“Psh!D mo sure!” sabi ko

“Psh!Ofcourse I am infinity sure” confident niyang sabi

“Pano kung mainlab ako iba?” nakangisi kong sabi

“Oh really?After all the things that I have done to you?I don't think you'll forget about me easily” nakangisi niyang sabi

pabiro naman akong napairap “Whatever” sabi ko at nagpatuloy na kaming kumain

Habang kumakain kami ay biglang nagring ang cellphone niya ngunti pinatay niya ito, nagring ulit ng tatlong beses nairita na siya kaya pinower off niya yung cellphone niya

Hindi ko naman mapigilang macurious “Aren't you gonna answer the call?” Tanong ko

“It's not important” sagot niya at uminom ng tubig

“Who was it?” tanong ko and took my last bite at tapos na akong kumain

nakatignin lang siay sakin at dun k olang narealize ang tinanong ko “S-sorry, I was just curious--”

“It was my mom” sagot niya

I don't know why pero tilang bigla nalang akong kinakabahan...

“A-ah, Bakit daw?” tanong ko pa

bumuntong hinanga naman sya and bit his lip very hard

“Y-you dont have to answer me if you dont want to” alala kong tanong

“C-can I tell you something?Something really important?” tanong niya

“O-oo naman” kinakabahan kong sagot

“Pagsinabi ko ba to sayo, iiwan mo ako?” kinakabahan niyang tanong na ma ikinakaba ko

“Depende?A-abah kung may iba ka na syempre  iiwan kita!Gago bahala ka na dyan sa buhay mo!” sabi ko sabay irap at ekis ng braso na ikinatawa niya

Tumikhim naman siya bago nagsalita “So..My mom wants me to go to states” sabi niya sabay yuko

Hindi na ako nagtanong pa at gusto ko lang marinig ang sasabihin niya

“I dont really live here, Tumakas lang kako from california, which is where I originally live. But dont get me wrong, Both of my parents are filipino and as I am, We just happened to live in california because my grandparents live's there. And, eversince I was little, My life span is short, I was diagnosed with brain tumor, It's am miracle that up until not I'm still alive, but my lifespan won't be any longer as for now. I mean it can widen but I need surgery in order--” hindi ko na siya pinatapos at agad akong tamayo at niyakap siya, I can't help my tears from holding back, I never imagined how cruel his life is right now

“Are you a dumbass!?Why won't you listen to your mother!?Don't be a dumbass!!Are planning to die in such age!?” inis kong sabi habang umiiyak, humiwalay naman ako sayakap at tinignan siya “If you have to go now, Go!Why are you cruel towards yourself!?Ayaw mo bang mabuhay ng matagal!?” Inis kong sabi

He was shocked but later then recovered and wiped my tears and hugged me

“I-im sorry, I shouldn't have said this--”

“Gago!Kung hindi ko to alam baka mas lalaki pa ang galit ko sayo!” inis kong sabi na ikinatawa niya

“Sorry...” -Skai

“But seriously Skai, Kausapin k o ang nanay mo, Go back to Cali, You need to be treated” sabi ko at humiwalay sa yakap

“H-how about y-you?” malungkot niyang tanong

I smiled and cupped his cheeks “I'm fine!Babalik ka rin naman diba?Hihintayin kita kahit kailan!” nakangiti kong sabi

“A day without seeing you is already killing me, what more if months of not seeing you!?I might die!” nakanguso niyang sabi na ikinatawa ko

“Hmp!Brain tumor is a serious matter dumbass!” inis kong sabi

“Quit calling me dumbass!” reklamo niya

“Shut up!I'm still mad at you for being stupid!Go pack your things and go now, The earlier you go to cali, the earlier you comeback” sabi ko sakanya at pinatayo siya “You have to live you stupid fool!You're still going to wait for me at the altar right?” dagdag ko pa

he smiled and kissed me on my forehead “Ofcourse!But are you sure about this?”

“100 percent sure!Now go pack your things and call your mom” sabi ko “Ako na ang maghuhugas, go dali na!” sabi ko at sinunod naman niya ako

Ramdam ko ang pagbigat ng aking dibdib, I, I want to cry, Gusto kong bawiin ang mga sinasabi ko kanina, Takot ako, takot ako na baka sa pagbalik niya may dala na syang gf, Takot ako na baka kakalimutan niya ako

Ayoko nun!Pero mas takot ako na mawala siya permanente sakin, I might die to if he'll die

It may sound corny, But he means everything to me, I cant afford loosing him

CHAP. L: SAKIT




«You have already reached the end of chapter L»
Turn to next page...

When The Sky Meets The Land Where stories live. Discover now