ဖြူနံရံကနာရီလေးကိုကြည့်ပြီး
"ကစ်လေး....
သမီးဗိုက်ဆာရင်စားနှင့်လိုက်ပါလား"
ကစ်လေးခေါင်းလေးခါပြီး
"မေမေကိုစောင့်မှာတီတီ"
ကစ်လေးမွေးနေ့မို့ဖြူအကုန်ပြင်ဆင်ပြီးစောင့်နေသော်လည်းအမဖြစ်သူပြန်လာသေးတာကြောင့်ညစာမစားပဲစောင့်နေလိုက်ကြသည်၊၊
ခဏကြာတော့
ကားသံကြားတာမို့ကစ်လေးက
"ဟာ....မေမေပြန်လာပြီ"ဆိုကာပြေးသွားလေသည်၊၊
"မေမေကလည်းကြာကြီးပဲ....
ကစ်လေးနဲ့တီတီကစောင့်နေကြတာ"
အမေဖြစ်သူလက်လေးဆွဲကာစားပွဲလေးဆီသို့.....
"ဖြူ....ဘာတွေလဲ
ခုထိညစာမစားကြသေးတာလား"
ကစ်လေးကအမေဖြစ်သူမော့ကြည့်ပြီး
"ကစ်ကစ်မွေးနေ့လေမေမေ"
နှုတ်ခမ်းလေးဆူကာပြောလေသည်၊၊
"သြော်....Happy Birthdayပါကွယ်
တီတီနဲ့စားလိုက်ကြနော်
မေမေရေချိုးပြီးနားတော့မယ်"
နွယ်ဖြူသျှင်အမဖြစ်သူကိုကြည့်ပြီး
"ကလေးရဲ့မွေးနေ့တောင်မသိတာဘယ်လိုအမေလဲ....ညစာလေးတူတူစားပေးဖို့ကိုအဲ့လောက်တောင်ခက်ခဲလား"
ဖြူလေသံမာမာနဲ့အော်ဟစ်လိုက်လေသည်၊၊
"ဖြူ....ဘာလို့အော်ဟစ်နေတာလဲ
နင်မရှိတုန်းကလည်းဒီကလေးဒီလိုပဲအိမ်အကူတွေနဲ့နေနေကြ....ဘာတွေအကဲပိိုနေတာလဲ....ငါအလုပ်ကပင်ပန်းတာတစ်မျိုးနင်တို့ကတစ်မျိုး"
"ဘာ"
ဖြူစိတ်တိုပြီးစားပွဲပေါ်ကကိတ်မုန့်နဲ့အစားအစာတွေကိုမှောက်ချပစ်လိုက်သည်၊၊
ခွမ်း.......
လူကြီးနှစ်ယောက်ရဲ့ပြသနာကြားကစ်
လေးလန့်ပြီးမျက်ရည်တွေကျလာလေသည်၊၊
"ခင်ဗျားခေါင်းထဲဒီကုမ္ပဏီ ဒီအလုပ်ပဲရှိတာလား....မိခင်မေတ္တာရောခင်ဗျားမှာရှိရဲ့လား....ခင်ဗျားတို့လူကြီးကြားကပြသနာကိုကလေးပေါ်ပုံမချပါနဲ့"
"နွယ်ဖြူသျှင်....
ငါနင့်ထက်အကြီးနော်
မိုက်ရိုင်းမနေနဲ့"
အမဖြစ်သူဖြူ့ကိုအော်ဟစ်ပြီးအပေါ်ထပ်သို့တက်သွားလေသည်၊၊အိမ်အကူကောင်မလေးတွေကကပျာကပျာပန်းကန်ကွဲစတွေနဲ့ပေပွနေတာတွေကိုလာရှင်းကြလေသည်၊၊
