CHAPTER 13

115 9 0
                                    

Chapter 13

Nagising na lang ako dahil sa init na tumatama sa may bandang paanan ko. When I opened my eyes, nakita ko iyong bintanang basag na at doon sa butas na iyon nanggagaling ang init ng araw na tumatama sa akin.

I moved a bit, then I noticed the jacket that was slightly covered on my body. I took it. At nakita ko pa kung saan parte iyong may punit na ipinantali sa sugat ko. When I realized who owns it, napatingin ako sa kung saan siya pumwesto kagabi pero wala na siya roon.

I heave a sigh. That guy. I don't know who he is. Ni pangalan niya man lang ay hindi ko alam. Sure, he always threatens me but after what he did, tila nawala ng kaunti iyong takot na mayroon ako sa kanya.

I'm holding from the smallest possibility that he won't hurt me because if he's really planning to kill me, he should have done it before but he's doing otherwise. He always shows up to protect me and that's something I don't understand about him. Kung balak nga ba talaga niya akong patayin or what.

Later on, I stood up. Maybe I should go back in our dorm now. About the jacket, I did fold it at inilagay ko na lang iyon sa may karton na ginamit niya kagabi.

Nang makalabas ako sa silid na iyon, it's as if nasa iba akong lugar. Masyado kasi itong malayo though it's still in the vicinity of the academy. It took me more than twenty minutes bago ko narating iyong mismong Primoon Academy.

Pagkarating ko roon, students are scattered everywhere. They're having their own worlds as if nothing happened yesterday.

Bilib din naman ako sa kanila e. They know how to act normal despite all the killings this academy ruled. Also, about those splattered blood caused by the Murderous Night, nakakamanghang isipin na sa tuwing magliliwanag na ay wala ka ng makikitang dugo na nakakalat, na para bang walang patayang naganap. Hays.

"Where have you been?" Iyon ang salubong ng mga kaibigan ko pagkarating ko sa dorm. Even the group of Caitlyn looked at me.

Dumiretso ako sa kama at doon ay humilata ako.

"Somewhere safe?" Patanong kong sagot dahil hindi ko naman sigurado kung may safe ba sa parte ng lugar na ito. "I couldn't get out there. I even had to hide because of those red cloak guys. Tch. This school is really a hell." I answered with my eyes closed.

I wanted to sleep. Hindi ko kasi magawang matulog ng mahimbing kagabi dahil sa  mga pangyayaring naganap. Natatakot ako na baka anytime, those guys would suddenly show up and kill us. I was so thankful that they did not. But I don't know kung hanggang kailan ba dapat ako maging thankful sa tuwing ligtas kami sa lugar na ito.

"Hindi ka papasok?" Eyra asked me. Naramdaman ko pa ang pag-upo nito sa may paanan ko.

"No. I'll just sleep. I'm losing interest in studying because of how this school works." I answered. Rinig ko ang pagbuntong-hininga ng mga ito.

Maya-maya lang din ay nagpaalam na sila sa akin. My friends told me that they will just make some excuses para raw maintindihan ako ng mga teacher namin but I wouldn't mind at all.

Para sa akin kasi, tila nawawalan ng saysay ang mga kaalamang nalalaman namin kung gabi-gabi ay walang kasiguraduhan kung mabubuhay pa ba kami o kung iyon na ang magiging huling araw namin.

Having enough sleep, I woke up around 3 in the afternoon. Since I am not in the mood to cook for my lunch, naisipan kong doon na lamang ako sa Primoon Plaza kakain. If sa food court, I'm afraid if some of my classmates especially my teachers would see me. Tch.

Okay, part of me is still worried. Hindi ako sanay umabsent sa klase but I'm doing it right now without a valid reason. Pero kasi, I'm slowly losing interest in everything and... Damn, I really hate this school!

The Curse of 11:11Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon