင်းနဲ့bossကိုငါရိပ်မိနေတာကြာပါပြီကွ၊မင်းတို့အကြောင်းငါသိသွားလည်းဘာမဖြစ်ပါဘူး၊ငါဘယ်သူ့ကိုမှလျှောက်မပြောပါဘူးနော်၊ငါမင်းကိုကတိပေးပါတယ်၊နောက်ကျရင်လည်း မင်းငါ့ကိုပြောပြမှာပဲမလား၊ငါ့ဘာသာသိတော့ပိုမကောင်းဘူးလား နော်အရိပ်"
ထိုအခါမှအရိပ်ကခေါင်းပြန်ထောင်လာသည်။ဟူးတော်ပါသေးရဲ့။အရိပ်ကမျက်ရည်တွေဝေ့သီနေတဲ့မျက်လုံးဝိုင်းတွေနဲ့သုတကိုစိုက်ကြည့်ပြီး
"ငါ...ငါ သူ့ကိုချစ်တယ်သုတ"
ပြောပြီးသုတကိုဖက်ငိုပြန်သည်။နောက်ဆုံးသုတပါမျက်ရည်ဝဲရတော့၏ဟုတ်သည်။အရိပ်bossကိုချစ်နေတယ်ဆိုတာသုတသိသည်။အရိပ်နဲ့သူငယ်ချင်းစဖြစ်ကတည်းကbossအကြောင်းတွေသုတမကြာခဏကြားရတတ်သည်။အရိပ်ကတမင်တကာပြောပြတာမျိုးတော့မဟုတ်။တိုက်ဆိုင်မှုတွေရှိလာတိုင်းသူ့အကိုနာမည်ကိုသတိတရထုတ်ပြောတတ်တာမျိုး။သူကိုယ်တိုင်တောင်သတိထားမိချင်မှထားမိပါလိမ့်မည်။
သုတမနေနိုင်တဲ့အဆုံးအရိပ်ကိုထုတ်မေးကြည့်ရတော့သည်။ထိုအခါမှbossကအရိပ်ရဲ့မွေးစားအကိုဆိုတဲ့အကြောင်းသိရသည်။ပြီးတော့ဘော့စ်Aussieရောက်သွားတဲ့အကြောင်းတွေ။တခါတလေbossအကြောင်းပြောရင်းအရိပ်မျက်လုံးတွေမှာမျက်ရည်ဝေ့သီ၏တခါတရံ မျက်လွှာချပြီးမချိပြုံးပြုံးနေတတ်တာမျိုးတွေလည်းရှိသည်။အဲ့ဒီကတည်းကသုတရိပ်မိခဲ့သည်။အရိပ်ကသူ့အကိုကိုချစ်နေတာဟူ၍။
ကလေးတစ်ယောက်လိုရှိုက်ကြီးအရိပ်ပခုံးလေးကိုသုတအသာပုတ်ပေးရင်း
"ဟို ငါသိပါတယ်အရိပ်ရာ၊မင်းbossကိုချစ်နေတယ်ဆိုတာငါအစကတည်းကရိပ်မိပါတယ်၊မငိုပါနဲ့တော့ ငါ့အမှားပါ၊ငါကမင်းကို စချင်ရုံသက်သက်ပါ၊မင်းကိုထိခိုက်စေချင်တဲ့ဆန္ဒမရှိပါဘူး၊ငါတောင်းပန်ပါတယ်ကွာ"
အရိပ်ကသုတပခုံးမှာမှီထားရာကနေသုတနဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မတ်မတ်ပြန်ရပ်သည်။ငိုထားတော့မျက်နှာလေးကရဲနေ၏တစ်ချက်တစ်ချက်တော့ရှိုက်သေးသည်။သုတစိတ်မကောင်းသလိုကြည့်နေတော့ အရိပ်ကသုတပခုံးတွေကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း
"သုတ ငါဘာဆက်လုပ်ရမလဲဟင်!"
အရိပ်မျက်လုံးဝိုင်းတွေထဲမှာဝမ်းနည်းဆွေးမြေ့မှုတွေ။ပြီးတော့ယူကြုံးမရဖြစ်နေခြင်းတွေ။သေချာတာက အရိပ်ရင်နာနေရှာလိမ့်မည်။သုတ အရိပ်မျက်နှာလေးကိုကြည့်ပြီးစိတ်မကောင်း။bossမှာစေ့စပ်ထားတဲ့သူကရှိနှင့်နေပြီမဟုတ်လား။ပြီးတော့bossနဲ့စေ့စပ်ထားတဲ့အမျိုးသမီးကသူတို့အိမ်မှာ။
ဘာကြောင့်အခုလိုတွေဖြစ်ကုန်ရတာလဲ။အရိပ်သူ့ကိုအကုန်မပြောပြပေမယ့်သုတရိပ်မိနေတာရှိသည်။လူတွေထင်ကြသလိုပဲbossလည်းအရိပ်နဲ့သူ့အဖေကိုအထင်လွဲနေခဲ့တာဖြစ်လိမ့်မည်။ဒါကြောင့်သာbossအရိပ်ဆီပြန်မလာခဲ့တာပေါ့။bossစေ့စပ်သွားပြီဆိုတဲ့အကြောင်းပြောတဲ့နေ့ကအရိပ်မျက်နှာကိုသုတမှတ်မိသေးသည်။အရိပ်နှုတ်ခမ်းတွေပြုံးနေကြပေမယ့် နာနာကျင်ကျင်ပြုံးနေခဲ့တာ။
bossပြန်ရောက်လာတော့ပိုသေချာသွားသည်။bossကအရိပ်ကိုသူ့အဖေနဲ့အထင်လွဲပြီးရွဲ့နေတယ်ဆိုတာ။အရိပ်ကလည်းသူ့မာနနဲ့သူဆိုတော့နားလည်မှုတွေပိုလွဲကုန်သည်။bossအရိပ်ကိုချစ်နေတယ်ဆိုတာ အရိပ်ထက်တောင်သိသာနေသေးသည်။တစ်ခုခုဆိုအရိပ်အပေါ်စိတ်မချတာတွေ၊စိတ်ပူတတ်တာတွေကပုံမှန်မှမဟုတ်တာ။ဟန်ဆောင်ဖို့မေ့နေသည်အထိ။ညကပဲကြည့် သူ့တိုက်ခန်းကျဉ်းလေးမှာလာအိပ်သွားတာကအစ။
"ငါမှားနေလားဟင်သုတ"
ပြောပြီးအရိပ်ကမျက်လွှာလေးချသွားသည်။သုတဘာပြောရမှန်းတောင်မသိတော့။အရိပ်ကသူ့ကိုယ်သူအပြစ်ရှိသလိုခံစားနေရပုံပေါ်သည်။bossက လွတ်လွတ်လပ်လပ်မှမဟုတ်တာ။ပြီးတော့အရိပ်ကိုကျတော့လည်းအလွတ်မပေး။သုတသက်ပျင်းဖွဖွချမိသည်။မင်းတို့ဝဋ်ကြွေးတွေလားအရိပ်ရာ။
"ဟို မင်းအမှားမဟုတ်ပါဘူးအရိပ်ရာ၊မင်းကဘာလို့မှားရမှာလဲ၊မင်းဘက်ကစခဲ့တာမှမဟုတ်တာ၊bossအမှားလို့လည်းငါမပြောချင်ဘူး၊bossလည်းမင်းကိုချစ်နေတယ်ဆိုတာငါကောင်းကောင်းသိတယ်အရိပ်၊မဟုတ်ရင် ဒီလိုနေရာမျိုးအထိသူလိုလူကလာအိပ်မယ်ထင်လား၊မင်းရှိနေလို့၊မင်းကိုစိတ်မချလို့ သူလိုက်လာတာပေါ့"
အရိပ်ကရှက်သွားသလိုမျက်လွှာလေးချသည်။ပြီးမှ
"ငါကိုယ်တိုင်လည်းသူ့ကိုကြာကြာမငြင်းဆန်နိုင်ဘူး၊ငါမှားနေတယ်မလား"
သုတကအရိပ်ပခုံးနှစ်ဖက်ကိုခပ်ဖွဖွဆုပ်ကိုင်လိုက်ရင်း
"ငါနားလည်ပါတယ်အရိပ်ရာ၊မင်းငြင်းဆန်ခဲ့တုန်းကလည်းမင်းကိုbossဇွတ်ယူခဲ့တာပဲမို့လား"
အရိပ်ကသုတကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီး ခေါင်းလေးငုံ့သွားလျှင်
"မင်းခံစားနေရတာတွေကိုငါနားလည်တယ်အရိပ်၊မင်းအမှားလုံးဝမဟုတ်ဘူးငါသိတယ်၊အခုမင်းနဲ့bossပြန်အဆင်ပြေသွားကြပြီလား"
"အင်း၊ငါဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိဘူး"
"ခုချိန်bossမင်းကိုဖွင့်ပြောလည်းမင်းလက်ခံနိုင်မှာလား"
"ဟင့်အင်း၊မဒါနဲ့သူကစေ့စပ်ထားတာ၊ငါသူနဲ့အခုလိုမျိုးကြီးမပတ်သတ်ချင်တော့ဘူး၊ငါအပြစ်မကင်းသလိုခံစားရတယ်"
"မင်းဘက်ကမပတ်သတ်ချင်ရင်လည်းbossဘက်ကမင်းကိုလိုက်ပတ်သတ်နေဦးမှာပဲမို့လား၊အခုတောင်bossမင်းကိုအလွတ်ပေးလို့လား၊ဒါနဲ့မင်းတို့အတူနေ နေတာကြာပြီမို့လား"
"ဟို! အင်း"
အရိပ်ကိုကြည့်ပြီးသုတတစ်ကယ်ကြီးသနားလာတာဖြစ်သည်။အရိပ်bossကိုဘယ်လောက်တောင်ချစ်လဲသူအသိဆုံး။ဒါကြောင့်လည်းဒီအခြေအနေကြီးကိုလက်ခံနေရတာမဟုတ်လား။အခုအရိပ်အဖြစ်က သုတမပြောရက်။bossဘက်ကတစ်ခုခုကိုပြတ်ပြတ်သားသားလုပ်ဖို့လိုနေပြီ။
"ဟို ငါ့အထင်တော့bossအခြေအနေကိုအရင်ဆုံးစောင့်ကြည့်လိုက်တာပိုကောင်းမယ်ထင်တယ်၊ဟိုအမျိုးသမီးကိုbossမချစ်ဘူးဆိုတာမင်းအသိဆုံးဖြစ်မှာပါ၊ဒါပေမယ့်...."
ဒါပေမယ့်သုတတစ်ကယ်မသိဘူး။bossမိဘတွေကAussieမှာသက်ရှိထင်ရှားရှိနေကြသေးသည်တဲ့။မဒါဆိုတဲ့အမျိုးသမီးနဲ့bossကိုမိဘချင်းသဘောတူပြီးစေ့စပ်ပေးထားကြတာဆိုတော့။bossကသူ့မိဘတွေကိုလွန်ဆန်နိုင်ပါ့လား။ဒါမှမဟုတ်ဒီအမျိုးသမီးကိုCoverတွဲနေတာလား။bossကအဲ့လိုလုပ်မှာတော့မဟုတ်လောက်ဘူး။bossကအရိပ်ကို သူ့ရှေ့တင်ပေါ်တင်လိုက်နေတာ။Bossကအဲ့ဒါတွေဂရုစိုက်နေမှာမဟုတ်ဘူး။bossဘာကိုမှဂရုစိုက်တတ်လို့ပဲအခုအရိပ်ဒုက္ခရောက်နေတာဖြစ်သည်။
ငြိမ်နေတဲ့သူ့ကိုအရိပ်ကကြည့်ပြီး
"မေကြီးမှာဖေဖေ့လိုပဲHeart attackရှိတယ်၊ကိုစက်ကမဒါကိုပဲလက်ထပ်ရမှာ"
မေကြီးကဖေဖေ့လိုမောင်တစ်ယောက်ကိုတောင်လက်ခံမပေးခဲ့တာ။သူ့ဝမ်းနဲ့လွယ်မွေးထားတဲ့သူ့သားအရင်းကိုလက်ခံပေးမှာတဲ့လား။အရိပ်နားလည်ပါသည်။
သုတအရိပ်ကိုစိတ်မကောင်းသလိုဆွေးဆွေးကြီးကြည့်နေမိတော့
"ဟို ငါသူ့ကိုချစ်ခဲ့တာ၊ဘာမျှော်လင့်ချက်မှမပါပါဘူး၊ဒီအတိုင်း!"
