Día 22; No puedo Odiarte

466 42 3
                                    

-¿Con quién hablabas? -volteo a verme sorprendido- o lo más importante, ¿Qué es lo que yo no sospecho Jin? -vi como palideció, eso no me dio muy buena espina-

-Con nadie -bajo su vista al suelo, aproveche a acercarme hasta donde él estaba-

-No me mientas Jin, es obvio que estabas hablando con alguien -fruncí mi ceño, cada vez me estoy molestando más- dime, ¿Qué es lo que no sospecho Jin?

-No es algo que debas saber aún Namjoon -levantó su mirada viéndome con fijeza-

-¿El qué? -le pregunte mientras sonreía- que probablemente tu me estés engañando con qui... -no pude terminar de hablar ya que Jin me había dado una fuerte bofetada haciendo que desviara mi rostro-

Con lentitud lo moví en dirección de Jin, supe que la cague al ver como se aguantaba las ganas de llorar.

-En primer lugar Kim Namjoon -me señaló con su dedo- yo no soy y nunca seré como tu de hijo de puta para engañar a alguien, yo nunca podría engañar a la persona que amo, eso te tiene que quedar muy en claro -me empujó con sus manos, no dije nada porque el tiene demasiada razón- yo nunca seré como tú así que no me compares hasta esos extremos -cuando se dio la vuelta pude ver como unas pequeñas lágrimas estaban a punto de bajar por su rostro, él sin decir más se fue hacia nuestra habitación, no hice nada por detenerlo-

Me recargue en la pared más cercana, suspire, enserio soy un gran idiota, él tiene mucha razón, aunque siempre la tiene.

Fui un gran hijo de puta con lo que le hice, es algo que siempre me atormentara.

No debí compararlo conmigo, Jin es un ángel puro que a pesar de que yo fui un idiota siguió creyendo en mi.

Me sorprendió que él me dijera todo eso pero no le respondí porque fue bueno que sacara una parte de lo que siempre quiso decirme, él siempre se guarda todo lo que piensa, esto a de haber sido una pequeña parte.

Deje que pasaran unos cuantos minutos para que Jin se tranquilizara, después me dirigí  a nuestra habitación que se encontraba cerrada, trate de abrir la puerta pero esta trabada con seguro.

-Jin -le llame mientras tocaba la puerta pero no recibí respuesta- Jin mi amor -volví a insistir-

-¿Qué quieres? -escuche que dijo de mala gana para luego sorber por su nariz-

-Quiero hablar contigo -puse mi mano en la puerta recargándome en ella-

-Yo no quiero hablar contigo Namjoon -me cortó de una vez- así que déjame solo

-Jin por favor escúchame -le suplique- en verdad lamento lo que dije, fui un idiota al decir eso mi Ninie -me di la vuelta recargando mi espalda en la puerta para deslizarme con lentitud hasta el suelo- soy un gran idiota, siempre pienso lo mismo de mi, como no serlo si teniendo a un chico muy maravilloso a mi lado le termino fallando y desilusionando cada vez más, siento que entre más me esfuerzo por ser lo que tu mereces yo más la termino cagando, te voy haciendo daño una vez más, tu no te mereces esto, mereces a alguien que no te falle, que en vez de hacerte sentir triste te llene de felicidad con cualquier detalle, yo trato de hacerlo pero me pongo a pensar en lo que hice en el pasado y se que con eso yo no te merezco, pero me sigo aferrando a ti porque eres mi luz, eres mi felicidad y mi hermoso motivo para seguir adelante -sabía que él estaba del otro lado de la puerta, por eso debía seguir, debía abrirle completamente mi corazón-

-Se que soy egoísta pero no quiero que me dejes, me aterra pensar que algún día puedas conseguir a alguien muchísimo mejor que yo, se que aunque tu lo merezcas no quiero dejarte ir Jin, tu le das sentido a mi vida, nose que haría si tu te llegaras a ir de mi lado -escuche un fuerte sollozo de su parte al decir eso, me dolía escucharlo así- por favor Jinnie, abre la puerta, déjame estar a tu lado, deja entrar a este idiota para que pueda estar junto a ti -recargue mi cabeza en la dura madera de la puerta, suspire al no recibir respuesta de su parte, tal vez esta vez si se enojo demasiado y no quiere verme-

Me levanté del suelo, puse mi mano en la puerta, no sabía porque pero sentía como Jin tenía su mano en la puerta desde donde él se encontraba, tal vez  era por la fuerte conexión que teníamos el uno con el otro.

Cerré mi mano, di media vuelta dispuesto a marcharme pero me detuve al escuchar como la puerta era abierta dejando ver a un pequeño cuerpo lanzándose hacia mi, con dificultad lo recibí para envolverlo en mis brazos.

-No puedo odiarte, por mucho que quiera no puedo -escondió su rostro en mi pecho mientras sollozaba- puede que no sea correcto pero no puedo dejar de amarte aún sabiendo todo lo que hiciste antes, te amo y eso será siempre así, mis sentimientos hacia ti en vez de disminuir aumentan con el paso de los días, mientras yo pueda quiero estar contigo Namjoon -me abrazó con fuerza, con sus manos apretó mi camisa-

-Me esforzare por convertirme en el hombre que mereces, seré tu apoyo, él que te de felicidad por el resto de tus días, quiero amarte solamente yo, nadie más tiene ese derecho, soy egoísta porque solo te quiero para mi, nada ni nadie podrá evitar eso -Jin saco su rostro de mi pecho, me sonrió triste, aún con los rastros de las lágrimas en su rostro. Con mis pulgares limpie todos los rastros de lágrimas y le sonreí-

Con mi mano tome su mentón, lo acerque a mi rostro, él cerro sus ojos cuando estuvimos a unos pocos centímetros de distancia, sentí como su respiración se mezclaba con la mía, eso aumentaba mi ansiedad por probar esos labios que son mi delirio.

No me contuve más, uní nuestros labios en un beso lento sin ninguna doble intención, solo era con la intención de demostrarnos lo mucho que nos amamos.

Iba a seguir besándolo pero el sonido de su celular rompió nuestra pequeña burbuja, mordí su labio con suavidad, después me aleje un poco de él.

-Contesta, debe ser importante -él asintió con sus mejillas sonrojada, entramos a nuestra habitación-

Tomo su celular

-Es mi mamá -comentó-

-Contéstale cariño -contesto la llamada, saludo a si madre, empezó a caminar por la habitación, después vi como mordía la uña de su dedo pulgar, ahí supe que algo no estaba bien-

Le dijo a su madre que dentro de poco iríamos a donde ellos se encontraban, después colgó la llamada.

-¿Qué sucedió? -le pregunte al ver que él no decía nada, solo se mantenía viendo un punto fijo de la habitación-

-Yang mi desapareció

Sorry la demora pero aca tiene el cap jsjs, espero les guste

Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.

Sorry la demora pero aca tiene el cap jsjs, espero les guste

si dejan un voto y una estrellita no me enojo jsjs, os quiero mucho cuidense >w<

💔Treinta días junto a ti💌 •🍭Namjin💜• Adaptación🎀Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum