Clexa ll Wanna Be Yours

2

—

—

Lexa'nın dediği şeyi pek anlamayarak ona doğru baktım.

"Başkent 12 klanın temsilcilerinin bulunduğu ve halkımın orada yaşadığı yer.Benimle oraya gelmelisin.Görüşmemiz gereken bazı şeyler var."

"Anlıyorum Lexa ama daha yeni savaştan çıktık.Halkımla konuşup,Arkadia'da gerekli düzenlemeleri yaptıktan sonra anca gelebilirim."

Gözlerini çekip kafasını aşağı yukarı bir şekilde sallayarak konuştu.

"Seni almaları için adam göndereceğim."

Yanımdan gidecekken onu kolundan tuttum.

"Ama o adamı ben de cezalandırmak istiyorum."

"O zaman sonra değil,şimdi benimle gel."

Kafamı çevirip bizim ordumuza doğru baktım.Yapmam gereken işler,yerine koymam gereken bazı şeyler vardı.

"Gelemem Lexa."

"O zaman cezalandıramayacaksın."

"Ama ben-"

"Görüşürüz Clarke."

"Yeniden görüşmek dileğiyle Lexa."

Adamlarını yanına alıp kapıya doğru yöneldi.Raven gerekli ayarlamaları yapmıştı.İçeri radyasyon girmesini engelleyecek şekilde dışarı çıktılar.Biz de içerideydik ve Jasper'a bakıyorduk.Octavia yanıma geldi.

"Ona güvenmekle hata etmemişiz."

"Evet Octavia.O olmasaydı buradan ölümüz çıkardı."

"Ya da bu insanların ölüsü çıkardı."

"Aynen öyle."

"Ee ne zaman gidiyoruz ?"

"Birazdan çıkarız.Bellamy !"

Bellamy yanımıza doğru geldi ve bana sıkıca sarıldığında şaşırdım.Ondan böyle bir şey beklemiyordum.Kafamı Octavia'ya çevirdiğimde bize gülüyordu.Bana sarılmaya devam ederek konuştu.

"Sen gerçek bir lidersin Clarke."

Kollarımı ondan ayırdım ve gözlerine baktım.

"Teşekkür ederim Bellamy."

"Ne demek asıl ben teşekkür ederim.Siz Lexa ile Hem beni hem de bir sürü insanı kurtardınız.Komutanın hep sende olmasını istiyoruz.Sen başkan olmalısın."

"Lexa beni Başkent'e davet etti.Arkadia'yı düzene koyduğum zaman gitmem gerekecek."

Yüzünün asıldığını farkettim.

"Gidemezsin Clarke.Sen olmazsan her şey daha çok karışır.Kalman lazım."

"Buna ben karar veriyim istersen Bellamy.Neyse hadi gidelim."

Ordumuzu toplayıp oradan ayrılmadan önce Jasper ile vedalaştık.Arkadia'ya doğru yol aldık.Raven için endişeleniyordum.Onu sedye ile taşıyorduk.Uzun bir süre sonra Arkadia'ya geldik.

Raven çok bitkindi.Hızlıca onu içerideki müdahale odasına aldık.Annem onunla ilgileniyordu.Serum alması gerekiyordu.Çok hasar görmüştü.Yüzünde vücudunda morluklar vardı.Annem gerekli şeyleri yaptıktan sonra oturdum ve onun kendine gelmesini beklemeye başladım.

"Anne o iyileşecek mi ?"

"Yakında kendine gelir.Vücudu kaldıramamış."

Annem odadan çıktı.Ben de düşünmeye başladım.O bizim için her zaman her koşulda çok fazla uğraşıyordu ve ben onu üzmüştüm.

"Raven ben sana kötü şeyler yaşatmak istemedim hiçbir zaman.Haberim yoktu eğer olsaydı,Finn ile asla birlikte olmazdım.Özür dilerim."

İçeri Bellamy girdi.Endişeli gözüküyordu.Yanıma oturdu.

"O iyi olacak merak etme."

"Biliyorum o çok güçlü."

"Senin gibi."

"Ne demek istiyorsun ?"

"Yani sen de çok güçlüsün.Hiçbir koşulda pes etmiyorsun."

Neden böyle bir şey söylediğini anlayamamıştım.Pek önemsemedim.

"Teşekkür ederim Bellamy."

"Clarke ben-"

"Sen-"

Kafamı Raven'a çevirdim.Gözlerini aralamaya çalışıyordu.Hemen ayağa kalkıp elini tuttum.Gülümseyerek yüzüme baktı.

"Raven nasılsın ?"

"İyi sayılır Clarke."

"Benim yüzüm-"

"Saçmalama.Gayet iyiyim."

Serumuna bir bakış atıp ofladı.

"Ne zaman bitecek ? Tüm gün burada yatmak istemiyorum."

"Dinlenmen lazım Raven.Şimdi kalkarsan düzelmen daha uzun sürecek.Hadi uyumaya çalış."

"Geçmiş olsun Raven.Umarım daha iyi olursun."

"Umarım."

"Görüşürüz Raven."

"Görüşürüz."

Bellamy ile odadan çıktık.Bana bir şey diyecekti ama bölünmüştü.

"Bellamy sen bana bir şey diyecektin galiba ?"

"Y-yok önemli değil."

"Peki.İyi geceler."

Odama doğru yol aldım.İlk defa her şey yolunda diye düşündüm.Üzerimdeki kıyafetleri atıp,yatağa yattım.Kafamı yastığa koydum.Gözlerimi kapatır kapatmaz onun yüzünü gördüm ve hızlıca yüzümü açtım.Sonra tekrar gözlerimi kapattım ve yine onu gördüm.Onu düşünmeyi bırakamıyordum.

"Kendine gel Clarke."

Diye kendi kendime konuşmaya başladım.Birkaç kez aynı cümleyi tekrar ettim.Daha fazla dayanamayarak başımı yastıktan kaldırdım.Bana ne olduğunu anlayamıyordum.Neden onunla birlikte gitmemiştim ? Neden ona evet demedim ? Bilmiyordum.Ellerimi alnıma koydum.Şu an pişman olmuştum.Burada ne yapabilirdim ki.Derin nefes alıp verdim.Bir süre öyle durdum ve gözlerimin kapanmasıyla kendimi yatağa attım ve onu sanki yanımda hissediyormuş gibi uykuya daldım.

—

—