Φέτος τα Χριστούγεννα (Υπό Επεξεργασία)

Κεφάλαιο 1

Οι μαύρες γόβες της χτυπούσαν γρήγορα και ρυθμικά στο μαρμάρινο πάτωμα καθώς με μεγάλη βιασύνη, τρέχοντας σχεδόν, κατευθύνθηκε προς το γραφείο της.

Τόλμησε να ρίξει μια μικρή φοβισμένη ματιά στο ασημένιο ρολόι, που κοσμούσε τον λεπτό καρπό της. Και της ήρθε να βάλει τα κλάματα.

Θεέ μου βόηθα με!, έστειλε νοητά την παράκληση της, χωρίς να περιμένει και πολλά.

Τον τελευταίο καιρό, άλλωστε, όλα πήγαιναν απ΄το κακό στο χειρότερο.

Ήταν ήδη εννέα και είκοσι και αυτό σήμαινε ένα πράγμα...Πως είχε ήδη αργήσει είκοσι ολόκληρα λεπτά! Ξεφύσησε με απελπισία και επιτάχυνε ακόμη περισσότερο το βήμα της.

Ποτέ άλλοτε, δεν είχε καθυστερήσει! Ποτέ!

Ο καφές στα χέρια της, είχε ήδη κρυώσει!

Στο βάθος διέκρινε την πόρτα του γραφείου της και τον διάδρομο άδειο. Η απόλυτη σιωπή.

Δεν ήθελε σχεδόν να πάει. Φοβόταν!

Διστακτική και όσο πιο σιωπηλή γινόταν, άφησε τα πράγματα της επάνω στο γραφείο της και κοίταξε τρέμοντας σχεδόν μέσα απ΄το μεγάλο παράθυρο.

Και ήταν ακριβώς όπως το περίμενε.

Βρίσκονταν καθισμένος στο γραφείο του, με τον υπολογιστή ανοιχτό και το ακουστικό στο αυτί. Φαίνονταν απόλυτα αφοσιωμένος στην συζήτηση του, με τα μάτια κολλημένα στην οθόνη.

Πήρε το, σχεδόν γεμάτο ,σημειωματάριο της στο ένα χέρι, και στο άλλο τον παγωμένο πια καφέ. Άχρηστος ήταν πια, το ήξερε, μα δεν τολμούσε να εμφανιστεί και χωρίς αυτόν.

Με μια βαθιά ανάσα, χτύπησε ελαφρά δύο φορές στην πόρτα, που εσωτερικά συνέδεε τα δύο γραφεία. Του προέδρου και της προσωπικής του γραμματέας.

Δεν περίμενε απάντηση. Πέρασε, πατώντας στις μύτες των ποδιών της για να μην κάνει τον παραμικρό θόρυβο και κάθισε με κομψότητα, στην καρέκλα μπροστά απ΄το γραφείο του.

Η στάση του, παρέμεινε ακίνητη και η φωνή του σταθερή. Μόνο τα κατάμαυρα μάτια του, σηκώθηκαν και για λίγα δευτερόλεπτα, καρφώθηκαν στα δικά της, με τον συνηθισμένο ψυχρό τους βλέμμα. Αλλιώς θα έμενε να απορεί, αν την είχε καταλάβει που μπήκε στον χώρο του.

Δεν χρειάστηκε να περιμένει πολύ.

Σε λίγα λεπτά, η κλήση είχε τερματιστεί, με τους συνηθισμένους τυπικούς και ψεύτικους χαιρετισμούς που συνήθιζαν οι πλούσιοι μεταξύ τους.