SRC FF #2 - Gino Tordesillas - Heart Thief

Prologue

"Be careful in driving," ani isang tinig mula sa kanyang kanan. She looked at the person beside her. It was her sister.

"Oo naman. You know I'm always careful," sagot niya rito.

Ngumiti lamang ang dalaga sa kanya. Nagpatuloy siya sa pagmamaneho. Soon enough, nakatulog na ang katabi niya. And they still have 2 hours to go. Kailangang manatiling alerto ang isip niya, kung hindi ay baka mapahamak sila.

She reached for the car's stereo. Pero bago pa niya maabot iyon ay nabulag na siyang ng high beam ng isang sasakyan.

The last thing she remember was a scream with a voice so similar to hers.

BIGLA ang pagbalikwas ni Mitchelle sa kama. She was breathing hard. Pawis na pawis din siya. She was clutching her blanket tightly that it created permanent creases on them.

It was just dream. Iyon ang paulit ulit na bumabalik sa isip ni Mitchelle habang nakatingin sa kawalan. Her room was bathed in the dark. It's just a dream. Just a dream.

Pilit na kinukumbinsi ni Mitchelle ang sarili na kumalma. But still, the image of the dream still lingers in her head na tila ba isang movie na paulit ulit ang pagpe-play. Her heart won't slow down, her muscles won't relax and her mind won't shut up. Pili nitong ipinaaalala sa dalaga ang nangyari.

Hindi na niya matandaan ang huling beses na napanaginipan niya ang bagay na iyon. It's been years since the incident and years more after she recovered from it. Noong una ay hindi maaaring lumipas ang magdamag ng hindi siya sumisigaw sa panaginip. Ngayon na lang ulit nangyari ang ganito.

She wondered why. Ngunit kahit anong isip ang gawin niya ay hindi niya malaman kung bakit nga ba makalipas ang walong taon ay ngayon na lamang niya ito naranasan.

All the thinking helped her to relax. Unti unting bumalik sa normal ang pintig ng kanyang puso at ang kanyang paghinga. She glanced at her alarm clock. 4:37am. She sighed. Dahil sa nangyari ay sigurado siyang hindi na siya makakatulog. Partly dahil hirap siyang makatulog kahit noon pa man, and partly dahil natatakot siya na baka sa pagpikit ng kanyang mga mata ay muling bumalik sa kanyang isipan ang pangyayari ng gabing iyon. At kapag nangyari iyon ay siguradong hindi niya kakayanin. She's not that strong. She can only endure for a period of time.

Left with no choice, tumayo siya at pumunta sa kanyang study. Unti unti pa ay napuno na ng tunog ng tipa ng keyboard ang buong kwarto.