-Bölüm 28-

266 8 0
                                    

Bu konuşmadan sonra nedensiz olarak 1 hafta beni aramadı aslında bu olaydan beri 10 gün geçti o zamandır okuldaki tatilattan dolayı okullar tatildi,ne zaman onu arasam hep kapalı ve ya meşgüldü.Onu düşünmekten doğru düzgün uyuyamıyordum bile aslında evden bile çıkmamıştım.

1 HAFTA ÖNCE:

''Kardeşin insanı öldürür lucas''

''onunla aynı evde yaşa istersen''

''of nasıl katlanıyorsun yemin ederim 1 saat bana 1 yıl gibi geldi''

Araba çoktan evin önündeki yerini almıştı,inmemi beklerken yavaşça dudağına buse kondurdum ardından arabadan inip el salladığımda çoktan gözden kaybolmuştu bile.Hafifçe oflayarak eve girdim.Eve girdikten bir süre sonra birazcık kafa dinleme fırsatım olmuştu hızlı ilerlediğimizi düşündüm daha doğrusu aşk işinde yani.Aradan geçen 2-3 saat sonrasında ise beni aramamasından rahatsız olmuştum nedensizce sürekli olarak beni arayan kişi şuan beni tınlamıyordu bile.

ŞİMDİKİ ZAMAN:

İçimdeki büyük rahatsızlık ile yattığım yataktan kalktım.Elimdeki telefonu sağa sola sallayarak,kapıya gittim saat sabahın 10'u olsa bile onun iyi olmasını diliyordum sadece.Ayağıma babetlerimi geçirip,hemen evden dışarı atıldım.Şuan sadece onun iyi olmasını diliyordum diyebilirim.Sıkıcı bir insan değilimdir,kuralcı veya inekte benden kısa sürede vazgeçmiş olmasını düşüncesi beynimi yakıp,kavururken sadece oturdum,arabada sakince giderken düşünmeye fırsatım olucak gibiydi.Ne de olsa ben onun sevgilisiydim benden bu kadar çabuk ayrılacağını düşünemezdim heralde ?

Elimdeki direksiyonu ne kadar sıktığımı bilmiyordum ama,ellerimin arasındaki acı ile farketmiştim.Sakin olamıyordum neden peki bir annem bir babam en iyisi yeni bir şehirdi ama yok olmaz herşeyim burdayken nasıl bırakırım ? yapamam,gidemem ki ben  o kadar kalpsiz biri değilim ben kalpsiz biri değilim ki.

Arabamı son sokağa doğru soktum,aklıma gelen araba kazam ve ya geçmişteki kötü anılarım sürekli tekrarlıyordu o acıları,1 haftadır kendimi geçmişte hissediyordum sanki hiçbir şey olmamış gibi,onları hiç tanımamışım gibi,hiç olmamış ve ya olmayacak gibi...Bana ne olduğunu bilmiyorum bile her gün acılar içinde kıvranırken açıyorum gözlerimi,her rüyamda geçmiş'i görüyorum ama iyi şeyleri değil sadece beni derinden etkileyen kötü olayları.

GEÇMİŞ ZAMAN:

Alexis,onu delicesine öldürmek istiyorum,onu delicesine deşmek istiyorum.Lanet olası.

Nasılda olurda yapmadığım bir suç için ceza alırdım ki ? yazılı sorularını ben çalmamıştım bile haberim bile yoktu.Ama her zaman kötüler kazanıyordu benim dünyamda.Hangi güven patlaması ile oraya gittiğimi bilmiyorum ama,hemen yüzüne indirdiğim yumruk ile bağırmaya başlamıştım.

''Ölümün derinini hakediyorsun seni pislik''

Yüzüne vurduğumda şaşırmış gibi durdu,sonrasında ise delirmişcesine bana döndü ve yüzüme yumruk atmak için bana döndü.

''Senin gibi köpeklerin bu okuldan gitmesi gerekiyordu,anla şunu.''

''Ben bu okuldan gideceğim zaten,fakat senin hayatını mahfedip gideceğim inan bana.''

''Ne yapacaksın tatlım ? senin dilinden anlamak zor anlamıyorum.''

''Çok komiksin,espri gücünü nerden aldın müdür'ün spermlerinden filan mı ?''