ပြောရင်း အရိပ်အသံတိုးဖျဖျကတိမ်ဝင်သွားတော့၏
"အရိပ်ရာ"
သုတအရိပ်ကိုယ်လေးကိုမချိတင်ကဲဆွဲဖက်မိသည်။သူ့ကိုဖက်ပြီးငိုနေတဲ့အရိပ်ကိုသုတမနှစ်သိမ့်နိုင်။နှစ်သိမ့်စရာစကားလည်းရှာမရဘူး။ငါမင်းကိုသနားလွန်းလို့သေတော့မယ်ထင်တယ်ဟေ့ကောင်။
<<<<<<<<
>>>>>>>>
"မန္တလေးကဆောက်လုပ်ရေးprojectကိုစစ်ဆေးဖို့ ဘယ်သူလိုက်သွားတာလဲဦးတိုးဝေ"
"အရိပ်လိုက်သွားတာပါboss၊ဟို သူကိုယ်တိုင်စစ်ဆေးချင်တယ်ဆိုလို့ပါ"
စက်ကအလုပ်ကိစ္စနဲ့ဂျပန်ကိုရောက်နေတာဖြစ်သည်။မိုးမာန်ကသူနဲ့အတူပါလာတာမို့GMဦးတိုးဝေကိုပဲလှမ်းမေးနေရသည်။အရိပ်စစ်ကထင်သည့်အတိုင်းပင်။ထပ်ပြီးနေမကောင်းဖြစ်မှာစိုးလို့လိုက်မသွားပါနဲ့လို့သူသေချာမှာထားခဲ့သည်။ဒီရောက်တာ့လည်းဖုန်းဆက်ပြီးခဏခဏမှာသည်။'မင်းကိုယ်တိုင်လိုက်မသွားနဲ့၊တစ်ယောက်ယောက်ကိုလွှတ်လိုက်ပါ'အတန်တန်ပြောထားသည်။ဒီနေ့ဖုန်းထပ်ဆက်တော့မကိုင်တော့ဘူး။အရိပ်စစ်ကသူမဟုတ်တာတစ်ခုခုလုပ်ရင် စက်ဘက်ကဖုန်းဘယ်လောက်ခေါ်နေနေမကိုင်တော့။
"ကိုယ်သဘောပေါက်တယ်၊designပိုင်းကဘယ်သူလိုက်သွားတာလဲ ကိုသူရကိုယ်တိုင်လိုက်သွားတာလား"
"သူရက လိုက်မသွားဘူးboss၊ကောင်းဆက်ကိုထည့်လိုက်တာပါ၊သူဒီကအရေးကြီးတာတွေလုပ်ဖို့အတွက်ကျန်ရစ်ခဲ့ပါတယ်"
သူရကDesignဋ္ဌာနကManagerဖြစ်သည်။သူကိုယ်တိုင်တော့လိုက်သွားမှာမဟုတ်ဘူးဆိုတာစက်တွေးမိသည်။designဘက်ကဘယ်သူပါသွားတာလဲသိချင်လို့တမင်မေးလိုက်ရခြင်းသာ။
"ရပြီ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါboss"
<<<<<<<
>>>>>>>
"ဖောင်ဒေးရှင်းတွေလည်းအကုန်ပြီးသွားပြီဆိုတော့ သုံးလအတွင်းအပြီးသတ်နိုင်မှာပါခင်ဗျ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ၊လိုအပ်တဲ့ပစ္စည်းတွေရှိလာခဲ့ရင် မန္တလေးရုံးခွဲမှာပဲအရင်တင်ပြထားလိုက်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ပါခင်ဗျ၊လိုအပ်တာတော့ရှိမယ်မထင်ပါဘူး၊လိုအပ်တာမှန်သမျှ အကုန်ပြင်ဆင်ထားပြီးပါပြီ"
အရိပ်နဲ့ကိုကောင်းဆက်က ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်မယ့်ကွင်းပြင်ကြီးထဲမှာလိုက်စစ်ဆေးနေတာဖြစ်သည်။ဖောင်ဒေးရှင်းအုတ်မြစ်တွေလုပ်ထားပြီးတဲ့အထိ ဆောက်လုပ်ရေးမန်နေဂျာကတစ်ညနေလုံးအရိပ်ကိုသေချာလိုက်ရှင်းပြပေးသည်။5ဧကလောက်ကျယ်တဲ့ကွင်းပြင်ကြီးတစ်ခုလုံးလိုက်ကြည့်ရတာမို့ ခြေထောက်တော့နည်းနည်းညောင်းချင်သည်။
"ဟုတ်ပြီ၊ဒါဆိုကျွန်တော်တို့ပြန်လိုက်တော့မယ်၊မန်နေဂျာ လုပ်စရာရှိတာသွားလုပ်လိုက်တော့"
"ဟုတ်ကဲ့ခင်ဗျ"
မန်နေဂျာထွက်သွားတော့အရိပ်နဲ့ကိုကောင်းဆက်ကသူတို့အတွက်စီစဉ်ပေးထားတဲ့ကားဆီလမ်းလျှောက်ထွက်လာသည်။ကိုကောင်းဆက်ကသူ့အလုပ်နားတဲ့အချိန် အရိပ်နောက်တမင်အဖော်လုပ်ပေးနေတာဖြစ်သည်။ကိုကောင်းဆက်အလုပ်ကဆောက်လုပ်ရေးအင်ဂျင်နီယာနဲ့ပဲစကားပြောရတာလောက်သာ။
အရိပ်လက်ထဲကfileတစ်ချို့ကိုကောင်းဆက်ကဆွဲယူလိုက်လျှင်
"ရပါတယ် ကိုကောင်းဆက်၊ကျွန်တော်နိုင်ပါတယ်"
"ရပါတယ် ကိုယ်ကိုင်ခဲ့ပေးချင်လို့ပါ"
အရိပ်ကနှုတ်ခမ်းလှုပ်ရုံပြုံးသည်။နေဝင်စပြုနေတဲ့အချိန်မှာတောင်အရိပ်မျက်နှာနုစင်စင်ကလင်းနေသေး၏Shirt အဖြူနဲ့Style pantအနက်လေးဝတ်ထားတာမို့ပိုပြီးရှင်းသန့်နေသလိုပင်။အရိပ်က တစ်ကယ်ကိုပြီးပြည့်စုံတဲ့လူသားလေးတစ်ယောက်လိုပဲ။
