Να θυμάσαι...

Ψέματα

5

«Ειρήνη Μαυρίδη» επανέλαβε δίχως να μπορεί να εξηγήσει γιατί προέβη σε αυτήν την κίνηση, γιατί να δώσει το όνομα της αδερφής της. Τι φοβόταν άραγε;

«Χάρηκα πολύ Ειρήνη και περισσότερο χάρηκα που σε βοήθησα σε κάτι!» αποκρίθηκε χαρούμενος ο Μιχαήλ.

Ο πατέρας Ζαρίφης γνωστός γυναικάς στους κύκλους πάντα επεδίωκε την καλή γυναικεία παρέα δίχως όμως να πιέσει καταστάσεις. Λάτρης του ωραίου φύλου πολλές φορές προκαλούσε με τις σκανδαλώδεις επιλογές ειδικά μετά το θάνατο της γυναίκας του. Αιθέριες υπάρξεις τον συνοδεύουν σε διάφορα γκαλά και μετά από λίγο καιρό όταν βαριόταν τις ξεφορτώνεται με συνοπτικές διαδικασίες και όχι πολλές δικαιολογίες. Συνήθως με τα λεφτά του εξαγόραζε πολλά αλλά ουδέποτε να εκβιάσει κάτι. Παρέμεινε γοητευτικός παρά την ηλικία του άρα διέθετε όλο το πακέτο. Είχε μάθει να μην χάνει και το βασικότερο να μην χάνει πριν απολαύσει. Και τώρα αυτή η κοπέλα που είχε τριάντα χρόνια διαφορά του κίνησε το ενδιαφέρον. Αποφάσισε να μην βιαστεί γιατί το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι τον γοήτευε ανέκαθεν.

«Και εγώ χάρηκα. Δεν μου αρέσει να υποχρεώνομαι...» απάντησε μουδιασμένα η Κάτια, νιώθοντας τύψεις για το μικρό αθώο ψέμα.

Το κινητό της χτύπησε και το όνομα του Γιώργου εμφανίστηκε. Ήταν έτοιμη να απαντήσει αλλά το μετάνιωσε αμέσως. Προφανώς ο κακός της ανησύχησε με αυτόν τον καιρό άρα λογικό ήταν να της τηλεφωνήσει.

Ο ενδοιασμός δεν πέρασε απαρατήρητος από το Μιχαήλ. «Να μιλάς πάντα στα άτομα που αγαπάς... Καμιά φορά η ζωή κάνει κύκλους, περίεργους και πολλές φορές δεν προλαβαίνεις να πεις αυτά που επιθυμείς!» αποκρίθηκε βαθυστόχαστα.

«Χάσατε και εσείς κάποιον δίχως να καταφέρετε να...»

«Την γυναίκα μου!» τη διέκοψε. «Έζησα πολύ όμορφα χρόνια κοντά της και παρά την ρουτίνα ο ένας ανέχτηκε τον άλλον. Στο τέλος δεν την ευχαρίστησα...»

«Γιατί;»

«Γιατί έκανε υπομονή μαζί μου... γι' αυτό σου λέω Ειρήνη ποτέ μην αφήνεις για μετά κάτι που μπορείς να κάνεις μετά!» τη συμβούλεψε.

Η Κάτια μην ξέροντας τι να απαντήσει σιώπησε. Τον καληνύχτισε αφού τον ευχαρίστησε πρώτα.

«Ίσως τα ξαναπούμε!» Έβγαλε μια κάρτα να της παραδώσει. «Εάν χρειαστείς ποτέ κάτι μπορείς να με πάρεις ανά πάσα στιγμή. Εδώ θα σου γράψω και τον προσωπικό μου αριθμό!»