Taken

Hoofdstuk 10

Ik ben mij vaag bewust van een vloekende Harry die de foto's van de vloer van het busje opraapt.
Mijn oren suizen en ik hoor maar half wat er gezegd wordt.

Zou een opgejaagd dier zich voelen zoals ik mij nu voel, vraag ik mij af.
Blijkbaar was het een voor opgezet plan om mij te ontvoeren, maar hoe kan je nou iemand je laten aanrijden, terwijl ik notabene verdwaald was?
En waarom?
Wat is het doel van mijn ontvoering?
Ik slik moeizaam als ik mij de diverse opmerkingen herinner omtrent het feit dat ik geld op kan brengen voor de mannen.
Een angstig vermoeden bekruipt mij, ik heb pas nog in de krant gelezen dat er criminele organisaties zijn die jonge vrouwen ontvoeren en doorverkopen aan andere criminelen in andere landen zodat de vrouwen in de prostitutie moeten werken.
Nee, dat kan niet waar zijn!
Ik weet niet wat ik moet denken, waarom zouden ze zo'n moeite doen, als ik de foto's goed gezien heb, volgen ze mij al een paar maanden!

Ik hoor vaag in de verte mijn naam... maar pas bij de derde keer kijk ik op, en ik zie dat Harry mij aankijkt.

Ik heb geen idee wat ik moet doen, hoe ik moet reageren, en staar wezenloos voor mij uit.
'We need to give you another name, Sterre is too obvious.. do you got any ideas? Or do you want us to pick you one?'

'What.......why?'

'We need a different name for you, and I need to know now, so that we make you a passport.'

Wat? Een vals paspoort? Ik snap er niets meer van......

'Well? Any ideas?'

De naam Sophia schiet me te binnen, de tweede naam van mijn moeder.

'Sophia?' zeg ik zachtjes terwijl ik naar mijn hand welke op mijn schoot ligt kijk.
"No, that's the name of Docs wife, can't have my wife have the same name!' reageert Harry.

Wat? Echtgenote? Ik wil niet met Harry trouwen! Ik kijk verschrikt op, en Harry begint te grinniken.
Hij legt uit dat we niet echt gaan trouwen maar dat ik als echtgenote van Harry in het paspoort zal worden aangemerkt omdat dat makkelijker reist.
En dat in zijn paspoort ook zal staan dat hij mijn echtgenoot is.

'Oh, okay' breng ik stamelend uit, de gedachte dat hij maar niet denkt dat we dit nephuwelijk in de praktijk gaan brengen komt in mij op.

'I think that Megan would be a nice name for you. You are used to this name, your best friend is called Megan, right?'

Ik knik langzaam, en denk ineens aan Megan, zij zal me toch ook missen?
Maar dan bedenk ik me dat ik vanaf maandag een week vakantie heb, en dat we elkaar niet zullen zien op het werk.
Geweldig, het lijkt wel alsof alles tegen zit, ik verdenk de mannen die mij vasthouden ervan dat ze dit allang wisten, en me daarom nu hebben ontvoert, in de hoop dat ik niet snel gemist wordt.
Maar mijn ouders en zusje dan?
Die missen mij vannacht al....tenminste dat hoop ik.

Harry is ondertussen aan het bellen en geeft de naam Megan Brown door aan de persoon aan de telefoon. Hij knikt en zegt dan 'Yes, my name will be Edward Brown' en terwijl hij mij mij een knipoog geeft zegt hij erbij dat we als echtgenoten gekoppeld moeten worden.
Ik hoor nog dat hij zegt dat we er binnen een uur zijn en dan verbreekt hij de verbinding.

Hij roept naar Doc dat we de paspoorten moeten halen, en Doc knikt en zegt dat we al aardig op weg zijn.

Ik weet niet meer wat ik moet denken, en ik weet ook helemaal niet wat er gaat gebeuren, en ik merk nu dat mijn vrienden gelijk hebben. Ik ben inderdaad een persoon die graag alles onder controle heeft.
En nu ik dat niet heb voel ik mij met de minuut onzekerder worden.

De rit is verder rustig, er wordt weinig gepraat.
Ik voel hoe ik langzaam in slaap val.

Na wat een minuut lijkt, maar in werkelijkheid eerder een half uur moet zijn, word ik voorzichtig wakker geschud door Harry.
Ik ben blijkbaar met mijn hoofd op zijn schouder in slaap gevallen, en hij heeft een deken over mij heen gelegd.
Ik ga vlug rechtop zitten en kijk hem verschrikt aan.
'It's alright love, we are married after all' grapt hij.
Ik kan er niet om lachen.

De zijdeur wordt opengemaakt, en iedereen stapt uit.
Harry maakt mijn handboei los, pakt mijn hand en helpt me de bus uitstappen.
We staan in een garage van een huis, dat is duidelijk.

Al lopend zie ik dat er weinig persoonlijke zaken in de garage staan, het is kil.

We lopen door een deuropening waarachter een gang ligt.
Als we de gang uitkomen komen we uit in een soort grafische studio terecht.
Er zit een man klaar met een fototoestel, en ik word zijn kant op gebracht.
Niall komt snel naar mij toe en fatsoeneert mijn kapsel nog even.
Hij kijkt mij aan in mijn ogen en zegt dan dat ik mijn make-up moet bijwerken.
Hij geeft me mijn make-uptasje uit mijn handtas aan.
Ik kijk erin, en zie dat bepaalde make-up onderdelen missen.
Blijkbaar hebben ze niet alleen alles doorgekeken, maar ook besloten wat wel en niet mee kan, zonder mijn inspraak, want waar zijn mijn lippenstiften?
Ik wil er net wat van zeggen als Harry zegt dat hij niet van lippenstift houdt, en dat het daarom is weggegooid.
Ik weet dat het idioot is, en niet de moeite waard om je druk over te maken, maar er zaten lippenstiften in van Chanel, waar ik lang voor heb gespaard! Ik voel me boos worden en zeg kribbig dat ik wél van lippenstift houd.
Alvorens boos mijn make-up bij te gaan werken.

Als ik klaar ben wordt er een foto gemaakt voor het paspoort en duurt het nog een klein half uurtje voor het klaar is. Inmiddels is het al bijna half drie 's nachts, en ik begin moe te worden.
Ik kan een geeuw niet onderdrukken, en voel me opgelaten als er een paar heldere blauwe ogen mijn kant op kijken.

'Tired already "Megan"? Your night is just beginning' grinnikt Louis alvorens hij Harry een schouderklop geeft.