"အရိပ်"
အရိပ်ကကောင်းဆက်ကိုတစ်ချက်မော့ကြည့်ပြီး
"ပြောလေကိုကောင်းဆက်"
"ကိုယ့်အတွက်right timeဟုတ်မဟုတ်မသေချာပေမယ့်၊ကိုယ်နောက်တစ်ခေါက်ထပ်ပြောပါရစေ"
အရိပ်ခြေလှမ်းတွေတုန့်ခနဲဖြစ်သွားရင်း ကောင်းဆက်ကိုမော့ကြည့်သည်။
"အရိပ်ကိုယ့်ကို စဉ်းစားပေးနိုင်မလားဟင်၊ကိုယ်အရိပ်ကိုစောင့်နေတာ သုံးနှစ်တောင်ပြည့်တော့မယ်ထင်တယ် အဟွန်း!"
"ဟို ကိုကောင်းဆက်"
"ကိုယ်ရိပ်မိတာတစ်ခုရှိတယ်အရိပ်"
အရိပ်မျက်လုံးလေးတွေလက်ခနဲဖြစ်သွားသည်။
"ကိုယ့်ဦးလေးနဲ့အရိပ်ဖေဖေတို့ကCoupleတွေမို့လား"
"ဟို အဲ့ဒါက"
"ကိုယ်လည်းယောင်္ကျားချင်းပဲစိတ်ဝင်စားတတ်တဲ့သူပါပဲ၊ကိုယ်နားလည်ပါတယ်၊အရိပ်ကိုလည်း ကိုယ်အဲ့လိုထင်မိလို့လေ၊ကိုယ့်ကိုစိတ်မရှိပါနဲ့နော်၊နောက်ပြီးအရိပ်နဲ့ဦးတေဇာရဲ့ပတ်သတ်မှုကသားအဖဆက်ဆံရေးထက်မပိုဘူးဆိုတာကိုယ်သိတယ်"
အရိပ်က လမ်းလျှောက်ရင်းကောင်းဆက်ကိုတစ်ချက်မော့ကြည့်ပြီးဘာမှမပြော။
"ကိုယ်ပြောချင်တာကအဲ့သဘောမျိုးမဟုတ်ပါဘူး၊အရိပ်ကို ကိုယ်ယုံကြည်တယ်ဆိုတာပါ၊ကိုယ့်ကိုပြန်စဉ်းစားပေးလို့ရမလား ဟင်"
"ဟို ကျွန်တော်"
"အရိပ်မှာ ရည်ရွယ်ထားတဲ့သူရှိနေလို့လား"
အရိပ်မျက်နှာမှာဖြန်းခနဲရဲတက်လာသည်။အရိပ်ရှက်သွားတာလား။ကောင်းဆက်တစုံတရာကိုပြေးမြင်မိသည်။သူ့မွေးနေ့ညကအရိပ်bossကိုကြည့်တဲ့အကြည့်တွေ။ပြီးတော့bossကိုကလေးတစ်ယောက်လိုချွဲနေတာတွေ။အဲ့ညကbossကိုယ်တိုင်အရိပ်ကိုပွေ့ခေါ်သွားတာလည်းသူမြင်ခဲ့သည်။bossကလည်းသူနဲ့အရိပ်စကားပြောနေတာတွေ့တာနဲ့အရိပ်ကိုချက်ချင်းလှမ်းခေါ်တတ်တာတွေ။သူထင်သလိုများ!
"အရိပ်"
ရှေ့ကသွားနေပြီဖြစ်တဲ့အရိပ်လက်တစ်ဖက်ကိုကောင်းဆက်လှမ်းဆွဲထားလိုက်လျှင် အရိပ်ကသူ့လက်ကိုကောင်းဆက်လက်ထဲကမသိမသာရုန်းထွက်သွားပြီး
"ဟို ကျွန်တော်အဲ့ဒီအကြောင်းတွေမစဉ်းစားချင်သေးလို့ပါ ကိုကောင်းဆက်"
ကောင်းဆက်ထပ်မပြောသာတော့။အပြန်လမ်းတစ်လျှောက်လုံးလည်းအရိပ်ကသူနဲ့မျက်လုံးချင်းဆုံအောင်ကိုမကြည့်တော့။Hotelပြန်ရောက်တော့ ကောင်းဆက်အခြေအနေကိုပုံမှန်ပြန်ဖြစ်အောင်ကြိုးစားရသည်။Key cardနဲ့အခန်းတံခါးဖွင့်နေပြီဖြစ်တဲ့အရိပ်ကို
"အရိပ်ကိုယ်နဲ့အတူdinnerတော့စားပေးမယ်မလား"
အရိပ်ကအခန်းထဲဝင်ပြီးကောင်းဆက်အတွက်ပါတံခါးဖွင့်ပေး၏ကောင်းဆက်ကိုအားနာသလိုပြန်ကြည့်လာရင်း
"ကျွန်တော်ကိုကောင်းဆက်နဲ့အတူလိုက်စားပါ့မယ်"
"ဒါဆို ကိုယ်အရိပ်ကိုဖုန်းဆက်လိုက်မယ်နော်"
"ဟုတ်ကဲ့၊ကိုကောင်းဆက် ခဏဝင်ထိုင်ဦးလေ"
ကောင်းဆက်အခန်းထဲဝင်ဖို့အလုပ် ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတဲ့လူကြောင့်မျက်လုံးပြူးသွားသည်။အရိပ်ကကျောပေးထားတော့မမြင်။
"boss"
ကောင်းဆက်ရုတ်တရက်တော့အံ့ဩသွားသလိုရှိပေမယ့် ဒါကboss hotelပဲ။ဘယ်အခန်းထဲဝင်နေနေသူ့သဘောပေါ့။
စက်ကခပ်တည်တည်ပဲအရိပ်နောက်တည့်တည့်အထိလျှောက်လာပြီးနှစ်ယောက်လုံးကိုရပ်ကြည့်နေလိုက်သည်။အရိပ်ကစက်ကိုနောက်ပြန်မော့ကြည့်၏မျက်လုံးဝိုင်းတွေကအံ့ဩနေတာသိသာသည်။
"ဘယ်လိုလုပ်"
"မင်းတို့အလုပ် လုပ်တာစိတ်မချလို့"
"အော်!"
