Φέτος τα Χριστούγεννα (Υπό Επεξεργασία)

Κεφάλαιο 3

Πρωί πρωί είχε ξυπνήσει. Όχι πως είχε κοιμηθεί δηλαδή και το προηγούμενο βράδυ.

Στο σπίτι πηγαινοέρχονταν, περπατώντας πάνω κάτω, σαν την άδικη κατάρα, παιδεύοντας το μυαλό της για να βρεθεί μια λύση...Που όμως, δεν της έκανε μέχρι στιγμής την χάρη, να χωθεί στο μυαλό της...

Το κεφάλι της κόντευε να σπάσει.

Η ώρα περνούσε, κι εκείνη τριγυρνούσε με την ρόμπα της. Άντυτη και άβαφη.

Δεν θα πήγαινε σήμερα στην δουλειά. Ούτε και την Μαρίλια ,θα έστελνε στο σχολείο.

Την δικαιούνταν, άλλωστε, μια άδεια! Τα τελευταία πέντε χρόνια, ήταν μετρημένες στα δάχτυλα οι μέρες που απουσίαζε απ΄το γραφείο. Δύο εβδομάδες το καλοκαίρι, μία τα Χριστούγεννα και σπάνια μια, δύο ημέρες μέσα στον χρόνο, σε περίπτωση που αρρώσταινε το παιδί της.

Σε περίπτωση, που εκείνη έπιανε κάποια γρίπη, φορτώνονταν με χάπια και αντιβιώσεις και ήταν στο πόστο της.

Σήμερα, όμως, θα περνούσαν την μέρα τους οι δυό τους, μ΄ένα τρόπο ιδιαίτερο!

Ήθελε να το ευχαριστήσει το παιδάκι της. Και η ιδέα , της είχε καρφωθεί απ΄το προηγούμενο βράδυ!

Ένα πράγμα της είχε ζητήσει το καημένο. Να στολίσουν για τα Χριστούγεννα!

Πως και πως, την περίμενε η κόρη της πάντοτε αυτή την περίοδο. Όπως όλοι. Μικροί και μεγάλοι ανυπομονούσαν. 

Ίσως μας συναρπάζουν τα φώτα, οι μυρωδιές των γιορτινών γλυκισμάτων, τα χρώματα. Η ατμόσφαιρα που ξαφνικά γίνεται πιο χαρούμενη, πιο γιορτινή, πιο ζεστή. 

Μαζί με τις καρδιές μας.

Με τον καφέ στο χέρι, έκλεισε την πόρτα του δωματίου της μικρής για να μην την ξυπνήσει και έπιασε το κινητό της.

Η ώρα είχε πάει πια οκτώ και ήταν βέβαιη πως το αφεντικό της θα ήταν ξύπνιο. Τον ίδιο θα έπαιρνε να ενημερώσει για την απουσία της! Δεν ήθελε να του κακοφανεί αν το μάθαινε από άλλους... Κι έπειτα...ήταν που έπρεπε να συνεχίσει να είναι ευχαριστημένος!

Την είχε ανάγκη πια την δουλειά της, πιο πολύ από ποτέ!

Απ΄το ακουστικό της, ήρθε ο ήχος της κλήσης που άνοιγε και πήρε μια βαθιά ανάσα. Την άγχωνε κάθε φορά που έπρεπε να επικοινωνήσει μαζί του. 

Ήταν ο παγωμένος τρόπος του...

<<Παρακαλώ!>>,ακούστηκε η φωνή του δυναμική, στον δεύτερο κιόλας χτύπο.