De zomer van mijn leven

hoofdstuk 4

Door de manier waarop Lore kwam aangestrompeld, kon ik merken dat ze toch al een paar biertjes meer had gedronken dan mij. Ze kon nog wandelen, alleen niet meer in zo een rechte lijn. "Is het daar gezellig met jullie 2", riep ze vanaf de overkant van de straat. Ze wilde net oversteken toen iemand haar bij haar schouders pakte en tegenhield. Haar moeder keek eerst naar haar, en dan naar ons. Tegenover Kathrien was Lore nog zo nuchter als het maar kon. Ik kon haar gezicht niet helemaal zien maar aan de manier van wandelen wist ik dat ze ook al druk bezig was geweest met ervoor zorgen dat er morgen minder sterke drank op overschot was. Ookal praatte ze tegen Lore, die vlak naast haar stond, ik hoorde haar roepen tot aan de overkant van de straat: "Laat die 2 nu eens een gezellig momentje met elkaar hebben, je gaat dat toch niet verpesten zeker!". Ik zag dat Lore in de lach schoot en ik geef toe dat ik dat zelf ook deed. "Die heeft precies al genoeg gedronken." Zei ik tegen Ruben. Hij lachte luidop: "ze heeft wel gelijk", zei hij. Ik zweeg. Ik probeerde om niet te laten zien hoe hard ik begon te springen in mijn hoofd. Heeft hij dit nu echt een soort date genoemd?!

Na een tijdje gewoon zitten en praten, besloten we om terug te keren naar het feest. We werden verleid toen de "Cha Cha slide" begon te spelen. Lore, die nog steeds lichtjes aangeschoten was, pakte mijn arm tijdens het lied en we begonnen samen de pasjes te doen.

Toen we al een aantal liedjes verder waren, besefte ik pas dat ik mijn ouders eigenlijk al een tijdje niet meer had gezien. Ik pakte mijn gsm uit mijn broekzak en zag dat het al 3 uur was. Ook zag ik een berichtje van mama dat ze al een uur geleden had gestuurd: "wij zijn al naar ons huisje samen met Jonas, blijf zolang je wilt maar hou het veilig. De deur van het huisje is niet op slot. X Mama". Ik stak mijn gsm terug in mijn broekzak en wilde vertellen tegen Lore dat ik terug naar boven ging. Toen ik haar eindelijk had gevonden zag ik dat ze misschien niet echt meer in staat was om samen met mij naar boven te wandelen. Ze zat op een bankje naast haar moeder, te lachen en een beetje vreemd te doen, maar ondertussen wel over te geven. Ik ging naar Kathrien, die dus naast haar zat, en vroeg hoe we haar terug op het domein gingen krijgen. Kathrien legde me uit dat iemand net zijn auto is gaan halen en dat zij dan samen met Lore naar boven rijd. Ze vroeg ook of ik mee wilde, maar ik zei vriendelijk dat het niet hoefde. Ik wist niet of ik zo veel zin had om samen met een kotsend meisje, die ik nog maar een paar uur kende, en haar moeder in de auto te gaan zitten.

Ik ging terug naar de dansvloer en besloot om mijn spullen te pakken. Ik pakte mijn trui en handtas van het tafeltje waar ik ze had achtergelaten en ging naar de straat. Het was  een zanderig en donker kronkelweggetje dat ik moest volgen om naar boven te wandelen. Toen we hierheen reden met de auto zag ik geen enkel zijweggetje dus als ik de weg gewoon volg kom ik er vanzelf wel, dacht ik. Ik checkte nog een keer de tijd op mijn gsm, half 4, en besloot te vertrekken. Opeens pakte iemand mijn arm. Ik schrok en wilde eigenlijk al beginnen gillen toen ik mij omdraaide en zag dat Ruben achter mij stond. "Wil je dat ik meewandel", vroeg hij.