Τα χρώματα του έρωτα

Αυτό είναι η ευτυχία;

Πέρασε ήδη μια ευχάριστη βδομάδα και για εμένα αλλά και για τον Άγγελο. Κάθε μέρα κλέβουμε λίγο χρόνο και συναντιόμαστε στο σπίτι του, μιλάμε συνεχώς στα μηνύματα, γενικά αυτός ο άντρας έχει μπει ολοκληρωτικά στην καθημερινότητα μου και μου αρέσει πολύ! Πιστεύω ότι σιγά σιγά θα μπορέσουμε να κάνουμε και άλλα βήματα. Το μόνο που θέλω είναι να αποδεχτεί και ο ίδιος τα συναισθήματα του.

Σήμερα είναι Σάββατο και η Αναστασία κανόνισε να βγούμε για έναν απογευματινό καφέ μαζί με τα παιδιά από την τάξη. Όλοι στο τραπέζι μιλάνε, γελάνε, σχολιάζουν, όμως εγώ δεν μπορώ να τους παρακολουθήσω. Η προσοχή μου είναι συνεχώς στραμμένη προς το κινητό μου. Ανταλλάσουμε συνέχεια μηνύματα με τον Άγγελο, και ομολογώ ότι μου αρέσει! Κοιτάζω το τελευταίο μήνυμα του, αγνοώντας τους υπόλοιπους.

Άγγελος:
Περνάς καλά με την παρέα σου;

Δέσποινα:
Αν δεν με ενοχλούσε και ένας άγνωστος τύπος... θα ήταν ακόμη καλύτερα.

Άγγελος:
Ώστε σας ενοχλώ τώρα, δεσποινίς;

Ειλικρινά, την λατρεύω αυτή την παιχνιδιάρικη πλευρά του. Νομίζω πως θα μπορούσα να ζήσω για πάντα με αυτή του την πλευρά. Ίσως ακούγεται υπερβολικό, αλλά αυτή είναι η επιθυμία μου.

Δέσποινα:
Ναι, για αυτό σταμάτα να με ενοχλείς και κάνε καμιά ζωγραφιά για να ξεχαστείς.

Του το στέλνω και μετά κλείνω την συσκευή μου. Σηκώνω το κεφάλι και τους βλέπω όλους γύρω μου να συζητάνε και να γελάνε, εντελώς ανέμελοι. Αυτό με κάνει πολύ ήρεμη! Αλλά η εικόνα χαλάει καθώς το βλέμμα μου πέφτει στο πρόσωπο της Αναστασίας, η οποία με κοιτάζει περίεργα, σαν να με ανακρίνει με το βλέμμα της. Χαμογελάω αθώα, προσπαθώντας να της δείξω ότι δεν συνέβη τίποτα. Ξαφνικά το τηλέφωνο μου δονείται. Αμέσως ξανά παίρνω την συσκευή στα χέρια μου για να την ανοίξω.

Άγγελος:
Σε σκέφτομαι.

Το μήνυμα του με πλημμυρίζει από χαρά. Θα ήθελα πολύ να βρίσκομαι αυτή την στιγμή μαζί του, αλλά δυστυχώς δεν γίνεται. Η κατάσταση μας είναι πολύ περίπλοκη
«όλα καλά;»
Με ρωτάει κάπως ψυχρά η Αναστασία, κάνοντας με να ξεροβήξω
«ναι, όλα καλά»
«σίγουρα;»

Επιμένει και δεν μου αρέσει
«σίγουρα»
Αποκρίνομαι απόλυτα ήρεμη. Αρχίζει να υποψιάζεται και δεν μου αρέσει. Γενικά δεν είπα κάτι στην Αναστασία, επειδή ξέρω ότι θα με βρίσει, και αυτό που με πειράζει περισσότερο... είναι ότι θα έχει δίκιο. Το σκέφτηκα εκατομμύρια φορές, με τον Άγγελο δεν έχουμε μέλλον, δεν θα πάμε πολύ μακριά, αλλά θέλω τόσο τρελά να το ζήσω όλο αυτό μαζί του! Εντωμεταξύ το βράδυ θέλω να βρεθούμε και πρέπει οπωσδήποτε να βρω μια δικαιολογία στους γονείς μου.