"ရဲ...ရင့်"
ရဲရင့်က နေမင်းခနဲ့ နေရာလဲလိုက်သည်။ အခု ရဲရင့်က နေမင်းခရဲ့ အပေါ်က (🤭🌚)
ရဲရင့် နေမင်းခ နှုတ်ခမ်းသားလေးကို နမ်းလိုက်သည်။ပြီးတော့.....နှုတ်ခမ်းသားလေးတွေကို အားရပါရနဲ့ ခြယ်လှယ်နေတော့တယ်
နေမင်းခကတော့ အံ့ဩ၍ သာနေသည်။ သူလဲ ထိုအနမ်းအား မငြင်းမိပေ။
ရဲရင့်က နေမင်းခရဲ့အဝတ်အစားတွေကို စတင်ချွတ်တော့တယ်
"ရဲရင့် မင်း ဘာလုပ်မလို့လဲ? ငါတို့မဖြစ်ဘူး။ မင်းမူးနေပြီ"
နေမင်းခက နောက်နေ့ မနက်တွင် ဖြစ်လာမည့် အရာများကို စဉ်းစားမိပြီး ရပ်လိုက်သည်။ ရဲရင့် မူးနေ၍သာ ဒီလိုတွေ လုပ်နေသည်ဟု ထင်သည်။
မနက်ဖြန်သာ အမူးပြေပြီး ဒီလိုတွေ ဖြစ်တယ်ဆိုတာ သိလျှင် နှစ်ဦးနှစ်ဖက်မကောင်းချေ။
"ရဲရင့် မင်းမူးနေပြီ။ ငါတို့ မလုပ်ရဘူး"
နေမင်းခက သူ့အဝတ်များကို ချွတ်နေသည့် ရဲရင့်လက်အား ဖမ်းဆုပ်ထားလိုက်တယ်
"ရဲရင့် မင်း အိပ်လိုက်တော့"
နေမင်းခ ရဲရင့်ကို ဖယ်လိုက်ပြီး သူ့အဝတ်များ ပြန်ဝတ်လိုက်သည်။ ရဲရင့်ကိုလဲ အဝတ်များ ပြန်ဝတ်ပေးနေလိုက်သည်။
"လုပ်..လုပ်ပေး"
အသံတိုးတိုးနဲ့ ပြောနေတာကြောင့် နေမင်းခ သေချာမကြားရပေ။
"ဟမ် ဘာပြောတာလဲ "
"လုပ်ပေး"
ရဲရင့်က အဝတ်များကို ပြန်ချွတ်နေသည်။
"ရဲရင့် ငါတို့က မဖြစ်နိုင်ဘူးလေ။ မလုပ်ကြရအောင် မင်း အမူးပြေသွားရင် ငါ...အင်းး"
ရဲရင့်က နေမင်းခရဲ့ ထိုနေရာအား လက်တင်ထားပြီး ပွတ်ပေးနေသည်။
"လုပ်ရအောင်"
"ရဲ...အင်းးအ့ ရဲရင့် ရပ်.."
နေမင်းခ အစထဲက ရဲရင့်ကို တွေ့ထဲက စိတ်ကြွနေသော်လည်း သူ့စိတ်သူထိန်းထားနေသည်
သို့သော်လည်း ရဲရင့်က သူ့အား တောင်းဆိုနေပြန်သည်။ မနက်ဖြန်မနက်ရောက်လျှင် ရဲရင့်က သူ့ကို ဆွဲထိုးမည်လား? ဒါမှမဟုတ် ရဲတိုင်မည်လား ? မသိတော့ချေ။