အရိပ်ရဲ့ အော်!ဆိုတဲ့စကားကရိုးရိုးသားသားဖြစ်ပေမယ့်စက်ကသူ့ကိုရွဲ့နေသလိုခံစားလိုက်ရတာဖြစ်သည်။
"အရိပ်ကိုယ်သွားတော့မယ်၊bossကျွန်တော့ကိုခွှင့်ပြုပါဦး"
နှစ်ယောက်လုံးကောင်းဆက်ကိုတစ်ခုခုပြန်ပြောဖို့မေ့နေကြသလိုပင်။အရိပ်ကbossကိုအံ့ဩတာမပြေသေးသလိုမျက်လုံးဝိုင်းတွေနဲ့မော့ကြည့်နေတာဖြစ်ပြီးbossကလည်းအရိပ်ကိုပြန်ငုံ့ကြည့်နေတာ ရဲရဲတင်းတင်းစူးစူးနင့်နင့်။ပြီးတော့ရေချိုးပြီးမို့bossခါးမှာတဘတ်တစ်ထည်တည်းသာပတ်ထားသည်။တံခါးပိတ်လိုက်တဲ့အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာပဲbossကအရိပ်နှုတ်ခမ်းကိုငုံ့နမ်းလိုက်တာကိုသေချာမြင်လိုက်ရသည်။လျှပ်တစ်ပြတ်ခဏလေးပဲမြင်လိုက်ရတယ်ဆိုပေမယ့်bossအရိပ်ကိုငုံ့နမ်းလိုက်တာသေချာ၏
<<<<<<<
>>>>>>>
စက်ကအရိပ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုလွှတ်မပေး။တစ်ကိုယ်လုံးကိုပွေ့ပိုက်ပြီး ယစ်ယစ်မူးမူးနမ်းရှိုက်နေတာဖြစ်သည်။အရိပ်တစ်ကိုယ်လုံးစက်ရင်ခွင်ထဲမြုပ်နေတော့၏စက်ကနှုတ်ခမ်းတွေလျှာတွေအပြင် သူ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးပါနမ်းရှိုက်တော့စက်ရင်ဘတ်တွေကိုထုရိုက်လာရင်း
"ဖယ်ပေးဦး"
ရုန်းထွက်နေသူကိုစွေ့ခနဲကောက်ပွေ့ပြီးအိပ်ရာဘက်ကိုခေါ်လာခဲ့လျှင်
"ရေအရင်ချိုးဦးမယ်၊ချပေး"
စက်ကအိပ်ရာပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်အရင်ချပေးလိုက်ပြီး အပေါ်ကအုပ်မိုးထားလိုက်သည်။မျက်နှာဆီကိုနောက်တစ်ကြိမ်ပူးကပ်မယ်လုပ်တော့ စက်ရင်ဘတ်တွေကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့တွန်းထားကာ
"ရေချိုးချင်လို့ပါ"
"နောက်မှချိုး"
"ဟင့်အင်း"
ကျစ်!ဘာလို့ငိုတော့မယ့်ရုပ်လဲ။စက်လွှတ်ပေးလိုက်ရတော့သည်။အိပ်ရာပေါ်ပတ်လက်ကျန်ခဲ့တဲ့စက်ကိုလှည့်မကြည့်။ရေချိုးခန်းထဲတန်းဝင်သွားတော့၏စက်ဂျပန်ကအလုပ်ကိစ္စတွေပြီးတာနဲ့မန္တလေးကိုပဲတန်းလာခဲ့လိုက်တာဖြစ်သည်။ဒီနေ့ရောဆိုအရိပ်စစ်တို့မန္တလေးရောက်နေတာနှစ်ရက်တောင်ရှိနေပြီ။ဟိုကောင် ကောင်းဆက်ကိုသူနည်းနည်းလေးမှမယုံ။
ရေချိုးခန်းထဲကပြန်ထွက်လာသူကိုစက်လိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ရေချိုးပြီးစမို့ထင်သည်။မျက်နှာလေးကကြည်လင်နေ၏နှုတ်ခမ်းပါးတွေကပိုရဲနေသလို။ဖြူနုနေတဲ့အပေါ်ပိုင်းအလှကိုသေချာကြည့်ရင်းခါးသိမ်သိမ်ကိုပါတစ်ဆတ်တည်းအကြည့်ရောက်သည်။ပြီးတော့ဖြူနုနေတဲ့ခြေသလုံးဖွေးဖွေးများ။
အချိန်ဆွဲနေသူကခေါင်းပါလျှော်လာပုံရကာဆံပင်သုတ်နေတာမပြီးနိုင်မစီးနိုင်။ဒီဆံပင်ခပ်တိုတိုကို ဒီလောက်သုတ်နေစရာလိုသလား။
"အရိပ်စစ်ဒီလာခဲ့ငါသုတ်ပေးမယ်၊မင်းဆံပင်"
"ဟင့်အင်း ရတယ်"
