My Smallness Love ~BakuDeku~

-1. Bölüm-

Merhaba. Ben Midoriya İzuku. Geçmişte yaşadığım bazı sıkıntılardan dolayı şuan da Japonya'da yaşıyorum. Evet, geçmişime pek girmek istemiyorum. O anları tekrar hatırlamak istemiyorum. O çocuğu tekrar hatırlamak istemiyorum.
Haha her neyse üzgünüm biraz tuhaf konuştum. Birazdan yeni okuluma gideceğim. Yeni arkadaşlar edinmek için sabırsızlanıyorum :)

Laptop'uma yazmış olduğum günlük sayfasından çıkıp kapattıktan sonra gitmek için hazırlanmaya başladım. Bugün bir tık daha heyecanlıydım, biraz çekingen olduğum için umarım okulda yanlış anlaşılmam. Üniformamı giydikten sonra aynada kendime baktım. Yeni üniformamda acayip havalıydı.
İlk gün heyecanı, pek aç olmasamda akademi de sürünmemek için biraz birşeyler atıştırıp evden çıktım. Japonya'da yaşayan arkadaşım sayesinde akademinin yolunu biliyordum. Evime pekte uzak değildi ama yanımda biri olsaydı eğlenceli olurdu. Akademinin kapısına gelince durdum ve arkadaşımı beklemeye başladım. Burada buluşacaktık ama geç kaldı sanırım... Ben orada beklerken kırmızı saçlı biri beni dürttü:

"hey yabancı. Akademinin önü- ooo bizim üniforma. Yeni öğrenci misin?" sivri dişleriyle gülümseyince bende gülümsedim:

"evet. Bugün ilk günüm. Ben Midoriya İzuku. Memnun oldum" ona sıkmak için elimi uzatınca bana boş boş baktı:

"bu resmilikte ne?" ben ne dediğini anlamadan sıkıca bana sarıldı:

"Bende Eijirou Kirishima. Bende memnun oldum Midoriya. Umarım çok iyi anlaşırız" böyle bir samimiyet beklemediğimden fazlasıyla şaşırmıştım. Ama bu beni çok mutlu etmişti. Bende ona sarıldıktan sonra ayrıldı:

"birini mi bekliyorsun?"

"ee ben.. Shoto Todoroki'yi bekliyordum. Arkadaşım kendisi. Sınıfa beraber gidecektik akademiyi tam bilmiyorum"

"hmm.. Todoroki normalde dakiktir ama.. Her neyse. Bende arkadaşın olduğuma göre sınıfına seni ben götürürüm" ben cevap vermeden kolumu tutup yürümeye başladı:

"burada hiç çekinmeden istediğin herşeyi sor bana tamam mı? Sınıf arkadaşlarınla da iyi anlaş"

"um... Tamam.." sınıfımın olduğu yere geldiğimizde durdu:

"şu işe bak. Aynı sınıftayız. İyi oldu değil mi?" yine kocaman gülümsedi:

"evet Kirishima-san. İyi oldu" beraber sınıfa girince herkes dönüp baktı. Tanrım, çok utanıyorum. Sessizliği arka sıradaki sarışın çocuk bozdu:

"oooii kirishima. Yanındaki yeşil şeyde ne?" yanımıza geldi ve bana baktı:

"yeni çocuk musun?"

"... Evet.. Ben Midoriya İzuku.." yavaşça gülümsemeye başladı:

"ben Denki Kaminari" oda bana sarılınca tekrardan şaşırdım. Yani, buradaki herkes böyle samimi ha? O sırada tanıdık bir ses duydum. Arkamı döndüğümde Todoroki-kun bana bakıyordu:

"bakıyorum da bensiz de akademiye bayağı alıştın Midoriya" yanına gittim:

"oh. Evet. Benimle fazlasıyla ilgilendiler" Todoroki-kun oradakilere gülümsedi:

"Sağolun çocuklar. Burada yabancı. İlgilenmeniz iyi oldu" Kirishima-san güldü:

"amaan Todoroki sonuçta senin arkadaşın ve okulumuza transfer oldu. O yüzden bizim de arkadaşımız sayılır" orada biraz konuştuktan sonra ders için yerlerimize oturduk. Sınıf öğretmenimiz Aizawa sensei ile tanıştıktan sonra kahramanlıkla alakalı bazı şeyleri anlatmaya başladı.Dersin ortasında kapı çalınca Aizawa sensei biraz sinirlenmişti. Dışarıdakinin gelmesi için seslendi. Bende hala defterime kahramanlıkla ilgili birşeyler yazıyordum:

"Bugün transfer olmuştum da.. Birkaç sıkıntı yaşadım bu yüzden geç geldim" şuan o kapıda olan kişinin sahibini asla görmek istemiyordum. O kişinin, o olduğunu görmek istemiyordum. Umarım seslerini benzeti-:

"ben Katsuki Bakugou" o isimle birlikte gözlerimi, o kırmızı gözlere kenetledim, ve sanki geçmiş.. Tekrar kafama dolmaya başlamıştı.

Umm.. Merhabalar. Şuan biraz şizofreni gibi tek başıma konuşacam çünkü kimse yok. Her neyse. Bu bölüm biraz tanışmalı falan geçti diğer bölümlerde olaylara girecez ana karakteri bekledim. Umarım beğenirsiniz. Şimdiden keyifli okumalar