იცოცხლე, შეიყვარე, გაიღიმე

[პროლოგი]

მირბის მთელი ძალით მირბის რომ გაექცეს. წამდაუწუმ უკან იყურება იმის მოლოდინში რომ სადაცაა ეცემა და მოკლავს. გული ისე უცემს რომ სადაცაა საგულედან ამოუვარდებოდა, კანკალებდა, ერთიანად კანკალებდა , შიშისგან და სიცივისგან . მაგრამ უფრო შიშისგან რომელსაც გრძნობდა. ფეხები უკვე ეკვეთებოდა მაგრამ მაინცა არ ნებდებოდა მირბოდა და ფიქრობდა იმ საშიშ მკვლელზე. მთელი მისი არსებით სძულდა ის ფაქტი რომ ეს ყველაფერი მისი ბრალი იყო , არ უნდა ჩაეყო ცხვირი იქ სადაც მისი საქმე არ იყო , მაგრამ რა უნდა ექნა ეს მისი საქმე იყო . სახე რაც შეიძლებოდა ნიღბით დაიფარა რომ თუ მკველი დაიჭერდა მისი სახე არ ენახა. მაგრამ ხომ შეეძლო მკვლელს ნიღაბი მოეხსნა და დაენხა, მაგრამ ის ამაზე არც კი ფიქრობდა. უკვე ისე იყო დაღლილი რომ , მეტი აღარ შეეძლო . უკან მიიხედა და რომ ვერ დაინახა მკველი შავებში, შეჩერდა და გულზე ხელი მიიდო და სუნთქვის დარეგურირება სცადა. მისი გული ისე ფეთქავდა , ალბათ ხუთი მეტრის იქით ისმოდა. უკნიდან რაღაც ფხაკუნი მოესმა, შეკრთა და უკან მიტრიალდა.
და აი დაინახა ის ვისიც მოლოდინიც ჰქონდა მკველი შავებში. მიიხედ მოიხედა და მარცხნივ მდებარე ჩიხში გაიქცა. მკველი უკან ბეღდაფეხ მიდიოდა ნელი აუჩქარებელი ნაბიჯებით . თითქოს იცოდა რომ ის მის ხელში ჩავარდებოდა , და ზედმეტი სირბილისგან თავს იკავებდა. მსხვერპლი უკან იყურებოდა წამდაუწუმ და გარბოდა. უკან მიიხედა, ეს იყო ბოლო წვეთი იმისა რომ , მას გაქცეოდა. მის წინ მდებარე ქვა ვერ შენიშნა, ფეხი წამოკრა და დაეცა. ქვა ბასრი აღმოჩდა და კანი გაჭრა . სისხლმა დენა დაიწყო. სიმწარისგან ამოიგმინა და უკვე მის წინ მდგარ მკვლელს შეხედა. ხოხვით უკან სვლა დაიწყო თან მკვლელს ეხვეწებოდა.
- გთხოვ, შეჩერდი.- ხმა ჩამწყდარი ჰქონდა. მკველი მას არც კი უსმენდა , მხოლოდ იმაზე ფიქრობდა რომ მისი წამებით რამხელა სიამოვნებას მიიღებდა . მისი წყურვილი სწადია , მოსწონს მისი ასეთი შეშინებული და აკანკალებული ხმის მოსმენა . მსხვერპლებმა წამოდგომა სცადა, მაგრამ მკვლელმა ფეხებში ხელი წავალო და მისკენ მოქაჩა. ტკივილისგან კიდევ ერთხელ ამოიგმინა .
აგზნენულმა მკვლელმა ცივი მეტალი ხელზე მიადო და კანი გაუჭრა სისხლმა იფეთქა. სიმწარისგან ამოიკვნესა . მკვლელს გაეღიმა და მაისური აუწია , მუცელზე მიაჭირა ცივი მეტალი, საიდანაც სისხლის ახალმა ნაკადმა იწყო დენა.
- გ..გთხ..ოვ- სიმწარისგან, სასოწარკვეთილს აღმოხდა პირიდან. მკვლელი აგრძელებდა კანის ჭრას . მსხვერპლმა იმ ქვას მოჰკრა თავლი რომელსაც წეხან ფეხი წამოჰკრა და დაეცა, ცალი ხელით სცადა ქვას მისწვდომოდა . გაჭირვებით აიღო, მკვლელის თავში ჩაარტყა და გაიქცა. ყოველი ნაბიჯის გადადგმაზე სისხლის ახალი ნაკადი მოდიოდა, ტკივილისაგან ძვლივს მირბოდა. მკველი მალევე მოვიდა გონს და მსხვერპლს გაეკიდა და თან ღრიალებდა
- დედას მოგი*ყნავ, ახლავე დაბრუნდი უკან.- გზაადა გზა ცოფებს ყრიდა. თითქოს ეს ხმა ეცნობოდა, მაგრამ ყურადღება არ მიაქცია გაიბრძოლა და მთელი ძალიან გაიქცა.
- შენი დედაც, მოდი აქ.- ისევ მკვლელის საშინელი და საზარელი ხმა ესმოდა. არსაიდან მანქანა გამოჩდა. მსხვერპლს იემდის ნაპერწკალი მიეცა და ავტომობილს წინ გადაუდგა. მძღოლმა დამუხდუჭება მოასწრო, თორემ მისი ფარფატა სხეული ახლა ცაში იქნებოდა და მიწაზე მისი ნაწილები ეყრებოდა. მსხვერპლი სასწრაფოდ გაიქცა კარისკენ და მანქანა გამოაღო, შიგ ჩაჯდა
- გთხოვთ, მალე წადით ის მოდის.- უთხრა ერთი ამოსუნთქვით და ფანჯარაში გაიხედა . ხედავდა მკვლელს რომელიც მისკენ მიემართებოდა
- დროზე, გთხოვთ?!- მანქანის მძღოლი დაიბნა , მაგრამ გზას მიაჭირა და იქაურიბას გაეცალა.