Played by Destiny

Chapter 4

"Ma! Alis na ako!" Sigaw ko habang nagsusuot ng rubber shoes

It's only 7:00 am and here I am! Ready to go na kaagad! Inis akong napakamot sa ulo ko ng maalala na naman ang pinagsasabi sa akin ng Caldwell na yun!

"So ano? Kelan tayo magsisimulang magturuan?" pangungulit niya.

Simula ng pumayag ako na magturuan kami ay kanina pa siya nangungulit. I was so emotional earlier! Tapos sinamantala naman nitong lalaking ito kaya napapayag tuloy ako!

Tahimik lang ako habang papunta kami sa classroom namin. This is our last subject at sa wakas! Hindi ko na rin makikita ang mukha ng lalaking to mamaya!

"When? When? When?"

"Stop, Phoebe" nauubos na pasensiyang sabi ko.

"Please... Just answer me" humarang pa ang loko sa daan ko at nagpacute pa!

I rolled my eyes before pushing him lightly.

"Stop it, hindi bagay sayo" I said.

I saw him rolled his eyes before holding my hand that makes me stop. I made a face before turning my gaze to his.

"What now?" I ask while removing my hand with his touch.

He unconsciously removed it too before pointing his self.

"Am I not cute?" He asked,pretending to be sad, disappointed or what!

Napapikit ako sa iritasiyon bago siya inambahan ng suntok.

"Just please! Be quiet,Phoebe! I'm thinking about something!" I yelled

His eyes widened before holding his chest dramatically. I closed my eyes in frustration before turning my back

"Everleigh!" I heard him yelled my name but I didn't even give him a single glance

Bahala siya sa buhay niya

Pagkapasok ko ng classroom ay kinuha ko kaagad ang English book ko bago nagpretend na nagbabasa.

Nakita ko sa gilid ko na pumasok siya at kaagad akong hinanap. Inilaylay ko ang buhok ko para hindi niya sana makita pero nagkamali ako. Mas lalo pa akong nakita ng loko!

Unti na lang talaga basag na ang mukha ng lalaking to! Ano bang kailangan niya sa akin?! Sinabi ko namang tigilan niya ang pagtatanong pero bakit mas nagtatanong pa siya?!

"So... Are you free tomorrow?" He ask while taking out his English book from his bag

I looked at him, emotionless.

"I'll just message you" I answered him lazily before looking at my book

"How? You didn't even know my number" He told me.

When I looked at him, he has this playful smirk flustered on his face.

Nakakaabos na ng pasensiya to ah...

Nilapag ko ang dalawa kong kamay sa lamesa niya bago siya tinignan ng deretso

"Uso ang instagram, facebook, twitter o kahit ano pang app! Kaya bakit ko pa kailangan ng number mo?" mabilis na sabi ko

Pumikit ako bago bumuntong hininga. Tumingin ako ng deretso sa kaniya na pinagsisisihan ko.

Tutop niya bibig habang nanlalaki ang mata at dahan dahan akong itinuro na inis kong hinampas

"Ano ba?!" inis na sigaw ko.

"Wow! Everleigh! Is that you?"namamanghang tanong niya pa rin.

"Stop...Calling my first name" madiing sabi ko