Played by Destiny

Chapter 5

Tumingala ako at tinitigan siya sa mga mata niya. Wala akong lakas ngayon..

Ang katawan ko ay napasandal sa dibdib niya dahilan para yakapin niya ako ng tuluyan.

"I know you need a hug, so let m-me hug you.."

I cried on his chest.

"I don't want to feel that pain again!" I said while still crying.

Humagulgol lang ako habang namalayan ko na lang na basa na ang shirt niya.

"S-Sorry," pinunasan ko ang luha ko.

"It's okay, you can use me to ease that pain.." kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

"Ah.. I mean pwede mo akong gamitin para ilabas 'yang hinanakit mo," he probably sense that I interpreted his words.

"He used to be my buddy, and almost a boyfriend." tumingala ako.

"Hindi ko pa nga siya sinasagot tapos ang lakas ng loob manloko," I laughed in a serious way.

"I thought I am... more than worth it. I thought he loved me the way I gave him the love he deserve. Why life is so unfair?" tumingin ako sa kaniya at kasabay noon ang pagtulo ng luha ko.

Nag dalawang isip pa siya kung hahawakan niya ang mukha ko pero tuluyan niyang pinunasan ang luha ko gamit ang kaniyang kamay.

"B-Bakit niya nagawa 'yun? Alam naman niyang ako 'yung nandito, ako 'yung laging nandiyan para sa kaniya! pero bakit nag hanap pa rin siya ng iba? b-bakit ako pa 'yung kailangan makaranas ng ganito? Yes, I want that kind of love... b-but I didn't wished to feel that kind of pain...."

"I didn't expect him to hurt me because..." I sobbed. "B-Because he's everything for me.. how could h-he hurt me like this.."

I can't breathe anymore.

Ang daming tanong sa isipan ko.

I wiped away my tears, nagulat at napatingin ako sa kamay ko na hinawakan ni Phoebe.

"Just this day, I want to let you know that you are enough and you should be loved because you deserve it," he smiled at me.

Kahit pansamantala lang, susulitin ko na ang araw na ito.

Magka-holding hands kami habang naglalakad sa daan, hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng lalaking ito.

"Tada! here we go!" na-eexcite na aniya. Tumawa ako nang mahina.

Kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam ko.

Nandito kami ngayon sa isang play ground.

Hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako papunta sa swing.

"Just like swing.. life is cycle, babalik ka at uusad ka... life goes on." sabi niya habang nagtutulak sa akin sa swing.

Natapos kami at nag suggest ako ng lugar na pwede naming puntahan.

Sa isang mataas at malawak na lugar kung saan tahimik at payapa.

"Go kelly! Isigaw mo 'yan," ngumiti siya sa akin sa malayo at ako naman ay nasa tuktok.

"Fuck you!" panimula ko.

"Fuck you Dylan for hurting me!" nakangiti kong sabi. "And... thank you because you are the reason why I need to start a new life again today! new life without you.. you are the reason for me to realize that I should find my purpose!" napa-bunong hininga ako.

"Lastly... thank you sa pagmamahal... kung meron man," napatawa ako nang mahina.

"You said before, we will fulfill our dreams together, ngunit ngayon ... panoorin mo akong tuparin ang aking mga pangarap nang hindi na ikaw ang kasama." huminga ako nang malalim.