စက်စိတ်မရှည်တော့။အိပ်ရာပေါ်ကဆင်းကာဘီဒိုမှန်ရှေ့ခေါင်းသုတ်နေသူကိုကောက်ပွေ့ပစ်လိုက်လျှင်စက်လည်တိုင်ကိုကမန်းကတန်းဖက်ထားရင်း
"အခန်းပြောင်းနေလိုက်မယ်"
"ဘာလို့လဲ၊ဘာအတွက်လဲ"
"ဟို"
"မပြောင်းရဘူး"
စက်ကအိပ်ရာပေါ်ကိုကန့်လန့်ဖြတ်တင်ကာသူ့ခြေထောက်တွေကြားနေရာဝင်ယူရင်းအပေါ်ကနေအုပ်မိုးထားလိုက်သည်။သူ့လက်နှစ်ဖက်ကိုခေါင်းအပေါ်ဖိကပ်ချုပ်ထားလိုက်ပြီးသူ့နား နားအထိတိုးကပ်သွားလိုက်ကာ
"လိုချင်တယ်၊တပတ်ကျော်နေပြီ"
"ဟင့်အင်း"
စက်ကသူဘာပြောပြောဂရုမစိုက်တော့။နားရွက်ဖျားတွေကိုလျှာနဲ့လျက်ကာလည်တိုင်တွေအထိတောက်လျှောက်စုပ်ယူသည်။ရေချိုးပြီးစမို့တစ်ကိုယ်လုံးနူးညံ့အိစက်နေ၏လည်ပင်းတွေကတစ်ဆင့် ရင်ဘတ်ပေါ်ကအသီးငယ်ကိုစုပ်သည်။လက်နှစ်ဖက်ကိုမြှောက်ထားတာကြောင့် ချိုင်းတွေထဲအထိလျှာနဲ့လျက်သည်။ပြီးတော့အပေါ်ပိုင်းတစ်ခုလုံးပဲ။
"အင်း! ဟင်း!"
မော့ညည်းနေသူ၏နှုတ်ခမ်းတွေကိုစက်စုပ်ယူရင်းလျှာတွေအထိရစ်ပတ်သည်။စက်၏ဆာလောင်မွတ်သိပ်နေတဲ့အနမ်းတွေကသူ့မျက်နှာတစ်ပြင်လုံးကိုစိုစွတ်ပြောင်လက်စေသည်။အနမ်းတွေကြားအသက်လုရှူနေသူကို မက်မက်မောမောစိုက်ကြည့်ရင်းအနမ်းတွေကိုပြန်ဆက်သည်။ဒီကောင်လေးကိုသူသိပ်ချစ်သည်။တစ်ပတ်ပဲမတွေ့ရတာတောင် သူမနေတတ်။
စက်ခါးကတဘတ်ကိုဆွဲဖြည်ရင်းတစ်ဆတ်တည်းသူ့ခါးကတဘတ်ကိုပါဖြည်ချလိုက်သည်။အိပ်ရာပေါ်ကန့်လန့်ဖြတ်တင်ထားတာမို့ခါးအောက်ပိုင်းလွတ်နေသူကခြေထောက်တွေကိုမြှောက်ထားရသည်။စက်ခပ်မြန်မြန်ပဲပေါင်နှစ်ဖက်ကိုမြှောက်ကိုင်ကာပန်းရောင်အပေါက်ငယ်ကိုလျှာနဲ့လျက်လိုက်သည်။
"အင်း!ဟာ့!"
ခဏအကြာသူ့အရာသူလက်နဲ့ပွတ်ဆွဲရင်းမချိမဆန့်ညည်းညူတော့၏စက်ပြန်ထရပ်ကာသူ့ပေါင်တွေကြားနေရာဝင်ယူလိုက်တော့ မျက်လုံးတွေမှေးစင်းကာစက်လုပ်သမျှလိုက်ကြည့်သည်။သူကိုယ်တိုင်ကတော့စက်ကိုမငြင်းဆန်နိုင်တော့။စက်ကကိုယ်ကိုနည်းနည်းကိုင်းကာအကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေတဲ့အရာနဲ့အပေါက်ငယ်ဆီဖိသွင်းလိုက်လျှင်
"အာ့! အာ့!"
တင်းကျပ်နေတဲ့ခံစားချက်ကစက်ကိုထိန်းချုပ်ရခက်စေသည်။ပြီးတော့သူ့ဆီကညည်းညူသံကြောင့်အပေါက်ငယ်ဆီတစ်ချက်ချင်းထိုးသွင်းရတာအားမရတော့။ထို့နောက်သူ့ခါးသိမ်သိမ်ကနေဆွဲကာတရပ်စပ်ထိုးဆောင့်မိသည်။
"အား! အား! အား!"
ဘယ်ဆီကို မင်းရောက်နေမလဲ......
ဘာတွေကိုမင်းလုပ်နေမလဲ.....
ညည်းနေသူ့ဖုန်းကထမြည်လာတာဖြစ်သည်။
"အား! ခဏရပ်ပေး၊ဖုန်းလာနေတယ် အာ့!"
စက်ကသူ့အရာကိုထုတ်မပေးပဲအိပ်ရာစပ်ကဖုန်းကိုလှမ်းယူပြီးပေးလိုက်သည်။
"ကိုကောင်းဆက်!"
"........"
ကောင်းဆက်သူ့ကိုdinnerစားဖို့လှမ်းခေါ်နေပုံရသည်။စက်ကတစ်ချက်ဆောင့်ထိုးပစ်လိုက်လျှင်
"အင်း...ဟင်း....ကျွန်တော်ခေါင်းနည်းကိုက်နေလို့ မစားတော့ဘူး အာ့!"
ဟိုဘက်ကဘာတွေဆက်ပြောနေသည်မသိ။စက်ကတစ်ချက်ချင်းဆောင့်ထိုးပစ်လိုက်သည်။
"ဟင့်! နေပါစေ ကျွန်တော်မလိုက်တော့ အာ့!"
စက်ကဖုန်းကိုဆွဲလုပစ်လိုက်တာမို့
"ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ၊ဖုန်းပြောလို့မပြီးသေးတာကို အား! ဟာ့!"
စက်ကဖုန်းကိုအပြီးချပစ်လိုက်ပြီး အိပ်ရာအစပ်ပြန်ပစ်တင်လိုက်ကာအဆက်မပြတ်ဆောင့်ပစ်လိုက်သည်။
"အား! ကိုစက်! ဖြည်းဖြည်း အား!"
ညည်းညူနေသူကိုဒူးခေါက်ကွေးနှစ်ဖက်အောက်ကနေဆွဲပွေ့လိုက်ပြီးမတ်တပ်ရပ်ရင်းလှုပ်ရှားလိုက်သည်။ခဏကြာတော့
"အဲ့လိုကြီးမနေတတ်ဘူး အာ့! ခါးနာတယ်"
ထိုအခါမှ မွေ့ရာပေါ်အသာပြန်ချပေးရသည်။စက်လည်းခုတင်ပေါ်တက်လာလိုက်ကာသူ့ခြေထောက်တွေကြားနေရာယူလိုက်သည်။နှုတ်ခမ်းတွေကိုဖိကပ်နမ်းတော့ စက်မျက်နှာကိုလက်နှစ်ဖက်နဲ့ထိန်းကိုင်ပေးသည်။ဒီကောင်လေးလည်း စက်လိုပဲထပ်လိုချင်နေသေးတယ်။
စက်အနမ်းတွေကိုရပ်လိုက်ပြီးသူ့ခြေဖဝါးနှစ်ဖက်ကိုမြှောက်ကိုင်လိုက်သည်။ခြေချောင်းရှည်ရှည်လေးတွေကိုကုတ်ထား၏ဒီကောင်လေးမှာခြေသလုံးဖွေးဖွေး၊ပေါင်တံသွယ်သွယ်တွေကအစ ထိရက်စရာမရှိအောင်ပြေပြစ်လှပနေတာဖြစ်သည်။စက်ကသူ့ခြေမလေးကိုငုံစုပ်လိုက်သည်။စက်ကိုငေးကြည့်နေကာဘာမှမပြော။ခြေသလုံးတွေကတစ်ဆင့်ပေါင်တံသွယ်သွယ်တွေအထိဖြည်းဖြည်းချင်းနမ်းရှိုက်လိုက်၊လျှာနဲ့လျက်လိုက်။ဒီကောင်လေးတစ်ကိုယ်လုံးထိတွေ့ချင်စရာတွေချည်းပဲဖြစ်သည်။
သူ့အရာငယ်ကိုငုံစုပ်ပေးလိုက်တော့ပါးစပ်ပိတ်ညည်းညူသည်။ခဏကြာတော့ခါးလေးကော့ကာ
"မရတော့ဘူး အာ့! ဟာ့!"
ထိုအခါမှသူ့ခြေထောက်နှစ်ချောင်းကိုပူးမြောက်ကိုင်ထားလိုက်ရင်းအပေါက်ငယ်ဆီနောက်တစ်ကြိမ်တိုးဝင်လိုက်သည်။ခြေထောက်နှစ်ချောင်းပူးကိုင်ထားတာကြောင့်အတွင်းထဲစက်အရာကပိုပြီးတင်းကျပ်နေသလိုပင်။တရပ်စပ်တိုးဝင်ရင်းစက်ကိုယ်တိုင်အော်ညည်းမိတဲ့အထိပဲ။
"အာ့! ဟာ့!"
"အား! အား! အား!"
စက်သူ့ခြေထောက်တွေကိုပြန်ခွဲပြီးဒူးခေါက်ကွေးကကိုင်ကာအဆတ်မပြတ်တိုးဝင်မိပြန်သည်။အတန်ကြာအောင်တိုးဝင်ပြီးမှပြီးချင်လာတာကြောင့် အထဲကနေဆွဲထုတ်ပြီးသူ့အရာလေးနဲ့ပူးကိုင်ကာအဆက်မပြတ်ပွတ်ဆွဲလိုက်သည်။
"အား! အား! ဟာ့!"
ခဏကြာတော့အရည်တစ်ချို့သူ့ဗိုက်ပေါ်ပြန့်ကျဲကုန်သည်။ပင့်သက်ရှိုက်ကာမောနေသူကမလှုပ်နိုင်တော့။စက်ခဏနေပြီးတော့ခါးမှာတဘတ်ပြန်ပတ်ကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သည်။အစအဆုံးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးပြီးတာနဲ့စောင်ခြုံပေးလိုက်သည်။စက်ကအိပ်ရာပေါ်ကနေခြေထောက်ချထိုင်ရင်း အိပ်နေသူဘက်လှည့်ကာ
"ညစာမစားတော့ဘူးလား"
"ဟင့်အင်း စားချင်စိတ်မရှိဘူး"
"တစ်ခုခုတော့ စားရမှာပေါ့၊ဒီမှာအီတလီmenuအသစ်ကောင်းတယ်ပြောတယ်၊စားကြည့်မလား၊အခန်းထဲလာပို့ခိုင်းလိုက်မယ်"
"ဟင့်အင်း"
"ဒါဆို ဘာစားချင်လဲ၊မင်းဘာမှသိပ်မစားတာကြာနေပြီမလား"
"အချဉ်ပေါင်း"
"ဘာ!"
စက်မျက်ခုံးတွေတွန့်ကွေးမိတော့သည်။ဒီကောင်လေးအချဉ်ကြိုက်တာကိုလက်ခံသည်။အခုက များနေပြီ။ဟိုတလောကလည်းအိမ်ကကောင်မလေးတွေ ဟိုဘက်ရပ်ကွက်ထဲအထိအချဉ်ပေါင်းလိုက်ဝယ်ပေးရသည်တဲ့။
"တခြားဟာပြောအရိပ်စစ်၊မင်းအချဉ်တွေချည်းစားနေတာ"
"ဟင့်အင်း၊တခြားဟာဆိုမစားချင်ဘူး၊နေပါစေတော့"
ဟိုဘက်တောင်လှည့်သွားလိုက်သေးသည်။ကျစ်!ဒီကောင်လေးအကြောမာပြီဆိုဘယ်သူမှလိုက်မမှီအောင်ပင်။စက်ခုတင်ပေါ်တက်လိုက်ကာ ဘေးလှည့်အိပ်နေသူဘေးစောင်းလှဲချလိုက်သည်။ပြီးမှနား နားကပ်ကာ
"အရိပ်စစ် မင်းဗိုက်ကြီးနေတာလား အား!"
စက်ဂုတ်ပိုးကိုကုန်းကိုက်ပစ်လိုက်တာဖြစ်သည်။ရုတ်တရက်မို့ရှောင်ချိန်လည်းမရလိုက်။
"အား! လွှတ်တော့ နောက်မပြောတော့ဘူး"
ထိုအခါမှလွှတ်ပေးတာဖြစ်သည်။ဘေးကိုပြန်လှည့်သွားကာငြိမ်ကျသွား၏ရှက်ကျရှက်တတ်သေးသည်။
စက်Receptionကိုဖုန်းဆက်ခေါ်တော့Managerကိုယ်တိုင်လိုက်လာ၏စက်အိပ်ရာဘေးစားပွဲပေါ်ကနာရီကိုယူကြည့်တော့ ည9နာရီမထိုးသေး။
"အခုချိန်အချဉ်ပေါင်းရနိုင်လား"
"ဗျာ! အဲ! ညဈေးတန်းတွေဘက်တော့ရလောက်မယ်boss"
"သွားဝယ်လာခဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါboss၊ချက်ချင်းစီစဉ်လိုက်ပါ့မယ်"
စက်ကအိပ်နေသူဘက်လှည့်ကာ
"ဒါပဲလား ဘာမှာဦးမလဲ"
"ဂွေးသီးတစ်မျိုးပဲ၊အမှုန့်မထည့်ဘူး"
ဘေးလှည့်အိပ်နေရင်းလှည့်မကြည့်ပဲပြောနေတာဖြစ်သည်။စက်ကManagerဘက်ပြန်လှည့်ကာ
"ဂွေးသီးတစ်မျိုးပဲ၊အမှုန့်မထည့်နဲ့"
"ဟုတ်ကဲ့ပါboss"
Managerပြန်ထွက်သွားမှ
"အရိပ်စစ် အမှုန့်မပါပဲစားရင်ချဉ်တယ်မဟုတ်ဘူးလား၊မင်းချဉ်မှာပေါ့"
"ချဉ်ချဉ်လေးစားချင်လို့"
အသံကတိုးဖျဖျ။ဒီကောင်လေးပြောတော့သာမကြိုက်တာ။ကျစ်!
<<<<<<<<
>>>>>>>>
ကောင်းဆက်တစ်ကိုယ်လုံးထူပူနေသည်။အရိပ်ဖုန်းကဘယ်လောက်ခေါ်ခေါ်မကိုင်တော့တာဖြစ်သည်။ပြီးတော့သူအရိပ်နဲ့ဖုန်းပြောနေခဲ့တုန်းက အရိပ်အသံကမချိမဆန့်အားတင်းပြောနေရသလိုမျိုး။ခေါင်းကိုက်နေတာနဲ့လုံးဝမတူ။တစ်ခုခုကြောင့်ညည်းညူနေတာသေချာသည်။သူလည်းအတွေ့အကြုံရှိသူတစ်ယောက်ပဲ။မသိပဲနေပါ့မလား။ဖုန်းကျကာနီး'ဘယ်လိုဖြစ်နေတာလဲ ဖုန်ဆက်နေတာကို'ဆိုတဲ့အသံနဲ့ညည်းညူနေတဲ့အသံကနားထဲပဲ့တင်ထပ်နေသည်။သေချာသည်။bossနဲ့အရိပ်ဖြစ်နေကြတာ။
နောက်ပြီးbossကအရိပ်အခန်းထဲပေါ်တင်ဝင်နေတာဖြစ်သည်။ဘယ်သူ့မှဂရုမစိုက်ဘူးဆိုတဲ့အကြည့်တွေနဲ့။အရိပ်ကလည်း သူ့ကိုတော့လက်လေးတောင်ပေးမကိုင်ချင်။မသိမသာရုန်းထွက်သွားသည်။bossနဲ့ကျ ညည်းညူနေတာဟန်တောင်မဆောင်နိုင်။bossမှာစေ့စပ်ထားတဲ့အမျိုးသမီးရှိနေတာသိရက်နဲ့တောင်။တောက်! ကောင်းဆက်နာသာခံခက်ဖြစ်နေသည်။ရုတ်တရက်မို့Recordလည်းယူမထားလိုက်ရ။
ဖုန်းနံပါတ်တစ်ချို့ကို နှိပ်လိုက်ရင်း
"GMလား"
"ကောင်းဆက်လား ပြောဟေ့ကောင်"
"bossဇနီးလောင်းနံပါတ်GMမှာရှိသလားလို့"
"ငါ့ဆီဘယ်ရှိမလဲ၊ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ဘာမဖြစ်ပါဘူး GMဒါပဲဗျာ"
အချစ်နဲ့စစ်မှာမတရားတာမရှိဘူးမဟုတ်လား။
<<<<<<<<
>>>>>>>>
2,January,2021
Note:Hotelခန်းကိုရှေ့မှာဆင်ဆာဖြတ်ထားတာကအခုအပိုင်းမှာRated systemနဲ့အရောက်ပို့ပေးချင်လို့ပါ အော်🙄ဖတ်မရရင် libraryထဲကထုတ်ပြီးမှပြန်ထည့်ပြီးဖတ်ပါနော်။ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရှင့်။