Φέτος τα Χριστούγεννα (Υπό Επεξεργασία)

Κεφάλαιο 2

Η ημέρα που ξημέρωσε ήταν μουντή.

Οι αχτίνες του ήλιου, δεν φαίνονταν να θέλουν να εμφανιστούν, και ένα θυμωμένο γκρίζο είχε καλύψει τον ουρανό.

Από στιγμή σε στιγμή θα έβρεχε!

Γρήγορα, κλείδωσε το αμάξι της, έσφιξε ακόμη περισσότερο το ταμπά παλτό στους ώμους της, το κρύο ήταν πια τσουχτερό και σε δευτερόλεπτα είχε περάσει την είσοδο της Πέτρου Α.Ε.

Το ρολόι έδειχνε οχτώμιση.

Σήμερα είχε έρθει νωρίτερα απ΄την ώρα που άρχιζε το ωράριο εργασίας της.

Ξάγρυπνη ήταν! Λεπτό δεν είχε κλείσει τα μάτια της το προηγούμενο βράδυ.
Ένας κόμπος είχε δεθεί το στομάχι της!

Όλη νύχτα στο πόδι την έβγαλε. Την μια σηκώνονταν για να πιεί νερό, την άλλη γιατί δήθεν κάτι είχε ακούσει. Στο τέλος, πήγε στο κρεβατάκι της κορούλας της και δίπλα της ξάπλωσε. Έτσι απλά. Κοιτάζοντας την ως το πρωί...

Και μόλις ξημέρωσε ντύθηκε, βάφτηκε καλά , για να κρύψει τα σημάδια της βραδινής ταλαιπωρίας της και με γλυκό τρόπο την ξύπνησε, την τάισε και την οδήγησε στο σχολείο.

<<Σιγά βρε μαμά! Εδώ θα είμαι και το μεσημέρι! Δεν θα με χάσεις!>>,της είπε κρυφογελώντας η μικρή σα δεν έλεγε να την αφήσει απ΄την αγκαλιά της, για να βγεί απ΄το αμάξι.

Και η Σόφη, σαν την παρέδωσε στην δασκάλα, έμεινε για λίγο εκεί, μέσα στο αμάξι της , μπροστά στο δημοτικό. Σαν να την έβλεπε ακόμη να διαβαίνει την πόρτα με την τσαντούλα της...

Και έβαλε μπρος με βαριά καρδιά...

Λίγοι ήταν οι υπάλληλοι, που είχαν φθάσει εκείνη την ώρα. Χαιρέτησε τις κοπέλες στην υποδοχή και αφού άφησε τα πράγματα της, κατευθύνθηκε προς την μικρή κουζινούλα.

Τον εσπρέσσο σήμερα, πιο πολύ από ποτέ ,πρέπει να του τον είχε πετύχει! Τόσο που συγκεντρώθηκε στην διαδικασία, για να μην σκέφτεται.

Κι όταν ο Δημήτρης ήρθε, είκοσι λεπτά αργότερα, την βρήκε καθισμένη στο γραφείο της, να δουλεύει ήδη μπροστά στον υπολογιστή.

Το μαύρο παλτό του ήταν βρεγμένο, παρατήρησε η γυναίκα.
Έβρεχε; ούτε αυτό δεν είχε ακούσει.

Ματιά δεν της έριξε.

<<Έλα στο γραφείο μου!>>,ακούστηκε μόνο η αυστηρή διαταγή του, μόλις πέρασε από μπροστά της.