Etrafdaki saçma gözlerin üstlerinden gelmek zorundaydım bu sırrı bir koz olarak kullanacaktım,ne de olsa okulumdaki son günümdü.

''Müdür ile yattığını biliyorum alexis.Hemde sadece not için.Yeme bizi güzelim.''

Etraftaki gözler yerde yatan ve kaşı patlamış alexis'e dönmüştü,haklıydım madem sen beni düşürdün,bende seni çekerim.

''Yalan söylüyorsun,senden bunu beklerim ben.''

Yüzündeki korkuyu görmesem bende yerdim inan.Cebimden çıkardığım telefonu uzattım ve video'yu açtım.''Bu da mı yalan sence ?''

Yüzündeki şaşkın mimikleri saklamak için şekilden şekile girdiğinde,elimdeki telefonu koyup yüzüne yumruk atmaya başladım.''Bu sevgilimi elimden aldığın için.''

''Bu okuldan atılmam için''

''Bu senden ölürcesine nefret ettiğim için''

''E tabi bu da arkadaşım için.''

Yavaşça üzerinden kalkıp,üstümü çırptım nasıl olsa artık bu okulda değildim tozu toprağı kalmasın üzerimde.Okul müdürünün koşarak geldiğini gördüm.İster istemez yüzümdeki o gülümsemeyi unutmak mümkün değildi.

''Alexis noldu sana kızım ?''

''Bakın saygı değer müdürümüz gelmiş,alexis akşam boş size gelsin mi ?''

''Ne diyorsun sen ,düzgün konuş benle''

''Artık müdürüm değilsiniz,o yüzden bence sesinizi kesin.''

Alexis'i kucağına alıp,koşarak okula doğru ilerledi,ben ise okulun çıkışına doğru ilerleyip sakızımı patlattım.

ŞİMDİKİ ZAMAN:

Araba'yı evlerinin önünde durdurup derin bir nefes aldım,umarım iyidir,sadece hastadır,halsizdir bilmiyorum.Kapı'yı 2 kere tıklattığımda kardeşi açtı kapıyı,yorgun ve üzgün gibiydi.Dizlerimin üzerine çöktüm ve ona sarıldım.''Bir sorun mu var canım ?''

''Yukarı çıkmalısın sofia abla,lütfen''

Dediğini dinleyerek yukarı koştum,ister istemez ağlamasının sebebi abisiydi belliydi.Kapıyı hızla açtığımda ise lucas'ın bavullarını topladığını gördüm,ağzım sonuna kadar açıldığında yavaşça elimdeki anahtarlığı yere düşürmüştüm.Elindeki bluzlar ile bana dönüp şaşkınca bana baktı.''Sofia lütfen beni dinle.''

''Kaçıyorsun değil mi ? Sıkıldın bizden bu kadar çabuk mu ?''

Yavaşça ellerimi tuttuğunda geri çekildim.''Sana söyleyemedim,böyle yapacaksın diye korktum.''

''Nereye gidiyorsun lucas ? yeni sevgili buldun oraya mı ?''

''Saçmalama istersen ben tek seni se...''

''Lucas tamam duymak istemiyorum açıklamak istiyorsa açıkla demeyeceğim açıkla.''Diyerek bağırdım,gözlerimden akan yaşları elimle sildiğimde,bana bakıp gözlerini ovuşturdu.

''Senden habersiz iş başvurusu yaptım,ispanya'ya gidip çalışacağım,model olacaktım sana söylemekten korktum sana haber vermek istemedim.''

Şaşırmış gibiydim,daha doğrusu beynimden vurulmuşa dönmüştüm.''Sadece yolun açık olsun lucas,umarım benden daha iyisini bulursun.Çünkü senle görüşmek istemiyorum.İyi yolculuklar.''

Not:

Herkese merhaba uzun ve yorucu bir süreçten sonra sonunda yeni bölüm geldi farkındayım çok uzun sürdü fakat ne yazık ki şimdiye kısmet oldu,yazılılar filan derken beynim uçtu gitti,şans olarak az önce watty'e girdim ve hikaye aklıma geldi ve bende hemen yazdım umarım seversiniz,iyi okumalar ^,^

Gül Kurusu /DÜZENLENİYOR/Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin